Nou jah zeg, zij woont langs tokkie's en zo te lezen houdt zij echt wel rekening met haar buren maar er is een grens. Nu lijkt het net als of zij de boosdoener is.
. Nee ze moest gewoon heel eventjes wachten tot het wat afgekoeld was, het stond nog niet bij haar. Ze word al snel enthousiast als ik het eten opschep en wil dan het liefst zo snel mogelijk beginnen en roept dan al eten eten door het huis volgens de buren is dat al storend en gillend . Het was serieus maar 1 hooguit 2 minuten en daar word al constant moeilijk over gedaan
Waren leuke buren voor hier geweest met een ADHD er 7 jarige, terror 5 jarige, en de 0 jarige twins die UREN op een dag huilen.... O,ja laten we dat viswijf van een moeder niet vergeten . Even serieus, (oke bovenstaande klopt aardig) Het kan/mag toch niet zo zijn dat TS op haar tenen moet lopen in haar eigen huis?!? Ze houden rekening met de buren maar nog is het niet goed genoeg, op welk punt "mag" ts zeggen dat ze gewoon k*t buren heeft ipv alleen te kijken wat ts moet doen.
Wat je ook nog zou kunnen doen (ik deed dat weleens bij een kindje van een vriendin), is stiekem opscheppen en even wegzetten. Het moet toch afkoelen voor die kleintjes. Daarna, als je alle andere borden op gaat scheppen, tegelijk alles op tafel zetten. En niet om te voorkomen dat ze gaat gillen en je buren er last van hebben, maar meer voor je eigen rust
Dan moet je er zelf toch voor kiezen om niet in bijvoorbeeld een rijtjes huis/flat te gaan wonen als je bijna niks kan hebben. Wordt altijd een beetje misselijk van zulke berichten: mijn kind krijst niet tijdens het eten, oh m'n schoonzus der kinderen zijn druk en vervelend. Net of jouw kind alles via de regeltjes doet. Wie weet wat ze over jouw kinderen denken. Ik denk eerlijk gezegd dat het eerder aan jezelf ligt met hoe je er al in staat.. Sorry als ik het verkeerd opgevat heb, maar hier help je ts zeker niet mee!
Ik ook! Alvast opdoen voor de kinderen en wij iets later. Anders zat ik keer op keer te blazen en kon vaak niet rustig eten door dat ze zaten te huilen.
Ik weet niet goed wat het doel is van dit topic, is het om te klagen of om een oplossing te zoeken? Als het dat eerste is, “mag” ze zich denk ik best uitleven met alle scheldwoorden die ze kent. Maar als ze op zoek is naar het tweede is dat natuurlijk niet de meest slimme aanpak. En de enige die in deze situatie van TS iets kan veranderen is TS zelf.
Maar ik dacht dat het de peuter was die élke nacht krijst? Daar ken ik helaas heel wat van. Maar dat probleem zou ik toch zeker proberen aan te pakken. Ook voor de nachtrust van TS en haar familie.
Het ligt ook een deel aan temperament hè. Mijn oudste dochter kon ik overal mee naartoe nemen en zat altijd netjes in de stoel met een boekje, kleurtjes of speelgoed. Mijn jongste was al vlug aan het huilen, krijsen of ging met haar complete lichaam achterover in de kinderstoel om eruit te mogen. We zaten een keer in een restaurant en daar ben ik opgestaan en heb ze allebei meegenomen naar huis. Ik kreeg haar niet stil. Maar nu is ze bijna twaalf jaar en is het een heel rustig meisje. Soms is het niet opvoeding maar temperament en kinderen moeten leren omgaan met emoties.
Ik heb 4 kinderen maar vind niet dat mijn buren het gebrul van mijn kinderen moeten accepteren zij hebben niet voor 4 kinderen gekozen dus wil absoluut niet dat ze er overlast van hebben.Gelukkig brullen ze niet, want dat vind ik behalve als je pijn hebt niet nodig. Huilen mag gerust als ze verdrietig zijn, maar ook echt niet te lang. Gelukkig wonen wij tegenwoordig vrijstaand, maar dan nog mogen mijn kinderen het niet te bont maken in zowel huis als in de tuin.
Vaak zou ik durven zeggen .Als je geen gillers hebt of het niet gehad hebt, moet je sommige uitspraken niet doen.
Dat is absoluut waar. Maar sommige zaken kan je vermijden. Gillen voor eten gebeurt hier ook. Alleen schep ik voor hem dus al eerder uit, zodat het kan afkoelen. Voor de rest van het gezin blijft het eten in de pot zodat het warm blijft. Temperament kan je niet wegwerken. Maar je kan als ouder wel bijsturen en anticiperen.
Ik vind het trouwens bewonderenswaardig hoe je steeds reageert. Soms reageren mensen niet meer als er niet met ze meegepraat wordt maar dat doe jij niet
Zou ik ook doen, maar wat niet gaat gaat niet. Soms zitten ze (baby's, dreumes en soms zelfs peuters) gewoon in een fase en is de enige oplossing er voor ze zijn en wachten tot het over gaat. TS hierom veroordelen is gewoon sneu vind ik. Ik denk dat ze meer heeft aan moeders die het zich kunnen voorstellen en vanuit daar meedenken aan een oplossing, dan moeders die vanaf een afstandje roepen dat ze ook zo'n hekel hebben aan schreeuwende baby's. Alsof TS er zo van geniet
Tja, je hebt niet altijd wat te kiezen hè. Dat gezegd hebbende, wonen wij in een flat noch rijtjeshuis, maar het is gewoon zo dat mijn schoonzus haar kinderen gewoon héél erg aanwezig zijn (zacht gezegd) zonder dat er duidelijke grenzen worden gesteld. En ja, persoonlijk vind ik bepaalde dingen opvoedkundig zeker niet correct (veel dingen zullen ook wel cultuurafhankelijk zijn), maargoed dat is mijn mening. Zoals de kinderen tot 12 uur 's nachts wakker laten waardoor ze strontvervelend worden (met gekrijs, uiteraard). Niet corrigeren wanneer ze stout doen, snel hun zin krijgen bij gezeur. Wat ik al zei, ik heb meerdere aandoeningen waardoor ik gewoon erg gevoelig ben voor geluid. Daarom vind ik je opmerking mbt dat je misselijk wordt van "zulke berichten" best lullig. Mijn kinderen doen zeker niets alles volgens de regels hoor; ik heb 1 autist dus dat is natuurlijk al niet conform de norm. Maar dat wil niet zeggen dat ik alles maar accepteer.
Dus omdat ik zeg dat ik mijn kinderen in bepaalde zaken niet herken, zoals het gillen, insinueer jij nu dat ik pretendeer perfecte kinderen te hebben? Of heb ik deze post verkeerd opgevat?