Ik zou op dit moment voor jezelf en Kids kiezen. Beide mannen klinken nou niet echt als een goede partner.
En hoe weet jij zeker dat hij al 8 jaar clean is? Omdat hij dat gezegd heeft? Waarom zou je nu je al 8 jaar clean bent ( super knap trouwens!) met iemand een relatie willen die jouw de verslaving weer kan intrekken? Je hebt 3 kinderen dat is je nummer 1 prioriteit, jij moet hun een veilige basis kunnen bieden als jij weer verslaafd raakt, raken je kinderen jouw kwijt. Het lijkt mij een te groot risico om met iemand te willen samenleven die verslaafd was, want we weten allemaal dat een verslaving je opeens weer in je greep kan hebben helaas.
Ik zou inderdaad ook (in het belang van mijn kinderen) mezelf niet vertrouwen als ik weer samen zou gaan zijn met iemand waarmee ik ‘samen’ verslaafd was geweest.
Je hebt onbewust al de beslissing gemaakt om te stoppen met je huwelijk. Maar je zoekt nu een excuus om die stap echt te nemen. En die zoek je in een andere man. Dat is niet de juiste beslissing! Ga scheiden, ga in de buurt wonen van je vangnet. Vrienden/familie en je werk. Dan ben jij gelukkiger en je kids ook. Met je ex heb je een heftige relatie gehad in ups en downs. Ik vermoed dat niet over gaat.. drugs waarschijnlijk niet, maar vaak is het wel eenmaal Losse handjes blijft losse handjes. En dat wil je niet voor je kinderen. En dat verdiend jij ook niet.
En wat maakt het dan dat je toch weer iets met hem wilt beginnen als je weet dat er -grote- risico’s en consequenties aan kleven voor je kinderen maar ook voor jouw?
Ik zie ergens de parallel met de verslaving... nl korte termijn/gevoel vs lange termijn/verstand. je zult nu, net als je destijds hebt gedaan toen je met de drugs gestopt bent, met je verstand besluiten moeten gaan nemen en je gevoel even wat minder vertrouwen. Het is nl heel verleidelijk om je nu te gaan verliezen in iets dat nu zon fijn gevoel geeft (nieuwe oude liefde) maar dat is niet wat nu het meest verstandig is om je halsoverkop in te storten. Ook ivm de risicos op herhaling van verslaving en de impact op je kinderen wat al eerder gezegd is. Je moet er nu voor hun zijn allereerst (ik zeg niet dat je dat niet doet maar het kan je enorm afleiden daar van, zon man voor wie je gevoelens hebt) Mbt je man klinkt het wel als verstandig om bij hem weg te gaan al zal ik dat niet snel asviseren , maar samenleven met kinderen met iemand met paranoide psychoses lijkt me geen gezonde situatie, ook niet voor de kinderen, ook al is hij de vader. Hebben zij geen last van de situatie nu? Of hebben jullie daar al hulp bij?
Dit precies spookt ook elke keer door mijn hoofd hoor. Het is nu inderdaad makkelijk jezelf verliezen in iets wat goed voelt en achteraf misschien heel anders is. Wij krijgen inderdaad hulp en hij volgt naast relatietherapie met mij ook alleen nog een traject.
Toch nog even over je partner he. Hij heeft een chronische ziekte, en de voorbeelden die je geeft vloeien daar direct uit voort. Heb jij ook begeleiding gehad vanuit zijn ggz? Want het is wel heel zuur als hij door de ziekte zijn gezin ook nog verliest. Ik snap dat je het moeilijk vindt. Maar zou je ook weggaan als hij in een rolstoel terecht was gekomen en geen erecties meer had? Of door brandwonden verminkt was geraakt?
Ergens weet je het wel dat vluchten naar die andere man, niet de juiste weg voor jullie is. Anders had je hier geen topic geopend. Hak de knoop door, zoek een huisje voor jezelf en je kinderen. Eerst je eigen zaken op orde brengen, voordat je aan een nw liefde begint. Het zal zwaar worden, je moet alles alleen doen. Ongetwijfeld in een “mindere” woning gaan wonen, financieel een stuk minder hebben (al hoeft dat niet, kwestie van goed uitzoeken) Maar als je het zo doet, dan geef je het goede voorbeeld voor je kinderen. Maak je de band sterker. En kan je evt in je vrije weekenden ontdekken wat je wilt. Maar een eigen plek is zo belangrijk! Een veilige haven. En laat je eigen geluk niet afhangen van die ene man.
Exact dit! Ik ben zelf kind van een verslaafde moeder. Alleen alcohol in dit geval. Ik ben er bijna aan onderdoor gegaan. Nog steeds ondervind ik er, nu ik volwassen ben, de gevolgen van. En zo’n leven waarin ik als kind zat wens ik niemand toe. Zeker geen hulpeloos kind die afhankelijk is van volwassen mensen. Mijn advies; Kies voor je kinderen! En daarmee wil ik niet zeggen dat jij niet belangrijk bent, maar ik vind dat ouders het welzijn van hun kinderen voorop moeten stellen ten opzichte van hun eigen pleziertjes en hang naar spanning/avontuur. (zeker als die voor de kinderen niet al te gunstig zijn)
Iemand die in een rolstoel zit kun je totaal niet vergelijken met iemand die psychoses heeft. Ja het is een ziekte...maar in een psychose is iemand een compleet ander persoon die een gevaar kan zijn voor zichzelf en voor anderen. TS ik zou eerst voor jezelf de boel op een rijtje zetten. Zorg voor inkomen, een eigen woning een stabiele basis voor je kinderen. Doe dit voordat je je halsoverkop in een relatie stort. Daarnaast is het echt uiterst onverstandig een relatie aan te gaan met een verslaafde. Believe me...ik werk al ruim 10 jaren in de psychiaterie/verslavingszorg en ik heb het allemaal al gezien. Begin er niet aan!