Je kan gewoon een ommetje maken, als je maar niet in de buurt van anderen kom. Ik vraag me ook wel af hoe jullie dit in vakanties doen als je van 10 dagen samen al in de stress schiet.
Wij hebben ze heel wat langer thuis gehad, waarvan ruim 3 weken volledig met z’n allen binnen - daarna konden we in ieder geval iedere dag even naar buiten. Ik vind het niet iets dat je zo maar even doet, je moet het enigszins plannen qua dagindeling etc, maar heftig vind ik het ook zeker niet... Ik vind het eerder heftig als 10 dagen met je eigen gezin wordt ervaren als heftig.
Tja niet om lullig te doen, maar wij hebben dat voor de zomer 2,5 maand gedaan. Met vier thuis, kinderen lesgeven én entertainen en ondertussen waren wij allebei gewoon voltijds aan het werk. Ik snap je stress, want dat had ik de eerste dagen ook. Maar het is gewoon gelukt. En het heeft voor ons als gezin eigenlijk deugd gedaan: veel van de problemen die jij opsomt, zijn door die situatie net béter geworden ipv slechter. Dus als je vindt dat velen daar luchtig over doen, misschien accepteren dat dat is omdat velen die situatie al beleefd hebben, en langer dan tien dagen?
Tips: -Allebei (jij en man) een uur of 2 uur per dag quality time voor jezelf. Dat hielp hier erg. Soms ging ik netflixen op slaapkamer, even slapen (was nog zwanger) of in bad oid. -makkelijker zijn met schermpjes -niet alleen in de woonkamer zitten maar ook lekker veel boven zijn -leuk knutselspul bestellen -veel bakken -bijzondere dingen doen als picknicken op bed of onder de tafel ofzo. Kids houden er van
Ik vind de vergelijking met vakantie een beetje vreemd: onze vakanties zijn een afwisseling van lekker relaxen bij het huisje/op het strand/aan een meer met dagjes uit naar een natuurgebied, pretpark of speeltuin. Vind ik echt wel iets anders dan 10 dagen strikt geen contact hebben met anderen.
En hou er rekening mee dat als 1 van de anderen later positief test, je weer 10 dagen vast zit Ik stond er alleen voor met 2 kids (1 was pasgeboren en 1 thuisonderwijs) thuis en ja ik vond t hel. Man geen vitaal beroep maar moest wel buitenshuis werken. Hij was blij dat hij uit huis mocht. Ik ben risicogroep dus ik kwam zelf echt amper buiten en al helemaal niet in de AH. Ben ook zeer beperkt mobiel dus ik kwam tegen 17:30 even buiten op straat als t uitgestorven was. Hoe je erdoor komt? Regelmatig even huilen haha
Ik snap je heel goed hoor! Wij zaten ook 24/7 samen en ik werd soms gillend gek. Terwijl ik heel veel van mijn gezin hou. We hebben ook niet zo'n groot huis dat helpt niet mee
Vakantie doe je ook voor de lol, opgehokt zitten en thuis les geven ik iig niet Op school is hij zo zelfstandig en doet hij zo goed mee,nou thuis dus NIET.
Om eerlijk te zijn denk ik dan: hoeven jullie kinderen zich in de vakantie dan nooit zelf te vermaken of even bij elkaar zitten terwijl jullie wat voor jezelf doen? Worden ze continue geëntertaind? Mijn enige uitstapje tijdens de corona maanden was de wekelijkse gang naar bepaalde winkels (bakker, slager etc), rest liet ik bezorgen. Je kunt toch ook telefonisch contacten onderhouden? En school zal voor je oudste dochter vast werk klaar hebben liggen wat ze online op kan pakken. (Zo is het hier bij beide kids, verschillende scholen, tenminste wel geregeld) Het zal even doorbijten zijn soms, maar dan waardeer je je vrijheid nadien wel extra! (Dat had ik na 3 maanden wel in elk geval )
Als je positief test overigens... zit je alleen. Jij moet zoveel mogelijk op 1 kamer blijven en afstand houden. https://lci.rivm.nl/informatiepatientthuis
Hier de zelfde problematiek als de oudste van TS en hem kreeg ik juist niet zelfstandig aan het werk. Werkhouding een ramp, snel afgeleid omdat alles te interessant was, weinig motivatie. Ik zie ook regelmatig op tegen veel tijd met de kinderen. Onze kinderen zijn intensief, ik zelf heb nog mijn eigen issues waar ik aan werk en die combi is vaak hard werken. Dus ik snap TS wel. Wij hebben vooral de TV en tablet die we dan inzetten. Ik weet ook dat het niet ideaal is, maar het is af en toe gewoon even overleven en niet te streng zijn voor jezelf. Wat hier vaak helpt is de jongste ons laten helpen in huis, waardoor de oudste een beetje ruimte voor zichzelf krijgt. Voor de oudste werkt het af en toe om schoolse opdrachten te geven met wat we in huis hebben: "bouw van de gravitrax een baan met X-aantal bochten en een splitsing".
Nee, onze dames zijn inderdaad slecht in het zichzelf vermaken maar wij weigeren ze continue te entertainen. Resultaat daarvan is wel veel gejengel en vooral: elkaar klieren. Voor een weekendje is dat te doen en kan ik mijn rug recht houden. 10 dagen vind ik een ander verhaal. Voor mezelf vind ik 10 dagen binnen zitten totaal geen probleem; ik werk, ik doe wat aan mijn hobbies en ik bel/Facetime met familie en vrienden. Maar met de kids erbij is het denk ik echt heel anders. Qua school verwacht ik niet veel: dochter kreeg tijdens de lockdown werk wat ze in max. 45 minuten af had. Extra werk erbij leverde dan misschien nog 15 minuten erbij op. Voor die kleinste uiteraard nog geen dingen qua school.
Nee hoor. Dat ligt niet aan jou. Dat ligt aan jouw situatie. Maar goed. Als het positief is dan heb heb er dus mee te dealen. Veel tips zijn al genoemd denk ik. Misschien kan je je oudste zelf mee laten denken. Activiteiten laten bedenken die ze leuk vind. Of juist dingen die ze kan doen km te helpen het leuk te houden.
Fijn om ook dit geluid te lezen, erg herkenbaar. Inderdaad twee kinderen die me enorm veel energie kosten en daarnaast ben ik zelf iemand die, naast dingen waar ik zelf mee aan de slag ben, veel tijd en ruimte voor zichzelf nodig heeft. Die tijd en ruimte vind ik vaak op kantoor, of thuis als de kids naar school en opvang zijn. Die dingen vallen weg als je met zijn allen thuis zit. Ik hou zielsveel van mijn gezin en ben graag bij ze maar ik ben ook eerlijk over dat het soms teveel kan zijn.
Nou. In het foldertje wat ik vandaag meekreeg bij de teststraat stond toch echt thuis blijven. Je mag in je eigen tuin of balkon. Ik zie er ook tegenop als het positief gaat zijn. Mijn kinderen hebben veel energie. Jongste kan slecht zelfstandig spelen door zijn autisme. Oudste zijn voetbal ontzeggen is echt heel vervelend. En jongste had juist zijn eerste speelafspraak dit jaar met heel veel moeite kunnen maken. Daar kijkt hij zo naar uit. Dat afzeggen doet echt pijn. Maar als het moet, dan moet het. Maar met man ook thuis kunnen we afwisselen. Om de beurt even naar de zolder een serietje kijken, haken of telefoon-pielen.
Hoe doe je dat als je allebei werkt én de kinderen tevreden en geschoold moet houden? Wij worstelden hier erg mee.
Ik werk in de zorg maar dat thuis ivm verlof. Dus ik had 'vrij'. Man werkte wel maar minder uur op een dag en thuis op zolder. Hij nam dan 2 uur pauze van werk als ik mijn tijd had. Hij werkte ook vaak savonds door, dat vond hij juist fijn.