Oh wauw, bijzonder advies wel van de dietiste. Nu trek ik vet sowieso niet. Ragout heb ik al sinds de operatie niet kunnen eten. Maar ik kan ook al dumpen op een klein kommetje magere yoghurt bij wijze van spreken. Is geen touw aan vast te knopen. Prik je wel goed op je B12? Vaak zijn dat valse cijfers heb ik begrepen. En dat baart me ook wel een beetje zorgen tijdens een zwangerschap. Ik ben ook niet altijd even stabiel. Maar heb ook al ervaring met 2x een prenatale depressie. Maar goed, ik zie het wel als het zo ver is. Gelukkig bestaat de POP poli, die hebben me er de vorige keer ook doorheen geholpen. Hopelijk zet je een gezonde en toch nog stevige baby op de wereld over een tijdje. Ze houden het vast goed in de gaten! Dat doe ik ook, ik eet echt niet 24/7 gezond. Maar ik kan geen 2 borden patat op, hooguit een stuk of 10 frietjes en dan raak ik al vol. Terwijl ik van gewoon een kipgerecht een aardig bord op kan. En ook op een verjaardag neem ik een klein puntje gebak, al deel ik die vaak wel met de kinderen, als ik merk dat het na 2 happen stiekem al te veel is Ik denk ook het eerste. Ik heb me tijdens de bijeenkomsten erg laten helpen met het psychische gedeelte. Heb echt achterhaald wat mijn eetprobleem was. En dat heb ik ook aangepakt. Ben ook altijd eerlijk geweest in mijn eetdagboekjes. En tijdens de gesprekken bij de intake.
Als dat gewoon te doen zou zijn, zou het aantal maagverkleiningen per jaar wel een stuk minder zijn he Wat ik eerder in dit topic al schreef is het meer dan alleen maat houden en een verandering van levensstijl. Het stuk maag waar je hongersignaal wordt doorgegeven aan je hersenen, wordt "onbruikbaar" gemaakt. Er komt geen eten meer langs. Met een GBP ervaren de meeste mensen dus ook gewoon echt geen honger meer. Daarnaast kun je niet meer eten dan de grootte van je maag, in het begin. Want dan heb je een grote kans op een vastloper of dumping. Je wordt echt niet zomaar geopereerd. Als je niet een half jaar intensief bij een dietiste bent geweest en voldoet aan de voorwaarden, wordt je niet geopereerd.
Mijn broer zou 26 maart geopereerd worden. Maarja, toen kwam Corona. Als het goed is wordt in juli weer wat ingepland
Jemig, dumpen op yoghurt. Is het dan pure dumping of eventueel lactose intolerant? Ik rol pas net het wereldje van b12 binnen. Complete b12 plaatje moet nog onderzocht worden. De meeste artsen hebben daar echt de maling aan. Als je een goede pop poli hebt maakt dat veel verschil uit inderdaad! Maar, door mijn ervaring nu adviseer ik dus wel om de vitamine opname goed te hebben. Binnenkort heb ik ook een gesprek met de psych vanwege de gewichtstoename. Dat geeft mij namelijk ook een behoorlijke deuk. Ik vermoed dat bewust zwanger worden na een maagverkleining ook heel anders is dan ongepland. Je weet waar je aan gaat beginnen.
Best grappig hoe hier benadrukt wordt hoe fout het kan gaan, dat het een serieuze ingreep is e.d. en sommige mensen het nooit zouden doen. Maar het is ook een makkelijke manier, waar te snel naar gegrepen wordt, enz. Dat gaat niet samen. Moet je nagaan wat voor traject (de meeste!) mensen al hebben gehad voor ze dit uberhaupt overwegen.. Ja je kunt het verknallen. Net als bij elke groep mensen zitten er rotte appels tussen. Je ziet een groep waar je zelf niet toe behoort altijd als homogener, dat is geen werkelijkheid. Het gros van de mensen met een gbp verknalt het niet. Iemand vroeg of het echt niet zonder kan. De exacte cijfers weet ik zo niet hoor, maar zonder operatie is het slagingspercentage bij morbide obestias ongeveer 1% dacht ik. Met operatie rond de 70% na 5 jaar. Even los uit mijn hoofd.
Het kan op alles zijn, op een stukje kip, bakje yoghurt, aardappel. Het maakt niet uit of het vet/mager/koolhydraatrijk/koolhydraatarm is etc. Het kan gewoon altijd verkeerd vallen bij me. In het begin dumpte ik echt minstens 5x per dag. Inmiddels is dat nog zo'n 2 a 3x per week, dus het is enorm verbeterd gelukkig. Ah, ben jij ongepland zwanger geraakt? Ik hou er wel rekening mee dat mijn vitamines een knauw krijgen. Maar ben er in die zin wel op voorbereid dat ik mezelf goed in de gaten ga houden. En nu al wat extra's neem van de vitamines waar ik iets lager op scoor.
Hier ook gescheiden na mijn GBP. Twee vriendinnen die ook een GBP hebben laten doen zijn inmiddels ook gescheiden. Hier nu een nieuwe partner en inmiddels gelukkig getrouwd.
Amen! Je verwoord het een stuk beter dan ik dat kan! En het blijft idd bijzonder hoe bepaalde reacties zichzelf tegenspreken. Bijzonder toch he. Ik dacht dat mijn relatie goed was. Maar toen ik helemaal opbloeide na mijn operatie, merkte ik hoe ik echt jarenlang niet mijzelf geweest ben. Ik wilde niet dat saaie en rustige leven, ik wilde me niet meer verstoppen. Ik had weer zin om dingen te ondernemen, me onder de mensen te begeven. En toen pasten we gewoon niet meer bij elkaar. En nu heb ik een partner die net zo is. Ja, er is tijd voor rust en ruimte samen. Maar we kunnen samen ook enorm genieten van een avond uit, een weekendje weg of even sporten samen.
Wat goed dat je dit overweegt vanwege gezondheidsredenen. Voor degene die zeggen easy way out etc. Is heel uitgebreid onderzoek gedaan en mensen met echt morbide obesitas hebben een hele klein kans om na 5 jaar afgevallen te blijven zonder gbp. Met gpb gaan die cijfers gigantisch omhoog. Echter moet dat dan wel zijn bij iemand die er dus ook echt voor in aanmerking komt. Er moet niet onderliggend een eetstoornis zijn zonder behandeling. Dan is de kans al veel minder of andere psychiatrische problematiek die het eten in stand houd. Krijg je daar behandeling voor in het pretraject en ben je daar ook eerlijk over dan is de kans van slagen echt groot. Als men dat niet doet dan klopt het je kan er gewoon doorheen gaan eten.
Hier ben in in januari voor de eerste afspraak geweest. Informatie bijeenkomst. Daarna ging het allemaal vrij snel. Ik zou 16 maart de uitslag krijgen bij de chirurg en pre operatief gesprek. Toen kwam corona. Deze afspraak inmiddels afgelopen maandag gehad en ik wordt 29 juli geopereerd. Ook hier doe ik het voor en gezonder te worden en meer te kunnen ondernemen met mijn dochter. Maar ook voor 2de kindje. We proberen al 3 jaar maar het lukt niet. Dus nu eerst eigen gezondheid en dan na 1.5 jaar voor een zwangerschap gaan proberen.
@Vaasje en @Jori88 bedankt voor jullie verdere toelichting! Als je inderdaad hierdoor geen hongerprikkel meer hebt is dat natuurlijk een belangrijke factor waardoor het ook beter vol te houden is je leven lang. Ik gaf al eerder aan dat ik het echt knap vindt van de dames die dit ondergaan, en dat het echt niet een makkelijke stap is of zal zijn geweest!
Nee zeker niet! Voordat ik het traject in ging had ik ook de makkelijke manier en voor zwakke mensen mening. Maar ik draaide echt bij want het is niet makkelijk. Dat je kiest voor een leven met complicaties om gezonder te worden is niet makkelijk. (en begrijp me niet verkeerd ik heb echt bergen respect voor vrouwen die wél zijn afgevallen zonder gbp en ook op gewicht blijven) Maar die optie is echt niet voor iedereen weggelegd. Ja ik kan inmiddels oprecht zeggen dat ik trots ben op mezelf, me niet meer schaam voor m'n lichaam en veel zekerder ben van mezelf.
Maar bij jouw is de knop is je hoofd dus ook echt om gegaan. Jij hebt er de gbp voor nodig gehad en het is je gelukt. Maar ik ken een aantal mensen met een gpb, keurig afgevallen, maar de knop in hun hoofd is nog niet om. Ze sporten niet en willen nog steeds graag eten wat ze daarvoor ook deden. Ze doen het nu alleen niet, of iig stukken minder, omdat het nu ernstige gevolgen voor ze heeft zoals buikpijn aanvallen enzo. Maar dat is dus echt al jaren een strijd en dat lijkt me heel moeilijk als dat elke dag weer een gevecht blijft. Die knop moet dus idd om, dan is er mee te dealen.