Misschien ook een beetje stom dat ik dat in mijn eerdere post zo erbij heb vermeld... sorry daarvoor.. Maar ik sta wel achter het feit dat je het jezelf zo moeilijk en misschien ook ongelukkig maakt. Zoek een leuke baan en ga wat werkervaring opdoen. Wie weet welke mogelijkheden er op je pad komen. Met de opleidingen die je nu hebt kom je echt een heel eind, en het toont al ontzettend veel doorzettingsvermogen dat je van het vmbo naar een universitaire bachelor bent gegaan! Bouw nu een mooi CV op met werkervaring. Studeren kun je later ook nog!
Ik kan niet zeggen wat je het beste kunt doen. Wel kan ik mijn ervaring delen. Het is niet helemaal vergelijkbaar maar ik heb een behoorlijk zware HBO-studie achter de rug. Die was zo zwaar omdat ik deze deeltijd volgde en ik daarnaast 36u per week werkte. Na mijn werk ging ik dus savonds naar school, 5 dagen in de week, 5 jaar lang en in de weekenden mijn huiswerk maken. Na het derde jaar was ik helemaal op en leeg. Maar ik had heel erg de gedachte, ik wil dit afmaken. Niet zodat ik een diploma had maar omdat ik iets altijd wilde afmaken als ik er aan begon. Ik heb die studie dan ook afgemaakt, diploma behaald maar ik was volledig op. Had helemaal geen plezier meer in het vak / in mijn werk. Nu tien jaar later is dat nog steeds niet echt terug gekomen. Moraal van dit verhaal, ga die master niet afmaken omdat jij of je omgeving per se vindt dat dat hoort. Twee jaar kunnen verschrikkelijk lang zijn dan en daarna heb je misschien alsnog geen werk wat je graag doet. Doe het alleen als jij het graag wil met de juiste motivatie.
Dat is zeker waar.. ik moet er echt goed over nadenken. Heel bang om de keuze te maken. Ik wil niemand teleurstellen, ik stel mezelf al zo vaak teleur, zeker nu ik in het vruchtbaarheidstraject zit.
Ik ben nu 32 en zit in de hoofdfase van mijn hbo bachelor (deeltijd). Daarnaast werk ik 30 uur pw. Ik moet na dit semester nog 1 jaar en wil daarna ook een wo master gaan doen. Waarschijnlijk zal ik daar een schakelsemester voor nodig hebben. Net als jij ben ik via mbo omhooggeklommen (ondanks dat ik een havo diploma op zak had begonnen met mbo omdat ik bang was dat direct hbo te pittig zou zijn). Ik heb 2 kinderen en een partner die in ploegen werkt en ook al is het soms zwaar, stoppen is geen optie. Ik weet dat ik daar enorme spijt van krijg. Maar....ik je gevoel is ook heel belangrijk hierin. Als ik niet 100% achter mijn keuzes sta, dan doe ik het niet of stop ik ergens mee. Je kunt altijd later een master oppakken. Met alleen een hbo diploma kom je ook al een heel eind op de arbeidsmarkt. Weet je al welke richting je nu op wil qua werk?
Ik heb een bachelor wo in rechtsgeleerdheid en enkel een HBO-rechten propedeuse behaald. Mijn interesses liggen in de gebieden recht en maatschappij en het lijkt me leuk om later voor de overheid te werken of bij een woningbouwcorporatie.
Je oorspronkelijke vraag: ik heb pas geleden iemand aangenomen die alleen haar bachelor heeft en ze wilde eerst haar master er bij gaan doen maar vindt het wel zo leuk dat ze full time blijft werken. Vind ik prima. Qua baan maakt het dus voor mij als werkgever niet veel uit, het gaat om wat iemand in zijn/haar mars heeft. Wat je wel goed aan mij uit zou moeten leggen bij sollicitaties is waarom je zo snel stopte of verkeerde keuzes maakt qua opleiding. Klinkt een beetje hard zo op papier maar ik als werkgever wil weten of ik een doorzetter of een twijfelaar aan ga nemen. Dus bachelor of master maakt me niet uit, maar wel een goede motivatie.
Als iemand op haar cv mavo -> havo -> hbo propedeuse -> wo bachelor heeft staan, weet je toch wel dat je geen twijfelaar voor je hebt zitten? Ze heeft super hard gewerkt om hier te komen!
Je bent zoveel jaren ouder en een periode van ziekte zet je ook erg aan het denken, zeker als je er 'restklachten' aan overhoudt. En helemaal als je nu ook midden in een medisch traject zit, wat ongetwijfeld ook het nodige van je vraagt. Ik denk dat het goed is om te bedenken wat je nu, met al die levenservaring erbij, zou willen gaan doen. En dan vervolgens te kijken wat je daarvoor nodig hebt. Is dat toch die master, dan zou ik proberen om toch nog door te zetten. Is dat geen master (of een andere master), dan zou ik het er bij laten (of dus iets anders gaan doen). Ik heb geen idee hoe het zit met baanmogelijkheden met 'enkel' bachelor, maar ik kan me goed voorstellen dat dat vergelijkbaar is als met een hbo-opleiding? Dat is tenslotte ook een bachelor (op hbo-niveau) en daarmee kom je ook gewoon aan werk (natuurlijk zijn er verschillen, een hbo-bachelor is over het algemeen veel praktischer, dat kan een voordeel zijn, maar meer theoretisch kan ook juist een voordeel zijn natuurlijk).
Als eerste, mijn complimenten voor de reis die je al hebt afgelegd! Ik denk dat het in jouw situatie goed zou zijn om contact te zoeken met mensen binnen de soort instellingen waar jij in geïnteresseerd bent. Eigenlijk een beetje wat je nu ook doet, maar dan gericht bij jouw interesse gebieden. Wat voor vacatures zou je nu op kunnen solliciteren, spreekt je dat aan, zou je een achterstand of voorsprong hebben op andere sollicitanten, dat soort zaken. Met die kennis kun je een meer overwogen keuze maken. Waar ik je toch wel voor wil waarschuwen, voorlopig wordt het niet makkelijker. Je zit nu in een herstelproces en fertiliteitstraject. Hopelijk word je dan straks zwanger (wat je herstel ook nog kan raken) en daarna heb je een baby met alle bijbehorende slapeloze nachten, moeilijke fases en lichamelijk herstel. De meeste mensen die ik ken vinden deze periode heel zwaar, een studie daarnaast vraagt heel veel van je en hoe reëel is dat dan. Als je dus nu besluit tot uitstel (en op zich vind ik dat geen zwakte keuze of dergelijke, ik vind het heel goed voorstelbaar) dan moet je er wel rekening mee houden dat je echt voor meerdere jaren (bij meerdere kinderen misschien wel 10 jaar) uitstelt. Nogmaals, dat is niet erg, maar wees daarin wel eerlijk naar jezelf, de kans dat je met een jong kind meer energie en concentratievermogen hebt dan nu is in mijn ervaring klein.
Precies. Daarbij is ze nog zo jong, kan alle kanten nog op. Mijn man heeft ongeveer dezelfde route gevolgd. Eerst mavo, mbo, hbo. Hij is aan het werk gegaan (24) en met 34 is hij aan zijn master begonnen. Ging prima en hij was voldoende gemotiveerd en de kinderen waren al weer wat ouder. Betaald door het werk. Je bent nog zo jong, hebt een knappe prestatie neergezet. Ik zou proberen wat minder veeleisend naar jezelf te zijn en te kijken naar wat je al wel hebt bereikt.
Ik wil hier wel even opmerken dat een hbo-bachelor anders is dan een wo-bachelor. Een hbo-bachelor is een afgeronde opleiding, een wo-bachelor is dat op papier ook maar eigenlijk hoort daar een master achteraan. Een wo-bachelor is eigenlijk een halve opleiding. Ik denk dus dat het makkelijker is om werk (op niveau) te vinden met een hbo bachelor dan met enkel een wo bachelor.
Gezien het traject waar ze nu in zit en haar gezondheid, zou ze prima een baan op hbo niveau kunnen uitoefenen. Later kan er dan alsnog een wo-master afgerond worden als ze daar de motivatie etc voor heeft. Ik snap wat je zegt over het hebben van in principe een halve opleiding, maar er zijn desondanks voldoende mogelijkheden momenteel (ook met de hele Corona toestand)
Als je doorzettingsvermogen nu al op is lijkt me het vak zelf erg zwaar worden. Advocatuur is natuurlijk veel meer dan alleen een toga dragen (even flauw gezegd). Er wordt veel van je verwacht, je maakt veel onbetaalde overuren en je zal jezelf flink moeten bewijzen. Ik heb zelf advocaten in de familie die veel te maken hebben met overspannenheid, burn outs en collega's die ermee zijn gestopt. Denk aan jezelf en luister naar je gevoel. Die toga kan je altijd nog aantrekken hoor.
Ik zou het nu even laten rusten, ik weet als geen ander hoe zwaar het traject is om zwanger te worden en ik zou er echt geen studie bij kunnen doen. Je hebt al een mooie opleiding dus je vind vast een leuke geschikte baan. Mijn man is fiscalist, bij hem werken een aantal HBO collega's die nu nog niet verder studeren maar eerst een tijdje werken. Vaak is er bij een werkgever wel een mooie mogelijkheid voor als de tijd er rijp voor is.
Oh ik had het stukje mavo-havo gemist. Maar ik zeg ook niets over hard werken! Ik zeg wat over twijfelen. Als je steeds verder opstoomt en er dus langer over doet en nog niet weet wat je wilt en opleidingen begint en ze niet afmaakt, is dat voor een potentiële werkgever een heel legitieme vraag. Je kunt ook prima dit studeren omdat je niet weet wat je wilt. Dan werk wel je hard maar kun je prima een twijfelaar zijn.
Ik zou er echt mee stoppen. Het was je droom, nu niet meer. Als je het wel leuk vond maar erg zwaar zou ik twijfelen, maar je vindt het niet leuk. De enige reden om het af te maken is omdat je wilt doorzetten. Dat kun je ook al terug zien in de weg die je nu hebt afgelegd. Je bent nu ook al die doorzetter. Ga wat doen wat je leuk vindt, hier word je ongelukkig van.
Ken je mensen die het werk doen wat jij voor ogen hebt? Zodat je een dagje mee kan draaien en daar misschien je enthousiasme kunt terugpakken. Hoe is je situatie? Je hebt nu geen baan? En je zit in een traject voor een eerste kindje, begrijp ik dat goed? Als dat zo is zou ik doorzetten. Het is echt zo fijn om zonder kinderen en werk een studie te kunnen doen. En met rechten kan je uiteindelijk zoveel kanten op, mijn organisatie heeft heel veel afgestudeerden op recht in dienst, op heel veel verschillende afdelingen. Het kan tijdens je traject ook de afleiding bieden die je misschien nodig hebt. mijn man heeft een HBO opleiding gedaan, met 32 uur werken en kinderen en dat heeft hem 20 jaar van zijn leven gekost (en mij ook) Zoek terug waarom je dit altijd wilde doen en zoek het plezier terug, want met plezier gaat het je ook minder snel tegen staan.
Natuurlijk is het anders, maar het is meer dan niets. En wellicht is werk op hbo-niveau met een universitaire bachelor best te vinden, maar dat zal per werkveld verschillen.