En het doet nog zoveel pijn als je erachter komt. Zou ik dan een verkeerde keuze hebben gemaakt? De pijn die het me doet brengt me helemaal in de war. We zijn eigenlijk al een geruime tijd uit elkaar. 2 jaar ongeveer. Maar we doen nog wel dingen samen. Op vakantie gaan. Weekenduitstapjes enzo. En dan kom je er na 9 mnd achter dat hij een ander heeft. Zonder het mij te vertellen. Dus ik heb ook niet kunnen wennen aan het feit dat hij iemand anders leuk is gaan vinden. Het is gelijk pats boem... intensieve relatie van inmidels 9 mnd, en hij houdt van haar. Ik heb het meerdere keren gevraagd afgelopen half jaar of er iemand anders is..maar hij heeft altijd ontkend.
Mss moest je nog een laatste stukje verwerking doen en komt dat nu op gang? Nu is het nml echt echt voorbij. Sterkte
Vreemd dat hij het ontkend heeft, al die tijd. Waarom zou hij daar geheimzinnig over moeten doen? Blijkbaar voelt / voelde het voor jullie allebei, ondanks de breuk, op een bepaalde manier nog steeds aan als een relatie. En zeker met kinderen is het natuurlijk heel fijn als de band tussen jullie zo goed is dat je nog veel dingen samen doet. Maar misschien heb je het daardoor ook nog niet genoeg losgelaten. Misschien is het wijs om toch even een tijdje afstand te nemen. Echt even voelen en verwerken dat het tussen jullie over is. En pas daarna weer een een vriendschap opbouwen.
Misschien wou hij eerst meer zekerheid hebben over deze relatie voordat jij en de kinderen hier van af wisten? Gezien jullie omgang na de breuk zou ik me in kunnen denken dat als jij er van af zou weten dit invloed zou kunnen hebben op jullie omgang en de kinderen het indirect dan toch al mee krijgen. Tja, ik heb er zelf (gelukkig) geen ervaring mee, maar het is fijn voor jullie kinderen dat jullie nog veel samen kunnen doen. Maar ik neem aan dat jullie niet voor niets uit elkaar zijn gegaan?
Heb je niet zoiets van: Als hij zo tegen je liegt, dan is het maar goed dat jullie uit elkaar zijn? Want, ik begrijp ook wel dat hij een nieuwe relatie niet meteen aan de grote klok hangt, maar als je er dan specifiek naar vraagt, snap ik niet dat hij daarover liegt. Hij had ook gewoon kunnen zeggen dat hij iemand had leren kennen, maar er nog niet klaar voor was om daar meer over te vertellen voordat het echt serieus blijkt te zijn. Ik zou me in zo’n situatie afvragen of hij tijdens onze relatie dan wel altijd eerlijk was. In ieder geval sterkte met verwerken, ik snap wel dat het je wat rauw op je dak valt zo. Als hij meteen eerlijk was geweest, had je er gewoon rustig aan kunnen wennen voordat het meteen zo serieus was.
Tja lastig. Aan de ene kant zou ik zeggen jullie zijn al twee jaar uit elkaar hij is je geen verantwoording schuldig maar hij had wel eerlijk antwoord kunnen geven op die vraag. Maar aan de andere kant zou het gezien jullie situatie wel als een steek onder water voelen. Maar goed, ondanks dat zou ik toch denken tja, zijn leven gaat verder, mijn leven gaat verder.
Het gaat niet zozeer om het feit dat hij het heeft verzwegen. Maar om mijn gevoel dat ik het er zo moeilijk mee heb. Ik vind het vreselijk te horen dat zijn liefde voor mij weg is en dat hij van haar houdt. In weet niet wat ik er mee aan moet, hoe ik er mee om moet gaan etc.
Ik kan me goed voorstellen dat de breuk daardoor definitiever voelt, ook al waren jullie al 2 jaar uit elkaar. Dat gevoel moet een plek krijgen, en dat kost tijd.
Min of meer. Het ging helemaal de verkeerde kant op en mijn "schreeuw om aandacht" dat er wat moet gebeuren omdat anders die relatie het niet ging werd niet opgepakt. Het voelde als vechten van 1 kant. Uiteindelijk was ik op en heb ik gezegd dat het beter is het te beëindigen. Maar het houden van is nooit opgehouden. Ik kon het niet meer aan....En nu houdt die van een ander.
Misschien toch onbewust de hoop gehad dat jullie elkaar weer terug zouden vinden? Het is hoe dan ook moeilijk. Heb je iemand waarbij je je gevoel kwijt kan?
Ja das 1 vd tekenen waarom ik de relatie niet meer aan kon. Maar nu voelt het als vreselijk liefdesverdriet.
Ik denk dat je het dan nu moeilijk vindt dat hij kennelijk niet voor jullie wilde vechten? Maar het feit dat hij dat niet deed en jij alleen vocht voor jullie relatie, geeft in mijn ogen wel aan dat jij de juiste keuze hebt gemaakt. En dan had je nog de hoop dat hij misschien toch nog wou proberen vanaf zijn kant die moeite erin te steken... en dan nu een nieuwe liefde en pats boem, die hoop vervliegt... Maar dit gaat echt voorbij, geef het tijd, praat er over met bv een vriendin om het zo een plek te kunnen geven.
Ik heb dat denk ik inderdaad. Stiekem gehoopt dat hij het licht zou zien en zeggen dat ie me vreselijk graag terug wil en ontzettend veel van me houdt. Maar het gebeurde niet. En nu hoor ik dit. Niet echt iemand waarbij ik m'n verhaal kwijt kan helaas.
Wat vervelend dat hij het altijd heeft ontkend. Dat jij je er niet prettig bij voelt snap ik. Toch een definitief afscheid van wat jullie ooit hadden Zelfs na 10 jaar kan ik ergens nog een steekje voelen als ik zie dat mijn ex gelukkig in de liefde is . Terwijl ik zelf ook gewoon getrouwd ben en een gezin heb.
Ja dat is een klap in je gezicht dan. Sterkte met het verwerken hiervan, het is niet niks. Zeker als je het niet tegen iemand kan vertellen. Knuffel!
Ik vind het een normaal iets als je (lang) een relatie hebt gehad en ik heb het tot nu toe bij al mn exen gehad ook al wilde ik absoluut geen relatie met ze. Het is namelijk het defenitieve einde. Er is een ander. Die 'jouw' plek nu inneemt. En dat doet pijn. Ik heb zelfs weleens gehad dat ik zelf al een andere relatie had maar het toch verdriet deed om te horen dat mn ex een nieuwe liefde had. Het is niet dat je die persoon terug wilt of dat het net zo pijnlijk is als wanneer je net uit elkaar gaat maar dat je er even door van slag bent vind ik echt niet gek. Dat hij erover heeft gelogen zou me dan wel steken. Zeker als je nog goed met elkaar omgaat. Daar zou ik hem dan ook wel mee confronteren.