Alle mensen zijn peuteraars, denk dat dat eerder regel dan uitzondering is Die putdeksel herken ik wel. Loop ook liever niet over bruggen
Hahahaha zou je denken, maar dat valt mee. 'De hele straat' zit aan de voorzijde. Daar waar we de keuken hebben en behalve het keukenraam ook verder geen ramen daar. Aan de achterkant, 'daar waar de gordijnen dicht gaan', doen we t eigenlijk ook alleen maar voor de zekerheid. De huizen hierachter hebben schuine daken vanaf de eerste verdieping dus enkel als iemand uit zn raam hangt èn toevallig naar binnen gluurt kan diegene met veel moeite wat zien (huizen staan hier niet zo op elkaar). Dus tenzij het keukengordijn dicht is weet niet meteen de hele straat hoe laat t is
Ik herken het ook niet hoor. Hier ook een jongen. Hij verzint zelf wel wat ie aan doet. Ook toen hij jonger was, was het meer dat het schoon en heel moest zijn dan perfect matchend. Heb ook serieus geen tijd voor dat soort extra was. Ben wel heel benieuwd wat er van deze quirks over blijft als de kids groter zijn bij degene die dit aangaven.
Ik vraag me toch wat af in de lepel affaire Als je thuis niet met lepel wilt eten omdat hij te groot, ovaal, rond of whatever is, waarom heb je die dan gekocht? Dan koop je toch lepels die wel in je mond passen? Wat ik zelf wel vaak doe is als ik bijrijder ben in de auto. Via de paaltjes kijken hoeveel km we rijden binnen een bepaalde tijd. Meestal begin ik met een minuut, dan per vijf minuten of zo. Ik tel ook hoeveel km ik kan rijden op bv een snoepje. Zo kan ik 12 kilometer rijden aan 130 km/u op 1 chocotoff.
In een bestekset zitten sowieso grote eetlepels. Ook blijven hier vaak mensen eten dus voor diegene heb ik een grote lepel. Mijn man wil ook altijd een grote lepel. Daarom dus.
Of het nou een eigenaardigheid of heel knap kunstje is twijfel ik nog over Ik kan met mijn ogen dicht de vaatwasser uitruimen. Al het bestek bij de achterkant pakken en aan het gewicht weet ik wat ik in mijn handen heb (dus zonder vormen te voelen enzo).
Dan zou ik de neiging hebben om stiekem een kastje open te zetten oid. Beetje galgenhumor, ik weet het
Goh wat een straf, gelukkig woon ik in België Maar zodra we kunnen komen naar Nederland ( naar moeders) dan ga ik testen
Ik heb ook iets met de hectometerpaaltjes langs de snelweg, bij elk paaltje 'spring ik in m'n hoofd mee' . Soms dan ben ik zo moe van het denkbeeldig springen dat ik even moet rusten en m'n ogen moet sluiten. Daarna begint het opnieuw
Juist wel als ik aan het rijden ben! Natuurlijk niet , dan kan ik m'n ogen toch niet sluiten haha. Dit is dus als mijn man aan t rijden is.
. Ik ben net een baby in een auto, als man rijd ga ik na 15 minuten al knikkebollen en als ik zelf rij na een uurtje al dat gehobbel maakt me echt moe Dochter heeft die genen helaas niet, die kan op een rit van 6 uur elke 10 minuten vragen of we er al bijna zijn