toen @Huismuisie de eerste keer reageerde was het 2 maanden terug dus zat ze rond de 10-12 weken gok ik. 18 weken is inderdaad niet vroeg meer. Dan zit je bijna op de helft.
Maar toen ik reageerde was ze net 8 weken zwanger. We zijn inmiddels ruim twee maanden verder. Natuurlijk ga je met 18 weken geen kind meer aborteren.
Toen ik mijn reactie plaatste was ze 8 weken zwanger. Dat is een mega verschil natuurlijk met waar we nu staan. En ja dat snap ik dat het pijnlijk kan zijn. Maar in sommige situaties moet je je afvragen of je een kind wel moet willen laten komen. Ze zal ook vast een goede moeder worden. Daar twijfel ik geen seconde aan als ik haar berichten lees. Maar er loopt ook nog een agressieve man rond waar ze voor de rest van haar leven aan vast zit. En die een beroep kan doen op een omgangsregeling.
Geen ervaring met agressie maar wel met het gevoel niet zonder iemand te kunnen die gewoon slecht voor je is. Het heeft tijd nodig en onderschat je hormonen niet dat maakt je nu nog emotioneler. Maar ik kan echt zeggen het wordt beter. En op den duur denk je idd dit had ik veel eerder moeten doen. Je hebt hem niet nodig (al voelt dat soms wel zo). Probeer afleiding te zoeken dat hielp bij mij wel. Iets leuks doen met vriendinnen bijvoorbeeld. En geloof me, er komt echt een betere man in je leven. Sterkte! Edit: lees nu pas dat het al een tijdje geleden is. Fijn dat het goed gaat met je baby en heel sterk dat je al dingen aan het uitzoeken bent voor een omgangsregeling.
Sorry Klopt iemand had gisteren gereageerd , en daarop jij weer en toen ik weer. Ik dacht al met 18 weken. Nou ja alleen dus als het leven van het kindje lijden word, dan dus wel met 18 weken.
dames ik heb alles gelezen. ik moet jullie eerlijk bekennen dat ik toen ik rond de 8 weken was ook heb nagedacht of ik het kindje moest houden of niet. Omdat ik wil dat mijn zoon het beste krijgt wat ik hem kan bieden. dit was een korte gedachte en voelde meteen nee dit wil ik niet ik wil mijn kindje geboren laten worden, en voelde mij ook heel schuldig. maar vind dat ik dit wel moest voelen. Ik ben erachter gekomen dat hij een groot strafblad heeft met een aantal jaar voorwaardelijk, ik heb melding bij de politie gedaan toen de tijd, maar ik kan dit nog omzetten naar aangifte als hij weer zo zou doen of agressief of wat dan ook, dan krijgt hij een gevangenisstraf van een aantal jaar. Hij heeft niet zo snel recht op ouderschap met wat hij op zijn kerfstok heeft gaat geen 1 rechter akkoord met gezag. En eerlijk ik denk ook niet dat hij hiervoor gaat want hij weet wat er allemaal boven word gehaald wanneer dit wel gebeurd. Hij is nu in behandeling en wil een goede vader zijn voor zijn zoon. Ondanks dat ik het ook sneu voor hem vind aangezien hij ptss heeft en nooit heeft geleerd hoe hij met zijn emoties om moest gaan, en dat ik wel weet waar het vandaan komt. houdt ik voet bij stuk. Ik heb een heerlijk huis voor mijzelf, een goede onderneming en ben financieel ook 0 afhankelijk van hem dat vind ik ook heel erg fijn. Hij weet dat ik hem niet alleen zou laten met het kindje en dat hij zijn kind alleen onder toezicht mag zien, evt een keer mee naar de speeltuin kan gaan of dat soort dingen want als hij positief veranderd vind ik het fijn voor mijn zoon dat hij een band met zijn vader kan opbouwen, ook al zou dit 1 uur in de week zijn, het ligt echt aan zijn eigen stappen. Ik heb ook hulp gezocht, diegene kijkt ook met mij mee, van wat zijn nou signalen van verandering en waar ik op terug kan vallen als ik in dingen vastloop ook die samen met mij telkens het belang van het kindje voorop stelt. Ik heb heel lang nagedacht of ik hem in het leven wil hebben van zijn zoon. En heb hem gezegd wanneer hij hulp zoekt we kunnen kijken wat er mogelijk is, hij heeft dit met 2 handen aangepakt en wil er echt alles aan doen. Ik vind dat fijn dat hij het probeert, wij gaan het meemaken,
Ik heb weinig inhoudelijk toe te voegen. Maar wilde toch dit even kwijt. Je mag trots zijn op hoe je dit allemaal aanpakt. Jij en je zoontje komen er wel!
Wat ben je goed bezig! Komt vast helemaal goed met de kleine en hopelijk kan hij ook een liefdevolle band opbouwen met zn vader.