Hey @NienkeB oef wat naar. Natuurlijk weet ik niet of het ook bij jou van toepassing is, maar sinds ik zwanger ben heb ik het ook regelmatig benauwd. Vooral in combinatie met op mijn linkerzij en rug liggen en opspelend maagzuur neemt het soms best nare vormen aan. Laatst had ik midden in de nacht ook zo een heftige aanval dat ik rechtop ben gaan zitten, in een luie stoel, omdat ik anders te weinig lucht had. Ik had een hele korte en oppervlakkige ademhaling. Toen ben ik heel bewust yoga ademhalingsoefeningen gaan doen, drie tellen in, drie tellen uit. Daarna drie tellen in, 1 tel pauze, drie tellen uit, 1 tel pauze. Als dat goed gaat opbouwen naar vier tellen in, pauze, vier tellen uit, pauze. Dan verder opbouwen naar vier tellen in, pauze, vijf tellen uit. En zo blijven opbouwen tot je je inademing van vier kan uitblazen in zes tellen. Zowel in als uit door je neus ademen. Dus opbouwen naar een langere uitademing dan in en rustmomenten tussen de in- en uitademing. Op momenten dat ik zo benauwd ben is dat echt niet makkelijk, omdat ik vaak het gevoel heb tijdens de uitademing zuurstof te kort te komen. Dan doe ik even wat niet gedwongen ademhaling tussendoor en dan probeer ik het opnieuw. Wat belangrijk is is dat je dan ook echt je buik laat opbollen tijdens de inademing zodat je als het ware je hoge en oppervlakkige ademhaling weer in je lichaam trekt. Ik merk dat het dan kalmeert en wat zakt. Soms heb ik echt het idee dat door het zuurbranden mijn lichaam verkrampt ofzo wat echt tot uiting komt in mijn ademhaling. Dat dit door de zwangerschap komt staat voor mij als een paal boven water. Wat de oorzaak precies is weet ik niet. Maar heel oppervlakkig en snel ademhalen kan leiden tot hyperventilatie. Laat je niet te snel wijs maken dat het door corona stress komt of een andere oorzaak heeft dan je zwangerschap. Kramp, hormonen, progesteron etc etc kunnen allemaal invloed hebben. Heel veel sterkte.
@Maan14 mijn vorige bevalling, een inleiding is ook super goed bevallen! Maar zoals de andere dames zeggen hier laat je goed voorlichten en alvast onderzoeken wie weet kan de gyn je wel eerst strippen waardoor de bevalling alsnog natuurlijk begint? Snap je zorgen heel goed, maar denk dat je niet meer kunt doen dan je zo goed mogelijk laten voorlichten en dan samen met je man beslissen wat jullie willen..
Hier vandaag 28 weken zwanger! Nog hooguit 10 weken te gaan, en gelukkig begint de babykamer nu ook af te raken op kleine detail dingetjes na nog. Pff wel merk ik dat mijn buik meer in de weg begint te zitten, niet vanwege de omvang maar eerder vanwege het gewicht. Donderdag staat de groeiecho gepland, dus ben heel benieuwd hoe ze het nu doen op hun eigen curve.
Ja met 24 weken ook, en nu dan met 28 weken en vermoed met 32 weken weer. Één van de twee heeft een kleinere buikomvang, maar groeit vanaf de 20 weken echo wel mooi door op de curve. Dus voor nu maken ze zich nog geen zorgen hoor.. Tenzij donderdag ineens blijkt dat de groei afbuigt, maar dat zien we dan wel weer. Inprincipe is het niet raar dat de één kleiner is als de ander bij meerling zwangerschappen. Zolang ze hun eigen lijntje maar goed blijven volgen.
Is zeker niet erg. Daarnaast zijn de curves gebaseerd op eenlingen, dus ze mogen afwijken. Wat je zegt: als ze hun eigen lijntje maar blijven volgen. Hier was er 1 met 27 wkn flink afgebogen en dat was niet de bedoeling. Hopelijk hebben ze een mooie groei doorgemaakt de afgelopen weken.
Dat klinkt best logisch idd hahah. Zoiets denk ik zelf namelijk ook! Nahja ik wacht het gewoon almaar af och dat snap ik! Wel goed dat ze er zo alert op zijn en 37 weken ben je dan wel mooi voorbij. Snap dat het eng is maar komt vast helemaal goed! Welkom!! Wat vervelend al die harde buiken zeg.. kan snappen dat je er klaar mee bent. Nog heeeel eventjes volhouden! Thnx!! Ik heb het opgeslagen en ga dit onthouden. Ik weet ook vrijwel zeker dat het door de zwangerschap komt want ik heb dit nog nooit gehad! Het lastigste is idd precies wat je omschrijft; dat gevoel dat je te weinig zuurstof hebt. Thnx voor de tip ik ga de ademhaling Zeker oefenen!
Heel herkenbaar ik hoor idd genoeg goede verhalen over een inleiding, maar als ik de eerste overnieuw had kunnen doen had ik langer gewacht nog tot het misschien zelf was begonnen (of me meer ingelezen en laten informeren over verdere mogelijkheden). Ik vond het idd verschrikkelijk en alles ging mis en dit keer gebeurd het alleen als het medisch echt noodzaak is, anders niet. Ga dit keer op advies vd Vk op tijd beginnen met oa acupunctuur
Oooh nog geen baby hier. Ik word ongeduldig. En ik kijk op tegen de dag, de hele dag alleen met mijn kinderen inclusief ze thuis lesgeven... ze zijn heel lief hoor, maar ik ben gewoon een beetje op..
Hier het zelfde, thuisles voor de oudste die helemaal geen motivatie meer heeft. En een van bijna 3 die alles hetzelfde wil als de oudste. Vermoeiend. Hoeveel weken ben je nu @Emm27?
We zitten in hetzelfde schuitje. Mijn dochter van 7 lag jankend op haar rekensommen, zoon van 3 was uren wakker vannacht en piept om alles. Net maar even een ijsje wezen halen hier in het dorp, nu alweer een uurtje verder op de dag. Ik vind het maar pittig hoor, hoogzwanger zo. Ik ben nu ruim 39 weken, en jij?
@Emm27 en @wannabe mam Wat pittig zeg! Onze zoon zit op speciaal onderwijs en mocht meteen weer helen dagen. Vind dat wel fijn, werd steeds pittiger hem thuis te vermaken.
Ja het is pittig he. Ik heb ook niet echt verlof gehad voor mijn gevoel. Gelukkig gaan maandag de scholen weer open, al hoop ik stiekem dat ik dan al bevallen ben.
Ik ben ruim 40weken. En het is pittig idd hoogzwanger en thuis school. Dochter van bijna drie spookte ook in de nacht nog en schreeuwt dan alles bij elkaar. Ik dacht vandaag ik leg haar tussen de middag lekker op bed. Ze heeft heerlijk geslapen alleen is ze nu dus nog steeds wakker en mega vervelend. Pfff
Als ik dit zo lees allemaal ben ik eigenlijk stiekem toch wel heel blij dat mijn 2,5 jarige een ontzettende papa's kindje is. Eerst vond ik dat echt ontzettend moeilijk als ik de hele dag met hem was en mijn man dan thuis kwam en in de weekenden alleen maar papa aandacht wilde, maar nu in de zwangerschap vind ik dat juist heerlijk. Mijn man wat minder want met thuis werken en daarnaast een peuter erbij hebben gaat het gewoon lastiger, en dan heeft onze peuter ook nog zijn peuter driftbuien. Maar echt wat heerlijk als ik mij soms dan even kan terug trekken op bed als ze beiden druk zijn of aan het stoeien zijn Nu mag ik ook van geluk spreken dat onze zoon een goede slaper is, slaapt echt nog steeds alle nachten door en ook overdag doet hij nog een dutje. Zelfs met overgang van ledikantje naar groter bed geen problemen gehad, vaak pakt hij er dan een boekje bij of speelgoedje en valt tussen het speelgoed in slaap (want hij neemt ze wel netjes mee naar bed, dus niet op de grond haha) we hebben een camera dus kunnen precies zien wat hij uitspookt. Vind het alleen jammer dat ik nu zelf met hem minder kan ondernemen, dat red ik gewoon niet meer op een dag. En met deze temperaturen erbij helemaal niet. Normaal gesproken kon ik best goed tegen de warmte, maar nu ben ik binnen de kortste keren duizelig en met inspanning gaat dat nog sneller helaas. Baal ik wel van want had hem graag nog 1 op 1 aandacht willen geven voordat hij zijn aandacht moet delen met de tweeling. Gelukkig doen die 2 dagen kdv hem ook wel goed, kan hij heerlijk met leeftijdsgenoten spelen en zijn energie kwijt. Maar toch dat schuld gevoel blijft wel een beetje.. Maar dat zal wel iets mama's eigen zijn icm hormonen.
Hier gaat het wild met papa en knutselen en de creatieve dingen met mama! Ze weet precies wie ze uit moet zoeken. Je hoeft je niet schuldig te voelen. Ook ik werk thuis en merk dat je het soms een beetje moe bent. Bedenk iedere keer maar iets creatiefs! Of een peuter die constant ook wil typen op een laptop of mee vergaderen terwijl mijn man buitenhuis werkt. Laat staan dat je zwanger bent en ook nog een tweeling verwacht! Let it go..... maak je niet druk en denk aan jezelf! door Corona gedoe hebben wij ook een paar leuke uitjes met dochter niet door laten gaan. We hopen dit aan het einde van mijn verlof eind september/begin oktober met haar in te halen. Bijv dagje pretpark of dierentuin. Echt een dagje uit voor haar. Zo kun je het misschien ook doen?
Herkenbaar! Voel me ontzettend schuldig en doet me ook pijn om te zien dat ze nu meer naar papa trekt (deels ook fijn want trek het gewoon niet) maar al vanaf 6w zwangersch a p..(omdat ik zo misselijk, moe etc ben). En dan dadelijk de baby die ineens veel aandacht krijgt, voelt zo lullig. Alsof ik haar heb afgeschreven. Ik hoop dat ze t waard vindt achteraf en blij is met dr broertje..maar ik denk vast ook veel te veel na. Het is niet anders.