Herkenbaar.. die klachten heb ik ook nog wel, alleen anders. Zo moet ik recht traplopen en niet scheef de trap af gaan, ik slaap met kuseen tussen de benen, kan niet met de benen over elkaar zitten en mijn dochter tillen kan ik maximaal 5 minuten of ik heb de volgende dag weer last. Onze huisarts raadde het ook, maar mijn fysio heeft altijd gezegd dat het heus niet onmogelijk is, maar ik dan veel begeleiding moet krijgen, oefeningen en heel erg moet letten op houding en beweging om in balans te blijven. Tot een paar maanden terug lachtte weer nog om een 4e, no way.. en wij zijn compleet. Tot een bepaald moment in eens de twijfel toe sloeg, en niet alleen bij mij maar ook bij mijn man. Dat maakt de acceptatie toch wel wat lastiger. Je gevoel staat recht tegenover je verstand. Ik wéét dat het niet verstandig is.. de kans groot is dat de blijvende schade groter is.. en ik wist dat een 4e uitgesloten is... en nu vraag ik me af wat ervaringen zijn van anderen.. Wat hoop al niet doet
Ik heb wel de ervaring dat het elke zwangerschap erger is én eerder begint. In mijn eerste zwangerschap kwamen de klachten vanaf een week of 25, in mijn tweede zwangerschap vanaf een week of 18. Mijn eerste zwangerschap “ging wel” in dat opzicht met een aantal aanpassingen, in mijn tweede zwangerschap heb ik daarnaast ook fysiotherapie nodig gehad. Deze, derde, zwangerschap kwam de pijn met een week of 13 al opzetten. Ik ben met 16 weken naar de fysio gegaan en gezien de ernst van de klachten direct doorverwezen naar een bekkenspecialist. Daar kom ik sindsdien wekelijk. Ik ben nu ruim 26 weken zwanger en heb op dagelijkse basis erg veel pijn. Naast de standaard leefregels (tillen, bukken, traplopen, met de benen over elkaar zitten, etc, zoveel mogelijk vermijden) zit ik al ‘vast’ aan een douchekruk, bekkenband, bal om op te zitten tijdens het werk, noem het op. Langer dan een halve minuut stilstaan en meer dan één km lopen kan me vreselijk veel pijn doen. Slapen gaat behoorlijk moeizaam. Ik moet overdag houdingen afwisselen en daardoor regelmatig even liggen, dat belemmert me in veel zaken en werk daardoor bijv in aangepaste uren. Ik geniet nog steeds ontzettend van de zwangerschap, maar de bekkeninstabiliteit en de behoorlijke pijn 24/7 maakt wel dat ik een vierde zwangerschap compleet uitsluit. De pijn maakt me zowel fysiek als mentaal erg moe en ik vind het lastig nu zo afhankelijk van (de hulp van) anderen te zijn in veel opzichten en er niet voor mijn twee peuters te zijn zoals ik graag zou willen.