Wij twijfelen (zoals volgens mij wel meer mensen..) over een derde kindje. Het lijkt me aan de ene kant geweldig nog een klein baby’tje en broertje of zusjes voor mijn kinderen en ik merk dat als ik baby’s zie ik echt weer dat speciale gevoel krijg van dat wil ik ook!! Nog een keer dat hele kleine meemaken en voor later een gezin vol met kinderen aan de eettafel met kerst Maar soms zie ik beren op de weg, want; nu twee kinderen van 3 en 5, helemaal gezond en al redelijk zelfstandig dus voor m’n gevoel dan weer teug naar ‘af’ met gebroken nachten, alles weer leren etc. En ook qua praktisch, twee kinderen lijkt me gewoon met alles eigenlijk ‘makkelijker’ omdat het een even aantal is (en bijvoorbeeld je hebt maar twee handen, in de auto, op vakantie met accommodatie en dat soort dingen). Maar dat is dus vooral de praktische kant... Daarbij hoor je nog wel eens dat in een gezin met drie kinderen er vaak 1 buiten de boot valt, dat er twee veel met elkaar spelen en met de ander veel ruzie is. Dus ik ben eigenlijk benieuwd wie er vroeger zelf uit een gezin met drie kinderen komt en hoe je dit ervaren hebt? Had je een goede band met de andere kinderen? Of inderdaad veel ruzie? Mochten we toch voor een derde gaan zullen mijn andere kinderen 4 en 6 zijn als de baby geboren wordt, dat speelt natuurlijk ook wel mee. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Ik kom zelf uit een gezin van 3 kinderen.... Mijn broertje had er twee moeders bij... maar voor de rest ging het wel goed hoor. Ik heb zelf nu een gezin van 4. (wilde voor een 3e maar kregen 1 cadeau) en onze jongens van 5,5 & 4 zijn super dol op hun zusjes! ❤️
Wij hadden dezelfde vragen en zagen ook dezelfde praktische bezwaren. Uiteindelijk hebben we heel veel gepraat samen, de verbouwing uitgedacht (zolder moet compleet verbouwd worden) & offeres opgevraagd, financieel bekeken of het kon & wat extra opvang zou kosten. En daarna gekeken naar of al die leeuwen en beren echt zulke heftige bezwaren waren, of dat het eigenlijk wel mee viel. Ook veel naar ervaringen gegoogeld & deze gelezen. Het heeft maanden geduurd, maar uiteindelijk gingen we er steeds positiever instaan & waren we er uit dat we het echt graag wilden. En nu ben ik pril zwanger . Dus we gaan straks ervaren hoe het is, als alles goed gaat.
Wij zijn met zn 6e, maar ik woonde met 2 broers bij mn vader. We speelde altijd leuk samen (soms waren er onderlingen ruzies) maar t ging eigelijk prima Ik twijfel ook voor een voor mij 3e kindje, zolang die twijfel er is ga ik er niet voor.
Ik kom ook uit een gezin van 3. Ik heb niet de ervaring dat er altijd 1 buiten de boot viel. Soms praktisch wel lastig als je bijv in een pretpark bent en er zijn alleen 2 zit attracties, maar hoe vaak zit je nu in zo’n situatie. Dan kan toch altijd 1 van de ouders alleen. soms speelde ik meer met de een, soms meer met de ander. Ik zou daar echt het bezwaar niet in zien. Meer of je het zelf nog wilt.
Ik kom ook uit een gezin van 3 (2 met een jaar verschil en dan 3,5 jaar ertussen) ik heb het nooit ervaren als 1 die constant buiten de boot zou vallen. En zeker nu op volwassen leeftijd is het verschil in leeftijd totaal niet zichtbaar meer. Praktisch is het zeker niet, maar sowieso vind ik kinderen hebben niet praktisch 2 kinderen is zeker wel makkelijker dan 3. Ook wordt alles duurder, want een 5/6persoons vakantiehuisje is gewoon duurder dan een 4 persoons. En ja, weer die gebroken nachten en alles meeslepen.. Naast het hele avontuur van een zwangerschap en wat daar evt mee mis kan gaan. De vraag is: heb je dat ervoor over? Zijn de bezwaren makkelijk weg te nemen vanwege de wens? Bij ons was het opzij zetten van de bezwaren voor nr 3 (en nr 4) geen probleem. Maar er komt geen vijfde
Ik kom uit een gezin van 3, ik ben de oudste. Ik heb nooit ervaren dat er één buiten de boot viel, mn broertje en zusje ook niet. Tussen mij en m’n broertje zit anderhalf jaar, tussen mij en m’n zusje 5 jaar.
Ik ben een 3e, ben 5,5-7 jaar jonger dan de oudsten. Geen probleem, ik wist niet beter. En nu als volwassene voel ik al helemaal niet meer dat er zo'n verschil tussen zat. Enige puntje was toen de oudsten zelf op vakantie gingen en ik nog alleen met mijn ouders mee moest. Maar dat is denk ik 3x geweest ofzo. En om het nu voor die ene x per jaar te laten... Ik heb in ieder geval het overleefd Zelf wil ik ook nog super graag een 3e. Helaas wil man niet. Praktische bezwaren zeggen mij dan ook niet zoveel
Zelf ben ik enigs kind, dus uit ervaring van het ouderlijk huis uit weet ik het niet . Wel hebben wij zelf als gezin nu 3 kids. En inderdaad; niemand valt buiten de boot hoor. Althans, nog niet ervaren. Leeftijden variëren van 5 tot aan 12. Dus ja. En praktisch is het natuurlijk niet , hahaha, maar kinderen hebben an sich is helemaal niet praktisch . Wel leuk .
Bij mijn zus viel de middelste buiten de boot (ook met ruzies de oudste en jongsten hadden t meeste conflict dus zo erg was t ook niet voor nr 2 haha) voetballen met 3 is ook best onhandig, in de auto elke keer gedonder met wie in t midden moest en moet 2 ouders en 3 kids die zaterdag naar sport moesten op dezelfde tijden ook heftig. En de wereld is aardig ingericht op 2 kids. Huisjes waar dan 4 mensen in konden etc. Overigens waren natuurlijk niet altijd alle 3 samen: dan speelden de 2 overige kids gewoon samen. En ze kwam altijd 1 paar handen tekort als de kids gingen etteren, diegene die ze niet kon grijpen rende weg Ik kom ook uit gezin van 3 maar ik ben een nakomertje dus veel mensen zijn verbaasd dat ik niet enig kind ben. Maar de oudste heeft een ander leven dan zus en ik, ook heel ander type dus als we met zn drieën zijn trekken zus en ik wel t meeste met elkaar op. Mijn ouders vonden t niet altijd praktisch 3 kids en dat hoor ik ook van mijn zus. Ze gaf mij ook als advies om die derde maar te laten, met 2 is t flexibeler.
Precies dit was ook de reden waarom ik graag een derde wilde. En nu is ze er! Ons derde kindje is bijna 3 maanden, de oudste zijn 7 en 4 en het is me allemaal zo meegevallen. Ik heb amper gebroken nachten en het is zo gezellig. Ik vind het niet perse drukker dan 2 kids en ik geniet volop van de babytijd (want ze is echt de laatste dus dit komt nooit meer terug). Onpraktischer is het wel, maar heeft vooral te maken dat ze nog zo klein is en je zoveel zooi moet meeslepen als je op stap gaat en ze wilt nog veel vastgehouden worden. En het leeftijdsverschil is juist heel fijn! Kinderen op school en ik thuis met de baby. Onze zoon was niet helemaal gezond bij de geboorte dus ik vond het niet vanzelfsprekend dat alles goed zou gaan, maaar gelukkig wel. Ik was van mening, spijt van een kindje zal je niet (snel) krijgen, maar van het niet doen wel.
Ik lees even mee, hier eigenlijk precies hetzelfde verhaal! Ik zou heel graag voor een derde kindje gaan, maar mijn man heeft her en der “twijfels”. Praktisch gezien, maar ook financieel. Nu kan alles zo makkelijk, gaat dat ook nog met een derde? Hier zijn onze jongens ook 3 en 5. Af en toe maakt mijn man nu wel een opmerking over een derde, dus ik hou hoop! Maar ik heb wel aangegeven dat ik, mochten we voor een derde gaan, niet meer jaren wil wachten met proberen! Spannend dus!
Ik ben de jongste uit een gezin met 3 meiden. Ik heb een ijzersterke band met mijn middelste zus. Heb opzich ook goed contact met mijn oudste zus, maar op een andere manier. Ik hou van ze allebei hoor, maar het is toch anders. Maar zij is ook heel anders dan mijn middelste zus en ik. En dat is eigenlijk altijd wel zo geweest.
Of bij 3 kinderen 1 kind buiten de boot valt ligt vooral aan de karakters. Dat kan met 2 evengoed zo zijn, dat ze het niet met elkaar kunnen vinden. Ik ben de oudste van 3 meiden, vroeger wisselde het vaak wie beter klikte met wie en wie ‘erbuiten’ viel. Lag aan de fase/leeftijd op dat moment. En ook veel dingen die we wel samen deden, maar er zit ook maar 3 jaar tussen mij en de jongste. Meestal was het wel de middelste die met 1 van de andere twee beter kon. Tegenwoordig heb ik juist erg goed contact met m’n jongste zus. zelf heb ik ook 3 kinderen, maar de oudste zijn jongens en een klein zusje. Die dynamiek zal hoe dan ook anders zijn dan bij 3 meiden of 3 jongens verwacht ik. De jongens zijn knettergek op hun zusje en heel beschermend, al krijgt de middelste af en toe al ‘ruzie’ met de kleine dondersteen. Geen idee hoe zich dat gaat ontwikkelen, de jongens die samen optrekken of juist liever met hun zusje. Of juist alle 3 samen. Ik vind het vooralsnog erg leuk 3, en het allergrootste voordeel, je bent zelf zo veel relaxter met een derde. Heerlijke ervaring .
Ik kom uit gezin van 3 met zelfde leeftijdverschil als wat jij zou hebben als het meteen lukt. De 3e was wel altijd voor spek en bonen met spelletjes en ze heeft zich altijd best eenzaam gevoeld omdat ze gewoon veel jonger was en wij met anderd dingen bezig. Na haar 24e ofzo is dat recht getrokken en is er eigenlijk geen leeftijdsverschil meer...Ik als middelste voelde me vaak niet gezien door ouders omdat jongste er bij is gekomen. Dus persoonlijk vind ik 3 kids niet ideaal maar je weet toch niet hoe dat loopt en hoe ze met elkaar omgaan. Als je het zelf heel graag wil...