Ik zit net op Facebook verhalen te lezen van mensen die het bijna niet na konden vertellen en dacht.. wat konden jullie bijna niet na vertellen? ik trap af: Toen ik 4 was had ik nieuwe hoge kaplaarsjes en daarmee kon ik in de sloot lopen (langs de rand) er zat alleen ergens een gat en daar zakte ik zo kopje onder. Iemand fietste langs zag het gebeuren en heeft mij aan mijn kraag er weer uitgetrokken. Als die persoon niet daar gefietst had, had ik het waarschijnlijk niet na kunnen vertellen. nu jullie!
Ik ben ooit voorover gevallen in de sloot. Hoofd eerst onder water... Ik was 4 en speelde daar stiekem met een buurjongen. Gek genoeg bedacht ik me mijn hand op te steken en hij heeft me er uit getrokken. Met zwemles was ik net gestart, uit mij zelf was ik daar nooit uit gekomen.
Nou, ik heb toen ik 13 was een blindedarmonsteking gehad die geperforeerd was. Als gevolg een buikvliesontsteking. Een maand in het ziekenhuis gelegen met in die tussentijd allerlei ontstekingen waaronder bij mijn lever. (Ik zag helemaal geel) Het is dat ik koorts kreeg die avond dat ik naar de spoedeisende hulp moest want anders was ik nooit naar het ziekenhuis gegaan. Ik vertelde mijn moeder dat het wel ging en dat het wel over zou gaan. Nou, niet dus. De chirug vertelde dat ik een engeltje op mijn schouder had.
Toen ik nét 5 was inhaleerde ik een stuk speelgoed in de klas, stiekem, om te kijken wat er zou gebeuren. Dat ding had gelukkig een gat in het midden, anders was ik grandioos gestikt. De juf had geen idee wat er aan de hand was toen ik begon te hoesten en naar adem begon te happen, gelukkig draaide het ding toen zo dat ik door het gaatje kon ademen. Ik had geeeeen idee dat zoiets boven je longen terecht zou komen, ik dacht dat ik het vanzelf wel weer uit zou poepen, dus ik heb m’n mond máánden gehouden... Soms draaide het ding weer en kreeg ik vrijwel geen lucht (er glipte gelukkig wel iets langs, anders was ik er nu echt niet meer geweest), en dan draaide het gelukkig weer zo zodat ik door het gaatje kon ademen. Ik heb verschillende longfoto’s moeten laten maken, medicatie gekregen, antibiotica (want ik kreeg er ook koorts bij) en toen was er een gespecialiseerde kinderarts die op een foto toch íets dacht te zien dan niet leek op bv een ontsteking, maar een object... Geopereerd, speelgoed verwijderd en ik was weer zo goed als nieuw
Ik was bij een festival in België , ik stond destijds vooraan. Ze waren aan het crowdsurfen ( wat verboden is ). Vervolgens zag ik dus een gozer ( van een kilootje meer ) niet aankomen achter mij via het publiek. Vervolgens kwam heel zijn gewicht op mij terecht , boven mijn hoofd. Waardoor mijn nek naar achter sloeg en mijn rug zo achterover een dranghek heen. Voelde op dat moment binnen in van alles kraken. Maar ben er heel uitgekomen. Had mega veel geluk gehad , anders was wellicht mijn nek of rug gebroken geweest. Achterwaarts over de drang hek , rug krom en nek volledig naar achter gedrukt, met een kilotje of 90/100 van die gozer. Wonderbaarlijk dat ik daar niks aan over gehouden heb.
Paardenmeisje in hart en nieren en als jeugdige dus vooral op lef en niet op verstand. Heb in meerdere benarde situaties gezeten toen ik jong was tussen de paarden. Sowieso een aantal keer geschopt (waarvan 1x tegen mijn slaap) en gebeten (waarvan 1x in mijn schouder vlak langs mijn hals) en er flink wat vanaf gekletterd. Maar een keer ging het echt goed mis toen mijn pony het er niet mee eens was achteraan de groep te moeten lopen, steigerde de n achterover viel en ik onder hem belande. Het was een heel smal pad en er was geen mogelijkheid om hem te corrigeren of mijn val te breken. Uiteindelijk ben ik er gelukkig met wat scheurtjes in een van de onderste wervels vanaf gekomen. We zaten in Duitsland in de middle of nowhere in het bos, ik ben er op flinke adrenaline weer op gekropen en rustig terug gereden, maar achteraf hadden de dingen niet heel veel anders moeten zijn gelopen
Toen ik 7 was ben ik overreden door een auto, die mij voorrang gaf en toen ik overstak dacht: laat ik toch maar gewoon gaan rijden. ( ooggetuige waren aanwezig) Meneer bleek dronken. En toen ik 16 was had ik rijles en het manege paard waar ik op reed, struikelde en viel op mij, 700 kilo schoon aan de haak. De ambulance broeders en het ziekenhuis personeel dachten allemaal dat mijn nek en rug gebroken waren en dat het einde verhaal was. Ik werd op de brancard binnen gereden ‘ traumaatje, traumaatje’ En tot slot; ik zwom ooit in Frankrijk in een beekje, kwam ik met mijn hals tegen een elektriciteitskabel aan. Je moest eens weten hoe dat voelt in het water. Dat deed mij toch een paar dagen goed zeer. Ik snap nog steeds niet dat ik daar zo goed vanaf ben gekomen.
Bijna 10 jaar geleden een auto ongeluk. Ik was al maanden bij mijn man aan het zeuren voor een klein autotje want dat leek me zo leuk en zuinig. Achteraf mazzel dat man dat nooit heeft gedaan want lag met mijn grotere auto (waar niets meer van over was) al volledig in de kreukels met breuk in nekwerfel en hersenletsel. De agenten die ter plaatse zijn geweest om te helpen zeiden later in het ziekenhuis mevrouw u heeft een engeltje op uw schouder gehad. En mazzel dat u in een stevige degelijke auto reed anders had u dit niet na kunnen vertellen.
Toen ik 3 was ben ik in de vijver gevallen tijdens het eendjes voeren, mijn vader kon me eerst niet vinden. Tijdens mijn 1e bevalling ging het goed mis en was ik best ver weg (shock), heel raar. En deze telt eigenlijk niet, maar toen mijn moeder 38 week zwanger was van mij heeft ze een auto ongeluk gehad. Geplet tussen 2 vrachtwagens. Toen ze bij de garage kwam hoorde ze de monteurs nog zeggen dat diegene het nooit overleefd kon hebben. Ze had alleen een striem van de gordel. Mij mankeerde niks.
Als kleuter ben ik heel erg ziek geweest. Darm/leververgiftiging. Mijn lijf was zichzelf eigenlijk aan het vergiftigen. Het is eigenlijk ontdekt door de kapster omdat ik kale plekken begon te krijgen. In NL konden artsen mij ook niet meer helpen en mijn ouders zijn met mij nog naar Duitsland gegaan, daar konden ze me wel helpen. Als dat niet zo was dan had ik dit niet meer kunnen typen.
Enig idee of die kabel na jouw ongeluk grondig is verwijderd of veilig weggeborgen is? Anders zou ik wel willen weten waar het precies in FR is zodat wij daar zeker weten nooit zullen gaan zwemmen... Moet je toch niet aan denken joh!
Wat een bizar verhaal en met recht een geluk bij een ongeluk dat je naar de kapper moest en dat die haar vraagtekens bij je kale plekken had!
Ik reed vaak s ochtends met verlichting die het maar half deed op de fiets (of door de regen deed de dynamo het niet) door de niet verlichte weg naar school. Bochtige weg - er reden wel vaker auto’s of busjes die de binnenbocht namen (waar ik fietste..), ging maar nét goed, of de sloot ingedoken. Op jaarlijks schoolreisje naar Londen in de bus, die nacht viel er sneeuw, wij reden om 03:00 weg naar Calais. Overal lagen gekantelde vrachtwagens langs de route. Onze (dronken?) buschauffeur ging de krant lezen, zwaaide heen en weer met de bus... reed over een betonblok waarbij het chemisch toilet eruit scheurde en later ook nog tegen het verkeer in op de snelweg. Ik heb gegild.. maar geen ongeluk gelukkig. Maar nooit zwaar ziek geweest of andere persoonlijke drama’s gelukkig
Mijn oom en tante hebben een schip. Vroeger gingen wij daar regelmatig heen en dan sprongen we van het schip af het water in. Zwommen naar de kant en klommen dan omhoog om het vervolgens weer te doen. Ik was gesprongen en zwom naar de kant, op dat moment was er daar ook een schip aan het aanmeren. Die zag mij niet en ik kreeg het niet voor elkaar om de kant op te klimmen. Mijn neven en broer zijn naar mijn vader en oom gerend en die konden mij net op tijd beet pakken en op de kant krijgen. zie dat schip nog zo op me af komen. Brr..
Ik en mijn vriend gingen ik centerparcs van de wildwaterbaan af. Ik de laatste bocht als je naar binnen gaat kwam ik in de stroming terecht en ging kopje onder. Kwam er zelf niet meer uit maar gelukkig zag mijn vriend het optijd en die trok me gelukkig weer boven. Vind die toch wel een van gevaarlijkste die centerparcs heeft. Wil ook nog niet dat mijn oudste dochter van 5 met papa eraf gaat.