Sinds een paar weken slaapt mijn dochter van 4 slecht. Het inslapen gaat prima en snel, maar als ze 's nachts wakker word komt ze niet meer in slaap zonder hulp. Elke nacht is het raak met eng gedroomd/ik moet hoesten/ik wil bij jullie in bed/komen jullie bij mij liggen etc. Ik wil haar niet wegsturen als ze bang is en ze mag echt wel eens bij ons in bed slapen, maar ondertussen zijn we elke nacht bezig en dit breekt ons op. Er hebben geen grote veranderingen in ons gezin plaatsgevonden oid. Wie heeft hier ook ervaring mee en wat heeft jou geholpen?
Wat vervelend. Komt ze steeds op dezelfde tijd? Dan zou je het misschien voor kunnen zijn door vast naast haar bedje te zitten en er te zijn. Hier komen ze even bij ons knuffelen in het grote bed. En als ze weer slaperig worden brengen we ze terug. Het zijn hier periodes. Maar ik weet ook dat het onbewust een gewoonte kan worden.
Mijn 5 jarige werd altijd wakker als hij alleen sliep. Toen hij met zijn zus samen op een kamer ging was het over. Nu slaapt hij weer tijdelijk bij ons en slaapt ook van 21.00 tot 09.30 zonder onderbreking. Eind van deze week gaat hij naar zijn nieuwe kamer, ben erg benieuwd of het dan weer raak gaat zijn. Als dat zo is ga ik een matras op de grond leggen bij ons, waar hij dan in de nacht kan gaan liggen. Het zal vast vanzelf over gaan.
Standaard een extra matras op de grond is wel een goede. Ik wil graag dat ze in eigen bed slaapt, maar als zij dit nu nodig heeft is dat wel een prima oplossing zonder dat een woelend kind tussen ons in ligt en niemand slaapt Ze slaapt inderdaad beter als ze samen op een kamer ligt. We hebben er ook aan gedacht om haar en haar broertje samen te leggen, maar hij wil graag een eigen kamer/bed.
Ik ging ook zeggen: matras naast haar bed en een van de ouders die daar een paar dagen of weken slaapt. Hebben we hier bij beide kinderen in verschillende fases nodig gehad. Kind voelt zich weer veilig en kan weer wennen aan doorslapen, en de ouders slapen ook. Win win!
Ook wel eens gehad. En wat begint met goede bedoelingen wordt al snel een gewoonte. Dus zonder echte reden worden ze iedere nacht wakker. Maken jullie wakker en je komt er niet meer vanaf. Met als gevolg te weinig slaap voor iedereen en een verandering van het (doorslaap) slaap patroon. Ik zou heel duidelijk zijn naar haar. Daar is ze oud genoeg voor. Niet bij jullie in bed of op een matrasje ernaast gaan slapen. Want dat moet je straks ook weer afleren. De nacht is voor slapen. Je bed is een veilige plek. En water kan ze zelf pakken zonder dat jullie daarbij nodig zijn. Ga niet uitgebreid met haar praten of knuffelen. Hoe meer gezelligheid hoe minder zin ze heeft om te gaan slapen.
Veiligheid is helaas niet iets dat je kan aanpraten. Dat moet ze ervaren. Hier nooit moeten afleren. Altijd korte fasen geweest die vanzelf weer over gingen. Ik snap nooit goed waarom luisteren naar de noden van kinderen sommige ouders zo'n angst inboezemt?
Ik denk dat beide kanten klopt bij de een werkt het vele aandacht geven en het slapen in bed van papa en mama veel extra ruimte voor gewoontes waar niet iedereen beter van gaat worden. Aan de andere kant ze zijn nog jong en hebben nog steeds momenten wanneer voor hun dingen anders zijn, ze kunnen in eens weer wat meer bijvoorbeeld. Je moet kijken naar je eigen kind. Bij ons zou het zijn uit gezelligheid en zou hij er gebruik van maken om elke dag bij ons te liggen. Dat wil zeggen dat wij ook om 6.30 wakker zijn.(6jaar) Hij weet dat hij niet zo maar bij ons op de kamer komt te liggen. Nu doen we dat wanneer hij ziek is, eerst op eigen kamer en als het niet gaat omdat hij spuugt of wat dan ook komt hij bij ons. Als het heet is. Bij hem staat de zon er vol op sinds de middag tot en met de avond. Wij hebben bij de ikea een poef bed gekocht. Eigenlijk 4 kussens die aan elkaar zitten en dubbel kan klappen tot bed of poef. Die staat bij hem zo op de kamer om lekker te lezen. We pakken dat ding zo op en leggen zijn beddegoed er snel genoeg op om als bed te worden. Deze vakantie gaan we samen beneden slapen op een luchtbed. Onze mini kampeervakantie in eigen huis. Slaapt hij toch een keer bij mij in bed hahaha.
Juist een goede en heldere communicatie kan het verschil maken. Ga je volledig mee in de angst van je kind of niet? Geef je volledig toe aan zijn of haar eissen of stel je grenzen en leer je zelfvertrouwen. Meegaan in de angst werkt voor sommige ouders wellicht wel. Maar niet iedereen kan of wil weken of maanden lang slaapproblemen of op een matrasje in de kinderkamer slapen. Als ouder ken jij je kind het beste.
Geborgenheid bieden is níet hetzelfde als meegaan in angst. Maar inderdaad: ieder kent zijn of haar kind het best.
Dat heeft er helemaal mee te maken hoe veilig een kind zich voelt. Als het echte angst is zou ik daar zeker in mee gaan en samen het vertrouwen weer opbouwen. Voelt een kind zich niet veilig dan kan het ook niks leren. Die eisen, zoals jij dat stelt, heeft het kind schijnbaar nodig om zich weer veilig te voelen. Dan kan je dat wel negeren maar dan leer je jouw kind een hele andere les dan zelfvertrouwen
Hier ook elke nacht raak. Doordeweeks slaapt ze bij mij, met de duidelijke regel dat er niet gekletst word en ze meteen weer gaat slapen anders moet ze naar der eigen bed. (Doordeweeks slaap ik zonder partner) In het weekend leg ik der weer in der eigen bed, als er echt wat is mag ze bij ons liggen. gaat vanzelf weer over, hoop ik