Och wat een lastige situatie voor jou en je buren zeg. Deze leeftijden, vooral rond 18 maanden, zijn erg pittig als ouders. Wij hebben er 5 en het is niet mogelijk om de kinderen altijd stil te houden of in no-time getroost te hebben. Misschien kan het cb jou nog goeie tips geven? Opvoeden is soms heel ingewikkeld. Ik persoonlijk ben van mening dat je een kindje van 18 maanden best even in de hoek kunt zetten bijvoorbeeld elke keer als hij huilt om niks. Gewoon heel eventjes om te laten blijken dat je het er niet mee eens bent. Onze een na jongste had snachts dit gedrag. Uren en uren huilen. Tot ik niet meer kon en toen hebben we haar snachts meerdere malen in de hoek gezet. (Was rond de 2 jaar). Na een paar van zulke nachten ging het steeds een beetje beter. Nu is ze 4 jaar en kan ze het buiten echt op een krijsen zetten. Ze moet dan van mij direct naar binnen tot ze zich kan gedragen. Tegelijkertijd hadden je buren ipv boos worden ook kunnen vragen of ze je even konden helpen of vragen wat er mis gaat oid. In een woonwijk wonen gezinnen of dat nou met 1 of 10 kinderen is. Je kunt verwachten dat kinderen niet altijd keurig spelen zonder te jammeren of geluid te maken. Ik denk dat jullie en jullie buren even rustig erover moeten gaan praten. Jullie kunnen dan uitleggen hoe jullie erin staan en de buren kunnen vertellen wat zij vervelend vinden. Desnoods met een wijkagent erbij. Ik zou stoppen met verwijten maken naar de buren, maar begrip tonen voor hun probleem met jullie kinderen . Misschien....heel misschien willen ze dan ook begrip voor jullie opbrengen. Zo niet, dan probeer je er gewoon rekening mee te houden. Kinderen zijn geen robots. Dus ze hebben het maar te nemen en anders zoeken ze maar een ander plekje. Sterkte. Kan me voorstellen dat dit stress is wat je er echt niet bij kunt gebruiken als het al even pittig is met jonge kinderen.
Ik herken de 'herrie' die je kinderen maken hoor, die van ons kunnen er ook wat van... hier gaat dan wel de deur dicht of ze moeten naar binnen. Gelukkig lieve buren die het juist fijn vinden wat leefgeluiden. Daarbij hebben zij een tiener die regelmatig in de tuin hangt met vrienden incl muziek. Onze andere buren, die kindjes gillen de hele dag door. Ook op zondagochtend 7 uur... die worden naar buiten 'gegooid' en moeten zich maar vermaken. We hebben er veel overlast van, worden er vaak ook van wakker, maar ik zal er niet snel wat van zeggen. Al is het soms bloedirritant dag ik mijn eigen man niet kan verstaan door het gegil in de tuin.
Ze gilt vooral als ze iets niet snel genoeg krijgt, maar ze krijgt absoluut niet haar zin, pas als ze rustig is en/of het benoemd wat ze wil (ze ken al heel veel woordjes) dan pas geven we het haar . we nemen haar ook altijd apart als ze gilt en proberen haar rustig uit te leggen dat ze het op zo een manier niet krijgt dat helpt wel. Voorderest huilt ze al snel als ze gevallen is buiten. Het is nooit dat ze langer dan 10 min gilt ofzo ze doet dit ook pas sinds 2 maanden en zijn er meteen mee aan de slag gegaan voorderest namen wij altijd al rekening met onze buren maar het is voor hun gewoon niet voldoende wat we doen. Verder ligt mijn dochter van 18 maanden niet gegrenst aan hun slaapkamer, als ze huilt ben ik al heel snel bij haar om haar gerust te stellen. maar dan hebben mijn buren alweer op de muren lopen rammen, en word me dochter gewoon al overstuur. als we daar wat normaals over zeiden tegen de buren was het van tja je kind moet gewoon kappen met dat huilen nja uh alsof ik dat niet wil, wat moet ik dan doen ducktape op der mond doen. meestal is ze al binnen 5 minuten weer stil en slaapt weer het is nou echt niet dat ik haar uren laat huilen ofzo
dat is wel erg hoor. Ik doe nooit mijn kinderen zo vroeg in de tuin laten spelen , we wachten zeker tot een uur of 10 om zo al rekening met de buurt te houden. We proberen zoveel als mogelijk rekening te houden en hun zijn ook echt de enige die er last van hebben, onze andere buren totaal niet dat hebben we nagevraagt, hun gaven zelfs aan eerder last te hebben van hun waardoor hun al verhuist zijn kwa slaapkamer naar de andere zijde van het huis
Hmmmm, ze klinken nou niet echt als buren die je graag naast je hebt wonen. Toch blijf ik erbij dat je beter het gesprek met ze aan kunt gaan op een rustige, begrijpende manier. Ze erkennen in hun lasten. Vaak werkt dat bij dit soort mensen heel goed: evenals complimenten geven en ze het gevoel geven dat je echt luistert en hun problemen erkent. Ik denk dat je daar meer mee voor elkaar krijgt dan terug gaan schreeuwen en hun fouten benoemen. Schelden en schreeuwen kan hun ‘taal’ zijn. Aardig zijn en blijven brengt hen denk ik meer van hun stuk
@Melkos , ik wil even zeggen dat ik bewondering voor je hebt dat je toch nog reageert ondanks pittige reacties! Sommige posten wat, krijgen geen reacties die ze hadden gehoopt en antwoorden dan maar niet meer. Fijn, dat jij dat wel doet. Sterkte met de buren, hopelijk komen jullie er samen toch een beetje uit.
Ik snap je reactie. Het kwam op mij ook een beetje zo over alsof het bijna asociaal is om met meer dan 2 kinderen in de nieuwbouw te wonen ofzo.. Maar zo zal het vast niet bedoeld zijn.
dankjewel voor je lieve reactie. Iedereen mag zijn mening hier geven hoor. Het is ook echt niet dat we totaal geen rekening met onze buren houden of al eens eerder hebben aangegeven dat we erop letten, het is alleen steeds niet genoeg voor deze buren en langzaam loop je enorm op je tenen voor hun terwijl de rest van de buurtjes totaal geen last van ons hebben, en aangeven dat hoe onze kinderen doen juist normaal is voor hun leeftijd en wij ze gewoon corrigeren als ze gillen of wat dan ook en zeker niet door laten gaan, en snachts tja ik ren tegenwoordig al zowat binnen een paar sec naar onze dochter van 18 maanden omdat deze buren er zosnel last van hebben en al binnen paar seconden op de muren gaan bonken Even een toevoeging: we wonen in oude woningen geen nieuwbouw voor ons is het een huurwoning en voor de buren een koop, de woningen zijn best gehorig dus je hoort werkelijk alles van elkaar.
'De norm' in mijn opmerking slaat op het gemiddelde, en niet op het al dan niet hebben van normen... Kijk, als ik ergens ga wonen heb ik persoonlijk het liefst kans op een gemiddeld woongenot. Dus hoop ik dat er niet al te veel huisdieren/kinderen/drumstellen in het buurhuis komen. Er is uiteraard geen garantie dat één kind minder herrie maakt dan 4, maar de kans is natuurlijk wel wat groter. Hetzelfde geldt voor buren met 1 hond versus 4, 1 kat versus 4, 1 puber met een opgevoerde brommer versus 4 etc. En van mensen met normen zul je misschien minder last hebben (voor zover die mensen de zaak onder controle hebben), maar ik neem aan dat wanneer er al ruzie is, waar dit topic over gaat, dat er dan ergens misschien iets niet helemaal goed is gegaan. En dan kun je wel redeneren dat men maar moet accepteren dat kinderen nu eenmaal herrie maken, maar daar ga je het probleem met je buren niet mee oplossen.
De oude buurman van mijn moeder was ook zo,zelf vader van een tweeling,leraar maar een hekel aan kinderen hebben.Ik heb een tijdje met mijn zoon bij mijn moeder gewoond en hij stond echt te gillen in de achtertuin tegen ons,te schreeuwen dat het normaal moest enz.was ook al bij de politie geweest om een melding te maken van geluidsoverlast door een kind van 3.5...als hij dacht dat hij mijn zoon hoorde stond hij met een hamer tegen de muur te bonken,zelfs om 4uur 's nachts...Zonder ooit een gesprek aan te gaan ging hij ineens zo tekeer terwijl hij geen moeite had met ons voordat we bij mijn moeder woonden (vaak genoeg gelogeerd voor die tijd).Hij was niet bereid om naar uitleg te luisteren of wat dan ook....Buurtbemiddeling hielp niet,gelukkig vonden we snel een andere woning want zo'n buurman vreet energie, je loopt op eieren en de hele tijd loop je je kind stil te houden...Maar zelf wel overlast veroorzaken en daar mochten we niets van vinden. Ts ,ik ben bang dat het niet op te lossen valt,pas na een verhuizing.Ik zou contact opnemen met je verhuurder en dit probleem bespreken met ze misschien staan ze open voor goede isolatie?Moeten de buren hun deel van de woning ook isoleren.En anders inderdaad op een rustig moment een gesprek aan gaan,desnoods via buurtbemiddeling zodat een gesprek rustig kan verlopen omdat er extra mensen bij zitten.
Een huilend, gillend, krijsend kind gaat hier altijd even naar binnen, om wat voor reden dan ook en als het met kleintjes wat langduriger is dan gaat idd de deur dicht. Beetje rekening met elkaar houden toch?
Ik denk dat jullie opzoek moeten naar een constructieve oplossing. Is het mogelijk de woning wat beter te laten isoleren? onderschat niet wat het onderbreken van de nachtrust met je kan doen. Daar worden mensen bloedje chagrijnig van. Ik vind dus eigenlijk dat jullie best wat meer begrip mogen hebben voor de buren dat ze het te doen hebben met jullie herrie en huilende kinderen. Nu ben ik van mening dat rennen, vliegen en herrie maken lekker buiten kan in een bos of op het strand. En dat je je thuis gewoon een beetje gedeisd moet houden. En heel eerlijk. Ik zou er in sommige gevallen ook echt gestoord van worden als ik aldoor het idee heb dat ik bij de buren binnen zit. En er wellicht ook wat van zeggen als tegen de dochter van de buren als die buiten zit.
Als je dochter elke nacht zo overstuur wordt, is het misschien een idee dat je man op een matras naast haar bed gaat slapen? Niet zozeer voor de buren, maar omdat het mij duidelijk lijkt dat je dochter even wat meer veiligheid en geborgenheid nodig heeft tijdens de nacht. Je hebt er binnenkort nóg een baby bij, dus nu lijkt me wel de tijd om dat issue van je derde aan te pakken.
Doet me denken aan mijn oude bovenburen... Die hadden drie kinderen en geen vloerisolatie. Er werd altijd gerend en gegild en dat begon al vanaf een uurtje of zes in de ochtend. Nou, reken maar dat ik dat als overlast ervaarde! Was uiteindelijk blij toen ik na een jaartje bij m'n vriend kon intrekken, want ook na een paar keer rustig aangeven dat het wel wat minder kon, bleef het gewoon een druk gezin. En ik snap dat iedereen een ander niveau van overlast kan ervaren, maar gillende kinderen kunnen daar zeker bij horen. Ik heb zelf drie kinderen en ja, je hebt "leefgeluiden", maar ik heb altijd gezegd: niemand hoeft last te hebben van mijn kinderen. Gillen sta ik nooit toe, en als dat wel een keer gebeurt, neem ik ze mee naar binnen en gaat de deur dicht. En natuurlijk werd de jongste wel eens huilend wakker, maar dan deden we ons best hem gelijk te troosten: zeker ook met het oog op de buren die er niet van wakker hoefden te worden. De buren horen ons echt wel eens en wij hen. Iemand wordt wel eens boos, iemand heeft wel eens een aanstellerige huilbui, en de baby is nu eenmaal een baby. Maar overlast geven en krijgen we niet. Een rustig gesprek erover aangaan lijkt me goed. En aangeven dat er nu eenmaal leefgeluiden blijven zijn, lijkt me heel realistisch. Maar een keer de deur dichtdoen bij een gilpartij vind ik eigenlijk wel zo sympathiek...
Ik vind het wel een beetje raar om te lezen dat zoveel vinden dat je je dreumes van anderhalf en je baby van 6 maanden maar stil moet houden. Kweenie maar mijn ervaring is dat je zoveel kan willen maar dat deze leeftijd doet wat het doet hoor..? Het dochtertje van TS is ook gewoon binnen als ze huilt dus waarom heeft bijna iedereen het hier over ‘naar binnen halen’? ze is al binnen? Blijkbaar is het een karaktertje want ze huilt snel en veel, tja, die kinderen zijn er nou eenmaal. Volgens mij hebben vele hier ook zo’n kind (gehad). Uiteraard doe je wat je kan, en TS doet dat ook zoals ik lees? Ze laat haar snachts niet huilen, laat haar niet aan de kant van de buren slapen. Wat meer kan ze doen dan? Je kan een kind van anderhalf wel vertellen om te stoppen met huilen of gillen maar dat doen ze nog niet hoor. Je zou toch denken dat men dat juist hier zou begrijpen. Mijn tip is ook om opnieuw in gesprek gaan met de buren. Misschien kun je ze uitnodigen voor een kopje koffie? Dan kunnen ze ook kennismaken met de kinderen, wie weet helpt dat ook
Hoi, Ik geef het je te doen hoor: eentje van 18 maanden, eentje van 6 maanden en weer zwanger. Kan me voorstellen dat je helemaal op bent. Hier zijn ze 8 en 4 en de oudste gilt af en toe nog steeds (als ze een wesp ziet bijvoorbeeld). Wij sturen haar direct naar binnen. Gillen en schreeuwen is buiten niet toegestaan. Onze buurkids spelen nu buiten terwijl ik nog in bed lig. Half 9 vind ik prima maar soms word ik er om 8u wakker van (onze kids zijn in de zomer uitslapers). De kleine van de buren huilt ook weleens s nachts. Niet zo leuk, onze jongste is 11 maanden lang een huilbaby geweest en ik raak nog steeds gestresst als ik een baby hoor huilen. Ik zit dus rechtop in bed als het buurmeisje huilt en kan daarna slecht in slaap komen. Hopelijk komt er daar voorlopig nog geen kindje bij, al klinkt dat wat onaardig. Maarja die van ons huilde dus ook heel veel het eerste jaar. Meteen oppakken en troosten... Hij sliep op onze kamer, ook omdat dat bij de buitenmuur is en niet tegen de buren aan.
Onze oudste heeft ook lang en hard gehuild 's nachts. We woonden toen in een blok van 3 gehorige huizen, wij op de ene hoek. Maar zelfs de buren op de andere hoek hoorden het. Kun je nagaan hoe het voor de buurvrouw in het midden was! Zij werd er geregeld echt wakker van. Wij hebben na een paar extreem slechte nachten wel eens een bos bloemen gebracht. Dat vond ze absoluut niet nodig, ze vond het voor ons nòg vervelender. En het had natuurlijk ook niet gehoeven. Maar ik vond het wel belangrijk. Gewoon dat stukje erkenning dat een ander er last van kan hebben. Ook al kun je er vrij weinig aan doen. We hebben hem altijd wel snel getroost. Tot hij bijna 2 was. Toen trok ik het zelf echt niet meer, 4 keer per nacht eruit. Toen hebben we er toch voor gekozen hem te laten huilen. Dat hebben we vooraf ook met de buurvrouw besproken, dat we dat een week gingen proberen. Ze vond het fijn dat we dat meldden, anders had ze zich misschien toch zorgen gemaakt als ze hem ineens veel langer hoorde huilen. Wij hadden geluk met onze buurvrouw. Maar dat werkt ook twee kanten op. Jouw buren hadden niet je dochter moeten aanspreken. Maar jij had niet over dat blowen moeten beginnen. Ik vind dit echt typisch een 'waar 2 vechten hebben 2 schuld' verhaal. Je zult deze mensen nog een tijd als buren hebben. Dus: rewind! Begin opnieuw en maak een betere start. Ga langs, neem een bos bloemen mee of bak een appeltaart. Sorry buren, dat ging even mis. Het is ook niet niks, deze hitte. En dan die gebroken nachten erbij! Logisch dat alle lontjes wat korter worden. Maar fijn was het niet en ik wil het niet zo tussen ons laten. Dus wanneer kunnen we hier met een kop koffie of een koud biertje erbij eens rustig over praten?
Lief die bos bloemen! Wij hadden het op vakantie; Luc kreeg 3 tanden tegelijk, z’n hele billen leken wel alsof ie over het kunstgras was geschuurd én hij had oorontsteking. My god. Alleen maar huilen en hij was 6 maanden dus je kon niet zeggen dat ie ermee moest stoppen. Ik had zo’n medelijden met de buren: die mensen hadden ook vakantie en het was geen goedkoop hotel. Ik dus de dag na 3 nachten gillen een fles wijn voor ze gekocht. Voor de onderbroken nachten. Vonden ze het niet eens erg! Ze hadden zelf een huilbaby gehad en hun kleindochter was ook een moeilijke slaper. Ze begrepen het helemaal. Deden ze toch gewoon oordopjes in? Geen probleem. Ik moest ervan huilen. Zo lief. De volgende dag hebben ze me denk ik gehoord want ik zei tegen mama dat ik geen luiers meer had. Dat ging zo snel met die zure poep (ik was met m’n moeder en de kindjes op vakantie). Kwamen ze aan met een megapak luiers en 2 pakken billendoekjes. Want zij hadden een auto gehuurd daar en anders moesten wij weer weg en zo. En hoe ik ook probeerde: van terugbetalen was geen sprake. Ik denk dat ik met m’n mond vol tanden stond. Zo aardig
Dat ben ik niet met je eens. Ik heb best wat familie met grote gezinnen (4/5/6 kinderen) die veel makkelijker, rustiger zijn en beter luisteren dan anderen met 2 kinderen waar het soms eindeloos gejank en gedram is.. En daar kunnen de ouders ook niet per sé altijd wat aan doen. Mijn oudste heeft in de 4 jaar dat hij er is ook een stuk minder lawaai gemaakt dan mijn jongste in haar 2 jaren, karakter doet ook een hoop. Helemaal mee eens! Alsof kinderen op die leeftijd ook direct stilhouden als je dat zegt, die van mij gaat dan nog 3 x zo hard krijsen Ik vind het echt bizar om te lezen dat zoveel mensen geluiden van kinderen als overlast zien. En dat je ze dan maar binnen moet houden, het zijn geen katten ofzo