Hij klaagt over ruimtegebrek, wat gek is als hij als enige op zn enorme oprit staat. We staan dan meer dan 10 meter van zijn auto en voordeur vandaan. En nee we komen geen millimeter op zijn grens. Het merk auto stoort hem, dat is niet passend daar (hij schaamde zich er gewoon voor, t is gewoon een nette auto, geen rammelbak) Op dit moment is prio tuin. Staat een stenen muur op de erfgrens die niet goed meer is: hij gaat akkoord met de weghalen, dagen later niet, hij wil een nieuwe muur o nee toch hout o nee toch planten, de tuinarchitect is goed o nee toch niet, hij heeft zelf al een ander geregeld en wil toch wel weer een muurtje o nee toch niet. Eerst t een dan t ander.... T is écht een hele vermoeiende kerel. Tijdens de verbouwing stond er huisraad buiten dat naar t grofvuil werd gebracht. Ze waren vooraf ingelicht en om de 3 dagen ging de aanhanger naar t grofvuil: stond er dus echt maar even. Gelijk aanbellen uiteraard en klagen... het stond niet eens in hun zicht. Ze moesten ervoor door de bosjes gluren haha T is een type die in een hutje op de hei zelfs gaat klagen over vogels die te hard fluiten.
Uch, diepe zucht, vreselijk Ieder verhaal heeft 2 kanten, maar sommige mensen zijn gewoon onverdraagzaam en gaan daarin veel te ver.
De buurman van mijn oma schoot ‘s ochtends on 07.00 duiven met een luchtbuks uit de bomen in de tuin omdat hij er wakker van werd. Ze bestaan dus echt, hangen dicht aan tegen ‘verwarde mensen’.
nou dat dachten wij ook.. We zijn niet muisstil.. dat is toch niemand? De kinderen spelen altijd buiten. We eten buiten.. maar hebben nooit muziek aan. Hebben geen huisdieren. We schreeuwen niet, we lachen wel