Pff even van mij afschrijven. Ik weet dat ik fout ben en praat het ook echt niet goed. Mijn man en ik zitten een beetje in een sleur, kinderen die nogal veel aandacht vragen wat logisch is en ook mag maar waardoor er ook weinig tijd samen is (savonds als ze op bed liggen zitten wij meer als zombies uitgeput voor de tv en dan naar bed slapen) Nou was ik laatst met vriendinnen een avondje weg en we we hadden het over de tinderapp maar nam het toen niet zo serieus. Tot ik een paar dagen later thuis dacht ik ga het is instaleren en inderdaad echt een vleeskeuring paar leuke gesprekken gehad maar er was er 1 die mijn aandacht trok (niet te oversext zeg maar) ik dacht nog nee we blijven appen ik heb tenslotte een leuke lieve man. Oké een keer afspreken... Heel fout, hij kuste wel lekker. Nee dit ga ik niet meer doen waar ben ik mee bezig. Ondertussen verlangde ik weer naar zijn kus en heb nog een keer met hem afgesproken we hebben alles gedaan. Het contact heb ik ook verbroken en heb alles aan mijn man verteld, natuurlijk teleurgesteld en verdrietig en hij wil mij echt niet kwijt en ik hem ook niet. Nu blijk ik zwanger en is vrijwel zeker van die tinderman. Mijn man eist dat ik abortus doe hij wil mij daar overal in steunen en ik hem anders kwijt raak, hij kan geen kind opvoeden wat niet van hem is en hij heeft ook altijd gezegd dat hij maar twee kinderen wil. Ik weet niet of ik het kan abortus, vind die gedachte alleen al verschrikkelijk en denk dat ik er emotioneel ook veel last van ga krijgen (liefst had ik gewild dat het zijn kind is)Pff ik weet het ik ben fout geweest. (Ik heb ook altijd geroepen, vreemdgaan is een no go. Echt walg ook van mezelf maar wat moet ik nu met dat kleine mensje in mijn buik...)
Mijn hemel, ik snap dat je met je handen in het haar zit. Als je nog maar pril zwanger bent, is het in feite geen mini-mensje en is het meer het idee dan dat het daadwerkelijk iets is. Stel je voor dat je je man bent, en je kind geboren wordt, en je man dan dagelijks herinnert moet worden aan jouw domme slippertje.
Wat heftig zeg. Ik ben helemaal geen voorstander van abortus, maar als je je gezin wilt redden en verder gaan met je man lijkt mij dat wel de beste keuze. Je hebt er zelf een beetje een puinhoop van gemaakt en daar zitten consequenties aan. Ook voor je kinderen lijkt mij dit lastig, moeilijk te snappen en kunnen hier ook veel last van krijgen.
Ik snap je man volledig alleen had ik geen abortus geëist. Ik had de scheiding aangevraagd, omgangsregeling voor de kinderen geregeld en je voor de rest op je eigen blaren laten zitten.
Wat heftig! Je man is alleen wel wettelijk gezien de vader omdat dit kind dus binnen jullie huwelijk geboren zal worden. Is hij zich daarvan bewust?
als je kiest om het te houden wat gaat dat doen met je kinderen die je al hebt. Moeten hun lijden onder jouw foute uitstap?
Ik ben ook niet pro abortus! Maar in beide gevallen (houden of abortus) is jullie gezin kapot. Wat ik daar van vind staat los van het advies want dat heb ik eigenlijk niet echt behalve denk goed na over welke keus je ook gaat maken.
Wauw.. Dan ga je en vreemd én blijk je ook nog zwanger te zijn. Ik ben geen voorstander van abortus maar ik denk dat je weinig keus hebt in deze en dat je je man op je blote knieën mag bedanken dat hij je niet gelijk de deur heeft gewezen. Begrijpelijk dat hij geen kind van een ander op wil voeden. Als je je gezin wilt (proberen te) redden en je kinderen een hoop ellende wilt besparen dan zit er denk ik maar een ding op. Tenzij je dat verder niet uitmaakt want eerder heb je ook alleen aan jezelf gedacht ipv aan je man en kinderen door vreemd te gaan.
Jeetje zeg wat een verhaal . Ik weet niet precies wat je hulpvraag is door dit met ons te delen maar ik wil je in ieder geval succes wensen met deze ontzettende kwestie. Denk dat je jezelf de vraag moet stellen met welke keuze jij kan leven en welke niet? mensen kunnen er van alles over vinden maar uiteindelijk moet jij met jezelf kunnen leven.
Dit dus. Je kunt nu wel het kindje laten weghalen, maar wie zegt dat het dan wel goed komt met je huwelijk? Je huwelijk was al in een sleur en niet goed. En door het kindje weg te halen, is het hele vreemdgaan niet ineens ongedaan gemaakt. Als jij nu al denkt niet te kunnen leven met die abortus, dan zeker niet doen. Ik snap dat je man het kindje niet denkt te kunnen opvoeden, maar ik vraag mij sterk af of abortus de juiste weg is. Veel sterkte en zoek hulp!
Tja, het gras lijkt altijd groener aan de overkant... Ik snap eigenlijk ook nooit waarom mensen de lust ergens anders zoeken terwijl ze hun huidige relatie niet willen opgeven. Ga dan met elkaar in gesprek en werk er samen aan. (maar goed dat is mijn mening, heb je weinig aan) Nu zit je op de blaren en je moet jezelf nu af gaan vragen... (ik snap je man trouwens volledig) dat wanneer jij doet wat hij wil, in dit geval dus abortus... Waar jij niet achterstaat, of jullie relatie dan wel stand houd en of dit er niet tussenkomt te staan met verwijten enzo...
Abortus is niet de oplossing. Ik geloof niet dat je man dit kan vergeven (maar goed dan ga ik van mezelf uit ). Wat ik altijd zo jammer vindt is dat het kindje hierin altijd de dupe is.. Denk er goed over na, ik ga niet oordelen wat goed of slecht is.
Denk er goed overna. Welke keuze je ook maakt, het wordt nooit meer zoals het was. Als jij voor die kleine wil kiezen, dan volg je hart. Het is niet netjes tegenover je man. Stel dat je abortus doet en hij gaat alsnog weg, sta je dan nog steeds achter je abortus ? Lastig hoor
Ik zou zelf weg gaan bij mijn man als ik mezelf zo heb laten gaan en niet in 1 enkele opwelling of op 1 enkel moment in de heat of the moment ofzo dan zou ik weten dat er iets niet goed zit en het maar beter over kan zijn, En zelf zou ik geen abortus plegen omdat ik daar niet mee kan leven.
dit. Ik denk overigens dat als jij er nu niet achter staat je het absoluut niet moet doen. Je relatie is hoe dan ook kapot. Je man wilt je nu vergeven maar dit kost echt een hele hoop tijd.. jaren zelfs en zelfs dan blijft er altijd nog een beetje wantrouwen. Je man zal zich altijd afvragen wat je aan het doen bent en met wie. En misschien kan die het je uiteindelijk helemaal niet vergeven en gaan jullie uit elkaar. ga je trouwens wel de tinderman inlichten? Puur nieuwsgierigheid