Ik zou toch proberen een ritme aan te gaan houden. Proberen wat hierboven al is gezegd om ze iets eerder op bed te leggen dan dat ze moe is. Ik begrijp hoe lastig en vermoeiend het is. Ons dochtertje sliep s nachts heel goed, en overdag ook lange tijd bijna niet. Ik ben rond de 7/8 maanden begonnen met vaste tijden slapen en ze echt proberen 1,5 a 2 uur in bed te laten per slaapje! Niet dat ik ze liet huilen. Ik hielp haar met in slaap vallen door eerst over haar hoofdje te aaien en het zo steeds verder af te bouwen. En als ze na bijvoorbeeld een half uur/uur alweer wakker was en ze niet ging huilen liet ik ze gewoon in bed en anders probeerde ik haar nog in slaap te krijgen terwijl ik bij haar was. Ik heb heel lang gedacht dat het aan mezelf lag en dat ik niets goed deed. Totdat m’n zoontje geboren was en vanaf 6 weken ongeveer overdag heel goed sliep (behalve s nachts). Denk echt dat het per kind verschilt. Ons dochtertje reageerde ook heel erg op prikkels. Dus overdag sliep zij ook in een stuk donkerdere kamer!
Bedankt voor je tips! En hoe zou jij het aanpakken als ze nooit evenlang slaapt? 'Meestal' (ongeveer 50% van de keren) slaapt ze 45 minuten, maar de andere keren is het bijvoorbeeld 35 minuten, 20 minuten of met uitzondering 1,5 uur of een uur en 20 minuten. Pas je daar de volgende ronde slapen op aan? Of houd je dan echt een vaste tijd aan? Ik denk dat mijn dochter ook gevoelig is voor prikkels. Die probeer ik te beperken. Goeie tip, ik ga haar vandaag iets eerder op bed proberen te leggen. Al is het mssr 10 minuten ofzo. Wie weet
O en nog een vraag. Zouden jullie meteen met alledrie de slaapjes gaan oefenen met zelf in slaap vallen? Of met 1 van de drie? En welke dan? De middelste?
Indd voor alles hetzelfde. Ze moet leren om 2 cyclussen aan elkaar te gaan slapen. Dus als ze na 45 wakker word zou ik proberen of ze nog een x in slaap valt. Misschien haar 10 minuutjes laten gaan en als ze gaat huilen een x der speentje geven! Het vraagt echt veel van je, maar als ze straks elke x anderhalf/ 2 uur slaapt. Geeft zoveel meer rust! Succes!!
Bedankt. Snachts maakt ze wel cyclussen achter elkaar overigens. En een enkele keer doet ze overdag ook 2 cyclussen achter elkaar. Ze kàn het dus wel...
Ik heb haar zojuist met ritueeltje in bed gelegd. Wakker dus. Ik zit nu op de gang met de camera en hoop dat het gaat lukken. Hoe lang zouden jullie per keer oefenen? En als het niet lukt? Toch voeden dan? Of cold turkey nu?
Het ritueel is: Samen naar boven Gordijn dicht Twee knuffels voor het gordijn zetten en weltrusten zeggen Verschonen Slaapzak aan Kort liedje zingen en knuffelen In bed leggen Speen in en knuffeldoekje geven Lichtje uit Dan blijf ik er nog even 5 minuten bij Dan zeg ik weltrusten en dan zwaai ik en loop ik weg Zijn hier wellicht nog aanpassingen in nodig? Het klinkt heel lang en uitgebreid zo... Maar valt wel mee in het echt hoor.
Ik wil trouwens ook voorkomen dat ze een negatieve associatie krijgt met haar bedje. Hoe voorkom ik dat? Zonder haar direct te gaan troosten als ze eventjes huilt?
Nou het is mislukt. Ze ging heel hard huilen en aan mn vast plukken toen ik haar kwam troosten. Dit 4x gedaan/4x kunnen troosten en naar de gang gegaan. De laatste keer heb ik haar opgepakt en gevoed en binnen 3 minuten lag ze te slapen aan de borst. Fijn dat ze slaapt, maar dit voelt echt als falen. Waarom kan ik dit niet... Ik vind het zo sneu!
Mijn baby wilde ook alleen aan de borst slapen, of in de kinderwagen (alleen tijdens wandelen, bij stilstaan werd hij direct wakker) of in de draagzak. Ik had opeens een super goede conditie door elke dag uren te wandelen en hem bij me te dragen Rond 8-9 maanden ging het wel ietsje beter dat ook mijn vriend hem soms in slaap kon krijgen door naast hem te blijven liggen in (ons) bed en hem een flesje te geven. Daarvoor heb ik ook heel vaak geprobeerd hem in slaap te laten vallen door hem alleen over z’n hoofdje te aaien etc. Volgens mij is het 1x gelukt. Snachts kwam hij elke 2 uur. Soms vaker. Tijdens periodes maar 2x per nacht. Het ging eigenlijk pas een stuk beter toen ik stopte met borstvoeding. Rond zijn eerste verjaardag. Ik moest stoppen door medicijnen en vond dit heel jammer. Maar het maakte het slapen wel veel beter. Ik heb een week in de logeerkamer geslapen (aangezien hij bij ons in bed slaapt) en daarna sliep hij snachts door. Ook in slaap brengen ging sindsdien veel makkelijker. Sinds hij twee is, kunnen we hem wakker in bed leggen en gaat hij zelf slapen. Ik heb dus niet echt een tip. Behalve proberen vol te houden. En weet dat er betere tijden komen.
Bedankt voor je verhaal/het delen van jouw ervaring. Dat helpt ook wel. Heb echt het gevoel dat ik iets verkeerd doe of meer door zou moeten zetten. Tegelijkertijd zie ik dat ze nog zo jong is en wil ik niet te 'streng' zijn zegmaar. Ik geef ook borstvoeding en heb het idee dat dit er ook wel mee te maken heeft. Ik hoor van moeders met kinderen die flesvoeding krijgen altijd heel gestructureerde dagen... Ervaarde jij het ook als struggle? En zo niet, hoe heb jij het positief kunnen houden voor jezelf?
Ik ging na 4 maanden borst ook over op de fles maar dat maakte bij mij het ritme niet gestructureerder ofzo. Onze jongste had ook veel problemen met slapen. Heel alert en heel wakker. Ook niet veel slapen. Totdat ik erachter kwam dat hij heel erg moe was en ik gewoon beter op zijn slaap signalen moest letten. Dus gewoon in bed en niet wachten tot hij moe is. Hier sliepen ze maar een paar weken bij ons in de kamer. Daarna eigen kamertje zowel overdag als s nachts. Ik maakte onderscheid in een ritueel voor overdag slapen en slapen s nachts. Kind mag best even wakker zijn in bed. Kind slapend weg leggen schijnt alleen maar voor meer slaap problemen te zorgen. Omdat ze dan niet weten hoe het is om zelf in slaap te vallen. Een beetje een ritme hebben is goed maar je hoeft het ook niet erg te vinden als je planning een keer uitloopt. Bij ons wilde hij rond die leeftijd niet gaan slapen s avonds. Krijsen en krijsen. Ik was gewoon net te laat met hem op bed te leggen. Hij was te moe. En hij wist ook heel goed wanneer ik weer kwam om hem eruit te pakken. Ze hebben het zo goed door. Eenmaal beneden was hij wel echt moe maar kon de slaap niet krijgen. Heel zielig. Alleen als mijn man hem ging troosten ging hij wel slapen. Rara hoe dat kon. Hij kwam tot ruim 1,5 jaar s nachts voor den fles. Hij maakte er op den duur een gewoonte van die ook vanzelf weer over ging uiteindelijk. Toen ik eindelijk door had dat hij gewoon oververmoeid was en ik hem t och op bed ging leggen moe of niet dan ging hij toch slapen en sliep hij de eerste tijd groot gedeelte van de dag. Wat later verminderde.
Ja ik heb het soms ook moeilijk gevonden en heel erg getwijfeld aan mezelf. Ook doordat ik veel goedbedoelde adviezen kreeg die blijkbaar voor andere kinderen wel werkten maar niet voor mijn zoontje. Soms ook (ik bedoel uiteraard niet de tips van de andere dames hier) op een manier van ‘ja maar je moet gewoon zus en zo doen, dan is het zo opgelost. Net alsof ik heel dom was dat ik daar niet aan had gedacht. Hij heeft ook heel lang savonds niet alleen kunnen slapen. Dan sliep hij dus wel in bed (in tegenstelling tot de draagdoek of wagen) maar dan moest een van ons er bij blijven zitten/liggen. Anders was hij meteen wakker. Dat hebben we ook een tijd geprobeerd niet te doen , maar dan huilde hij dus elke 10 min. We hebben dus weken, misschien wel maanden, elke avond in het donker in de slaapkamer gezeten. Wat voor mij wel scheelde is dat mijn vriend het eerste jaar ouderschapsverlof heeft opgenomen/ thuis gewerkt (de regels voor verlof voor ouders zijn hier in Zweden veeeeeel ruimer) waardoor we het af konden wisselen. Als ik het al die tijd zelf had moeten doen was ik denk ik gek geworden. Want wandelen met de baby is leuk, maar ook vermoeiend. Dus als hij sliep tijdens het wandelen, werd ik alleen maar vermoeider ipv dat ik ook uit kon rusten. Door de borstvoeding kwam de verzorging wel veel op mij aan, maar hij deed bijv bijna al het huishouden en maakte elke dag een wandeling met baby zodat ik even kon slapen. Of ik sliep zelf een tijdje met baby tegen me aan. Ik probeerde ook te zeggen tegen mezelf dat het eerste jaar gewoon heel zwaar is, en dat mijn baby wel goed at/groeide/ zich ontwikkelde/geen huilbaby was en blij te zijn dat die dingen wel goed gingen. Je vergeet het later weer, en het is ook een hele leuke en gezellige tijd, maar het eerste jaar is gewoon zwaar. Het is overigens zeker niet mijn bedoeling te zeggen dat je met borstvoeding moet stoppen. Voor mij was het geen vrijwillige keuze, en ik vond het heel jammer. Maar het hielp (voor mijn kindje, dus geen garantie voor andere kinderen) wel met slapen. Vooral snachts had hij echt mama-honger. Maar hij was toen wel wat ouder dan jouw baby.
Ik wil alleen nog even reageren op je gevoel van iets verkeerd doen... dat is zeker niet t geval! Helaas bestaat er geen handleiding voor baby’s of een vaste formule voor een slaapritme. Mijn ervaring is dat sommige baby’s heel duidelijk zijn in hun behoefte en dan bijv ook heel gemakkelijk gaan slapen; en andere baby’s zijn echt moeilijk te ‘lezen’ qua behoefte en kunnen zich ook moeilijk overgeven aan bijv. slapen. Dan is t echt een zoektocht!! Hier gold wel dat stoppen met borstvoeding meer structuur/ beter dagritme betekende. Maar ook dat werkt niet bij iedereen zo. Hoe reageert ze op afgekolfde melk drinken uit de fles? Verder maakte ik mijn kinderen wel wakker om ze in een ritme te krijgen (vaak was t gordijn opendoen en t dekentje terugslaan al voldoende). Maar ik kan me ook voorstellen dat je dat niet wilt omdat je dat sneu vindt... En hoe slaapt ze op de opvang / gastouder/ opa en oma? Zit er verschil in met thuis?
Hier even een tegengeluid. Je faalt niet! Je baby doet wat babys doen. En zo te lezen weet jij instinctief heel goed wat je baby nodig heeft, en door er tegen te vechten krijg je het gevoel dat je faalt. Er wordt teveel verwacht van baby's. Vooral hier in het westen wordt er van baby's verwacht dat ze zo snel mogelijk zelfstandig zijn. Ik heb 3 kinderen. En als ik iedereen moet geloven waren ze allemaal slechte slapers als baby. Ze vielen alleen aan de borst in slaap. (Op de eerste na dan, want zij kreeg de fles). De jongste sliep overdag vrijwel nooit. Alleen hazenslaapjes onderweg naar school. Ik heb het op een gegeven moment losgelaten. Als het niet gaat zoals het moet, Moet het maar zoals het gaat. Ze leefde overdag in de draagdoek en 's nachts sliep ze bij mij in bed. Ja, aan de borst. Ze had de hele nacht onbeperkt toegang tot de borst. En nu, is ze bijna 2 jaar en ze heeft mij niet meer zo hard nodig. Ze is uit haarzelf gestopt met de borstvoeding en slaapt liever in haar eigen bedje (wel naast mij). Omdat ik haar de geborgenheid gaf die zij nodig had, voelde ze zich zo veilig en vertrouwd dat ze zelf aangaf wanneer ze klaar was voor de volgende stap. Sommige baby's zijn makkelijke slapers. Anderen niet. Ik geloof niet in het trainen van baby's om te slapen. Ze ontwikkelen in hun eigen tempo. Net als met praten, lopen etc.
Helemaal eens met Jackie. Je doet het prima! Lees anders dit blog eens: https://www.liefdevaneenmoeder.nl/baby-slapen-vier-maanden/ Heb ik veel aan gehad. Mijn derde zoontje van nu anderhalf krijgt nog borstvoeding en ook hem voed ik soms nog in slaap. Maar meestal niet en lukt het hem om zelf in slaap te vallen. Die langere slaapjes overdag komen echt vanzelf. Alle drie mijn jongens waren de eerste maanden echte ‘cyclusslapertjes’. Na een half jaar oid kwam hier langzaam verandering in. Probeer je wat minder zorgen te maken en wat meer te genieten van je baby’tje aan je borst
Je hoeft niet zo hard voor jezelf te zijn. Je doet het prima. Jij hebt gewoon een baby die graag geborgenheid heeft, en die geef je. Dat is toch perfect? De eerste heeft enkele weken bv gekregen en daarna fv. Was een soortgelijk drama als bij jou, ook nog láng na de overstap naar fv. Ze is nu zeven, en is een erg introvert en gevoelig kind dat extreem veel nood heeft aan bevestiging en nabijheid... Klinkt als iets dat ook al als baby perfect bij haar paste... En bij jouw baby ook. Karakters zijn e niet plots als ze groter zijn hè, daar worden ze mee geboren. De jongste heeft tot anderhalf jaar bv gekregen. Was ook een slechte slaper, net zoals zijn zus. En jouw baby. En eerlijk: ik vond het met die bv veel makkelijker. Geen gezeur met te veel of te weinig drinken, of te snel. Huilen was aanleggen. Klaar. Overdag of 's nachts. Heerlijk, niet moeten nadenken, gewoon doen. Baby sliep ook gewoon naast mij in bed. En op anderhalf is hij vanzelf gestopt met drinken 's nachts, en met mij nodig hebben. Het leek wel alsof... Ik hem geboden had wat hij nodig had en hij die geborgenheid voltankte tot het genoeg was. Als je het echt niet meer kan trekken met dat slapen, moet je uiteraard afbouwen en 'harder' zijn. Maar misschien zit de oplossing wel gewoon in de acceptatie? Verschillende kinderen hebben verschillende noden. En mijn ervaring is: erin meegaan levert meer rust op voor iedereen.