Dat klopt echt haha. Ik heb toen de jongste baby was meegeschreven op een belgisch forum en echt bijna alle baby's hadden dat. Maar goed, als je hier in het kindergedeelte lees zullen de Belgen wel denken dat alle Nederlandse kinderen hoogbegaafd zijn
Heb je zelf ooit de keuze moeten maken of je bij je kind zou blijven of naar huis gaan? Want dat maakt voor mij heel veel verschil in de tekst die je nu schrijft. Begrijp me goed; ik voel me totaal niet aangesproken over de zinnen; ‘ik zou echt nooit mijn kind alleen achterlaten in het ziekenhuis’ en ‘heel naar een jong kind om alleen achter te blijven’. Ik sta volledig achter wat ik heb gedaan; wat een ander daar ook van vindt. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het soms gewoon echt niet anders kan. Een uitgeslapen rustige moeder kan imo beter voor haar kind zorgen dan een uitgeputte, totaal op het randje moeder (niet dat ik op het randje zat maar wel even erdoorheen). Ik vind dat het namelijk niks zegt over goed of slecht. Met een goede reden lijkt het me dat beide opties goed zijn.
Ik denk ook dat het van de situatie afhangt waarom je baby/kind is opgenomen ect. Toen R geboren was moesten er onderzoeken gebeuren waarom hij was overleden. We zijn mee geweest na de röntgen en medische fotograaf, moest er niet aan denken dat hij er alleen heen ging. Obductie zijn we natuurlijk niet meegeweest. Maar de andere onderzoeken wel.
Ga jezelf niet opnaaien, dit was voor jullie de goede oplossing! En daar heeft niemand buiten jouw gezin iets mee te maken. Ik heb nog nooit een kind in het ziekenhuis gehad, maar ik weet niet wat ik zou doen. Ligt aan de situatie en wat het ziekenhuis ervan zegt. samen hebben jullie een besluit genomen en daarbij blijft het! Ik hoop dat je ventje snel beter is en snel geopereerd kan worden!
Waarschijnlijk, wij Nederlanders worden in België echt als opscheppers gezien. En eerlijk gezegd is dat ook wel zo. In België veel reflux, in Nederland veel hoogsensitieviteit lees met een knipoog en een korrel zout
nou, ik ben een Nederlandse dame en vraag mij ook weleens af of er ook kinderen zijn waarvan ouders niet zeggen dat ze hoogbegaafd zijn/ ontwikkelingsvoorsprong enz enz hebben...
Nou echt, dat soort topics zijn druk bezocht en worden topics volgeschreven. Ik heb al eens een topic geopend over kinderen die het lastig op school hebben en daar komen maar enkele reacties. Wat dus procentueel nooit kan kloppen als je de uitstroom naar het VO in Nederland bekijkt
Ik heb gelukkig nooit een kind in het ziekenhuis gehad. Ik heb ook werkelijk geen idee wat voor keuzes ik dan zal maken. Maar jouw verhaal lezend snap ik volkomen dat jij de keus hebt gemaakt om naar huis te gaan. Een nacht goed slapen doet wonderen als je totaal uitgeput bent. Hopelijk knapt hij lekker snel op.
Volledig eens. Ieder doet wat hem het beste lijkt en wat hij of zij wil. Een ander kan daar iets over denken maar hoeft daarvan niets te zeggen. En dat is dus bijzonder irritant als uw kind echt reflux heeft. Onze middelste kreeg destijds een ph meting en gastro omdat hij enorme problemen had en als je dat tegen iemand zei was het ohja heeft die van ons ook. En dan krijg je de vraag of het bedje al schuin staat Oh dat we daar nog niet aan dachten
Bij mijn oudste ben ik gebleven, zij was toen anderhalf. Bij de jongste mocht ik niet eens blijven van de arts omdat ik zelf er door heen zat. Soms is het beter dat de moeder thuis tot rust komt.
nou inderdaad! Deze topics probeer ik dus ook niet te lezen. Het gaat bij mij snel irriteren. Natuurlijk is het in sommige gevallen waar hoor... maar topics als: mijn kind is 2 en kent alle kleuren al! Is dat normaal!??? Nee bedankt
Er zijn zeker snelle en hoogbegaafde kinderen, en dat is ook helemaal niet leuk of makkelijk soms. Maar sommigen idd.
HB is het nieuwe autisme Nee dat is een grapje uiteraard. Maar ik vraag me dan ook weleens af wat deze mensen ermee willen? Alsof het zo fantastisch is als je kind HB is? Zoeken ze handvatten? Willen ze het graag? Moet er een labeltje op? Kan je daardoor dingen beter plaatsen? Wat is het toch?
Wat het is? Onwetendheid is het. Want achter iets roepen dat er niet is, is niet snugger. Ik heb mij ooit eens ver bepiest van het lachen. Want tijdens een gesprek over school en werken voor school waren we een beetje aan het opsommen wat soms moeilijk liep (ik vernoemd geen labels van ons ze zoon tegen mensen die we niet echt goed kennen) en ze zei plots. Ja maja bij ons is dat moeilijk ze want onze zoon heeft bijna adhd. Kzeg ah waren de test resultaten niet zo goed. Was dus niet eens getest, was via een online testje dat hij bijna adhd had. Bijna adhd
Iertje, had je dan een babyfoon mee waarvan de ouderunit bij de verpleging stond of hij gaat dat dan? Oprechte vraag! Hier is de oudste al 3 tal keer in opname geweest en er bleef altijd iemand bij, maar ze was dan ook echt nog klein + er was nog geen tweede kind, dus man en ik wisselden de nachten af, mijn mama en schoonmoeder overdag op hun opvangdagen net omdat ik echt niet zou geweten hebben hoe dat zou gaan. Dochter werd s nachts vaak wakker en kwam niet genoeg bij, ondanks de nachtvoedingen en dan vaak overgeven en dan volgde altijd 'snel' een opname... Edit: wat zal het ook moeilijk geweest zijn hem achter te laten, maar ben ervan overtuigd dat dat op dat moment in die situatie de juiste keuze voor jullie was...
O bestaat die vorm ook: bijna ADHD Gelukkig lieten de testresultaten hier niks aan de verbeelding over, niks bijna ADHD. Maar het mooiste vind ik toch, wanneer iemand hoort over dat de kinderen ADHD hebben (want net als jij vermeld ik dat in reallife enkel wanneer het nodig is) en diegene reageert met: ah ja mijn kinderen zijn ook wel eens druk Echt, daar blijf ik mij over verbazen. Als de oudste iets NIET is, dan is het wel druk