Ik ben dan geen jongensmama, maar had wel bijna hetzelfde als jij. Last van pukkels op m’n voorhoofd en op m’n rug, leuk buikje en van achter zag je ook niet dat ik zwanger was. En het is toch echt een meisje
Heeerlijk al die bevallingsverhalen. Maar de pukkel van @MLady... Die liet me helemaal lachen. Mijn bevalling was ingeleid. 22 uur. Rugween. 1,5 liter bloedverlies. Ok team oproepen, toch kwam toen de placenta. Meisje moest geholpen worden met ademen. Ik weet helemaal niets meer van die eerste uren. Ik het kort dan Ga nu zeker weer naar t ziekenhuis. Moet ook. Maar wil het ook. De rest zien we wel
Wat een verschillende en vooral toch wel heftige bevallingen. Mijn twee bevallingen waren ook niet heel prettig. Allebei zijn ze opgewekt (de laatste was logisch), dus hoop heel erg dat het dit keer niet hoeft. Wil zo graag een keer helemaal natuurlijk kunnen bevallen. En graag een bevalplan schrijven waar wél iets van uitkomt
Hebben jullie trouwens ook zo’n opgezette buik ‘s avonds? Het lijkt wel alsof ik al een paar maanden zwanger ben joh Ben voor het eerst ook met vlagen misselijk en dat heb ik bij geen enkele zwangerschap tot nu toe gehad. Stiekem ook wel fijn want dan weet ik dat alles nog goed zit, als het goed is. En m’n tieten staan op knappen
Super grappig die bakerpraatjes. Gezien mijn buik, pukkels, misselijkheid alles...iedereen zei dat het een jongetje zou worden. Zelfs de Molukse buurvrouw diender ALTIJD goed heeft zei het. Toen was de bevalling, had ik maanden lopen HIJen, was het toch echt een meisje (wij wisten het geslacht niet) Maar we hadden wel een lol. Elke bevalling is anders en uniek. Ondanks dat hij heftig was zou ik het zo weer dezelfde manier over doen. Kind moet er toch uit hoe gaat het eigenlijk met jullie buikje? Vorige week wist ik nog niks. Dacht ik, hemel....ik krijg een voorbips Nu zie ik het haast groeien. Ik weet dat het met een tweede harder kan gaan maar Damn!
@novemberzes Leuke dag gehad vandaag met de verjaardag van je zoontje? wij schelen volgens onze banners trouwens 4 dagen en volgens de lijst 3 dagen...
Het was mijn eerste bevalling. En ivm het syndroom van mijn dochtertje kon ze er niet makkelijk door. Schedelnaden waren al dicht gegroeid (gebeurd normaal pas als de kinderen ouder zijn, waardoor tijdens de bevalling de schedeldelen over elkaar heen kunnen schuiven en ze makkelijker door t geboorte kanaal kunnen) vandaar dat ik finaal gemold was van onderen
@schatje85 ik heb niet meer kans op kraamvrouwenkoorts dan anderen. Maar toch spookt het wel in mijn hoofd. Volgens mij kan je ook testen of je drager bent van de gbs bacterie (een veroorzaker van kraamvrouwenkoorts). Bij mijn eerste afspraak ga ik vragen of dat nuttig kan zijn. @Froezel ik lijk ook al echt een paar maanden zwanger! Hartstikke opgezet terwijl ik zelf slank ben en juist ben afgevallen sinds het positief testen. Het is ook echt totaal geen mooi buikje (Beetje hangend ). Over een paar weken kan ik de baby ‘de schuld’ geven maar voor nu moet het toch echt aan mij liggen denk ik dan. Wat leuk dat een aantal vrouwen al beetje een gevoel hebben van wat ze krijgen (jongen/meisje). Ik heb dat ook bij mijn vorige zwangerschap niet gehad.
Ik ben anderhalve week verder dan jij, maar check mijn pens! Kan 'm bijna niet meer verbergen man! En deze foto was van einde ochtend! Maar goed dat we in coronatijd leven en dat mijn sociale leven best op z'n gat ligt. Hoef ik ook niks uit te leggen...
Ik werk via een gastouderbureau. Dat is een bemiddelingsbureau. Die zit er tussen zodat ouders kinderopvangtoeslag teruf kunnen krijgen van de belastingdienst. Maar ben wel gewoon zzp'er. Hoe gaat dat bij jou?
Hi meiden, Probeer een beetje mee te kletsen, hele drukke week gehad met veel werk, afspraken, misselijk zijn en een huis in pakken.... Tweelingen: Ik ben elke zwangerschap toch een beetje als de doods voor een tweeling zwangerschap, terwijl het enorm welkom zou zijn hoor, maar het zal “effe” schakelen worden. Ik ben er eentje officieel van een tweeling maar alleen over gebleven, mijn vriend officieel van een drieling en met zijn broer overgebleven als tweeling. Zitten er bij mij en hem verder op nog tweelingen, neven en tantes. Bevalling: Als je een positief verhaal wilt lezen moet je nu stoppen hahaha... Dochter 1: 57 uur latente fase incl hittegolf, daarna toch maar doorgeleid na een petadine prik waar ik helemaal van ging trippen haha ik zag honden en vissen en ik dacht dat ik uit bed viel ♀️. Verder doorgeleid, vacuümpomp, ingeknipt en gegilt als een speenvarken. Ik was 19 en iedereen vond mij enorm aanstellen terwijl ik echt een bikkel ben en echt niet zo snel kick van pijn. Traumatische ervaring. Dochter 2: Door de angst van de eerste bevalling, zo veel paniek dat ik mijn voordeur kapot heb gegooid na een discussie spruiten (don’t ask hahaha) continue het idee gehad van dit gaat mis, met 36 weken controle gehad, kindje ingedaald en met opbeurende woorden met de vk gedacht dit ga ik doen... 4 dagen later liet mijn placenta los, onze dochter is geboren met een apgar scoren van 0-3-3 volledig gekoeld 3 dagen en opgegeven door de medische wetenschap. Met een palliatief traject naar huis gestuurd (naar huis om te overlijden). Vervolgens hebben wij enorm naar ons zelf geluisterd haar continue geborgen en bij ons gedragen in een draagdoek, samen geslapen in bed en “normaal” gedaan. Dat resulteert dat er nog niemand is met deze ernstige hersenbeschadiging dit heeft overleefd en het zo goed doet (lees: 25 jaar onderzoek) ze is nu 4.5 jaar oud en zit op normaal basisonderwijs en fiets sinds deze zomer zonder zijwielen. Best goed voor een prognose als kastplantje. De laatste bevalling zorgde voor een compleet vitamine storing en als gevolg daardoor een schildklier die stopte met werken en een dikke vette depressie. Nu 1.5 jaar na die depressie en weer helemaal fit, zijn we naar het wensspreek uur gegaan. Goed plan, goede follow up en zeker het luisterend oor durven wij nu weer het aan te gaan... daardoor veel controles, vroege opname en vroeg kindje halen is een van de opties. zo dat ben ik dus... hoi! Verder voel ik mij uitmuntend “kut” en ben ik misselijk, heb ik zakjes voor mijn ontlasting maar krijg ik niet weg, knallende koppijn zo nu en dan en KAPOT van de vermoeidheid. Al me al, waar ben ik aan begonnen (<— positieve manier). Ik hoop morgen een kloppend hartje te zien het is pas heel laat op de dag na 19:00 wanneer ik de afspraak heb. Ik zal jullie op de hoogte brengen....
Jazeker, onze beebjes zitten nog achter ons schaambeen toch? Zijn volgens mij allemaal darmen die aan het herindelen zijn...
wel fijn dat de kans niet groter is dan anders. Maar ik snap je angst daarin wel. Als je je kan laten testen zou dat in jou misschien wel nuttig zijn. Dat men voor die tijd al weet waar ze rekening mee moeten houden. Ik heb geen idee wat voor geslacht t zou zijn. Bij mijn dochter had ik heel sterk t idee dat het een meisje zou zijn! Maar nu geen idee! Mijn schoonvader hoopt n jongen! Enigste kans dat de familie naam door wordt gegeven waar je je wel niet druk over kan maken he! mijn broeken gaan ook strakker zitten terwijl k voordat ik zwanger was juist dikke 10 kilo was afgevallen. En dat is er echt nog niet bij op! Pfff in de avond vaak n pyjama broek of joggingbroek aan. Zit t prettigst hoop dat ik de positie kleding nog even in de dozen kan laten
Ja hier het zelfde. Ouders zoeken vaak naar een tijdelijke oplossing zoals opa oma of ander familielid. Vinden ze vaak fijner dan weer laten wennen bij een nieuwe gastouder (voor tijdelijk)
Holymoly wat een geschiedenis heb jij achter de rug. Dapper en prachtig dat jullie er nu weer voor willen en kunnen gaan. Het is je gegund nu een mooie bevalling te krijgen! Eerst een mooie echo morgenavond. Toi toi toi!!