Dat zegt meer over de afgenomen test en omstandigheden dan het werkelijke iq waarschijnlijk. Hier zijn we ook gewend aan toetsen, testen, ‘puzzels’ etc - als je nog nooit van je leven een iq-achtige test hebt gedaan, of überhaupt iets van een toets op school, is het resultaat al totaal anders.
Ik had ooit een vriendje die zb was. In het begin viel het niet zo op. Tot ik erachter kwam dat hij zat te papegaaien. Dmv delen nazeggen had hij geleerd om het niet op te laten vallen. Maar zodra ik daar achter was was het contract toch heel anders. Hij was heel lief en door de manieren die hij had aangeleerd leek er echt een klik te zijn. Maar die was er niet echt. Mijn vader ging van een hoog IQ naar een laag IQ door nah. Ergens rond mijn twaalfde had ik door dat ik hem ontgroeid was. Toen kreeg ik stress omdat ik mij verantwoordelijk voelde om hem niet in zeven sloten tegelijk te laten lopen. Hij raakte heel beïnvloedbaar en gaf veel geld weg waardoor hij in de schuld belandde. Tekende zomaar voor verschillende abonnementen. En haalde enge mensen in huis. De één is de ander niet. Maar ik zou het zelf niet aandurven.
Mijn moeder heeft een licht verstandelijke beperking. Dat is nooit gediagnosticeerd, maar het is duidelijk. Ze is er zelf niet van bewust ook. Ze woont zelfstandig, dat redt ze prima, alleen met de financiën helpen wij haar, toen mijn vader nog leefde deed hij dit. In mijn kinderjaren wist ik het niet, voor mij was mijn moeder normaal. Ze bracht en haalde me op van school, maakte eten en deed het huishouden, zorgde voor me als ik ziek was. Alleen uiterlijke verzorging had ze moeite mee, ook bij mij. Zo droeg ik gerust een roze ribbroek (soms zelfs te klein) met een rode trui, waren mijn haren vaak ongekamd en had ik nog een vieze mond van de chocopasta in de ochtend. Daardoor werd ik gepest op school, daar heb ik best een trauma van opgelopen, maar ik neem haar niks kwalijk, ze is zoals ze is. Ook kan ik me nog herinneren dat een meisje uit de klas tegen me zei: ‘Mijn moeder zegt dat jouw moeder gehandicapt is!’ Ik vond dat zo gek dat ze dat zei, want ik merkte het toen niet. Toen ik ouder werd, merkte ik het wel, ik groeide haar voorbij ja. Op dit moment heb ik ook geen normale moeder-dochter band. Ik neem nu een beetje de moederrol op me. Een diepgaand gesprek voeren lukt niet. Dat mis ik wel enorm. Ik kan ook jaloers worden op de band die vriendinnen met hun moeder hebben. Maar goed, het zij zo. Kortom: Ik ben niet ontspoord, leef een stabiel leven. Het kan ook goed gaan met een LVB ouder
Ik werk met LVB clienten. En verschillende van deze clienten hebben een relatie. Veelal wel met een persoon die ook LVB heeft. Ik zie wel dat dit vaak problematische relaties zijn waarbij we regelmatig in moeten grijpen. Mijn advies. Zijn IQ is niet zo belangrijk. Vooral zijn sociaal emotioneel niveau is vaak bepalend binnen een relatie. Op het eerste gezicht kan iemand met een redelijk IQ veel, maar als hij sociaal emotioneel functioneerd op de leeftijd van een kind dan zien we echt heel vaak veel strubbelingen in de relatie.
In Nederland ben je lvb met een IQ tussen de 50-70 en daarnaast beperkingen in sociaal aanpassingsvermogen. Welk niveau heb jij zelf? Als jij gemiddeld tot hoger begaafd bent zou ik er niet snel aan beginnen. Je kunt snel in een verzorgende en afhankelijke rol terecht komen. Waarbij ongelijkheid zal ontstaan omdat jou denkwijze anders en sneller is (de ander altijd voor zijn, situaties beter kunnen inschatten, zaken eerder doorzien etc). Daarnaast ben jij waarschijnlijk emotioneel stabieler en anders ontwikkeld (niet beter maar anders). Waardoor je heel anders omgaat met tegenslag en emotie of bijvoorbeeld zelfbeheersing. Zijn ouders komen niet voor niets dagelijks langs. Zit je daar op te wachten? Of wil jij dat in de toekomst overnemen als partner? Als je dat niet wil zal er misschien een hulpverlener bij jullie thuis komen. En ook voor zijn financiën en administratieve heeft hij hulp. Ook dat zal jij in de toekomst geheel moeten doen omdat hij dat niet kan. Dat is best een behoorlijke last. Bedenk je ook dat het erfelijk is en je in situaties komt (zoals hier beschreven) waarbij jij alles moet regelen rondom de kinderen omdat hij dat niet kan overzien. En de kinderen hem voorbij groeien zowel emotioneel als intellectueel.
IQ vind ik zelf een lastige. Sowieso heb je het verbale en perfomale IQ. Maar ik vind niet dat iemand met een lager intelligentie profiel per definitie volledig minder begaafd is. Daar komt nog zoveel meer bij kijken.
Mijn Zus heeft zuurstof tekort gehad bij de bevalling. Die heeft op het speciaal onderwijs gezeten en daarna met ploeteren en doorzettingsvermogen, is ze kapster geworden. Je hoeft niet te vragen wat het bedrag is als er 10% korting op zit, foutloos iets schrijven kan ze niet, schiet makkelijk dik in de stress als ze iets niet begrijpt, weinig zelfvertrouwen. Ze staat altijd voor iedereen klaar, maakt de prachtigste kapsels, is geduldig en lief. Ze kan met haar doorzettingsvermogen veeeeeel meer dan ik met mijn hoge iq. Respect! Als partner....goed kijken wat jij belangrijk vindt in hem.
Je stelt de vraag niet aan mij, maar toch geef ik even een antwoord. Onze jongste heeft een disharmonisch profiel, performaal is het boven gemiddeld, het werkgeheugen is laaggemiddeld en de rest is gemiddeld. Er zit een verschil in van 34. Ik denk dat als ze op tijd goede begeleiding krijgen ze het later wel redden. Maar de begeleiding moet niet alleen van een therapeut komen ook van de ouders, als de ouders niet goed stimuleren komt er volgens mij ook niks van.
Het “probleem” bij een disharmonisch profiel is dat er een verschil zit in het verbale en handelen, je kan dus het idee hebben dat je met iemand een gesprek heb “op niveau” maar dat de ander er helemaal niks mee kan, dat de ander niet tot handelen kan komen en het niet zou kunnen verwerken. ik heb wel eens een gesprek gehad en de cliënt had het over dat iemand verwaand was, zij begon er over en in het gesprek gebruikte ze het woord meerdere malen, alle keren op de juiste manier en aan het einde van het gesprek vraagt ze me: wat betekend verwaand eigenlijk? Kwam toen dus aan het eind van ons gesprek erachter dat ze dus eigenlijk helemaal niks begreep van waar we het over gehad hadden. Als het verbale IQ hoger is dan performaal dan is er vaak sprake van overvraging, dit kan er wel voor zorgen dat de LVBer uiteindelijk psychische klachten krijgt waardoor hij het minder goed doet in de toekomst. Maar ik merk buiten psychische klachten bij cliënten zelf niet heel veel van achteruitgang, het zijn er echt weinig die achteruit gaan in hun vaardigheden. Ze hebben dan wel een lager IQ maar kunnen evengoed wel dingen aanleren, het gaat alleen vaak moeilijker.
Heb slechts een paar reacties gelezen dus geen idee of iemand anders dit al geschreven heeft maar dit wil ik er graag over kwijt: Ik werk met mensen met een verstandelijke beperking, idd LVB problematiek. Een relatie tussen een mens met een verstandelijke beperking en een mens zonder verstandelijke beperking zal lang niet altijd gelijkwaardig zijn. Hoop niet dat ik nu allemaal dames op mijn dak krijg die vermoeden dat hun partner verstandelijk beperkt is, maar je hebt verstandelijke beperkingen in verschillende gradaties. De ene LVB’er is de andere niet. Het is ook belangrijk om te weten hoe iemand sociaal emotioneel functioneert. Ik zou het daarom - gezien mijn expertise - niet aanbevelen. Hoe lief iemand ook kan zijn. Ik denk dat beide partijen het gelukkigst worden van een partner die gelijkwaardig functioneert in de maatschappij en een beetje op het zelfde niveau functioneert..