Heel knap dat je dit besluit hebt genomen en aan jezelf denkt! Hoe dan ook echt niet makkelijk, veel sterkte!
Hoe goed ik wist te reageren op al het andere weet ik even niet hoe ik nu moet reageren eerlijk gezegd. Vind dit namelijk wel een vrij overhaaste beslissing, welke (zo vul ik hem nu in - wat tricky is dat weet ik, sorry alvast-) waarschijnlijk van de fokker afkomstig is. Zij zal het beste voor haar pup willen welke nu makkelijker herplaatsbaar is (wat ook goed begrijpelijk is). Maar vind dit wel de weg van de minste weerstand. Jammer.
Ik vind het juist verstandig. Pup is nu nog goed te herplaatsen en zelfs via de fokker. Ts, eerst aan jezelf werken. Meestal is een hond voor kinderen pas echt leuk vanaf 8 jaar.
Ik weet het allemaal en begrijp jullie reacties echt ook allemaal. Maar ik voel dit echt heel sterk zo ik weet niet hoe ik het moet zeggen. De Fokker was heel lief en begripvol.
Jeetje waarom nu al het hondje weg doen? Je hebt hem pas een paar dagen! Een pup is nu eenmaal pittig en intensief. Ik hoop dat je er geen spijt van zal krijgen en ik vraag me echt af of dit de juiste beslissing is. Ik hoop ook voor jou dat je snel met jezelf in het reine komt. Wat je hebt meegemaakt is zwaar klote maar terugdraaien kan niet meer. Het is nu aan jezelf om er het beste van te maken, Ik heb zelf ook de nodige ellende meegemaakt dus weet maar al te goed hoe het voelt.
Ik snap je reactie heel erg goed. Maar ik moet nu echt aan mezelf werken ik voel dat heel sterk is moeilijk uit te leggen. Wellicht heeft dit ook mijn ogen geopend dat het tijd wordt om ook voor mezelf te zorgen en niet alleen voor andere. Heel rot dat ik er achter moet komen en mensen pijn moet doen. En ik begrijp alle reacties heel goed ik zou hetzelfde gezegd hebben
Ik vind je juist stoer dat je deze keuze hebt gemaakt. Ook de Fokker is blij dat je gebeld hebt en dat je niet bent blijven proberen maar kiest voor jezelf maar ook voor de pup, die op dit moment gewoon nog even niet in je leven past. Je Geeft jezelf en de pup nu echt een Beter leven!!!!
Dat is ook het eerste waar ik aan denk bij het lezen van je verhaal... Dat iets nieuws wat je vreugde brengt en waar je van houdt je ook opnieuw kwetsbaar maakt om het te verliezen. Ik lees net dat Joep terug gaat... Enerzijds jammer want ik had je ook willen adviseren om het aan te kijken en ik denk dat het uiteindelijk ook erg helend kon zijn geweest. Maar het belangrijkste is dat je schrijft dat de beslissing voor jou goed voelt. En dat je opnieuw hulp gaat zoeken om te kijken wat je getriggerd heeft. Ik gun je in de toekomst een nieuwe lieve Joep als jij er ook van kunt genieten.
Bedankt allemaal. Lig nog wakker in mijn bed. Voel me wel iets rustiger maar mis Joep ook. Maar dit is beter zo, voor mij voor Joep en ons gezin. Wie weet later....voor nu moet ik eerst uitzoeken waar dit vandaan komt.....dat ben ik mezelf en Joep schuldig.
@Juffie26 ik wilde nog wel even zeggen dat ik er bewondering voor heb dat je er zo eerlijk over durft te zijn. Wellicht is dit een eerste grote stap naar een voor jou fijner leven. Knap hoor!
Dank je wel. Ben maar weer uit bed gekomen ben gewoon misselijk van mezelf, te huilen op de bank.....
Hoop dat je nog een beetje heb kunnen slapen en verdrietig zijn mag. Het is ook niet niks allemaal. Dikke knuffel voor jou.
Geslapen heb ik weinig.... En joep was absoluut een prachtige hond geworden heel zeker..... Maar dan moet je er veel tijd en energie in steken dat verdiend Joep en dat kon ik niet....dat ging gewoon niet mijn lijf blokkeert hoe graag ik het ook gewild zou hebben
Niet alles gelezen. Het is inderdaad zo opmerkelijk dat je jezelf nu zo slecht voelt nu Joep er is! Misschien voor je dat lieve beestje weg doet eens naar een psycholoog gaan om dáár uit te zoeken wat de reden is. Er moet gewoon iets zijn wat dat beestje of bij je los maakt of triggert. Of is het dat je lijf/geest geluk vreugde niet aan kan? Elke keer als je iets bijzonder fijns moois had kwam er iets tussen in je leven. Verwacht je onbewustheid dit nu ook? Zou echt die hond niet weg doen. Het is een reactie denk ik. Iets wat je geest in de afgelopen jaren ervaren heeft en nu in weer een mooie situatie in de alarmfase schiet. Of als het lukt zoek iemand die met paarden en emoties werkt. Je hebt zulke bijzonder mooie dingen gehad in je leven zwanger. Vrouwen. Mooie reis. En niets daarvan is positief zonder heel veel pijn! En angst geëindigd. Zulke dingen slaat je geest op. En gaat wellicht nu automatisch over en geeft een signaal af: Pas op!! Gevaar!! Alleen is er nu geen gevaar van dat hondje. Heel veel sterkte. Je hebt meer moeten doorstaan dan een gemiddeld mens kan dragen. Wie weet hoe een steun het hondje kan hebben. Neem het dichtbij je desnoods als je jezelf zo voelt. Het hondje kan het aanvoelen. En zoek hulp. Wie weet knap je op. En als je na jaren jezelf weer een beetje minder voelt komt Joep zelf wel naar je toe. Of merk je eerst aan het hondje dat er een dip aan zit te komen.
Je hebt helemaal gelijk hoor...Maar ik kon het niet met Joep erbij. Ik heb vandaag meteen iemand gebeld die me gaat helpen. En hoe goed Joep ook geweest zou zijn op den duur het beestje heeft nu de volle aandacht van mij nodig om op te groeien tot een stabiele hond en dat kan ik hem nu niet geven dat is niet eerlijk voor Joep dat verdiend die niet. Ik moet echt eerst aan mezelf werken en zorgen dat ik situaties als deze als ik me ergens op verheug te zorgen dat er niet teveel beren komen die roet in het eten gooien..... als ik weer mezelf ben kan ik ook weer goed voor andere zorgen en dat lukt me nu niet. De volle aandacht voor de pup, mijn dochter en mezelf dat is teveel....blijkt hoe verdrietig dit ook is
ik heb je OP gelezen en je laatste besluit Wat een heftige tijd heel begrijpelijk dat het landen van alle tegenslagen ook tijd kost. In veel minder erge mate herken ik je gevoel. Een pup is net een baby. Zelfs toen ik beter in mijn vel zat als ik van jou begrijp vond ik het een flinke uitdaging, zindelijk maken en alles. De keuze om de pup terug te brengen snap ik dus wel. Alleen denk ik dat een hond op den duur juist ook had kunnen helpen bij al je gevoel. Het feit dat je de deur uit moet, een soort van rust pakken door te wandelen. Fysiek bezig zijn kan juist helend werken met het herstelproces na deze turbulente jaren. Ik hoop dat het gezegde 7 mindere jaren en 7 goede jaren bij jou het omslagpunt snel komt
Dank je wel voor je begrip. Op den duur was Joep wellicht juist heel goed geweest maar ik vind niet dat ik naar die lieve kleine pup kan maken om hem te "gebruiken" als probeersel om te kijken of ik er wat van kan maken....die pup verdiend een stabiel huisje waar hij voor de volle aandacht en 100 procent wordt opgevoed tot een stabiele hond. Ik kon dat niet eens mezelf geven laat staan Joep.....Ik kon het niet maken richting hem... Het doet pijn en ik mis Joep enorm wij allemaal, maar het is beter dat ik aan mezelf ga werken om een leukere moeder en vrouw te worden voor ons gezin. Joep heeft het weer prima naar zijn zin de Fokker stelde me gerust dat hij zich heel goed vermaakt weer met zijn zusje en moeder. Mijn ouders hebben 2 honden daar mogen we er altijd 1 van lenen als we graag willen wandelen, zijn soort deeltijd honden die ook veel hier zijn altijd