Ik ben geboren in een erg open gezin, waarin alles bespreekbaar was, op elk gebied. Toen ik en mijn zus tieners waren ging het aan tafel dus regelmatig over jongens, verliefd zijn, ruzies met vriendinnen maar evengoed over sex of puistjes. Als we ongesteld waren en chocolade nodig hadden, of onze anticonceptiepil eens waren vergeten, dat soort dingen wist iedereen van elkaar en mijn papa vond het allemaal prima - wij noemden hem soms een halve vrouw omdat hij al onze verhalen moest aanhoren. De badkamer was ook nooit op slot en we liepen gewoon binnen als een ander aan het douchen was. Niet dat we het er echt om deden maar we zagen elkaar dus regelmatig naakt. Ik heb me daar nooit aan gestoord, ook niet als tiener, en later toen ik bijvoorbeeld eens een nachtje op hotel ging met mijn zus, werd er ook niet flauw gedaan over wat bloot bij het omkleden. Misschien herkennen jullie het niet, maar ik vond het gewoon fijn om in mijn familie mezelf te kunnen zijn, zonder taboes, op geen enkel gebied (tegenover andere mensen ben ik trouwens wel erg preuts, maar daar gaat het nu even niet over). Mijn huidige partner is in een heel andere omgeving opgegroeid. Niets wat een beetje aansloot bij verliefdheid of seks was bespreekbaar en hij heeft zijn ouders ook nooit naakt gezien. Ik merk dat thuis nu ook, hij voelt zich er ongemakkelijk bij als ik in de badkamer iets doe als hij staat te douchen. Sommige intieme of gevoelige onderwerpen zijn voor hem ook lastig om te bespreken. Ik respecteer uiteraard zijn gevoelens, maar ergens is het wel jammer vind ik, omdat die openheid die ik heb gevoeld in mijn jeugd, absoluut zeker heeft bijgedragen tot hoe ik in het leven sta. Ik heb gezien hoe de buik en borsten van mijn mama er uit zagen na een zwangerschap, ik merkte dat mijn zus haar lichaam ook niet perfect was, dat ik niet de enige was met een pijnlijke menstruatie, het zijn maar enkele voorbeelden maar dat soort dingen, die hebben me als tiener met mijn twee voeten op de grond gezet. En het idee dat ik dat met mijn eigen dochters (of zonen) misschien niet zal kunnen doen omdat mijn man er niet voor openstaat, vind ik jammer. Langs de andere kant stel ik me toch ook de vraag of zo'n openheid nog wel van deze tijd is en of dat nog kan in deze #metoo tijden. Zijn er vrouwen hier op het forum die zich hierin herkennen?
Ik ben zelf net zo open als jij en ben daar ook een groot voorstander van. Tegelijkertijd ben ik ook een groot voorstander (dat gaat voor alles) van het respecteren van elkaars grenzen en in dit geval vindt je man het niet prettig en dat mag ook. Mijn vader was net zo, mijn moeder was heel vrij. Mijn zusje is ontzettend preuts en ik ben heel open. Ik denk dat je de ruimte moet bieden, maar dat ook een groot deel karakter is en je elkaar daarin moet respecteren.
Ja, tuurlijk en dat ben ik ook van plan, maar ik mag het wel jammer vinden toch? Ik weet ook dat veel afhangt van hoe open je zelf bent als tiener. Ik en mijn zus hadden geen enkele schroom naar onze familie maar bij veel tieners zal dit heus niet zo zijn. Ook daar vind ik respect naar de kinderen toe belangrijk.
Ja, wel herkenning. Ik ben intussen 20 jaar samen met mijn man en we zijn intussen toch vrij 'vrij' in ons eigen gezin. De badkamerdeur gaat alleen dicht en op slot als er logées zijn, de kinderen zien ons echt wel eens naakt en daar doen we niet raar over en mijn man is uit zichzelf laatst een heel gesprek over seksuele voorlichting begonnen met mijn dochter. Maar echt téveel details over een menstruatie hoeven voor hem nou ook weer niet aan de eettafel, en bijv mijn menstruatiecup verwisselen doe ik toch liever even alleen, met de deur op slot. Zelf ga ik ook graag naar de sauna, maar dat is voor hem een brug te ver. Binnenshuis is hij er okay mee, maar vreemden hoeven hem niet naakt te zien en daar heb ik dan weer vrede mee.
Die openheid is juist nodig in deze tijden! Een fijne, veilige basis is cruciaal. Verder herken ik het (helaas) niet. Ik ben niet zo opgevoed. Ik vind het ook erg vervelend als ik sta te douchen en er komt iemand de badkamer in. Maar ik hoop dat onze kinderen zich zo op hun gemak voelen dat ze alles met ons willen bespreken en zich nergens voor schamen.
Ik weet niet of dat jammer is. Het laat zien dat beide kanten kunnen en dat het allebei prima is. Openheid is ook de vrijheid hebben om te doen waar je je goed voelt en dat deur dicht blijft, maakt toch niet dat je aan de eettafel niet een goed gesprek kan voeren?
Ik heb zelf twee tieners (meisjes) en ik merk dat openheid rond elkaars lichaam inderdaad veel kan bijdragen aan een positief zelfbeeld. Ons gezin ziet elkaar in de badkamer wel eens naakt en vroeger gaf dat met de kinderen aanleiding tot interessante gesprekken over waarom ik een uitgezakte buik en borsten had om maar wat te noemen - wat dan meteen een opstapje is naar hoe je lichaam kan veranderen na een zwangerschap. Het zelf ook ZIEN is toch wat anders dan er in een boekje over lezen. Beide dochters communiceren ook openlijk naar mij en mijn man over intieme dingen als hun menstruatie. Ik heb de hoop dat onze openheid hier toch een bijdrage heeft toe gehad. Het lijkt me vreselijk als je ergens mee zit en er bij niemand mee terecht kunt. Mijn man ziet mijn dochters dus ook bloot, ja, en niemand heeft (momenteel) aangegeven daar een probleem mee te hebben. Van zodra dit gebeurd houden we er rekening mee, maar verder heeft dit niks met #metoo te maken denk ik zo.
Ik zie de link met #metoo ook niet, dat gaat om seksuele intimidatie, seksuele ongelijkheid, verkrachting, aanranding. Hier gaat het om jou en je man die beiden anders opgevoed zijn en hier een weg in moeten vinden. Misschien een idee om hier beiden open over te zijn naar jullie kinderen? Dat het voor jou heel normaal is om zo met elkaar om te gaan maar dat papa een andere opvoeding heeft gehad en zich hier wat minder prettig bij voelt. Mogelijk kunnen jullie hier afspraken over maken, dat ze zichzelf kunnen zijn maar rekening houden met beide ouders? Ik ben trouwens team openheid hoor. Ik zie mijn moeder ook nog zo nu en dan naakt en met vriendinnen duik ik makkelijk samen onder een warme douche met een wijntje. Naaktheid is geen issue hier in huis, net als het bespreken van alles wat daarbij komt kijken.
Hier is ook wel verschil in openheid, ik ben opener dan mijn vriend, nu is dit in ons geval alleen maar prettig, omdat wij een samengesteld gezin zijn en dan is het denk ik ook minder gepast als een meisje haar stiefvader naakt ziet. Dus hij heeft altijd op zijn minst een boxer aan. Hij zal ook de badkamer niet ingaan als zij staat te douchen en zij mag ook de badkamer niet in als hij doucht. Dat is hier voor niemand raar. Bij mij leren ze die openheid wel, maar goed dat is het kerngezin bij elkaar. In de sauna heeft mijn vriend er dan weer geen problemen mee, tenzij er eens een keer kinderen lopen, dan bedekt hij zichzelf wel altijd.
Ik zou me er niet zo druk om maken. Mijn man heeft ook geen zin om details te horen over menstrueren of vaginale schimmelinfecties. Maar we zijn ook gewoon bloot waar onze kinderen bij zijn, prima. Sowieso vervagen er veel grenzen en preutsheid als je kinderen krijgt. De bevalling alleen al en daarna mijn man moest me naar de wc tillen daarna en vasthouden zodat ik niet flauw viel, met bedpannen heen en weer met mijn ontlasting.. you name it. Dus dat komt vanzelf.
Bij ons thuis was alles heel gesloten maar bij ex man echt open. Naaktcampings,elkaar gewoon zien ik moet zeggen dat dat voor mij een hele openbaring was. Bij mijn nichtjes ging het er trouwens ook veel anders aan toe dan bij ons thuis moet ik zeggen. Daar ben ik wel eens jaloers op geweest.
Denk dat het ook een stukje karakter is. Wij zijn vanuit huis helemaal niet zo open opgevoed, maar m'n tweelingzusje is daar wel heel open en vrij in. Ik totaal niet. Als er verder geen visite of iets is douche we met de deur open, vind het ook niet erg om dan naakt gezien te worden door man of kinderen. Maar naar mijn zusje toe bijv. heb ik echt niet de behoefte om me in m'n blootje te laten zien.. zij heeft daar dus veel minder moeite mee.
Bij ons is het net anders, man,jongste zoon en ik zijn er heel makkelijk in, oudste zoon is juist preuts. Dat respecteren we, maar ik vind het ook weleens jammer.
Hier thuis ook heel vrij en open opgevoed. Ik was alleen met m’n moeder, dat hielp ook wel natuurlijk. Bij mijn man thuis was er vroeger ook openheid. Misschien in wat mindere mate (karaktergerelateerd vanuit zijn ouders) maar zeker niet preuts. En samen runnen wij nu een groot samengesteld gezin. Nog steeds zijn we heel open, maar wel met een beetje grenzen. Zo trekt mijn man bijv wel altijd een boxer aan als de groten in de buurt zijn (drie meiden van 16, 14 en 13). Maar ik douchte bijv. gerust samen met mijn stiefkinderen toen ze wat jonger waren en het nog niet zelf konden. Bloedband maakt daarin niet per se wat uit, wel de leeftijd waarop we in het leven van elkaars kinderen kwamen. Mijn kleuter van bijna 6 gaat nog steeds gerust met papa douchen. Hij is haar enige papa en ze weet niet beter want ze was anderhalf toen hij in mijn leven kwam. En mijn zoon van 11 heeft hem ook als enige vaderfiguur, zeker nu in de prepuberteit is het voor hem heel waardevol dat hij aan papa kan zien wat er allemaal verandert en dat dat heel normaal is. Het is met die oudste drie meiden alleen een beetje anders als ik het zo bekijk (en ik zou nu niet meer met m’n 9-jarige stiefzoon gaan douchen daar waar ik dat met m’n 11-jarige zoon gerust nog wél doe als dat zo uitkomt). Maar die meiden waren natuurlijk ook al wat ouder toen mijn man en ik elkaar leerden kennen. Dat is niet preuts maar eerder gewoon netjes en ingetogen.
Bij mij thuis was het minder open dan bij mijn man thuis want die waren en zijn nog steeds heel open naar elkaar maar ik kan me dus absoluut niet voorstellen dat ik niet open ben naar mijn eigen kinderen en man. Bij ons is alles bespreekbaar en niks te gek en lopen dus gewoon naakt bij elkaar. Mijn zoon is bijna 12 en alle gekke dingen zoals natte dromen, sex en alles wat daarmee te maken heeft enzo wordt gewoon met hem besproken. Hij liet pas vol trots zien dat hij een paar schaamharen heeft hahahaha! Er gaat nooit een deur dicht als wij staan te douchen en zien elkaar weleens op de wc zitten en mijn kinderen zien mij ook weleens een tampons verschonen omdat ze toevallig de badkamer ofzo binnenlopen. Ik hoop dat mijn kinderen dus weten dat ze zich nergens voor hoeven te schamen en weten dat alles bespreekbaar is.
Geen herkenning. Ik ben zelf heel open opgevoed. Mijn man is opgegroeid in internaten en pleeggezinnen, daarin bestond niet veel openheid. Maar wij zijn als ouders wel heel open, ook naar elkaar. Als ik ongesteld ben dan deel ik dat. Onze zoon begint nu wel dat hij graag met de deur dicht wil douchen en dat is prima.
Heerlijk dat je zelf terug kijkt op een fijne jeugd wat dit betreft. Begrijpelijk dat je dit ook aan je eigen kinderen wil mee geven en jammer dat je iets mist omdat je man er anders in staat. Maar dat hoeft jou er toch niet van te weerhouden open te zijn, je blote lijf niet te verbergen en open over menstrueren, verliefdheden en seks te praten? Zo kun je je kinderen al het goede meegeven wat je zelf zo fijn vond. Bovendien hebben jullie thuis, dankzij de gevoelens van je man, óók nog eens een prachtig aanknopingspunt om beleefbaar te maken hoe mensen zich verschillend voelen over bloot-zijn en intimiteit en hoe je daar respectvol mee om kunt gaan. Super dat je man bij zichzelf blijft en aangeeft waar hij zich wel en niet prettig bij voelt! Jouw kinderen leren zo dus óók nog eens hoe je eigen grenzen kunt voelen en aangeven en dat dat helemaal oké is, zelfs als anderen het jammer vinden dat je je niet meer bloot geeft (letterlijk en figuurlijk).
Ik ben op de jeugd van TS ook echt best jaloers eerlijk gezegd. Nu ligt dat ook aan mij want ik ben door een pedo je weet wel toen ik 8 was en sindsdien had ik geen behoefte aan mn vader of mn broer en mijn broer was mijn beste vriendje toen we jonger waren.
Herkenbaar, ik kom ook uit een veel opener gezin dan mijn man. Hij heeft er geen moeite mee dat ik of de kinderen hem naakt zien maar hij wil niet naakt met ze in bad, dan doet ie een onderbroek aan. Ik vind dat ergens een beetje raar en preuts, maar uiteraard mag hij zelf doen waar ie zich prettig bij voelt. Hij is het (in theorie) wel met mij eens dat openheid zoals ik die van huis uit gewend ben waardevol is om mee te geven aan de kinderen. Dat het ze inderdaad voorbeelden zien van verschillende lichamen, zich niet hoeven te schamen voor hun eigen lijf en dat alles bespreekbaar is. Alleen in de praktijk ben ik daar beter in en dat is niet erg. Ts, praat je wel eens met je man over die verschillen? Hoe staat hij erin? Misschien vind hij ook openheid voor jullie kinderen wel wenselijk maar vind hij dat zelf gewoon moeilijk.