Mondkapjes, soms tot t hysterische aa toe met hygiëne, handschoenen etc. Hoe zal dit zijn als corona zo goed als weg/onder controle is? Het dagelijks leven weer zn gewone gangetje krijgt?
Wat is precies je topictitel? Ik heb afgelopen 2 maanden in totaal max 5 mensen met een mondmasker of handschoenen zien lopen, niet werkgerelateerd.
Kan me daar niet druk om maken (wat anderen doen wat hygiene betreft). Hier geen handschoenen, mondkapjes etc, enkel extra handen wassen. Kinderen spelen buiten en soms ook binnen met vaste vriendjes (doet ze enorm goed). Ik ga gewoon naar het werk. Wij proberen het leven zo gewoon mogelijk door te laten gaan en onze geestelijke gezondheid en zeker die van de kinderen niet te schaden.
En in een supermarkt dan? Daar zie ik toch redelijk veel mensen met handschoenen, iets minder met mondkapjes. Op straat zeker meerdere keren mondmaskers gezien. Maak me verder daar niet druk om, helemaal zelf weten als iemand het graag wil dragen.
Ik denk dat als het leven weer normaal is, mensen meer en meer terug gaan naar normaal en de extra hygiëne laten varen. Een 1,5m maatschappij gaat zichzelf niet in stand houden, zonder continue aanmoediging. Je topictitel vraagt hoeveel mensen met smetvrees blijven zitten door corona. Ik denk een miniscuul percentage vergeleken met de andere meer of minder psychische aandoeningen doordat mensen oa - dierbaren hebben verloren - niet fatsoenlijk afscheid te kunnen nemen - hun werk hebben verloren en soms hun kinderen niet konden voeden door de economische gevolgen - zich overbelast of tekortgekomen voelen door het hooghouden van allemaal ballen tegelijk (thuiswerken, thuisonderwijs, etc) - dagelijkse structuur is weggevallen - noodzakelijk sociaal contact is weggevallen - zorg is weggevallen. En zo voort.
Ik vind dat laatste zo overdreven aangezet de laatste tijd. Zwakke ouderen die in hun laatste levensfase letterlijk opgesloten zitten krijgen geestelijk echt een klap ja. Maar voor de rest moet het wel erg met me gesteld zijn wil ik (of mijn kinderen) "geestelijke schade" oplopen van een periode meer hygiëne, sociale afstand of dadelijk een mondkap mocht die nodig zijn. Sommigen doen alsof ze maanden opgesloten zitten in een donkere kelder met enkel brood en water. Relativeren houdt ons juist geestelijk gezond in deze tijd.
Ik ga er in ieder geval geen smetvrees aan over houden. Ik heb nu al moeite om er aan te denken na het boodschappen doen mijn handen te wassen. Ik hou me alleen aan de voorschriften omdat het moet. Zodra dat geen issue meer is, laat ik dat allemaal ook gewoon varen. Ik merk dat ik het heel vervelend vind om overal bij stil te staan, zoals in de winkel als ik twijfel en een product pak en toch weer terugleg. Dan schiet meteen door mijn hoofd dat ik moet opletten niet overal aan te zitten e.d. Heel irritant en ik kan niet wachten tot dat over is. Hier in de supermarkt zie ik regelmatig mondkapjes. En het irritante vind ik, dat juist die mensen geen moeite meer doen om afstand te houden . Is al een paar keer gebeurd dat iemand met een mondkapje niet de moeite neemt om te wachten tot ik ergens een product heb gepakt en doodleuk erbij komt staan.
Ik had van mijzelf al lichtelijke smetvrees. Dit was voornamelijk op mijn werk. Dit is niet verergert en vrees daar ook niet voor.
Das echt weinig. Hier bijna dagelijks wel iemand met een mondmasker en veel mensen met handschoenen (en die daar dan weer mee aan hun telefoon zitten enzo )
Ik ga er geen smetvrees aan overhouden, daarvoor heb ik nog steeds een te grote hekel aan poetsen... Maar ik denk dat mijn hekel aan mensenmassa’s wel hierdoor nog extra versterkt wordt. Ik hield al nooit van grote groepen mensen op festivals of pretparken, maar ik ben bang dat ik dat alleen maar moeilijker en enger ga vinden straks. Als ik nu een foto zie van mensen heel dicht opelkaar voel ik een beetje de paniek opkomen.
Tja dan heb je het niet meegemaakt, ik helaas wel. Mijn man is depressief geweest, mijn oudste zoon heeft nu ook psychische klachten. Het is altijd makkelijk praten als je het niet van dichtbij meemaakt/ziet. En nee, totdat mijn man ziek werdt, kon ik het me ook niet voorstellen hoe het is. Ondertussen wel en geloof me, het is heftiger dan je denkt/voorstelt. Gelukkig lijkt het met de oudste zoon nu beter te gaan juist mede omdat wij hem dus niet hebben opgesloten en hij een paar sociale contacten kon houden.
Precies dit. Wij zijn zo gefocust op fysieke dat wij de geestelijke gezondheid vergeten. Dat vind ik enorm kwalijk. Heel zwaar misschien maar denk ook aan mogelijke zelfdodingen die naar aanleiding van dit alles zouden kunnen komen.
Niet genoeg wat mij betreft. Als ik zie hoe nonchalant veel mensen nog zijn. Ik ken genoeg mensen die het handen wassen niet zo nauw nemen. En smetvrees krijg je niet zomaar. Het is een vorm van dwangmatig gedrag (ocs), de drang dat alles schoon moet zijn. Als je daar niet al gevoelig voor bent, dan lijkt het me sterk dat je dit ontwikkelt.
(Kleine) kinderen ook hoor. Denk je dat ze dit vergeten? Ik zie t al aan m dochterje van 3. Mama mag ik mee boodschappen doen. Oh je kan zeker niet want we zij zo veel mensen ziek. Het heeft echt impact op de sociale en psychische stabielheid van onze volgende generatie.
Ik waste altijd al vaak mijn handen: na elk toiletbezoek, altijd voor het eten, standaard als ik thuis kom, na een middag of avond oudergesprekken (veel handen schudden!) En soms ook wel eens gewoon zomaar tussendoor. Omdat ik toch in de buurt van een kraan ben en het alweer even geleden is. En hoewel ik altijd in de deuropening van m'n klas sta als de leerlingen binnen komen en ieder kind persoonlijk begroet, geef ik zelden een hand. Oh ja: ik nies ook al jaren in m'n elleboog. En deuren van bijvoorbeeld openbaar toiletten open en sluit ik ook al heel lang met behulp elleboog en voeten. Blijkbaar is dat smetvrees, volgens sommigen. Altijd fijn als je ongehinderd door enige kennis met dat soort 'diagnoses' kunt smijten. Ik vind het eerder een kwestie van normale hygiëne en gezond verstand. De echte klinische definitie van smetvrees houdt in dat iemand dwangmatig (onnodig) handelingen verricht of juist vermijdt, uit angst voor bijvoorbeeld bacteriën of viezigheid. En dan in dusdanige mate dat ze zichzelf daarmee in het dagelijks leven ernstig belemmeren en soms ook andere mensen er last van hebben. Dat is een diagnose die vaak samenhangt met andere fobieën, dwanghandelingen en / of perfectionisme. Het heeft in ieder geval sterk te maken met persoonskenmerken, die echt in de hersenen vastgelegd liggen. Anders gezegd: voor smetvrees en dergelijke aandoeningen speelt aanleg een grote rol. Het is dus echt niet zo dat we nu ineens massaal smetvrees ontwikkelen met z'n allen omdat we onze winkelwagentjes poetsen. En die mensen die in deze periode wel smetvrees krijgen, hadden ook zonder corona zeer waarschijnlijk last gekregen van smeetvrees of een andere vorm van OCD. Was dus gerust je handen. Ontsmet het winkelkarretje. Open deuren met de buitenkant van je elleboog. Je bent nog steeds gewoon normaal en gezond. En de kans om gezond te blijven is ook nog eens een stuk groter als je dit allemaal doet.
Ik vind jouw stelling nogal kort door de bocht en vrij kwetsend. Wij hadden al een en ander lopen voordat dit hele verhaal begon. Ons huwelijk staat al een tijd onder druk omdat we beiden teveel te dragen hebben en elkaar niet meer kunnen vinden. Mijn oudste is in de carnavalsvakantie versneld naar groep 8 gegaan met daarvoor een lastige periode van moeilijke afwegingen en begeleiding. Hij zat goed en wel een week in groep 8 en de scholen gingen dicht, daardoor mist hij begeleiding waar wij wel op gerekend hadden en ook nodig was. En daardoor valt er weer meer op onze schouders, terwijl we eigenlijk hoopten eindelijk wat druk weg te hebben gehaald. Mijn man heeft net voor de kerst gehoord dat zijn contract niet meer werd verlengd omdat hij dan in vaste dienst zou moeten komen en dat durfde de werkgever financieel niet aan. Sinds de vorige crisis is hij al aan het rommelen met werk en hij had eindelijk hoop dat het weer beter zou worden, maar nu de economie weer instort is het moeilijk om daarin te blijven geloven. En dat heeft een duidelijk effect op zijn zelfvertrouwen en zelfbeeld en ook weer op onze relatie. Voor de middelste waren we begonnen met een observatie traject op school omdat hij veel minder goed presteert dan de verwachtingen en hij ook last kreeg van paniekmomenten. Ook dat staat nu stil, maar zijn schoolwerk thuis levert deels dezelfde stress op, dus ook dat moeten we nu volledig zelf opvangen. En ik vind zelf dat het helemaal niet zo slecht gaat, ik vind dat mijn kinderen zich best goed gedragen, man en ik hebben elkaar nog niet compleet onderuitgehaald, maar het kost wel echt veel energie die ik eigenlijk niet meer heb. En ik relativeer me te pletter, onze lockdown is zoveel makkelijker dan die in bijvoorbeeld Spanje (waar een neef woont) of Frankrijk (waar mijn broer woont), maar het is gewoon best lastig nu. En ik denk dat er een hoop meer mensen zijn waar de draaglast nu een aardige tijd hoger is dan de draagkracht, en ja, dan krijg je daar wel degelijk wat van.
Ik denk dat dat allemaal wel mee zal vallen. Mijn jongste dochter is 7 jaar en die weet genoeg van het Corona virus maar ze ligt er echt niet wakker van Mijn oudste kinderen zijn 14 en 16 jaar en die liggen er al helemaal niet wakker van. Die zien het als een lange vakantie, beetje handen wassen, minder afspreken en niet dat rot eind naar school hoeven fietsen, lekker uitslapen. Dat is het mooie van kinderen, die kijken niet verder dan een dag vooruit dus die psychische schade voor de nieuwe generatie zal dik meevallen.
Fijn voor jouw kinderen en voor jou. Maar dat geldt dus niet voor iedereen. En mensen belachelijk maken omdat het om verschillende redenen voor hun wel zwaar is, vind ik echt niet kunnen! Niet speciaal dat jij dat doet. Maar op basis van 3 kinderen zeggen dat het 'dik mee zal vallen' is kort door de bocht. En iemand anders vond dat mensen maar overdreven reageren. Dat vind ik behoorlijk kwetsend voor mensen die hier echt last van hebben of zich veel zorgen maken om hun kinderen!