Ik heb een unieke naam, die is afgeleid van vernoeming van mijn lievelingstante. Dus heb er warme gevoelens bij Ook mijn doopnamen zijn prima: naam tante en naar mijn lievelingsoma die beide gewoon leuke namen hadden. Ik zou ook geen andere naam willen hebben. Mensen onthouden mijn naam ook goed doordat t net ff anders is (maar niet ingewikkeld of vreselijk te schrijven )
Jouw naam begint toch met een K? Vroeger had ik een pony op de manege met die naam. Nu heet een moeder van school ook zo
Mijn naam is een unisex naam. Al wordt hij meer aan jongens gegeven dan aan meiden. Ik vond en vind het vreselijk als je ergens komt en ze verwachten een man, maar zien een vrouw. Daarom vind ik mijn naam dus ook vreselijk. Door mijn eigen ervaring hebben wij ook namen gekozen voor onze dochters die heel vrouwelijk zijn. Ik snap niet waarom mensen een unisex naam geven. De meeste mensen gebruiken een afkorting van mijn naam wat gelukkig al iets vrouwelijker klinkt. Mijn moeder had mij Eline willen noemen totdat ze deze naam tegen kwam in een boek. Hadden ze toch maar voor Eline gekozen!
Ik vond mijn naam altijd vreselijk. 4 lettergrepen en wordt altijd verkeerd gespeld of uitgesproken. Mensen vergeten de -e- in het midden of de -e aan het eind, korten het af etc. Maar als ik dan mijn volledige naam hoor staan mijn nekharen overeind, want mijn moeder noemde mij alleen bij mijn volledige naam als ik iets uitgevreten had. Mijn man noemt me (als eerste overigens) wel altijd bij mijn volledige naam, moest ik heel erg aan wennen omdat iedereen (studententijd) me altijd alleen bij de eerste lettergreep noemde. Tegenwoordig hoor ik vaak als ik me voorstel dat het zo'n mooie naam is die niet veel voorkomt hier in het noorden. Ook nog nooit iemand ontmoet met dezelfde naam (al dan niet een andere spelling). Ben dan ook in het zuiden geboren waar de naam volgens mij wat gangbaarder is. Wel een Hollandse naam, niks vreemds of buitenlands. Toch krijg ik altijd de vraag (i.c.m. mijn achternaam) waar ik vandaan kom. Achternaam is ook gewoon Nederlands maar komt eigenlijk alleen in één provincie voor, daar waar ik geboren ben. In het buitenland kunnen ze trouwens helemaal niks met mijn naam. Na 20 jaar kunnen mijn vrienden het nog niet uitspreken
Ik vind mijn naam wel oke, het is een naam die je eigenlijk nooit hoort, mijn moeder had een meisje op school die zo heette en heeft mij dus zo genoemd, ik heet Dinanda, maar heel veel zeggen in eerst instantie Jolanda ofzo, na de 3e keer zeg ik, Dina mag ook hoor. Vond het vroeger wel jammer dat er nooit iets met mijn naam erop was, zoals sleutelhangers enz. Nu vind ik het wel bijzonder dat ik een naam heb die je nooit hoort.
Ik vind mijn naam echt niet leuk, het is een beetje een tokkienaam. Mijn tweede naam (vader vond die mooier en wilde de volgorde andersom) is ook niet beter haha. Vroeger wilde ik altijd Catherine ofzo heten, dat vond ik prachtig. Dat zou me nu ook een beetje too much zijn. Ik leef al 26 jaar met de naam dus ik ben er wel aan gewend nu.
Ik zou mijn roepnaam zelf nooit kiezen. Van mijn officiële namen vind ik de eerste lelijk, tweede vind ik wel mooi en als we nu een dochter krijgen wordt dat ook haar tweede naam.
Ik word hier te nieuwsgierig van Ik heb een Amerikaanse naam die je niet super vaak hoort. Moet mijn naam altijd spellen, want wordt altijd verkeerd geschreven. M’n moeder kwam m’n naam tegen in een serie. Het waren twee nichtjes en m’n moeder heeft m’n zus en mij zo genoemd Ik vind m’n naam wel prima, weet namelijk geen andere naam voor mij haha In Amerika is het overigens een uniseks naam. Zijn ook mannen met mijn naam (waaronder één bekende geloof ik). Mijn vriend heeft daarentegen een oer Hollandse naam. Lekker stel
Haha dat zou wat zijn Nee ik hou van jasmijnthee. Ik zag de naam op het doosje staan en dacht, goh, dat vind ik best een mooie naam
Aha. Is het ook! Peach is trouwens in meer engelsgerichte landen een wat meer gangbare naam. Dochter van Bob Geldof heet (bijna) zo (maar dan in meervoudvorm: Peaches). In NL heb ik 'm zelf nog niet gehoord, maar zou mij niet verbazen als ze er zijn
Vroeger vond ik de naam Melanie heel mooi. ( nu nog wel trouwens ) Als ik vadertje/moedertje speelde koos ik altijd die naam. Later hoorde ik pas dat mijn ouders vlak voor mijn geboorte nog hebben getwijfeld over de naam die ik nu heb en Melanie Nu heb ik een prima naam, maar die naam vind ik mooier.
Het eerste waar ik aan dacht was Robin (vind ik zelf heel leuk voor een meisje) maar de afkorting Rob is nu niet echt vrouwelijk te noemen. Zal hem dus wel niet zijn....
Als kind vond ik mijn naam prima, als puber een stuk minder en nu weer prima. Vind mijn 2de en 3de naam ook erg mooi en achter elkaar erg mooi. Als puber vond ik mijn naam te bijzonder, was de enige die zo heette en iedereen wist dat ik het was in het dorp waar ik woonde. Later een klasgenootje met dezelfde naam. Ander nadeel voornaam + meisjesnaam klinkt nogal buitenlands, ze vroegen altijd of ik buitenlands was. Met man zijn achternaam heb ik dat nu nooit meer, dus over welke naam na ons trouwen hoefde ik niet na te denken. Dochter is blij met haar naam, zoon gaf pas aan dat hij zijn naam niet leuk vindt. Maar hoe we hem dan moesten noemen dat wist hij ook niet.dus blijven we hem maar gewoon zijn naam roepen.
Ik heb een lekkere jaren 80 naam. Net als dat mijn kinderen overigens ook wel enigszins ‘modenamen’ hebben. Geen idee waarom mijn ouders me zo genoemd hebben, volgens mij vonden ze de naam gewoon mooi. Zelf vind ik het geen mooie naam, maar ook geen heel dramatische. Als ik zelf zou mogen kiezen, zou ik denk ik wel anders willen heten, maar geen idee hoe dan precies. Misschien Sofie of Emma of Lina ofzo, zo’n soort naam in ieder geval. Maar dan had dat vanaf het begin zo moeten zijn, nu doe ik het gewoon met de naam die ik van mijn ouders heb gekregen.