Als enige reactie geven een gevalletje vast goed bedoeld maar je baggetaliseert t helemaal: "Gelukkig heb je al wel 1 kind" Ja dat klopt, we zijn al ouders en heel trots op onze lieveling,maar dat maakt de kinderwens niet opeens minder want wij willen hem graag broer maken. Mijzelf injecteren was niet opeens een eitje omdat we al 1 hebben rondlopen. Die buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft onwijs veel impact gehad, ook al had ik die lieve jongen om mij heen. "Ik zou het maar bij 1 laten" ook vaker gehoord. Maar dat kwam van oa mijn moeder (die wou mij niet weer zien lijden en de bbz heeft haar ook veel slapeloze nachtmerries bezorgd) dus dat kwam vanuit liefde maar t was nooit leuk om te horen
Ik moet heel eerlijk zeggen dat wij de laatste tijd weinig rare opmerkingen krijgen. Ik denk ook wel dat we ‘geluk’ hebben met een hoop fijne mensen om ons heen. Als iemand ons niet begrijpt nemen we diegene mee in ons gevoel daarbij. Ik merk dat dat voor ons en onze omgeving helpt. Ons traject is toch anders dan andere trajecten denk ik, doordat er een donor aan te pas moet komen. Het is een extra stuk emotie/verwerking. We waren al vrij snel heel open over ons traject en na verloop van tijd begreep men ons steeds beter. Natuurlijk komen er nog weleens rare opmerkingen maar die zijn vooral onhandig geplaatst en goed bedoeld haha. Maar vorig jaar maakte mijn broer er een potje van. We hadden weinig contact en ik confronteerde hem met het feit dat we na de diagnose ‘onvruchtbaar’ amper wat hoorden van hem en zijn vrouw. Terwijl zij zelf 5 jaar over hun eerste kindje hebben gedaan, met trajecten alles. We hadden van hen wel meer steun verwacht. Nou, na een tijdje hierover gepraat te hebben zei hij ineens: ja maar weet je, jullie zijn (toen) nog ‘maar’ 2 jaar bezig. Dat is niks vergeleken met onze 5 jaar. Wow. Pardon? Wij zouden ervoor tekenen om 5 jaar bezig te zijn met als resultaat een kindje dat genetisch van ons beide is! Dat is iets wat wij nooit zullen hebben. Dit heb ik ook echt zo tegen hem gezegd. Hij schrok er wel van! Sinds dat uitgepraat is, is ons contact veel beter. Hij had er simpelweg niet bij stilgestaan wat een andere lading het heeft. Onwetendheid maakt vaak ook onbegrepen. En mensen kunnen daar niet altijd iets aan doen. Ik denk echt dat het aan ons is om de mensen om ons heen bewuster te maken op dit gebied.
@Lisa280887 ik heb hetzelfde hoor, wij zijn heel open er over en de bizarre/ontwetende opmerkingen komen meestal van mensen die wat verder weg staan of van onbekenden gelukkig. Daar ga ik dan in de meeste gevallen niet een hele discussie mee aan. Maar eigenlijk verbaast het me dan nog, wat je allemaal naar je hoofd geslingerd kan krijgen. Hoe bedenk je het om bepaalde dingen te zeggen terwijl je niet weet hoe de situatie is/je iemand niet goed kent. Zeg dan: wat rot voor je, of hoe is dat voor je?, of ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, of ik hoop dat het goed komt voor je. Mij part pas na je eerste mislukte opmerking om het te nuanceren. Goed dat je het met je broer hebt uitgesproken. Ik lees hier boven een aantal opmerkingen in de trant van 'mijn situatie is erger dan de jouwe'. Ook wonderlijk, alsof het niet allebei erg kan zijn. Is toch geen wedstrijd wie het zieligst is. Ieders gevoel mag er zijn. Er schoten me er nog twee te binnen: Iemand die zei: maar doen jullie het dan wel vaak genoeg en op de goede manier? Nee lieverd, leg eens uit.. En een vriendin nadat ik vertelde over de verplichte corona pauze: ah dan moet je gewoon maar lekker verder seksen, dan komt het vast goed. vast
Oh heel herkenbaar veel van deze opmerkingen! Die van dat "ik zal wel even zaad doneren" vind ik wel heel erg! En @Lisa280887 wat goed dat je dat zo tegen je broer hebt gezegd! Hier vond ik de opmerking: " Tja, het leven loopt nou eenmaal niet altijd zoals je het graag wil" wel heel naar. Dat was toen we te horen kregen dat ik nooit meer spontaan zwanger zou kunnen worden en we al een heftige bbz en jaar proberen daarna achter de rug hadden.
Wat een bizarre opmerkingen kunnen mensen toch maken! Lijkt me bij tijd en wijlen ontzettend frustrerend. Ik hoop dat voor allen in een traject snel een positieve test mag volgen. Sterkte dames ♡
Ohhh die laatste ken ik ook. “Ja sommige dingen zijn je gegeven en sommige dingen niet”. Zo ontzettend pijnlijk. Alsof je niet moet zeuren en maar tevreden moet zijn met z’n 2.
Sommige dingen zijn herkenbaar.. in het kader laat het los.. we hebben flink wat vakanties gehad en verre reizen gemaakt maar daar werd ik niet zwanger van vriendin: nou je mag die van mij wel hebben hoor.. dan ga ik nog wel reizen. Ik ben jaloers hoor want ja ik kan dat nu allemaal niet meer dus geniet er nog maar van.. Nu na 3 jaar met behulp van ivf zwanger geraakt. We hadden het bijna niemand verteld dat we bezig waren. Voor veel mensen was het dan ook een verrassing maar toen ik mijn nicht vertelde dat ik via het zh zwanger was zei ze. Ja nou die hormonen zijn niet goed voor je hoor straks krijg je kanker.. en wij zijn ook lang bezig geweest (9 maanden) maar ik zou nooit naar het zh gaan daarvoor.. je moet je er maar bij neerleggen als de natuur het je niet gunt
Omg. waar halen mensen t lef vandaan? Je mag er best niet achter staan maar laat een ander (in dit geval jullie) keuze in zijn waarde
Het klopt hier ook hoor dat de meeste mensen heel erg meeleven en soms zeggen mensen dingen die onbedoeld harder aankomen. Daar kijk ik iemand dan persoonlijk verder niet op aan, maar soms kan zo'n gedachte dan nog wel in mijn hoofd blijven spoken. Nog eentje in de categorie 'onhandig', toen ik na 3,5 jaar aan behandelingen zwanger was van de 2e, waardoor er dus een leeftijdsverschil van bijna 5 jaar is: goh, dat zou ik nou echt noooooit willen zeg. Dan hebben ze helemaal niets aan elkaar. (de meeste mensen hebben ons gewoon uitgebreid gefeliciteerd hoor). Tja, ten 1e we hadden het niet voor het uitkiezen en ten 2e onze kinderen vinden het superfijn samen
Ik vind het knap te lezen hoe mild je begripvol jij bent. Goed dat je dit met je broer besproken hebt. Ik durf(de) zelf niet tegen mijn schoonzus te zeggen hoezeer haar opmerkingen (ze had nog een paar meer, zoals dat we misschien beter konden stoppen met behandeling omdat we dan konden beginnen om alles een plekje te geven) mij raakten. En soms merk ik nog steeds dat dit tussen ons in staat, al is het nu naar de achtergrond sinds we 2 kinderen hebben. Mooi ook om te lezen dat het de lucht bij jullie heeft opgeklaard.
'Wil je de mijne even lenen?' was hier toch wel de topper, denk ik... Of 'Doe je wel je benen in de lucht na de seks, bij mij is het zo gelukt.' Ja doei, denk je dat ik niet al alles geprobeerd heb voor ik aan IVF begon? 'Je bent er te veel mee bezig, misschien moet je het loslaten' inmiddels al zo vaak gehoord dat ik er zelfs niet meer op reageer. Een vriendin nadat ze in de eerste ronde zwanger werd maar een vroege miskraam kreeg (best jammer overigens, maar goed): 'Nu snap ik volledig hoe frustrerend het voor je moet zijn om iedereen rond je zwanger te zien worden en gezonde kindjes zien krijgen.' Begreep haar opmerking maar ik word héél kregelig als de mensen zeggen dat ze me zo goed begrijpen, terwijl ze met de vingers in de neus zwanger worden. Oh, deze vond ik ook hatelijk 'Als wij niet spontaan zwanger hadden kunnen worden, zouden wij nooit met medische behandelingen gestart zijn hoor, dan moet het zijn dat de natuur beslist heeft dat het voor ons niet weggelegd is.' Ehh, ok, dus je keurt duidelijk af dat we zoveel moeite willen doen voor een baby? Heb er zo nog wel een hoop, zou kunnen blijven schrijven
En toch ben ik benieuwd hoe de mannen die zich als “donor” aanbieden reageren als je zegt: ja is goed! Loop maar even mee dan regelen we het meteen even
De verpleegster, terwijl ze me huilend de OK binnen rijdt voor een curretage ivm miskraam: "31 jaar? Ach joh, je bent nog zo jong! Voor je het weet ben je écht zwanger." Of mijn (ietwat aangeschoten) zwager die mijn man vraagt of hij het misschien even bij me voor moet doen, aangezien het zo lang duurt
Hier was het toppunt wel mijn collega die een heel betoog afstak over de ethische dilemma’s van embryo’s die in de vriezer lagen en misschien geen kans kregen en waarom zij dat NOOIT een optie zou vinden. Ja, lekker makkelijk praten als je makkelijk zwanger wordt.
Ok ik moet even reageren...Wij zijn nooit ouders geworden. We hebben 12 jaar gewacht en iets van 4 jaar in de MMM gezeten maar mijn eierstokken zijn gewoon niet goed en mijn man is bij me weg. Ik snap best dat je een 2e kindje wilt maar dat is niet te vergelijken dat ik nooit een moeder zal worden. Maar ja ieder huisje zn eigen kruisje.
Maar het hoeft toch ook niet vergeleken te worden? Ieder z'n verdriet. Er moeten gewoon geen rotopmerkingen worden gemaakt, ongeacht de situatie
Wat een vreselijk verdriet... Allereerst een hele dikke knuffel! Maar: ik ben ervan overtuigd dat als de wens voor een volgend kindje er is, en dit niet lukt, het verdriet ook echt heel groot is. Natuurlijk is het anders omdat diegene dan al een kindje heeft. Maar het besef dat een volgend kindje er niet vanzelf of helemaal niet komt vraagt veel van iemand. Diegene gaat ook een rouwproces door. Het is dan gewoon ontzettend naar als er dan opmerkingen worden gemaakt.
Maar het gaat niet om het vergelijken, het gaat er niet om wie het zwaarder heeft. Het gaat erom empathie te kunen tonen ipv te baggetaliseren. 'wat rot voor je' als reactie is meer waard dan iets erbij halen wat mogelijk erger is. Dat helpt niemand en niemand voelt zich er beter door want daarmee erken je niet het gevoel van een ander. Verdriet is persoonlijk. Elkaar steunen is meer waard en helpend. Dus bij deze: Ik vind het heel erg voor je dat de toekomst die je voor ogen had, zo anders is gelopen.