Ik heb momenteel echt 0,0 energie. Was al blij dat ik vanmorgen de keuken heb schoongemaakt de vaatwasser in en uitgeruimd. En vervolgens werd ik al weer naar. Mijn bloeddruk is te laag en de combi met zwangerschap en warmte zorgt dat het meerdere malen per dag momenteel fout gaat Mijn hoofd heeft een hele waslijst aan dingen die ik moet doen, nesteldrang? Maar mijn lijf fluit mij momenteel echt keihard terug.
Herkenbaar! Mijn hoofd wilt van alles maar m'n lijf weigert. Gisteren ging ik al bijna van m'n stokkie toen ik de vaatwasser wilde inruimen
Ligt aan het ras natuurlijk. Maar sommige honden kunnen juist heel goed tegen warmte. Ik zou het met een husky even niet doen. Maar bijv. een Rhodesian Ridgeback is gefokt om leeuwen van je erf te jagen in de Afrikaanse hitte. Dus dan valt dit best mee voor ze.
Klopt dat die tegen de warmte kunnen. Maar geen enkele hond kan tegen het afvalt dat gloeiend heet is en de kussentjes op de poten verbrand.
Dat is met wandelen toch niet anders? En ik neem aan dat de hond de meeste tijd in de berm loopt. De mijne, toen ik nog een hond had, in elk geval wel.
@Iertje81 11 jeetje arme mama van jou. Heb je haar nog wel eens opgezocht? (Als je niet wil antwoorden dan mag dat natuurlijk want is wel persoonlijke vraag)
Dat ga ik momenteel dus meerdere keren per dag en ligt aan die lage bloeddruk hier. Maar mijn eerste muurschildering is gelukkig af en ik zie wel wanneer ik aan de 2e begin. @Lotion
Herken het. Bij L had ik hoge bloeddruk en nu ook een te lage. Het is even rustig geweest met flauwvallen maar nu met die warmte begint de ellende weer Hij is trouwens wel heel gaaf je muurschildering! Wij wilden ook beginnen aan de babykamer maar met de hitte toch nog maar even uitgesteld haha
Toch denk ik dat het ook wel een herinnering is als je als 30 jarige dat ziet. Ik hoop het. Dat we dan dit als bijzondere periode kunnen zien: "Ik ben toen in de tijd geboren dat het corona was en heel de wereld plat lag. Een bijzondere crisis die nadien gelukkig niet meer zo geweest is".
Ja jong hè. Alhoewel; in India, nu bijna 39 jaar geleden, was het niet zo gek hoor. En misschien in heel veel landen nog niet, als ik naar mijn cliënten kijk. Ze is in ieder geval heel jong oma geworden Dat is een grapje uiteraard
O ik praat daar gewoon over hoor. Nee ik heb haar nooit opgezocht. Ik ben wel 2x in India geweest een paar weken, in de stad waar ik geboren ben. Maar ik heb en had er geen behoefte aan. ‘Ze’ zeiden dat dat later misschien wel zou komen maar het is nooit gebeurd; ook niet toen ik zelf moeder werd. Mijn ouders (hier) dus wel. Die wilden echt gaan zoeken en zo. Ik ben er ook van overtuigd dat omdat zij het wilden het voor mij niet hoefde. Zo van; als je iets niet mag, wil je graag en als iets wel mag hoeft het niet meer zo nodig? Bio vader is niet bekend en toen ik in Nederland kwam werd ik meteen opgenomen, zwaar ondervoed dus de kinderarts zei dat m’n bio moeder in hele slechte staat moest zijn. Ik weet niet of ze nog leeft maar ik weet wel dat het makkelijk zoeken zou zijn. We hebben echt veel informatie!
@Iertje81 Sommigen hebben er wel behoefte aan en anderen idd niet. Denk dat je bio moeder niet onder fijne omstandigheden zwanger is geraakt en bevallen ect. Hoe oud was je toen je na Nederland kwam? En wat fijn dat je een goed plekje bij je ouders hebt gekregen ❤️
Ik heb de beste plek gekregen. Ik was bijna 3 maanden toen ik kwam maar ik woog evenveel als een gezonde pasgeboren baby. Ik werd gebracht naar Schiphol met een ander jongetje. Die bleek het syndroom van down te hebben en dat wisten de mensen niet die samen met m’n ouders aan het wachten waren Ik heb er ook onderzoek naar gedaan. Door programma’s als Spoorloos lijkt het alsof veel adoptiekinderen hun roots willen zoeken maar het tegendeel blijkt waar. Ik kijk ook niet graag naar Spoorloos e.d.
Denk dat heel veel teleurstellingen van komen. Keek het ook wel eens, en in de meeste gevallen zit er zo groot verdriet achter want een kindje afstaan doe je niet zo maar(meeste gevallen dan...) Denk ook dat het land/cultuur bezoeken fijner is
Wat heftig voor dat andere stel ook! Jeetje, krijg je ineens een special needs uk in je armen gedrukt... Behoor jij ook tot de lichting van schimmige adoptie? Mijn vriendin is wel van de zwarte adoptie periode in de nl geschiedenis toen met name kerken ook een grote rol erin speelden. Ze zocht wel naar haar moeder en de vrouw met wie ze die band voelde, waarvan 1 familie lid t ook bevestigde en na lang zoeken door iemand daar in de documenten stond waar ze zelfs 2 keer toe is afgreisd en 1 keer zelfs met gezin zodat ze haar bio kleinkids kon ontmoeten bleek vorig haar na dna onderzoek niet haar moeder. Er is nu echt niets bekend over de ouders... 0,0. Ze wouden zich zelfs vestigen in t land van herkomst, huis al verkocht zelfs en veel geld daarin gestopt maar de deceptie was te groot, net als de hitte voor 1 vd kids
Toch heftig hoor. En de uitkomst is ook niet altijd gunstig. Mijn nichtje is geadopteerd. Ze heeft nu weer contact met haar vader (mijn oom), maar haar bio moeder wil niks van haar weten.