Even van mij afschrijven.. het valt deze keer even wat zwaarder dan gedacht nu ik weer ongesteld geworden ben. Van onze zoon was ik in ronde 3 al zwanger. Dit was zo snel dat ik nog amper gewend was aan het idee dat we ermee bezig waren, laat staan dat ik zo snel verwacht had zwanger te worden. Nu sinds januari bezig voor een tweede, inmiddels ronde 6 gehad en ongesteld geworden, op naar ronde 7. Ik weet heel goed dat het zo een jaar of zelfs langer kan duren maar deze keer komt het wat harder binnen. Een aantal mensen om mij heen zijn al jaren bezig voor een eerste kindje, ik weet heel goed dat er ergere situaties zijn en ben ontzettend dankbaar met al een gezonde zoon en hierdoor heb ik nog meer inzicht gekregen in hoe bijzonder het wel niet is als je zwanger mag raken. Maar vind ook dat mijn verdriet er mag zijn wanneer dit er is. Misschien zijn er dames die zich hierin herkennen? Je gaat je op een gegeven moment toch afvragen of er iets mis met je is. Al die vragen in je hoofd waarom het deze keer langer duurt als de eerste keer.. en iedere maand dat het niet lukt wordt de teleurstelling een beetje groter maar ook de wens wordt steeds groter. Nog nooit met zoveel spanning naar een zwangerschapstest gekeken. Ik kan mij nu al niet inbeelden hoe blij ik zal zijn wanneer er twee streepjes staan. Heb daarom ook ontzettend veel respect voor alle stellen die al jaren bezig zijn voor een kindje. Wat een geduld moeten jullie opbrengen. Iedereen om je heen wordt ook zwanger, op social media is iedereen zwanger. Ik kan mij herinneren dat dit mij de vorige keer ook opviel toen we bezig waren voor de eerste. Nou dit was het wel.. misschien lucht het op
Hi Olifantje, Ik herken je gevoel. Zelf helaas al bijna in ronde 14 beland, maar ik denk dat het niet zoveel uitmaakt welke ronde het is, als je het graag wil dan wil je het liever gisteren dan vandaag. De vorige duurde bij ons ook 14 maanden dus was er al aan gewend, maar dat wil niet zeggen dat ik niet enorm gehoopt had dat dat ik bij die vrouwen zou horen die super snel na de eerste weer zwanger zijn (en geloof me als ik zeg dat we er alles aan hebben gedaan om dat te laten slagen). Bij mij wordt het helaas niet makkelijker naarmate teleurstelling op teleurstelling volgt. Ik heb wel veel aan de meiden hier en huil heel regelmatig flink uit. Ik voel me dan wel schuldig naar mijn eerste alsof hij niet genoeg is, maar het is nou eenmaal gewoon heel lastig. Succes met afwachten en geef jezelf de ruimte!
Hee @Wishmommy84 Dankjewel voor je reactie ik snap je wel dat je gehoopt had dat het deze keer sneller zou gaan als bij de eerste, je hoort het inderdaad wel vaker. Ik hoop voor jullie ook dat het gauw raak mag zijn!
Ik denk dat het altijd ontzettend moeilijk is. Ik kon me eerst niet voorstellen wat het psychisch met je doet, nu snap ik het volledig en vind ik het vervelend met niemand hier over te kunnen praten. En ik dacht nu dan weer, als je al een kindje hebt weet je tenminste dat het werkt en je hebt in ieder geval een kleintje (wij zijn bezig voor onze eerste), maar ook dat is van mij oneerlijk denken en daar betrap ik mezelf dan op en zo mag ik absoluut niet denken (kan mezelf dan wel bijna slaan zeg maar). Wij gaan nu naar ronde 8 en dat is zeker nog helemaal niet lang, maar voelt toch wel erg zwaar met mijn lage libido. Ik hoop dat het bij jullie toch ook snel raak mag zijn, augustus is vast een mooie vruchtbare maand
4x in ronde 1 zwanger 1x in ronde 2. Van de 5 x 4 missed abortions en daarna m’n dochtertje. Wens voor een tweede in ronde 9! Pas zwanger.. weer een ma was zelf een tweeling 3 maanden later weer zwanger werd een mk. hierna weer in poging 1 zwanger. T is soms echt zo bizar.
Pfffffff dat is heftig zeg! Ik kan me voorstellen dat het dan ook heel lastig is om niet heel bang te zijn dat het dan misgaat. Wel heel fijn dat je nu kunt aftellen naar de geboorte van jullie tweede wonder!
Heel herkenbaar hoor @Kitbe, dus spreek het gerust uit. Dat is ook zo, je weet dat het kan en je hebt al een kindje (en daar zijn we heel dankbaar voor), maar gek genoeg ben ik weer net zo onzeker of het ooit nog wel goed komt en de pijn van de teleurstelling en het feit dat het weer relatief lang duurt voelt weer net zo heftig. Het gevoel dat je leven een beetje on hold staat is niet prettig, zeker niet alsof het lijkt dat mensen maar naar elkaar hoeven te kijken en zwanger zijn. Ik zeg herkenbaar want ik heb het op andere vlakken. Vergelijken is altijd lastig en brengt niet altijd de mooiste emoties mee, maar ik denk dat de rollercoaster dat ook met je doet. Op een goede augustus maand!
Je hoeft je daar echt niet schuldig over te voelen dat je het zo graag wilt. de1e zijn wij ook iets van 14 maanden bezig geweest en vlak na de bevalling zwanger van de 2e ( zit 10 maanden tussen ) inmiddels zijn hun 5 en 6 en zijn wij afgelopen april weer papa en mama geworden van een zoontje alleen is hij stil geboren met 40 weken zwangerschap. Nu laten we de natuur zijn gang gaan en zijn we ook weer 3 maanden verder. Soms voel ik mij ook schuldig maar dat hoeft niet. De wens om nog een keer mama te mogen worden mag er zijn. Dat een anders geen of juist heel moeilijk kinderen kan krijgen daar kun jij zelf niks aan doen. Ik gun het andere ook echt alle geluk van de wereld maar door altijd maar een anderen te denken schiet je hier ook niks mee op. Ik wou dat iedereen op een mooie manier kinderen kan krijgen maar het is iets waar ik geen invloed op heb.
haha herkenbaar dat lage libido, hier ook. Ik denk helemaal niet vaak aan dat het al eens is gelukt.. het geeft geen garantie dat het nu ook lukt helaas Ronde 8 is ook niet super kort, dus snap best dat je baalt! Hopelijk is augustus idd heel vruchtbaar voor iedereen.
Pfff je hebt ook al wat tegenslagen gehad zeg jeetje veel succes met de laatste loodjes, en alvast een fijne bevalling gewenst!
Wat ontzettend verdrietig wat lijkt me dat ontzettend heftig om mee te maken en te verwerken. Ik denk dat je na zo’n ervaring nooit meer echt kunt genieten van het zwanger zijn, of zorgeloos zwanger kunt zijn.. of kijk je er niet zo naar? Je hoeft je echt niet schuldig te voelen, de wens mag er absoluut zijn! Ik hoop dat het jullie gegund is.
Blij dat niet kwaad opgevat wordt, want is ook helemaal niet fout bedoelt natuurlijk. Soms gaan je gedachten anders dan je wil, dat heb ik wel vaker met dingen. Ik betrap me wel vaker op gedachten die ik echt niet wil hebben, dan kan ik mezelf echt wel slaan en snap ik niet waarom mijn gedachten daar aan denkt zeg maar. Heel stom. Iedereen heeft zijn recht op dingen en iedereen is anders. Gelukkig zijn het bij mij maar gedachtes en spreek ik ze niet daadwerkelijk tegen iemand uit (anders dan dit en erbij vermelden dat ik me daar slecht bij voel) en voel ik me meteen slecht. @Olifantje92 Ook een laag libido, vreselijk he? Die "moetje" rond de eisprong heb ik ook echt wel wat moeite mee :O
Yep, nr 1 binnen ln half jaar verwekt en alles ging goed, nr2 vanaf augustus 2017 bezig, 9 maanden later zwanger maar met 9 weken bbz (+2,5 maand daarna hersteltijd), april 2019 vroege miskraam, mei 2019 eindelijk blijvend zwanger en in 2020 is eindelijk ons tweede kindje geboren. Contrast tussen nr 1 en nr 2 was echt enorm groot Was t bij nr1 nog elke maand spannend en o jee zou het raak zijn? Bij nr 2 de hoop pas weer gekregen nadat ik injecties moest toedienen om mijn progestron hoog te houden voor de zekerheid
Hier hetzelfde, bij de 1e zwanger in ronde 2 en de tweede liet lang op zich wachten. Met een jaar voor onderzoeken naar het ziekenhuis geweest, daar kwam niks uit dus moesten nog minimaal een halfjaar zelf proberen. Uiteindelijk in ronde 19 alsnog spontaan zwanger geraakt... waarom het die ronde wel gelukt is geen idee. Het leuke rondom zwanger worden was er bij ons ook wel vanaf en de frustraties begonnen hoog op te lopen.. ben ook heel dankbaar dat het alsnog gelukt is.
Herkenbaar idd dat het leuke er al gauw af is.. eerst heb je in de wachtweken nog hoop maar ik merk nu dat dit al gauw weer weg is een paar dagen na de eisprong. Dan komt er een gevoel van “zal wel weer niet gelukt zijn”.
@Olifantje92 : ik herken het wel hoor! Van de eerste was ik direct na het stoppen met de pil zwanger. Supersnel dus! De 2e duurde 8 maanden. (Ronde 10 i.v.m. korte cyclussen) Een vriendin van mijn heeft er 8 jaar over gedaan, dat stelde het een en ander wel in perspectief voor mij.
Heel herkenbaar! Ik begin ook kwaaltjes te linken aan het niet gelukt zijn, omdat ze iedere maand terug komen.
Ik denk dat heel veel mensen dat hebben, maar daar loop je natuurlijk niet zo mee te koop gezien het niet de meest sociaal wenselijke gedachtes zijn . Ik heb overigens gemerkt dat het uitspreken bij iemand die heel dicht bij je staat juist wel helpt hoe emotioneel en niet rationeel het ook kan zijn. Gewoon fijn om af en toe even je hart te kunnen luchten
Ja precies dit! Oh weer steken in mijn lies, toen was het ook niet gelukt, weer die hoofdpijn, die puisten, etc.. stom hè.
Ik snap je heel goed! En wat jij daar van vind/voelt mag je zeker uiten. Ik begrijp je daar goed in. Bij mijn dochter was ik in de eerste ronde zwanger, eerste ronde met ovulatie testen ook. We hadden ook echt niet verwacht dat het gelijk weer snel zou gaan, maar ook weer niet “zo lang”. Nu zitten we in ronde 13 voor een tweede kindje, iedere ronde met ovulatie testen getest en helaas nog geen zwangerschap uit ontstaan. Wij zijn sinds afgelopen maand bij Nij Barrahus terecht gekomen (fertiliteitskliniek) en we hebben 14 Augustus het evaluatie gesprek. Man heeft zaad ingeleverd, ik heb bloedgeprikt, en ik moet nu over een paar dagen weer bloedprikken (8 dagen na positieve ovulatietest om te kijken naar Progesteron). Ook heb ik een echo gehad om te kijken hoe m’n baarmoeder/eierstokken eruit zagen en heeft de arts gevoeld, en zag geen gekke dingen. Ik ben heel benieuwd de 14e. Ik hoop voor jullie dat jullie snel tot een zwangerschap komen! Het is