Beste (zeur) Piet, Fijn dat je ons zo graag ziet maar je hoeft het niet meer te vragen. Het antwoord is en blijft NEE. Mocht ik van mening veranderen dan laat ik het je weten. En ik waardeer het bijzonder dat je mijn grenzen respecteert.
Wat versta jij onder nog even dan? Ik zou zelf sowieso geen vaccin nemen en mijn ouders bv ook niet. Wij vestigen dus onze hoop niet op een vaccin, en zijn ook niet van plan om elkaar nooit meer aan te raken. Dus ja, naarmate het steeds beter zal gaan en corona naar de achtergrond zal verdwijnen, zullen mensen weer stapjes terug doen en daar doe ik ook aan mee. Vaak gewoon ondoordacht.
Ja ga mijn 3 jarige maar eens uitleggen dat hij niet in de buurt van andere volwassenen mag komen.. hij zal me bedenkelijk aan kijken van 'waar heb je het over, wat bedoel je' Je moet doen waar jij je goed bij voelt natuurlijk, maar op een duur ook kijken naar wat je kinderen willen of waar zij behoefte aan hebben. Dit virus is niet van de 1 op de andere dag verdwenen, en een vaccin kan ook nog lang duren. Dus dan is de vraag hoe lang je dit wilt volhouden voor jezelf en de kinderen.
Bij een 3 jarige snap ik dat hoor. Maar mijn kinderen zijn 4 en 7. Ik heb echt niet heel veel hoeven doen om ze uit te leggen dat het nu even belangrijk is om afstand te houden. Ik vind het zelf heel knap dat ze niet eens mopperen dat zij nog niet mogen afspreken en bijna de hele school dus al wel. Waar ik me persoonlijk goed bij voel weet ik niet mbt dit virus, daarom wil ik dus gewoon de richtlijn en adviezen van het RIVM volgen. Die wordt immers ook steeds verder versoepeld. En is ook best duidelijk. Kinderen mogen heel veel zolang er afstand naar de volwassenen gehouden wordt. Ik geloof wel dat t risico niet mega vergroot als dat contact er wel is en ik zou willen dat ik en mijn man niet beiden kwetsbare longen hebben zodat we er wat makkelijker over konden denken. Persoonlijk vind ik het daardoor al spannend dat ze weer naar school gaan. Ik vind het heel moeilijk, maar ga er toch vooruit dat mijn kinderen er ook behoefte aan hebben dat wij keuzes maken waarbij we ook aan onze gezondheid denken. Daarbij zie ik niet zo goed hoe ik voorbij zou gaan aan de behoefte van mijn kinderen als ze wel buiten mogen spelen met vriendjes en naar school gaan.
Natuurlijk maakt het verschil. Ze gaan nl met hun karren samenklitten in gangpaden waardoor je er lastig langs kunt. Ik vind het een grote bron van irritatie.
Onze 3 jarige hebben we bewust nog geen 1.5 meter instructies gegeven. Voor nu komt zij niet in aanraking met anderen. Enige die ze ziet zijn ons als ouders en opa en oma sinds kort. Ene kant moet nog 3 bypass operaties krijgen dus die komt nu af en toe even een bak koffie halen in de achtertuin en zn zonneschijn bijtanken voordat zij naar KDV gaat en hij onder t mes en revalidatie in. Andere kant telt de laatste dagen af (geen prognose maar gokwerk). Als zij dr opa een knuffel wil geven, kind alsjeblieft doe t, kan de laatste wezen. Tot op heden merken we eigenlijk dat ze van zichzelf meer afstand neemt dan vroeger. Ze komt nog net een bloemetje of een blaadje brengen of een steentje laten zien maar vliegt dan weer de andere kant uit. Andere opa weet ze duidelijk niet wat ze ermee aanmoet, voelt denk ik dat er iets niet klopt en slooft zich wel uit maar ik weet niet goed uit te leggen, wat afstandelijker en ook dat klopt niet maar duidelijk "anders". Terwijl ze speelt alsof ze er gisteren nog was maar ze duikt er niet naast voor een knuffel en de zowat verplichte kuuuuus bij vertrek laat ze ook ineens varen. Voordat ze naar kdv gaat leg ik het haar nog wel uit. Voorlopig blijft ze nog even thuis, het mag wel voor haar eigen gezondheid maar dan mag ze dr grootouders niet meer bezoeken, ongeacht wel virus ze meeneemt is t foute boel op t moment. Dat doe ik hun gezien de situatie nog even niet aan.
Oh wow, echt? Jeetje, ik ben blij dat het RIVM de richtlijnen versoepeld heeft van: blijf thuis naar vermijd drukke plekken. Wij gaan weer naar buiten, we gaan zelfs 5 dagen naar een camping. Alle vrijheid voor mijn dochter en wij zelf heerlijk in de zon voor de caravan. Mijn dochter speelt buiten, ook niet binnen en ze mag ook ergens anders niet naar binnen. Maar nog 4 maanden afgesloten leven is toch geen doen? Heb je daar nog een andere onderliggende reden voor?
Ik ben wel makkelijker maar afspreken wil ik nog niet. Niet zozeer omdat hij met vriendjes speelt maar ik heb geen flauw idee hoe de mensen er bij hun thuis mee omgaan. Daar heb ik geen oog op. Hoeveel volk komt daar? Hoe makkelijk of moeilijk zijn ze? Is het wel te vertrouwen wat ze zeggen? Kijk dat onze zoon met de kinderen van mijn zus speelt vind ik anders, want ik weet 100% zeker wat zij doet maar niet bij een andere ouder thuis. En om nu elke keer kinderen alleen mee naar mijn huis te nemen heb ik simpelweg geen zin in elke keer. Ik heb ook nog een baby van 6 weken dus ik ben wel waakzaam.
Mensen hebben al snel het gevoel dat dit al eeuwen duurt, maar dat is niet zo. Wat is een paar weken, maanden, een half jaar? Als over een paar weken inderdaad corona meer onder controle is en de besmettingsgraad aanzienlijk gedaald, dan is het tijd om te versoepelen. In dat opzicht vind ik dat de overheid te snel gaat nu, maar daar ga ik verder niet over. Ik wacht gewoon nog even. Ik snap ook niet zo goed waarom iedereen nu naar de kapper holt, dat kan best even wachten. Straks moet ik ook weer naar mijn werk, weliswaar met aanpassingen en alles met gepaste afstand. Als dat allemaal goed gaat en er komen nog meer versoepelingen, prima. Dus dat bedoel ik met ‘even’. Dus volgens mij verschillen we niet zo veel van inzicht .
En het gangpad ernaast is rustiger daardoor, dan loop je even om. Of je vraagt of je er even langs mag. Ik vind het echt zoeken naar iets om je over te ergeren.
Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik denk dat ik zelf ook gewoon twijfel over hoe strikt ik nu nog moet zijn. Ik snap de maatregelen over het algemeen wel. Bijv 1 persoon winkelen, 1,5 meter afstand etc. Maar aan de andere kant denk ik ook af en toe als ik anderen meer zie doen: zou t dan echt zo erg zijn. Zeker nu iedereen bijvoorbeeld weer naar de kapper gaat en je dan op tv ziet dat dat echt niet zo heel erg beschermd gaat. Aan de andere kant snap ik dat dat alleen kan als mensen zich eraan blijven houden, maar t voelt dus erg dubbel.
Ik oordeel ook (te) snel over anderen met wat ze doen. Het enigste wat ik er mee kan is dan zelf afstand houden of niet meer afspreken. Dat mijn zwager met mijn nichtjes tot 2x toe onverwachts en verkouden voor de deur staan, dan blijf ik bijv in de deuropening terwijl ze voor corona altijd koffie kwamen drinken. We zijn uitgenodigd voor een bbq daar incl 4 anderen, dan reageert ik met, superlief maar mits de voorschriften van max 3 personen voor die tijd wijzigt, anders komen we niet.
Hier snapt mijn driejarige dat toch perfect. Sowieso vind ik het erg bevreemdend om corona topics te lezen op dit forum. Hier in België wordt er veel strenger mee omgegaan, dus het is bizar te lezen hoezeer dat verschilt, één landsgrens verderop... Ik zeg niet dat jullie fout zijn, absoluut niet. Alleen: het is zó compleet anders van hier in België. Samen spelen? Knuffelen zolang het maar binnen de vertrouwde omgeving gebeurd? Verjaardagsfeestjes? Echt niet hier. En jammer, inderdaad.
Nou dit dus... Ik vind het zoo lastig. Wij zijn ook voorzichtig. Maar dan wordt er door anderen in onze familie wel geknuffeld en zie ik dat ze toch naar een verjaardag gaan met een bescheiden groep. Wij worden er dan op aangekeken dat we niet gaan. Kinderen verdrietig omdat wij strenger zijn.. Ik vind het lastig hoor..
Zet het gewoon van je af. Ik zet dit soort mensen in hetzelfde straatje als figuren die vinden dat het "prima kan" om op feesten 5-6 wijntjes te drinken en daarna naar huis te rijden. Daarin heb je ook van die 'stoere' drammers op feestjes. Een simpele nee werkt het beste.
Ik heb een 3jarig nichtje en een 3jarig buurjongetje en beide snappen echt prima wat het inhoudt om afstand te houden van anderen. Ze gaan er net zo normaal mee om als met de regel "niet de straat op rennen". De ouder moet opletten en soms aan herinneren, maar het kind snapt de regel prima. Hoezo is dat niet te begrijpen?
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Dinsdag word ik geopereerd. Daarna ben ik een week aan bed gebonden. Moet echt plat. Mijn man is die dagen thuis. Vrijdag moet hij alleen echt werken. Belangrijke werkbespreking, daarna met die klant op locatie het werk doorlopen en daarna een project opleveren. Al met al is hij een uur of 6 (met reistijd van huis). Nu heb ik 3 opties. 1. Dochter, 4 jaar, thuishouden en de zorg aan zoon van 11 overlaten. Niet mijn voorkeur maar nood breekt wet. Hij kan met haar spelen en haar eten drinken geven en bij nood kan ze bij mij in bed komen tv kijken of op mijn slaapkamer spelen met speelgoed. Optie 2. Ze gaat die uurtjes naar mijn zus toe, ze zullen veel buiten zijn maar de 1,5 meter kunnen ze niet waarborgen. Ze kunnen hun best doen maar helemaal lukken gaat niet, dochter is namelijk stapelgek op haar tante. Optie 3. Dochter gaat met man mee naar de zaak en hij zet haar daar met speelgoed neer, kan ze tv kijken en voor de uurtjes buiten de deur let de receptioniste / telefoniste op haar. Zal haar van haar werk houden maar daar kan die 1,5 meter wel goed worden volgehouden. Proffecioneel is het niet en mocht dochter een bui hebben zal man zijn werkbespreking in de soep lopen. Ik vind het zo moeilijk. Had achteraf de operatie liever uitgesteld maar heb zoveel pijn de laatste weken dat het eigenlijk wel noodzakelijk is.
Mijn dochter is net 4 maar snapte in het begin van de corona die 1,5 meter heel goed. Zelfs in de speeltuin zei ze tegen kinderen die te dicht bij kwamen dingen als "je vergeet de afstand" "dit is geen 1,5 meter" of "je komt in mijn aura". Alleen met mijn zus kan ze het niet maar dat ligt meer aan zus die haar lokt. Bij mijn ouders daarintegen kan ze het heel goed terwijl ze ze het liefst knuffelt maar ze snapt ook dat opa dan heel ziek kan worden. Ze vraagt ook regelmatig of ... (leuke dingen) weer kunnen als de afstand niet meer nodig is.
Nog niet meegemaakt maar bij de 2e keer vragen zou ik zeggen ik blijf dit nog even volhouden dus je hoeft het ook niet meer te vragen. Tegen de tijd dat ik het weer veilig acht ben je de eerste die het hoort.