En hier het riedeltje. Bij een delicaat onderwerp als dit, is openstaan voor ervaringen/gevoelens van anderen juist zo belangrijk.
Weet je wat ik nou zo bijzonder vind? Jij geeft aan dat je seks niet meer belangrijk vindt. Vervolgens zeg je dat je je focus op je kinderen legt en dat het voor je man lastig is. Daarna geef ik aan dat ik dat voor mezelf niet zou willen en hoe dat bij andere stellen is, dat is hun zaak. Klopt; ik leg inderdaad de focus op wat ik écht niet wil. Zo is het ook bedoeld. Vervolgens kom jij met zaken als beledigen m, onbeschoft en delicaat. Als de keuze voor jou, die je maakt want dat zeg je zelf, goed is zo, waarom trek je je dan zoveel aan van wat ik vind? Dat maakt toch niet uit? Maar goed ik laat me weer verleiden (laat ik trouwens liever aan m’n man over). Jij jouw ding. Ik het mijne. Dat is toch prima?
@Iertje81 Ik denk de manier waarop je begon met je eerste post zat een oordeel in, ook al hield je het bij jezelf. Iedereen verteld haar verhaal en tot nu toe ging dat zo mooi open, door jouw reactie is dat een beetje veranderd. Excuses daarvoor zou je sieren, het gaat meer om de manier waarop je het gezegd hebt en juist het mooie van dit topic was om niet te oordelen. Ik hoop dus dat een ieder zich nog steeds vrij voelt om haar verhaal te doen zonder dat er over geoordeeld word. En dat het nu los gelaten kan worden en weer over kan gaan op een fijn topic
Het gaat niet om jouw ding, mijn ding, maar dat jij aanrakingsmoeheid bagatelliseert. Dat jij dat niet herkent, is alleen maar fijn voor je. Maar laat anderen wel in hun waarde, zou wel zo netjes zijn.
Ik ben het wel een beetje met @Iertje81 eens eerlijk gezegd. Het ligt natuurlijk voor iedereen anders. Maar voor mij is de relatie met mijn vriend minstens zo belangrijk als die met mijn kind. Met vriend wil ik immers oud worden en nog samen zijn tot we verschrompelen tot ouwe besjes. Mijn zoon vlieg op een gegeven ogenblik zelf ook uit. En op dat moment wil ik dat vriend en ik nog steeds letterlijk dicht bij elkaar staan. En we niet ineens denken... goh wie was jij ook alweer. Het fenomeen aanrakingsmoeheid herken ik wel van verhalen. Maar ik vind het iets waar je actief mee aan de slag moet. Je kan niet je partner aldoor afwijzen en het wel prima vinden terwijl hij ermee zit. Jullie zitten samen in een relatie en de man heeft net zo goed recht op liefde en aanraking als de kinderen. Dus ik snap vrouwen die weigeren actief met zoiets aan de slag te gaan echt niet. En ik snap het ook niet dat iemand afgekraakt moet worden die juist op een hele andere manier er mee omgaat. @Summerbelle je zou ook nieuwsgierig kunnen zijn in hoe @Iertje81 het wel voor elkaar krijgt zonder die moeheid te ervaren.
Ik heb nooit last van aanrakingsmoeheid gehad, maar ook ik vond het waardeloze reacties. Het is de toon die de muziek maakt. Hoe jij nu reageert is totaal anders en nodigt meer uit tot een gesprek. Bij sommige mensen zijn de communicatieve vaardigheden niet goed ontwikkeld. Het kan daardoor weleens lastig zijn om de goede intentie uit het bericht te halen.
Het andere topic is uiteindelijk ook uitgelopen tot discussies. Het mooie juist hiervan is dat een ieder haar verhaal kan delen, zonder daar een oordeel aan te hangen. Sommige vragen hier om hulp en tips, dan kan je die geven. Maar als iemand hier haar verhaal komt delen, hoeft daar niet meteen een reactie op te komen dat je dat echt niet snapt. Dat word al zoooveel gedaan in andere topics. Ik vind het jammer als dit topic weer die kant op uit gaat. Dat was namelijk echt niet de bedoeling van dit topic, het was meer een topic om elkaar tot steun te zijn en gewoon eindelijk je verhaal te kunnen uiten wat sommige dus niet snel doen, omdat mensen dan een oordeel hebben. Ik wil dus ook vragen of we gewoon daar weer naar terug kunnen, er voor elkaar zijn zonder oordeel.
Ik heb ook geschreven dat wij blijven communiceren en bewust tijd voor elkaar maken, juist om er actief mee aan de slag te gaan. Er staat nergens dat vrouwen die aanrakingsmoe zijn hier bewust voor kiezen. En om anderen dan te verwijten dat aanrakingsmoeheid een keuze is, is alles behalve iemand in haar waarde laten.
Ik ben het ook zeker met @Iertje81 eens, echter is het de toon die de muziek maakt. Jouw bericht en Iertjes berichten zijn een wereld van verschil. Iertje is heel veroordelend in haar bericht, juist door zo uitgebreid uit te weiden over dat het absoluut niet haar manier van doen is. Dat is niet de manier om een gesprek te hebben met iemand, dat is je mening roeptoeteren en dan vervolgens niet open te staan voor een dialoog want: wat ik denk is waar en wat iemand anders daarvan denkt interesseert me niet.
Ik denk dat iemand afgekraakt wordt, in dit geval ik omdat ik bepaalde dingen aan haal die misschien wel niet gezegd mogen worden. Iemand zei hier iets over mijn waarheid. Ja, ik geloof in de dingen die ik zeg. Anders schreef ik het ook niet op. Maar aanrakingsmoe is ook de waarheid van een ander. Moeten we het daar dan mee eens zijn en mee kletsen? Of mogen we ook een ander geluid laten horen? Overigens heb ik nergens gezegd dat aanrakingsmoe een keuze is. Als iemand letterlijk schrijft dat de focus alleen op haar kinderen ligt en dat dit haar keuze is, tja dan herhaalde ik dat. En wat jij schrijft over dat je daar misschien actief mee aan de gang moet gaan: dat beaam ik ten zeerste. Zeker als degene die het schrijft ook nog vermeld dat haar partner er moeite mee heeft/last ervan heeft/er hinder van ondervindt/teleurgesteld is of whatsoever. Mijn reacties worden een soort wet van Murphy: wat je ook zegt nadat je volgens sommigen iets bots hebt gezegd, het komt niet meer goed. Excuses zouden me sieren? Aan de ene kant vraag ik me af waarom, aan de andere kant; misschien waren sommige stukjes van mij wat bot. Heb ik onderontwikkelde sociale vaardigheden? Nee want je kent me niet. Je kent alleen mijn manier van schrijven en als je dat onderontwikkeld vindt: het zij zo. En wat is onderontwikkeld? Niet met de rest meepraten? Bovendien vind ik dat als er hier gepraat wordt over mij alsof ik onderontwikkeld ben of dat ik een zogenaamde cursus heb gedaan of wat nog meer, dat dit ook niet zo heel netjes is, maar goed. Dat zal wel aan mij liggen. Dussss al met al een reactie op jouw quote die uiteraard niet alleen op jou gericht is, maar ik wilde een samenvatting geven. Als ik mensen heb gekwetst: bij deze dan sorry. Maar ik heb geen spijt van mijn mening die ik heb over eigenlijk alles wat jij schrijft @Huismuisie. Jij schrijft het misschien iets genuanceerder op En ik hoop werkelijk waar dat mocht ik ooit bepaalde trekken bij mezelf ga herkennen die ik hier lees, dat ik daar mee aan de slag ga. Voor mijn man inderdaad, die net zo belangrijk voor me is als mijn kinderen en die ik niet afwijs terwijl ik het zelf wel prima vind, wetende dat hij er mee zit en er verdrietig om is. En helemaal als ik het zelf ook nog eens vervelend vind. Dan is er nog meer reden om iets serieus aan te gaan pakken.
Ik hou van seks. Eerlijk in de jaren na de bevallingen en baby-peuter periodes was ik erg vermoeid en niet altijd zin, veel aan het hoofd, moe. Maarrrrr toch zette ik me ertoe en dan was ik achteraf wel blij dat gedaan te hebben. Het werkt voor mij juist ontspannend, het haalt (tijdelijk) stress weg en geeft nieuwe energie. Nu mijn man gesteriliseerd is en ik daardoor geen (hormonale) anticonceptie meer nodig heb, is mijn libido ook veel beter.
Ik had jaren geleden een hoger libido, ik merk dat mijn libido een stuk lager is geworden. Mijn man heeft nog altijd een gezonde libido. Maar we doen het niet meer dagelijks. Doen het tegenwoordig zo'n 3 a 4 keer per week. Het duurt erg lang voordat ik kan komen, heb er ook niet altijd zin in, eigenlijk vanwege dat ik niet gemakkelijk klaarkom. Ben trouwens wel erg tevreden over mijn vagina, het ziet er netjes uit toch wel fijn sinds er heel wat gynaecologen mijn poes hebben gezien door de jaren heen.
Misschien dat je dan iets meer nuance kan aanbrengen aan je reactie. Vrouwen die dit voelen of hebben, zijn niet ziek. Ook plaatsen ze hun man niet op plek 3, 4 of whatever. Heeft ook niks te maken met alleen maar op je kinderen gericht zijn Je hebt er een erg uitgetypte mening over, wat juist voor een taboe zorgt Dus je erin verdiepen, dat hoeft natuurlijk niet he, je mag je horizon verbreden alleen als jij dat wilt, zou je uitgetypte mening hierover misschien wat doen veranderen. Relativeren, verbreden, noem maar op.
Nou, in die zin dat ik het eens ben met wat je allemaal zegt. En omdat je enigszins begrijpt wat ik zeg. Ik hou er nu over op hoor, hoeveel reacties er nog zullen volgen dat ik het wellicht anders moet formuleren. TS heeft gevraagd of we het willen houden bij waar het topic in eerste instantie over ging. Dan kunnen er nog veel mensen zijn die erover vallen wat ik typte maar daar ben ik gister al uitgebreid op ingegaan.
Laatste: ziek was een opsomming wat er kan zijn. Niet dat dit of dat ziek zijn betekent. Op je kinderen gericht zijn wordt letterlijk gezegd dat dat een bepaalde keuze is. Niet de koppeling naar wat dan ook.
Jammer dat het topic zo'n wending krijgt. @catlady 3 a 4 keer per week vind nog best veel, doen jullie het dan ook altijd of soms ook alleen hand/mondwerk e.d.?
Haha juist nee dan begrijpen we elkaar Dan maar on topic... Morgen date night... En de cv is stuk dus dat betekend haardvuur en de jacuzzi is geloof ik ook nog op temperatuur Dus niet teveel zuipen want dan willen we alleen nog maar slapen...