Dat is dus precies mijn onderliggende boodschap. Ze kan dus de verantwoording wel gedeeltelijk in de schoenen schuiven van haar dochter, maar als iemand vertelt wat zei anders had kunnen doen is het niet oké. Terwijl niemand hier schuld aan heeft behalve de gene die dit soort berichten naar meisjes stuurt.
Ik begreep wat je tussen de lijnen door zei, maar vergeet niet dat dit ook een heel nare situatie voor @Elizah is en dan komt je punt niet bij haar aan als je het op je eerdere manier/deze manier formuleert.
Prima dat t ook jouw onderliggende boodschap is, maar dat had je dan ook wat anders kunnen brengen. De verantwoordelijkheid wil ik niet in de schoenen van mn dochter schuiven, ook niet gedeeltelijk. Die boodschap kan ik wel afgeven als ik t sturen van de foto door mn dochter als iets fouts zie. Daar ben ik me ook echt bewust van. Zeker na al de reacties hier. Absoluut een leerpunt voor mij. Maar om dan over de voorlichting te gaan beginnen en dat t in wezen onze eigen schuld is daardoor vind ik absoluut niet prettig om te horen.
Ik wil je graag als advies meegeven de geloofsovertuiging hierin los te laten. Ik lees dat een aantal keer terug, ik begrijp de context, maar NIEMAND van welk geloof of geen geloof dan ook, wil dat iets in deze context gebeurd. Dat maakt het met geloofsovertuiging niet erger. Ik wil dit toch meegeven, zodat je niet denkt dat in bijv. mijn wereld (katholiek opgevoed, maar ik ga al jaren niet naar de kerk) dit wel acceptabel zou zijn. Iedere puber, met geloofsovertuiging of niet, doet wel eens iets dat achteraf niet handig is... helaas kunnen zij de gevolgen nog niet overzien en is iedere situatie even erg.
Ik denk meer dat @Elizah bedoelt dat ze niet 100% zeker weet of alles klopt en daarom geen smaad op de naam van haar dochters vriendin/familie wil brengen. Oftewel ze wil zeker weten dat het allemaal klopt, zodat er geen leugens/roddels worden verspreid. Daarom was mijn reactie ook breng het zoals je het weet. En dat je zorgen maakt ect
Ik zou het f2f brengen (niet! via whatsapp, zelfs niet via de telefoon). Plan echt een visite en niet tussendoor met het ophalen van kinderen bij school of iets. Je zou je dochter mee kunnen nemen, zorgen dat het vriendinnetje er ook is en dan met zijn allen erover praten. Ik zou geloof hier ook buiten laten. Tieners zijn tieners, of ze nou christen, moslim of atheïst zijn ; ze zijn allemaal even naïef. De meiden voelen zich al schuldig, dom en beschaamd genoeg. Daar hoeft geen veroordeling van religie overheen.
Idd, en dat is wat wordt bedoeld met normaal pubergedrag; iets doen uit een soort naïviteit, nog niet goed de consequenties kunnen overzien.
Heel vervelend. En ik denk dat je wel weet nu wat je moet doen. Mijn ervaring. Je kunt ze waarschuwen of verbieden, maar als je ze niet hebt verteld of uitgelegd wat de gevolgen kunnen zijn. Die gevolgen gaan ze niet raden. Ze hebben geen idee. Mijn dochters hadden het een keer over “de man die je meeneemt in het witte busje”, is al wel twee jaar terug hoor, maar ik vroeg ze wat ze dan dachten wat er dan met ze gebeurt. Werkelijk, ze dachten een rondje rijden en dan weer bij huis afgezet. , ik heb ze toen wel iets meer detail verteld. Inmiddels begrijpen ze veel meer, en zijn we zo open mogelijk over gevaren en gevolgen van o.a. internet gebruik. Maar ja pubers. Behalve naïef ook ongelofelijk impulsief.
Ik haalde onze geloofsovertuiging er bij toen de opmerking gemaakt werd dat t onder pubers redelijk normaal gedrag is. Dat wil niet zeggen dat ik denk dat mensen zonder geloofsovertuiging dit dan ook allemaal normaal vinden. Echt niet, dus bij deze wil ik dat rechtzetten.
Ik veroordeel niks op basis van religie. En ik wil ook niet dat gevoel geven aan anderen. Het is misschien lastig uit te leggen, maar in zulk soort kwesties speelt bij ons religie/geloofsovertuiging voor onszelf een grote rol. Wij proberen te leven naar bepaalde waarden en normen. Wat niet wil zeggen dat ik anderen zedeloos gedrag vindt vertonen. Ik heb t hier aangehaald omdat er gezegd werd dat zulk gedrag redelijk normaal is bij pubers. Maar misschien heb Ik dat verkeerd begrepen. Ik dacht dat t Ging om bepaald soort foto's te maken en te verspreiden. Maar waarschijnlijk ging t om impulsief gedrag en naïviteit onder pubers. Ik wil absoluut niemand voor t hoofd stoten of t idee geven dat zij met onze geloofsovertuiging hier boven staan. En t gesprek wil ik zeker persoonlijk voeren. Zeker niet via app oid.
Dat dacht ik al en begrijp ik ook heel erg goed. Maar het is ook belangrijk dat haar ouders het wel weten, en dan is het aan de ouders wat ze ermee doen. En niet verwijtend maar gewoon dat je dit hebt gehoord je niet weet of het klopt maar je wel zorgen maakt erover. En dan ook uitleggen hoe alles is gegaan. Tussen jou dochter en die van haar. En dan idd desnoods later nog een keer praten met beide dochters erbij. Ik zou dan wel face tot face doen als dat mogelijk is.
Dat begrijp ik, maar dat kan geen reden zijn om iets niet te zeggen. En als haar ouders daar moeite mee hebben, dan begrijpen zij de situatie niet goed. Je komt juist op voor hun dochter en wilt haar beschermen, ik zou je alleen maar kunnen bedanken dat je het met mij hebt gedeeld.
Ik begrijp je. Ik ben opgevoed zoals jij je dochter opvoedt. Daarom dat ik zeg dat hier buiten te laten want ze weet als geen ander wat er van haar verwacht wordt en hoe hard ze daarin is gefaald. Als Christen meisje moet je vooral rein en onschuldig blijven, geen vriendjes voor de 18e , geen seks voor het huwelijk. Hiermee is ze natuurlijk flink de fout in gegaan. Daar zal ze zich heel zondig en schuldig om voelen. Ik kreeg als tiener ook dat soort dingen te horen (Christelijke normen en waarden, Bijbelse principes, en dat soort dingen) Ik vond het echt verschrikkelijk want mijn intenties waren helemaal niet verkeerd ; ik was gewoon ontzettend nieuwsgierig als tiener en ging daarmee (volgens het geloof) te ver. Één van de reden waarom ik niet meer geloof trouwens.
Of ik t volledig hier buiten zal laten zal moeilijk worden. Maar ik ben me zeker bewust van haar schuldgevoel. t Maakt t extra beladen en moeilijk voor haar. En dat wil ik niet, want t is al moeilijk genoeg. Ze heeft onze liefde hard nodig, en de vriendin ook van haar ouders.
De wereld van toen is niet de wereld van nu. Vroeger geloofde je ouders en wat in de boeken stonden. Nu kun je alles op internet vinden en internet vind jou. En zijn ouders niet meer de bron van informatie en dat maakt het gevaarlijk. Ik ben niet gelovig opgevoed en kon alles vragen. Wat is dit wat is dat hoe ziet het er uit het werd beschreven door je ouders ze konden nog dingen weg laten. Nu kunnen ze het vinden zonder ouders en gaan zeker sneller experimenteren. Daarom is openheid en mee gaan in de flow van je kind zo belangrijk. Je kan dus wel verbieden, maar waarom. Alles is mogelijk en sneller toegankelijk. Zo had ik een gelovige vriendin die dus aan mij van alles vroeg, en niets aan haar ouders omdat ze toch niets te horen kreeg. En later is ze verder gegaan wand het mocht niet. Je snapt dat dit gedrag gevaarlijk kan zijn gelukkig kon ze op tijd in zien dat ze wel heel fout bezig was. Daarom vind ik het geloof welke dan ook best bekrompen en naïef in deze tijd. Normen en waarden is goed echt waar maar verbieden vanuit het geloof is niet van deze tijd. Daarom is het nu juist belangrijk om een mooie schappelijke middenweg te vinden. Geloof kan ook iets moois zijn maar ook tegen werken. Laat dit dan ook een levens les voor je dochter zijn. Maar ga haar niet bekritiseren vanuit het geloof zo duw je haar weg. Is deze vriendin ook gelovig of juist niet? Is je dochter mocht ze niet gelovig zijn net als mijn vriendin toen een informatie bron en laat ze zich hier in mee slepen. En dan nu tot de vraag ja maar breng het subtiel. Sterkte