Hoi, ik ben benieuwd wat jullie tegen je werkgever en collega's zeggen als je het grote nieuws absoluut nog niet wil vertellen vóór de 3 maanden. Ik ben nu een paar dagen ziek thuis en ga morgen weer aan de slag. Ik weet nu al dat ik me niet voor de volle 100% in kan zetten. Ik weet dat je belabberd voelen erbij hoort, maar ik voel me echt nog minder dan een oude en verlepte dweil. (doodvermoeid, hoofdpijn, supermisselijk, duizelig etc) Mijn coördinator weet al wel dat ik zwanger ben en zij houdt er rekening mee, maar mijn manager weet het nog niet en puur strategisch is het raadzaam om het nog even niet te vertellen. Ik vind het wel lastig want de klachten die ik nu op noem als ze me belt om te vragen hoe het gaat en wat er is, klinken zo vaag. Nu is ze nog begripvol, maar stel dat ik me de komende weken nog vaker ziek moet melden. Dan is een tijdelijk smoesje toch best op z'n plaats? Is er iemand die dit ook heeft meegemaakt?
Misschien heerst de griep? Of je schijnt ergens allergisch voor te zijn maar men weet nog niet waarvoor? Is ook moeilijk om smoesjes te verzinnen. Ik hoop dat je meer tips krijgt
@ Veertje: haha een allergische reactie tja... het is inderdaad heel moeilijk. Om nou om de haverklap griep te hebben? bedankt voor je tips in ieder geval.
Mijn man, een collega van hem en zijn vader hebben alledrie griep. Maar je kan toch gewoon zeggen dat je vage klachten hebt "Goh, ja, raar hoor, ik begrijp zelf ook niet wat het kan zijn, wel eng!") en dat dat verder onderzocht moet worden. Dat je doorverwezen wordt naar een specialist? Een VK/gyn is tenslotte een specialist. En je krijgt vervolgonderzoeken (echo enzo, dus dat je onder een scan moet). Echt liegen is dat niet.
@ Puck: dat klopt wel hoor. Je hebt gelijk. Ik lieg niet echt en verdraai de waarheid een beetje. Ik moet idd. doen alsof mijn neus bloed. Achteraf zullen ze het wek begrijpen en er vast om kunnen lachen. thnx
Ik zou niet liegen, maar het gewoon heel vaag houden. Als je een smoes verzint of de waarheid iets verdraait, ben je niet oprecht en dat zou zich tegen je kunnen keren. Eerlijk zijn zorgt vaak voor het meeste begrip. Dus het maar gewoon bij vage klachten houden en over een paar weken begrijpt iedereen waar die vage klachten van waren. Bij mij betekende dat wel dat er minder begrip was voor het feit dat ik fysiek niet 100% functioneerde, maar dat heb ik op de koop toe genomen, omdat ik het tenslotte zelf nog niet wilde vertellen. Nu scheelde het wel dat ik helemaal aan het begin van de zwangerschap (toen ik het nog niet wist) een zware nierbekkenontsteking heb gehad en mijn klachten ook goed door konden gaan voor een lange en vervelende nasleep daarvan (wat voor een groot deel ook zo was): er waren daardoor eigenlijk weinig mensen die ernaar vroegen.
@ Konijn: dat is ook een beetje mijn dilemma. Ik wil niet opzettelijk liegen en daarmee vreemde verhoudingen op het werk creeëren. Maar met vage klachten kom ik ook niet ver ben ik bang. Op het werk kennen ze me als een harde werker, een bikkel. Ik neem allerlei extra taken op me en voer ze zo goed als ik kan uit. Nu druk ik vaak mijn snor bij extra taken omdat ik het gewoon niet red. Tijdens vergaderingen staan m'n ogen op half zeven en gaap ik om de vijf minuten. Ik moet om de zoveel tijd even naar het toilet (plassen. spugen en weet ik t wat nog meer) Ik sta voor de klas en mijn leerlingen verwachten mijn volledige aandacht en inzet. Ook mijn collega's zijn niet anders gewend van me. Hoewel ik een fantastisch team heb, zullen ze voor vage klachten weinig begrip hebben vrees ik. Ik weet nog niet zo goed wat ik dan wel moet doen, maar echt liegen is ook niet goed. Een smoesje kan toch wel. totdat ik ze de waarheid vertel? Ze zullen het achteraf vast wel begrijpen.