Echt vreselijk die wachtlijsten. Ze sprak zo'n 15 tot 20 woorden ongeveer op die leeftijd. Veel driftbuien omdat ze zichzelf gewoon niet duidelijk kon maken. Ze was wel heel assertief in ons mee trekken en wijzen, maar dat was niet voldoende om alles duidelijk te maken. Ook frustratie vanuit ons omdat we niet snapte waarom ze niet luisterde. Achteraf hebben we geleerd dat het voor haar klonk zoals chinees voor ons klinkt. Dan leer je er toch op een andere manier naar te kijken. Er kwamen wel steeds meer woorden bij en ze leerde ons ook "begrijpen". Soms leek ze ons te begrijpen maar dat was eigenlijk alleen maar omdat het voor haar een voorspelbare handeling was. Ze wist dus op een gegeven moment wat we van haar wilde. Maar inmiddels is ze bijna 6 en kan ik echt wel gesprekjes met haar voeren. Ze kan zichzelf uiten en heeft geleerd hoe ze ermee om moet gaan als ze iets niet weet te verwoorden. En wij weten dat we d'r de tijd moeten gegeven. Soms wil ze iets zeggen maar is ze echt een poos bezig om in haar hoofd te zoeken naar de juiste woorden. Je zou alvast kunnen proberen voor dingen gebaren te gebruiken. Dat heeft bij ons echt geholpen omdat ze de gebaren wel snapte ook kon maken. Zoek maar eens op Nederlands met Gebaren. Er zijn ook wat apps voor. Daarin kun je opzoeken wat het juiste gebaar is. Het is dan de bedoeling dat je het gebaar gebruik maar ook zeker het woord uitspreekt, want dat is wat ze uiteindelijk moet leren.
Wat mooi dat jullie zo goed voor haar zorgen! Ik weet niet waarvoor je schoonzus begeleid woont, maar neem aan dat jullie wel al nagegaan zijn of we een erfelijk compenent is die het kan verklaren?
Zal pictos niet helpen. Dochter zit op cluster 4 en daar word het gebruikt. Veel kindjes met autisme en gedrag problemen. Zo werd in groep 1/2 ook gevraagd hoe je je voelt doormiddel van smileys. Groen blij tot rood en boos. Miss kan voor haar dit even een uitkomst geven. Er is van alle dingen een picto kijk maar even als de link het doet. https://www.google.com/search?q=pictogrammen+kind&prmd=isnv&sxsrf=ALeKk02WGXyNHadJLTTaonhc0X4KSYfzDQ:1588583292646&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiTqOr27ZnpAhVJyaQKHTeHD5QQ_AUoAXoECAwQAQ&biw=800&bih=1280&dpr=1.5#imgrc=HWQNNVXtuuf-WM
Bedankt voor het delen van je verhaal! Gaat je zoon naar een speciale school of krijg hij thuis les of iets dergelijks. Sorry dat ik zoveel vraag hoor. Fijn om te lezen van je dochter. Is er in hun gedrag veel verschil sinds je tools hebt gekregen hoe met ze om gaan? Mijn nichtje heeft echt driftbuien waarbij zij zichzelf gooit op de grond als ze niet begrepen wordt of als een spelletje gaat niet lukt (torentje met cijfers dat omvalt of als ze de getallen niet in 1 keer goed zet) Logopedie slaat hier momenteel even niet aan nee. Ik heb met haar ook mijn eigen oefeningen gemaakt. Zij houdt ook niet van oogcontact die ik proberen juist veel oogcontact te maken. Vooral tijdens het praten. Ik heb een boekje van Nijntje (eerste woordjes ofzo) daar lees ik ook elke dag uit. Per week twee andere woordjes. Alleen nog geen vooruitgang. In mijn familie zijn er veel kinderen rond dezelfde leeftijd. Er wordt veel vergeleken met elkaar. Omdat ze steeds negatief praten over haar ga ik gewoon niet meer naar familiefeestjes. Is dit in jou omgeving ook zo of heb je hier tips over voor mij. Ik merk wel dat in steeds met een mond vol tanden sta omdat ik gewoon niet weet wat ik ze moet zeggen of hoe ik moet reageren.
Dank je wel voor je reactie. Is gelukkig niks erfelijks. Zij zat daar door bepaalde keuzes die zij gemaakt heeft in haar leven. Heeft nu een eigen kamertje, maar maakt helaas dezelfde keuzes weer waardoor me meisje (nichtje) bij ons is komen wonen
Zij begint eind mei op een plusopvang, en daar werken zij inderdaad met pictogrammen. Helemaal niet aan gedachte om deze over te nemen en thuis te gebruiken. Thanks!
Mijn zoon gaat naar een onderwijs-zorg arrangement, dat is een soort minischooltje, behalve leerkrachten staan daar ook mensen vanuit een zorgorganisatie, pas sinds dit jaar, eerder zat hij in een zorggroep van een cluster 3 school. Mijn dochter zit in een kleuterklas van een cluster 3 school. Wat ik merk is dat die tools om met ze om te gaan meer een geleidelijk proces is, mijn zoon heeft bijvoorbeeld heel veel baat bij picto’s, maar bij mijn dochter zijn we nog zoekende op dat gebied. Ik moet ook wel zeggen dat het gedrag wat je beschrijft niet abnormaal is voor een peuter, dat vond/vind ik zelf ook lastig, wat zijn normale peuterbuien en wat is het autisme. Zelf zijn we niet van het dwingen tot oogcontact, mocht het autisme zijn, dan kunnen kinderen met autisme oogcontact als iets heel intens ervaren, dat merk ik vooral aan mijn zoon, hij maakt wel oogcontact, maar wel maar kort daardoor. Proberen uit te lokken, is natuurlijk wel heel goed, want kinderen leren heel veel van naar gezichten kijken. Zo hebben we ook onze zoon geleerd oogcontact te maken als hij iets wil, dat is toch een vorm van communicatie. We accepteren het wel dus dat hij weer vlot wegkijkt, want je merkt aan hem ook dat hij het heel intens ervaart. Wij gaan ook niet naar familiefeestjes of maar heel kort, maar dat is omdat mijn zoon (en dochter tot op zekere hoogte) dat niet trekt zelf. Echt negatief praat mijn familie gelukkig niet, soms is er wel onbegrip hoe het voor ons is. Wat je moet zeggen, is ook heel lastig, omdat je niet weet wat er met haar aan de hand is, als je dat wel weet en dat zelf een beetje begint te verwerken, dan wordt dat wel iets makkelijker. Wat voor negatieve dingen zeggen ze? Echt over haar zelf of over hoe je haar opvoedt? Ik heb wel geleerd om soms bij mezelf te denken (of zeggen tegen mensen waarbij dat kan): dat ze niet zien dat er wat met mijn kinderen is, dat zegt meer over hen dan over mij. Nu is dat wel wat meer als onbekenden met van die vervelende blikken kijken naar je kinderen als ze bijvoorbeeld gekke gilgeluiden maken of fladderen, enzo. Dan kan ik tegenwoordig wel gewoon denken: dat ligt aan hen. En de meeste mensen kijken ook natuurlijk, maar gewoon normaal of met een lach (vooral mijn dochter is echt een heel schattig meisje, dus die lokt vaak een lach uit bij anderen). Weet je wat het ook is, sommige mensen kun je 100.000 x uitleggen wat er aan de hand is, maar dat landt gewoon niet, je kunt je dan afvragen of je daar je energie in moet steken (hoewel ik het bij mijn moeder, zelf ook nog steeds blijf proberen ). Die plusopvang, wat houdt dat in? Is het een soort van behandel of observatiegroep of meer een kdv/psz met vve indicatie?
(Over het hoofd gezien) Wat is een positief verhaal en ook zo herkenbaar wat het vergelijken betreft! Ik ga ook integrale vroeghulp zoeken, denk dat ik daar wel baat aan zal hebben. Ik wil haar gewoon begrijpen en dat zij zich begrepen voelt. Het maakt helemaal niets uit dat ze “anders dan de rest” zoals ik vaak hoor. Maar ik wil gewoon dat zij zich veilig en goed voelt hier. Enorm bedankt voor jou verhaal.
Ik zou zeker het wijkteam betrekken. Zij kunnen meedenken en zijn toegang tot geïndiceerde zorg. Hulpverleningsland is groot namelijk. Eventueel ook bekijken (met het wijkteam) of je de plaatsing van je nichtje via pleegzorg kan doen, dan krijg je ambulante begeleiding en ook nog een maandelijkse pleegzorgvergoeding voor de zorg van je nichtje. Het niet meer bij eigen ouders wonen moet je niet onderschatten. Ondanks dat jullie beter voor haar zorgen dan haar eigen ouders is dat zeker wel een ingrijpende gebeurtenis die allerlei (gedrags)problemen met zich me kán brengen.
Wat het oogcontact betreft heb je zeker wel een punt ja. Omdat logopedie dat aangaf deed ik dat dus, maar dat wordt nu meer een strijd. Dus ik zal daar wat soepeler in zijn. Echt een goed punt! Wat je zegt over gewoon gedrag moet ik mezelf ook steeds afvragen, want het hoeft inderdaad niet gelijk een gedragsproblemen te zijn. En mooi dat jullie toch goed kunnen communiceren met de kinderen! Nu is het meestal zo dat ze gewoon me hand pakt en stuurt naar hetgeen ze wilt. Wat de negatieve dingen betreft wordt er voornamelijk gezegd waarom ik haar nog mee neem naar feestjes, dit door nichten en neven. Als er iemand jarig is dan wordt er ook echt op de uitnodiging namen genoemd waar die van haar dan niet bij staat. “Grappende wijs” zeggen dat ik haar maar in de auto kan laten zitten als ze weer eens schreeuwt. Dat ik zeker meer aandacht geef aan me zoon en niet aan haar waardoor hij wel zo flink is. (Ze verschillen ongeveer 7 maanden van elkaar). Dat ik geen wereldverbeteraar moet uithangen.... en ga zo maar door. Dus best pijnlijke dingen. Plusopvang is denk ik een opvang tussen de reguleren en de TOS. Ze zal eind van de maand daar pas beginnen maar ze zetten zich dus in voor kinderen met een taalachterstand en gedragsproblemen. Zijn kleinere groepen, 5 per klas, met twee leerkrachten en een orthopedagoog.
Het ergens heen trekken doet zij inderdaad ook heel veel wat dan overgaat naar een driftbui wanneer het niet begrepen wordt. Het is voor ons moeilijk maar voor die kinderen nog veel moeilijker natuurlijk. Echt fijn dat je nu gewoon leuke gesprekjes kunt voeren met je kind. Ik verheug me echt ook hierop. Je tip van gebaren ga ik ook een kans geven, dank je wel!
Die plusopvang klinkt wel goed, daar ga je dan misschien ook best wel wat handvaten krijgen. Sommige dingen die je noemt, vind ik wel herkenbaar van kinderen met autisme, maar wat anderen zeggen over trauma is dan ook nog mogelijk, en ook bij kinderen met hoorproblemen of een taalontwikkelingsstoornis zie je vaak dezelfde kenmerken doordat er veel frustratie is door het gebrek aan communicatie (bij autisme is het gebrek aan communicatie een gevolg van het autisme, bij de andere problemen is het gebrek aan communicatie juist de oorzaak van het andere gedrag). Al met al denk ik dat je er wel goed aan doet om contact op te nemen met Integrale Vroeghulp, zij kijken echt heel breed, dat is denk ik ook wel nodig. Oef, dat klinkt niet alsof je aardige nichten en neven hebt, daar zou ik ook wel klaar mee zijn. Ik zou denk ik (als je denkt dat het zinvol is) een keer zeggen dat ze je heel erg kwetsen en dat je van je familie steun verwacht ipv vervelende opmerkingen. Ik zou er zelf ook niet meer heen gaan denk ik. Ik vind het vooral erg vervelend voor je. Heb je wel anderen waar je je verhaal bij kwijt kunt? Het klinkt sowieso als heel wat met hoe je nichtje bij jullie is komen wonen en nu al deze zorgen er bovenop, ik gun je een fijne steunende omgeving. Als je (nu of over een poosje) een keer wat kwijt wilt, dan mag je me altijd een pb sturen, ik kan in ieder geval een luisterend oor bieden.
Hier ook een zoon met autisme, maar die juist heel vlot was met praten en dingen begrijpen. Hij was 6 maanden toen hij al gericht papa en mama zei en ging sindsdien als een speer. Nu nog steeds (hij is 13) pakt hij alles wat met talen te maken heeft heel snel op. Met cijfers is dat dan weer compleet de andere kant op, hij kan nu nog steeds de tafels niet uit zijn hoofd. Maar het is meer de omschrijving die hij hiervoor geeft die ons inzicht gaf hoe zijn hoofd werkt. Bij alles met talen weet ik precies in welke lade van welk kastje in mijn hoofd het antwoord zit. Maar bij de cijfers niet, die blijven niet in het zelfde laatje liggen, gaan in andere laatjes liggen of liggen naast/op/onder of achter de kast, daar moet ik een hele tijd naar zoeken. Stel dat dit zo bij je werkt met taal (om welke reden dan ook) dan moet dat voor een mens heel vermoeiend zijn en kan ik me voorstellen dat je er (onbewust) voor kiest om dan maar niets te zeggen. Nu kun je natuurlijk goed zijn in taal maar als peuter/kleuter je gevoelens onder woorden brengen is wel weer een heel ander verhaal, wij hebben bij onze zoon lang gebruik gemaakt van picto's, blij, boos, verward, verdrietig, dan hoefde hij het niet te zeggen maar kon hij het gewoon aanwijzen. Ook het boek Geef me de vijf van Colette de Bruin heeft ons veel geholpen en is zeker de moeite waard om te lezen. Oog contact afdwingen zou ik niet doen, ook al adviseert een ander dit wel. In groep 1 dachten de leerkrachten ook dat het beter was onze zoon te stimuleren in de dingen waarin hij minder goed was. Resultaat een compleet gefrustreerd kind die overvraagd werd. Uiteindelijk is die in groep 5 over gestapt van regulier naar speciaal onderwijs en dat was de beste stap ooit.
Volgens de begeleiders en hulpverleners die in het gezin zaten (moeder en dochter) was het geen ongezonde hechting. Verder ook niks opgemerkt bij consultatiebureau of dergelijk. Het gedrag, driftbuien etc, is pas echt vanaf ze twee is ongeveer. Maar ik zal dit ook benoemen bij de orthopedagoog. Thank you!
Ja ik hoop dat de opvang positieve verandering zal brengen voor ons. Ga inderdaad contact opnemen met integrale vroeghulp. Los van me man niet echt iemand nee. Hij is nog wel boos op zijn zusje, maar staat wel klaar voor haar. Mijn schoonfamilie reageert eigenlijk net als mijn familie op me nichtje. Dus we gaan nergens meer heen. Wat ook jammer is voor mijn zoontje want hij mist zijn andere nichtjes en neefjes ook. Hij vermaakt zich prima met me nichtje, is niet anders gewend. maar de rest ziet hij niet meer. Los van de keren dat ik alle kinderen allemaal ophaal om naar een speelplaats te gaan. Wat mijn families ervan zeggen over mij maakt me niet veel uit, maar ik wil absoluut niets dat me nichtje hierdoor een minderwaardigheidscomplex of wat dan ook erbij krijgt door deze opmerkingen.
Bedankt voor alle reacties, ik ga ze zeker nog lezen en beantwoorden. Heb wat punten opgeschreven die ik kan oppakken dus dat ga ik doen. Ohwjaa en verder met werken niet te vergeten. Me lieve cliënten zijn klaar met dagbesteding.
Fijn om te horen. En blij dat dat het dus niet kan zijn. Hopelijk kunnen anderen je betere tips geven. Maar wat knap dat je dit allemaal doet!
Mijn beide kids zeiden weinig toen ze 3 waren en het gehoor leek goed. Later bleek dat ze zo vaak oorontstekingen hadden dat ze steeds een periode slecht hoorde (je hoort blijkbaar 6 weken minder.als je oorontsteking hebt). Ik heb toen buisjes laten zetten en ben naar de logo gegaan. Het was ongelofelijk hoe snel ze vervolgens gingen praten.
Heb niets toe te voegen maar wil even zeggen dat ik je ongelooflijk lief vind overkomen. En dat ik vind dat je supergoed bezig bent het beste voor je nichtje te vinden. Hoop dat je snel meer duidelijkheid hebt!