Zelf doe ik wel altijd netjes even de deur dicht als mijn zoon een scène maakt. Ik zou het zelf ook niet fijn vinden om gegil te horen als ik in de tuin zit, of je nou wat kan doen aan het gegil of niet, je kan er wel voor zorgen dat het zo min mogelijk overlast veroorzaakt
Ik heb ook hele normale kinderen, maar de ritalin pilletjes zorgen er wel voor dat zij zich fijn voelen en de rust hebben om hun emoties onder controle te krijgen. En ze dus wel goed te bereiken zijn.
Dat is toch prima? Dat is ook waarom ik normale tussen haakjes heb gezet. Je snapte vast wel hoe ik dat bedoelde. Jouw kinderen hebben een indicatie waarom ze die pillen gebruiken. Mijn zoon dus niet, maar dat wil niet zeggen dat daarom altijd alles maar vlekkeloos verloopt.
Als je ervaring hebt met kinderen die hun emoties lastig onder controle houden , waarom dan zo oordelen over TS dat ze misschien maar beter moet anticiperen? Hoe zou jij het vinden als mensen dat tegen jou zeggen?
Ik heb al een keer gereageerd met dat ik wel de achterdeur dicht zou doen en dan later een gesprek met ze zou aangaan ipv meteen te zeggen dacht het niet. Nu ik dit onderste heb gelezen hadden ze van mij een dikke middelvinger gehad. Ja kindjes huilen en ja helaas soms kan je er niks aan doen. Dat mijn zoontje net 1 was had hij last van nacht angst en geloof me we kregen hem echt niet stil hadden alles geprobeerd maar hij keek dwars door je heen. We zijn wel naar de buren gestapt met Merci en uitgelegd wat er aan de hand was. Gelukkig hadden wij super lieve buurtjes die er geen last van hadden. Ik zou proberen hoe je het nu doet en klaar! Gaan ze klagen of iets jammer dan zo te lezen doe je je best!
Ik kan het me ook niet voorstellen om heel eerlijk te zijn, ten eerste omdat mijn kinderen niet gillen en ten tweede omdat ik dat in mijn omgeving nog nooit gezien heb, Maar wellicht heb ik een andere definitie van gillen.
Misschien had ik beter kunnen zeggen dat ik het met je eens was tot aan dat bonken met z’n hoofd. Jij zegt dat ik het niet met je eens hoef te zijn, maar dat was ik dus wel. ‘Kan ik het niet meer met je eens zijn’ kan op twee dingen uitgelegd worden. Overigens spreek ik nergens van een stoornis. Ik denk dat je dat opmaakt uit mijn woorden, vandaar je ‘zonder dat ze een stoornis hebben HÈ’ Ik vind dat jullie het super hebben aangepakt door in gesprek te gaan met de buren en fijn dat ze er iets aan gehad hebben ook. Ik snap alleen die uitroeptekens aan het eind van je bericht niet zo goed. Maar goed: zoals ik al vaker zeg hier: dat kan aan mij liggen.
Dat kan. Ik kan het me dus niet voorstellen dat anderen zich dingen niet kunnen voorstellen alleen maar omdat ze dat bij hun eigen kinderen of in hun omgeving niet zien. Daarom kan het er toch wel zijn?
Ze zegt er letterlijk bij dat alle kinderen normaal zijn. Dus inderdaad; de jouwe ook. Of ze nou pillen slikken of niet
Dit soort reacties vind ik dus wel respectloos. Jij bent hier degene met een probleem. Die kinderen voldoen niet aan jouw plaatje dus zijn ze vervelend. Jij bent degene die overprikkeld raakt, dus waarom ga je dan zelf niet eerder weg ipv het probleem bij de ander neer te leggen?
Dat zeg ik ook niet, ik zeg dat ik het me niet kan voorstellen. Dat ze er zijn daar twijfel ik geen moment aan.
O sorry. Dan begreep ik het misschien verkeerd. Voor mij zijn dat soort zaken met elkaar verbonden. Of meer: op de manier hoe het beschreven werd door je.
Wat vervelend voor jullie @Melkos en uiteraard ook voor de buren. Naarmate ik meer lees over jullie buren krijg ik het idee dat ze niet veel kunnen hebben. Misschien hebben ze last van stress/moeilijke situatie waardoor het gehuil van jullie kinderen de spreekwoordelijke emmer doet overlopen? Persoonlijk heb ik geen problemen met gehuil/gebrul van andere kinderen in de buurt. Mijn oudste was een huilbaby en krijste als een speenvarken, dus als ik nu een kind zo hoor krijsen heb ik alleen maar medelijden met de ouders. En ben ik dankbaar dat ik niet meer in die situatie zit Ik heb er echt een trauma aan over gehouden. Ik raad je aan TS, om open het gesprek met de buren aan te gaan. Toon begrip en vraag wat je volgens hen zou kunnen doen om de situatie weer ‘dragelijk’ voor hen te maken. Maak geen verwijten, maar leg wel uit dat je nu op je tenen loopt omdat je bang bent overlast te veroorzaken. En dat deze stress ook niet bevorderlijk is voor de sfeer in huis. (waar de kinderen ook weer op reageren) Heel veel sterkte!
Tja, mijn man en de meeste buren ergeren zich ook nogal. Het is echt wel wat meer dan alleen drukke kinderen. Maargoed; ik denk ook dat het lastig uit te leggen is, helemaal wanneer er iets kort en bondig wordt beschreven. Het verschil zit alleen wel in dat het voor hen gewoon heel lastig is, maar voor iemand met tinnitus en hyperacusis meer dan alleen maar lastig. De kinderen hebben trouwens al meerdere malen een raam/deur van ons kapotgemaakt. Misschien krijg je er dan een wat beter beeld bij wat voor "soort kinderen" het zijn. Waar zou ik dan naartoe moeten gaan volgens jou? Ik ben gewoon altijd in mijn eigen huis. Doe wel de ramen en deuren dicht als het geluid steeds harder wordt uiteraard.En zij komt bij mijn schoonouders (daar wonen we naast, met een ruimte ertussen dus geen rijtjeshuis) en blijft dan vaak 2 a 3 dagen, meestal tot mijn schoonvader het qua prikkels ook niet meer aankan. Ik vind het verder niet teveel gevraagd om kinderen uiterlijk 10 uur 's avonds naar bed te brengen. Gelukkig doet ze dat wel voor ons.
Als ik het goed begrepen heb, is @citroenrasp op dat moment in haar eigen huis, maar hoort ze de kinderen bij haar schoonouders.
Ik heb er maar 2, maar die produceren ook soms veel geluid. Sowieso gaan ze in het weekend niet voor 10 uur naar buiten en zodra er geschreeuwd wordt gaan ze linea recta naar binnen. Ik wil niet dat er geschreeuwd en gekrijst wordt in de tuin, nergens voor nodig en ik kan mezelf dan niet eens horen denken. Wij hebben hier 3 huizen verderop ook een gezin met 3 kinderen die krijsen de hele godganse dag door, die kunnen niet eens normaal praten volgens mij. Als ik in de tuin zit met visite kan ik ze niet eens normaal verstaan, ik vind dat vervelend en ik zou het op prijs stellen als de ouders daar dan wat van zouden zeggen of iets aan zouden doen.
TS heeft al vaak in dit topic gereageerd dat haar kinderen al binnen zaten en niet buiten gillen volgens mij. Het enige wat ze kan doen is een open gesprek aangaan en samen kijken hoe ze als buren respectvol met elkaar kunnen omgaan en het overlast tot een minimum kunnen beoefenen. Meer adviezen zijn volgens mij in deze situatie niet mogelijk!