Moeilijk hoor, maar als je bij hem blijft, hoe zie je dat dan over 5 of 10 jaar? Volgens mij heb je hem kansen zat gegeven, het interesseert hem blijkbaar niet zoveel. Ik vind het ook een beetje zielig voor je andere zoon. Als je bij hem weggaat, zou ik het allemaal heel goed van te voren uitzoeken en 'voorbereiden'. Zoek uit wat je rechten zijn, neem bijv. contact op met een bureau voor rechtshulp, die geven gratis advies. Schrijf je in voor een huis en solliciteer naar ander werk. Wat is het ergste dat je kan overkomen? Ik zal niet zeggen dat het makkelijk is, waarschijnlijk heel moeilijk en een tijd ploeteren. Maar daar krijg je ook wat voor terug. Weeg het goed af, denk je dat hij echt kan veranderen, geef het nog een kans. Zo niet, dan kun je beter bij hem weggaan voor je op je 50ste ofzo je bedenkt dat je zoveel jaren met hem vergooid hebt. Sterkte!
Meid...het is alsof ik mn eigen verhaal n stuk lees hier....of die van mn moeder.. Alleen waren er bij mij nog n paar ellendige dingen. Maar die zal ik je besparen. Wat jij moet doen is je eens goed realiseren dat als jullie geen normale relatie hebben, de kinderen nooit een normale relatie zullen zien. EN dus ook niet zullen leren wat dat in houd, hoe dat gaat. Kinderen leren door dingen te zien van hun ouders en anderen...... Plus, weet niet hoe oud ze nu zijn. Maar denk je nu echt dat de kinderen op den duur niet in de gaten hebben dat er iets niet klopt? Papa en mama die feitelijk niet eens als broer en zus samen leven. Jij hebt niks aan hem. Zij hebben duidelijk ook niks aan hem. Dus waarom zou je blijven? Voor het huis? De spullen? De buurt? En hoezo weet jij zo zeker dat het een rot bestaan word als je bij hem weg gaat? Ik vind dit al n redelijk rot bestaan nml... Ik heb de sprong in het diepen gewaagt. En ik ben er stukke beter uit gekomen. Ik kan je natuurlijk niet garanderen dat dit voor jou ook zo zal werken. Maar ik kan je wel n verhaal vertellen van n verbitterde vrouw die de sprong niet waagde. Mn moeder woont nog steeds bij mn vader. Ze doet alles daar, huis houden, koken, financien, etc. Bboodschappen is ook het enige wat zij samen doen...Mn vader is jaren lang werk ongeschikt geweest en zit nu in de vut...en meent dat hij hoe weinig hij vroeger al deed, nu helemaal niks meer hoeft te doen voor, met of door haar. Ik heb vaak gewenst dat ze uit elkaar gingen. Had ook andere redenen...maar ik zag mn moeder ongelukkig zijn. En dat wilde ik niet...als klein meisje al. Zij heeft nu gezien hoe het lot zich kan wenden als je wel weg gaat. Ze had graag veel kinderen gehad maar mn vader wilde er eigenlijk niet eens 1. Ik ben bij mn ex weg gegaan met 2 kinderen. Ik wilde er wel 3 of misschien meer...maar niet bij hem en of met hem. Heb nu een fantastische nieuwe vriend ben helemaal gelukkig met hem. Nee ik heb geen koop woning en niet meer t geld wat ik toen had met mn ex...so what? Wat ik wel heb is een fijn gezin, een vader die wel wat doet met de kinderen (dat heeft me zelfs in t begin jaloers gemaakt) en je ziet mn banner...18.5 weken zwanger. Zij (mn moeder) ziet nu in mij wat zij had kunnen hebben. En het maakt haar bitter en verdrietig..en jaloers op mij. Dat merk je erg goed als je bij hun op visite bent. Het is ZEKER niet makkelijk geweest om bij hem weg te gaan en ook de tijd er na niet. Maar ik ging er aan onder door. En met mij de kinderen op den duur. Gun ze een geintereseerde vader en een fijn gezin....gun het jezelf! Vriendjes vinden ze overal wel weer. En misschien kunnen ze met sommige contact houden. En de spullen...naja ik denk wel dat je snapt wat ik daar over wil zeggen. Ik ben niet snel van mensen zeggen weg te gaan uit n relatie. En ik zal ook wel niet helemaal objectief kunnen kijken naar jou situatie gezien de gelijkenis met die van mij van vroeger. Maar ik schreef deze reactie zowel met mn hart als met mn verstand. Sterkte meid.
Ik zal het proberen kort te houden. Waarschijnlijk is het beter dat je alleen verder gaat, lijkt mij. Ik denk ook dat er dan grote kans is dat hij zijn eigen kindje ook niet meer wil zien (gezien hoe hij volgens jou is). Maar dan kan je wel verder met je leven. En ook voor moeders die het moeilijk hebben is er hulp in Nederland, al is het maar bijstand. Ik zou urgentie aanvragen voor een woning (misschien stiekem, dan ga je weg als je een woning hebt), en opnieuw beginnen.
het is net of ik mijn verhaal hier lees.. alleen is er geen sprake van een kind uit een eerdere relatie. Maar sinds ik zwanger was, en ddaarna noa was geboren.. toonde hij totaal geen interesse, was NOOIT thuis, en als hij er was, werd er niks gezegd of was er ruzie. Ik heb een PUNT achter deze realtie gezet, en ik zeg je eerlijk, het is de beste keuze uit mn leven geweest.!
Tja..wat kan ik zeggen... Je krijgt wat je toelaat....., als jij het toelaat zal hij NOOIT veranderen ... Denk dat je heel goed weet wat tedoen..alleen een " zetje in de rug" nodig hebt... Geloof me...er is voor een kind niets ergers dan tussen 2 ouders in tezitten die totaal geen liefde voor elkaar hebben .. Spreek uit ervaring...mijn ouders waren ook zo.... Sterkte meis...., luister naar je hart....
Het klinkt ook als onbegonnen werk om deze relatie voort te zetten. Hoe lang wil je het nog doen op de kruimels die je worden toegeworpen? Je bent echt in een vreselijke situatie beland en ik wens je dan ook veel sterkte met je beslissing en veel geluk met je mooie kindjes. Amber