Sinds een aantal weken/maanden slaapt onze dochter slecht in, kan soms een behoorlijke tijd duren.. op zich niet heel vreemd in deze bizarre Corona tijd. Een tijd terug begon ze met spullen om zich heen te verzamelen in bed tot op een avond haar hele slaapkamer inhoud naast haar bed stond op de meubels na. Moest er in eerste instantie om lachen toen ik savonds boven kwam tot ik na 5 min nog niet klaar was met alles opruimen.. dit is inmiddels 2x gebeurd zo dat ze d’r hele kamer naast bed had staan maar het is iedere avond een strijd want 9 vd 10 keer als ik boven kom ligt er weer van alles op haar nachtkast en in de hoek van haar bed en rondom hoofdkussen. Nu mag ze best wat in haar bed hebben liggen maar ik vind dit toch wel vreemd gedrag en weet niet zo goed wat ik ermee moet. Tijd terug op een avond zo boos geworden dat ik alle lossen spullen in 2 grote tassen heb gegooid en van haar kamer heb gehouden een aantal weken maar het lijkt ook niet echt effect te hebben.. Is het aandacht? Ik weet het niet.. Iemand misschien tips ervaring?!
Wat zegt ze zelf als je vraagt waarom ze het doet? Hier ook een dochter die graag spulletjes mee in bed sleept. Ik laat d'r maar lekker gaan. Er knalt vaak van alles uit in de loop van de nacht want ze slaapt vreselijk onrustig.
Heb je je dochter al gevraagd waarom ze het doet, wat ze heeft gemaakt? Mijn dochter doet dit ook, al vanaf dat ze 2 jaar was. Als ik haar vraag wat ze gemaakt heeft, komt er een heel verhaal. Een kasteel voor de poppen, een babytentje, noem het maar op. Ik heb ooit een plaatje van iemand toegestuurd gekregen wat hier mooi bij past, ik zal even kijken of ik het nog kan vinden.
Ik ben wel wat gewend, mijn kinderen hebben altijd van dit soort dingen. Ik maak mij er niet druk om. Hier doen ze het ook niet voor de grap, maar geeft dat een vorm van veiligheid. Het kan ook ineens weer over zijn. Ook slapen met een bepaald voorwerp in de handen oid. (Naast de vaste knuffels)
Ze kan niet echt zeggen waarom ze het doet.. misschien wel een idee idd om te vragen wat ze gemaakt heeft, misschien dat ik er dan een verhaal uit krijg.. Al lijkt het nergens op hoe ze het neer legt ik vind het ook echt geen probleem dat ze iets mee naar bed neemt maar ik vind dit echt niet normaal want het lijkt gewoon dwangmatig. Ze wilt ook perse haar badjas over de dekens en haar kastdeuren moeten precies tegen elkaar aankomen.. dit laatste herken ik wel bij mezelf want ik kan er ook niet tegen dat een deur net anders staat
Dit soort fases heeft mijn 8-jarige ook, ik maak me er niet echt zorgen over eigenlijk. Het is voor haar denk ik een soort veiligheid en het zich echt eigen maken van haar veilige plek.
In je laatste zin zeg je dat je een deel van het gedrag wel bij jezelf herkent: waarom ben je dan toch best weinig-begripvol/intolerant...? Ik zou met haar in gesprek gaan. Misschien kun je het afbakenen wat ze allemaal uit de kast trekt, zodat je niet te lang bezig bent met dingen weer terugplaatsen. Verder zou ik Er luchtig mee om proberen te gaan
Toch werkt het niet altijd zo De eigenaardigheden die mijn kinderen hebben komen overduidelijk van mijn man, hij weet dat en ziet dat, maar toch kan hij het moeilijk hebben als zij zo doen
Mijn jongste zoon slaapt altijd met zijn bed vol met spullen. Heel erg veel knuffels, maar ook autootjes, lego, van alles. Ik vind het geen enkel probleem. Het lijkt me niet lekker slapen, maar hij is 5 en weet prima wat hij fijn vindt en wat niet. Hij is snel bang, ik denk dat het hem een veilig gevoel geeft, al die spullen om hem heen. Hij kruipt er dan zelf tussen, en ligt helemaal tevreden opgekruld tussen zijn rommel. Nu hij tijdelijk bij ons slaapt op de kamer ruim ik het elke ochtend op, omdat ik mijn kamer een beetje netjes wil houden. Maar eerder liet ik alles liggen, en met zijn bed verschonen ruimde ik het op.
Onze jongste sleept ook alles waar hij een band mee opbouwt zijn bed in. Dat doet hij al vanaf 1,5 jaar. Hij zoekt elke dag weer auto’s uit die meeslapen, zijn lego, slaapdoeken, edelstenen (die zitten wel altijd in een tasje en mogen er niet uit). Soms als het teveel is krijgt hij een bakje en wat daarin past mag blijven. Wat niet past gaat naast zijn bed. Dat werkt dan wel. Nu neemt hij mee wat hij kan dragen in zijn handen en meer niet. Hij wil zijn spullen graag bij zich houden omdat hij er blij van wordt om het te zien en vast te houden. De oudste slaapt voornamelijk met tig knuffels en en hier en daar een boek.
Bij mijn bijna 7 jarige ligt haar bed en nachtkastje ook helemaal vol met knuffels en spullen. Ik denk ook dat het een veilig gevoel geeft. Ik ruim het af en toe op en dan sleept zij weer nieuwe dingen er naar toe 's avonds. Ik vind het verder prima, ik hoef er niet te liggen en zij vindt het blijkbaar fijn.
Komt dat ook niet deels doordat we onze eigenaardigheden zelf toch wel als een soort van last zien en we dat onze kinderen liever besparen?
Misschien wel hoor. Ik veroordeel hem er verder ook niet om, maar het is wel eens vervelend als hij hen weer aanspreekt, dan denk ik echt: look who's talking
Ik herken het namelijk ook wel van mezelf bepaalde tics van vroeger heeft de jongste nu ook en dan denk ik neeeeeee
Jonge kinderen kunnen soms ogenschijnlijke dwanghandelingen verrichten omdat ze daar controle over hebben. Dit geeft ze een veilig gevoel. Ga maar eens na over hoe weinig een 6-7 jarige zelf de controle heeft in haar leven. Gun haar lekker haar controledwang als ze dat nu nodig heeft om een gevoel van grip te krijgen, zodat ze kan slapen. En hou je eigen opruimdwang even in bedwang (geintje natuurlijk, snap wel dat het zo echt een rotzooi wordt, maar hé... hoe erg is dat nou eigenlijk als je kind zich daardoor veiliger voelt?)
Onze dochter van 9 slaapt ook tussen een berg van spullen. Geeft idd een gevoel van veiligheid. Ze is snel bang dus de kast moet ook goed dicht. Ze vult haar bed echt met de gekste dingen. Knuffels, boeken, frutsels en frummels, vuile sokken als slaapzak voor haar knuffels Als ik het verschoon zoeken we het samen even uit. Dan legt ze een deel in de kast, om het in de loop van de week weer terug in bed te leggen. Ik vind het allemaal best, zij moet er liggen. Heb alleen de grens getrokken bij puntige stenen. Geluk snapte ze wel dat ik bang ben dat ze zich zeer doet.
Wat je nog wel als argument aan kunt voeren is dat je het niet veilig vindt dat ze 's nachts allemaal spullen naast het bed heeft staan. Als ze in het donker naar het toilet moet bijv. dat ze dan kan struikelen over de spullen. En andersom, als er wat is en ze roept je dat jij dan over haar spullen struikelt.
Omdat ik het van mezelf ook achterlijk vind dat de deur precies zo moet staan zoals ik het doe.. en ik probeer te voorkomen dat mn dochter ook zulke gekkigheid doet. (Wat schijnbaar heel normaal is Haha)
Ik zou er proberen achter te komen waarom ze dit ineens doet. Het lijkt erop dat het een soort controle ding is. Is niet gek in deze coronatijd! Door die dingen te doen heeft ze een stukje controle terug die corona heeft afgepakt. Mijn dochter heeft een dwangstoornis gehad. Het begon klein, maar liep vrij snel uit de hand. Bij haar was het de controle die ze door een gebeurtenis was kwijtgeraakt, met behulp van dwang weer terug kreeg. Als ik niet mee ging in haar dwang dan was het echt drama!! Het heeft heel veel tijd en energie gekost om de dwang kwijt te raken. Dus lijkt mij verstandig om erachter te komen waarom jouw dochter dit nu doet.