Naïef dekt de lading zeker beter. Maar door de geloofsopvoeding die we onze kinderen geven verwijt je snel iets. Je had beter moeten weten, zeg je dan al snel. Terwijl dat in de belevingswereld van een puber echt geen rol speelt.
De meiden zijn 15, ze moeten zich bewust zijn dat ze dit niet nooit hadden mogen doen, maar een puberbrein moet nog heel veel leren. Zij zijn slachtoffers en hadden nooit verwacht dat dit de gevolgen hadden kunnen zijn. Een hele nare harde les, maar niemand van de meiden is schuldig, diegene die er iets mee heeft gedaan wel, daarom moeten ze allebei zo goed mogelijk beschermd worden en is het van groot belang dat in dit geval de ouders op de hoogte worden gesteld. Ik zou naar de ouders verwijzen naar de afspraak die jullie met elkaar hebben gemaakt. Dat je het heel belangrijk vindt om open naar elkaar te zijn, en uitspreken dat je vermoedt dat er meer aan de hand is. Ik zou ook zeggen dat je het zelf als ouder zou willen weten als er vermoedens zijn, en het daarom deelt. En dan kunnen jullie wellicht gezamenlijk tot een aanpak komen. Ik wil je veel sterkte toewensen, het lijkt mij een hele nare situatie.
Dat ben ik met je eens, maar er werd gezegd dat haar dochter ook niet foutloos is. En dat vind ik een onjuiste opmerking. Het kind heeft iets gedaan wat redelijk normaal pubergedrag is en wordt daar nu hard voor gestraft. Dus haar ouders moeten dit absoluut weten en niet boos zijn op hun dochter, maar op de minkukel die hier misbruik van maakt.
Ik vind je redenatie een beetje vreemd. Ze zijn 15 jaar, hoe kun je ze hier gedeeltelijk de schuld van geven? Misschien moet je jezelf de schuld geven omdat je dochter niet goed genoeg was voorgelicht door jouw en je man en dat toen ze hierover het eerste berichtje ontving ze niet direct naar je toe is gekomen. Ik zou dus als ouder ten alle tijden over dit soort dingen mezelf de schuld geven.
Ik moet die schuldkwestie ook absoluut naast me neerleggen. Daar ben ik nu wel van overtuigd. De gevolgen zijn echt ellendig.
Ja, als ze helemaal niet reageerden, snap ik dat je het nu lastig vindt. Maar toch, je weet nu meer en je hebt afgesproken dat je meteen naar hun zou komen en je zou het zelf ook willen horen, dus ik zou toch het gesprek aangaan. Ik zou gewoon eerlijk zeggen dat je gehoord hebt dat het bij hun dochter verder is gegaan, maar dat je niets hebt gezien en dus geen details weet. En dat je dat zelf als ouder zeker zou willen weten.
Je kunt het brengen als "Dit heb ik gehoord, ik weet het dus niet 100% zeker maar misschien kunnen jullie het checken".
Ja helemaal met je eens. Naïef misschien, maar niet fout. Boos worden heeft geen zin, die meisjes zijn waarschijnlijk al boos genoeg op zichzelf. Toch kan ik me voorstellen dat je dat als ouder in eerste instantie wel bent. Toch ook een soort schok/bezorgdheid.
Ik weet dat veel mensen t redelijk normaal pubergedrag vinden. Voor ons dus niet, door onze geloofsovertuiging. Ik ben ook niet van plan om te redelijk normaal te gaan vinden. Maar ik ben absoluut niet zo naïef om te denken dat t niet plaatsvindt. Maar door onze waarden en normen denken wij er op een bepaalde manier over. Dit geven wij onze kinderen mee. Dat onze dochter toch een foto gestuurd heeft is voor ons fout gedrag omdat wij zoiets verbieden door onze geloofsovertuiging. Maar dat betekend niet dat we haar daarna maar aan haar lot over laten: wie zn billen brandt moet op de blaren zitten. Dat zou te gek voor woorden zijn. Je houdt van je kind en wilt haar beschermen tegen al deze ellende.
Ik denk dat geen enkele ouder in Nederland op dit moment alle valkuilen online voor hun kinderen kan wegnemen. Ook hier geldt dat je onbedoeld als ouder een opening hebt gelaten. dat maakt je als ouder niet schuldig, net zomin als dat je kind blaam treft.
Je kan het er ook bij zeggen dat je dit vernomen hebt, en je natuurlijk niet weet of helemaal klopt.. maar dat je wel graag wilt dat ze het weet. Mocht het wel waar zijn, omdat je ook niet wil dat haar dochter verder erin getrokken word of nog verder gaat. Dat je er zorgen over maakt. Geen verwijten, zeker geen leugens want dit is wat je weet.
Dat het onder normaal pubergedrag valt, wil niet zeggen dat ik het normaal vind. Ik zou het ook niet ok vinden als mijn 15 jarige dat zou doen, heeft voor ons niks met het geloof te maken, wel met zelfrespect. Maar ze hebben de gevolgen wel ervaren vermoed ik zo.
Mee eens en ondanks goede voorlichting kun je niet altijd alles voor zijn. De meeste ouders van pubers nu hadden niet eens internet toen zij die leeftijd hadden en zijn er misschien niet op die manier mee bekend.
Dat laatste zeker. En dat had ik ze willen besparen. Maar je kan waarschuwen wat je wilt, uitleg geven hoe iets een eigen leven gaat lijden enz. Het puberbrein werkt toch echt anders als dat van ons. Aan t zelfrespect mag idd ook zeker gewerkt worden. Graag bij een groep willen horen, stoer willen zijn enz is zo belangrijk.
Precies en het is makkelijk praten als je kinderen nog klein zijn, maar pubers zijn een ander slag volk hoor.
Groepsdruk is ook enorm natuurlijk. En ze zoeken vaak wel wat onzekere meisjes uit. Of onder mom van dat durf je toch niet ect ect
Ik zou het vooral verschrikkelijk vinden dat mijn dochter wel haar vriendin en niet ons in vertrouwen durfde te nemen. Maar ik zou het heel graag weten zodat ik mijn dochter daarna kan helpen!