Hoi allemaal, Ik ben inmiddels bijna 12 weken zwanger van ons 2e kindje. We hebben een lange weg gehad en die is nog niet afgelopen. Ik moet voor controles in het ziekenhuis blijven lopen ivm laag geboortegewicht van mijn zoontje. 2750 gram. Hij was verder kerngezond en er is nooit naar een oorzaak gezocht waarom hij zo klein was. Nu heb ik het advies gekregen om bloedverdunners te gebruiken deze zwangerschap om zo de bloedtoevoer naar de moederkoek te vergroten. Het is mogelijk dat dat de vorige zwangerschap de baby niet genoeg voedingsstoffen heeft binnengekregen, maar dat is niet zeker. Het kan ook gewoon zijn dat hij zo gewoon klein was, want verder was er niks bijzonders met hem aan de hand. Zowel ik als mijn vriend zijn allebei niet groot 1.67 en 1.68 en hebben beide buitenlands bloed. Indisch, Italiaans, Indonesisch en Nederlands. Dus wij denken zelf dat het daardoor komt dat hij klein was, in die landen is dat vrij normaal. Ik twijfel dus enorm wat ik met het advies van de arts ga doen. Heeft iemand ervaring hiermee en kan mij tips geven?
Ik gebruik deze zwangerschap om dezelfde reden bloedverdunners van week 12 tot week 36 van de zwangerschap. Mijn zoon was ook klein (dysmatuur), zonder aanwijsbare reden. Placenta leek ook goed te functioneren. Echter, de tweeling groeien nu allebei wonderbaarlijk goed tijdens deze zwangerschap. Vaak wordt gezien dat de groei bij tweelingen vanaf het derde trimester afneemt, maar bij ons blijft het gelijk. Ze groeien allebei op (en deels boven) het gemiddelde lijntje voor eenlingen. Ze werden beiden bij 32 wk zwangerschap zwaarder geschat dan mijn zoon bij de geboorte met 39 weken... Ik heb dus het gevoel dat bij ons het gebruik van bloedverdunners een positief effect heeft op de placenta en dus op de groei van de kindjes.
Ik slik om medische redenen bloedverdunners en mag hier absoluut niet mee stoppen. Ben nu ook 12 weken en alles ziet er goed uit. Ik weet van andere vrouwen die ook om deze reden bloedverdunners gebruikt hebben dat alles goed is gegaan.
Hier ook omdat de tweede dysmatuur was dit keer bloedverdunners. Hier bleek het probleem wel in de placenta te zitten, was aan het verkalken en was pas de laatste 2 weken (bevallen met 39 weken) daarvoor heeft ze altijd voor gelopen op de groei. Wel met maagbeschermers aangezien ik last van mijn maag kreeg. Bij de 1e juist een boven het gemiddelde baby qua groei. Volgende week hebben we de eerste groeiecho en tot op heden zat ze op het gemiddelde lijntje dus ben wel benieuwd. Mijn bloeddruk is wel aanzienlijk lager dan bij H., maar bij D was die ook altijd laag. Dit keer heb ik daar wel meer last van gehad. Ben normaal bekend met een (extreem) lage bloeddruk. Wij zijn wel medisch maar vallen vanwege de corona onder de gewone verloskundige, zolang dat het goed gaat en alles overlegd wordt met de gyn zijn wij tevreden.
Hier ook bloedverdunners vanwege dat R dysmatuur was en een te kleine placenta had, ook had ik een fout in de opbouw van de placenta. Dus word sowieso met 37 weken ingeleid bij een goeie groei. En krijg groei echo’s ect..
Ik moet ook altijd bloedverdunners slikken. In de vorm van kinder aspirine. Ik ben ook Indisch dus niet groot. Maar ik heb m’n eerste dochtertje verloren omdat de placenta niet goed doorbloed was.... Kids daarna waren ook niet groot. Maar ze hadden wel genoeg bloed toevoer gehad.
Met hoeveel weken is je zoontje geboren? Mijn oudste was 2790 gram met 38w5d en dat was niet dysmatuur. Als jouw zoontje echt dysmatuur geboren is zou ik het advies van de artsen wel opvolgen. Afkomst en lengte van de ouders kunnen er zeker ook mee te maken hebben. Mijn beide kinderen (half Surinaams) zijn klein ten opzichte van het Nederlandse gemiddelde. Onze kinderarts heeft de lengte van mijn man en mij toegevoegd aan hun groeicurve en dan voldoen ze gewoon compleet aan hun gemiddelde groeiverwachting.
Ik kan me voorstellen dat als je een tweeling op komst je zeker geen risico wilt lopen op laag geboortegewicht. Fijn dat het nu goed gaat! Heb je verder geen last van bijwerkingen van de medicatie? En welke heb jij precies als ik vragen mag?
Ik heb dus eigenlijk geen medische reden, dus daarom durf ik niet zo snel te kiezen voor medicatie als ik niet zeker weet dat het helpt. Gelukkig gaat alles goed bij je!
Ik ben dus ook bang voor die bijwerkingen. Ik ben nu al zo vaak misselijk(wat ik niet herken van de eerste) dat ik al (te) weinig eet. Dus ben bang als ik nog meer last krijg, dat ik dan nog minder ga eten en dus eigenlijk het tegenovergestelde effect ga krijgen. Want als ik niet genoeg eet, kan de baby ook niet veel pakken ben ik bang voor..
Ah jeetje wat verschrikkelijk om dat mee te moeten maken! Gelukkig heeft de medicatie daarna dus wel geholpen.
Mijn zoontje is met 40+1 geboren. Hij was net op het randje, was hij nog lichter geweest moest hij in het ziekenhuis blijven, nu mocht ik 3 uur na de bevalling weer naar huis (wat ik toch wel snel vond) Hij zag er verder prima uit en alles was goed, dus er was geen reden om te blijven. Ook hebben ze het blijkbaar niet heel erg gevonden, want ik(of mijn placenta) heb verder geen vervolg onderzoeken gehad. Dat was trouwens een flinke zak, dus volgens mij niks mis mee. Ik denk dus zelf ook dat vooral komt omdat wij gewoon niet helemaal Nederlands zijn, Nederlandse baby's zijn gemiddeld gezien dus groter en zwaarder dan bijvoorbeeld Surinaamse baby's. Maar toch vind ik het moelijk om zo het advies van de arts af te slaan. Ben ook zo'n twijfelkont. Hij had beter kunnen zeggen dat het moest ofzo, maar goed dat zegt hij dus niet... De keuze is aan ons zelf.
De baby pakt altijd wat ie nodig heeft... je neemt t voor slapen gaan, helemaal doorslikken of oplossen in water.. ik los het op en neem van te voren volkoren koekje voor de maag.
Ja lastig dan he. Probeer toch naar je gevoel te luisteren. Als jouw gevoel zegt dat het door afkomst komt, dan kan dat heel goed. Mijn man en ik zijn ook maar klein, 1.65m/1.66m. Dus ik ging al uit van niet zulke grote kindjes. Zeker dus ook omdat ik wel wist dat Surinaamse baby's gewoon kleiner zijn. Wel bij allemaal een groeiecho met 27 weken en eentje met 34 weken, maar die metingen zeggen ook niet zoveel. Had je zoontje ook moeite om zijn temperatuur goed te houden in het begin? Dat hadden mijn jongens namelijk wel.
Ik slik ook bloedverdunners ivm de vroeggeboorte van mijn jongste. Hij had een flinke groei achterstand en is met spoed gehaald. M'n placenta was te klein, had infarcten en was aan het los laten. Ik heb nu een lage bloeddruk, maar verder heb ik geen last van bijwerkingen.
Ook als ik één kindje had gekregen had ik het genomen. Het is conform de richtlijn van een zwangerschap na een kindje dat dysmatuur/ SGA (small for gestationel age = te klein of te licht voor geboortetermijn) is geboren. Ik gebruik acetylsalicylzuur 80 mg. Neem 1 tabletje per dag voor de nacht. Ik heb er geen bijwerkingen van (heb er naar moeten zoeken want kon zo al niets bedenken). Misselijkheid door de zwangerschap ben ik ook erg in thuis, vanaf vroeg in de zwangerschap tot op heden. Gebruik daar ook medicijnen voor. Bij mijn vorige zwangerschap kon ik daarmee stoppen nineen week of 24, nu helaas niet. Heb jij medicijnen voor de misselijkheid? Wat staat je het meest tegen bij de bloedverdunners?
Ik heb deze zwangerschap amper last van misselijkheid gehad, en vorige zwangerschap was dat ook niet de oorzaak van het dysmatuur zijn. Ik nam de bloedverdunners eerst in de ochtend na het ontbijt, nu neem ik ze in de avond en met een maagbeschermer en heb nergens meer last van. Moet er wel bijzeggen dat mijn maag gevoelig is voor irritatie het hoeft dus echt niet altijd te betekenen dat je er last van hebt. Hier heeft de arts ook niet gezegd dat het moest maar wel uitgelegd wat het precies kan doen. Het is niet dat je ineens een enorme baby krijgt, hier gaven ze ook aan dat ze niet de verwachting hadden en hebben dat deze kleine op haar broer gaat lijken qua formaat. Maar dat het meer ondersteuning is om naar het gemiddelde te komen. En als ik daarmee ook maar enigszins kan voorkomen hoe de laatste 2 weken zwangerschap bij H zijn geweest dan dolgraag. Want die zou ik niet graag willen herhalen.
Als je zo twijfelt kun je vragen om een consult bij een gynaecoloog in een ander ziekenhuis voor een second opinion. Dat geeft je dan hopelijk wat meer rust in het volgen van het advies van je artsen, of, wanneer daar een ander advies uitkomt, de mogelijkheid om gerichter kritische vragen te stellen.
Nee had hij geen last van. Maar hij kwam ook ter wereld in de zomer en ik weet nog dat het in mijn kraamweek rond de 30 graden was. Mijn gevoel zegt geen medicatie nemen, dat neem ik gewoon nooit snel van mezelf. Maar kan mezelf wel voor het hoofd slaan als ik straks een nog kleiner kindje heb en die dan niet gezond is.. Vind het echt heel moeilijk!