Ja deze dingen herken ik allemaal! Maar dan is het ineens een gedachte die opkomt ofzo en dan zakt het weer weg. Ik ben daar echt maar een moment dan mee bezig...
Ik heb ze regelmatig en volgens de psycholoog waar ik gelopen heb is dit normaal en heeft iedereen die. Je denkt dan aan de dingen die je juist niet wil/waar je bang voor bent, je lichaam vormt zich daar een levensecht beeld bij en dat zou dan een soort waarschuwing van je lijf zijn zodat je het niet doet. Ik heb de erge intrusies vooral als ik slecht in mn vel zit/slaaptekort heb. Bekende: wat als ik nu aan mn stuur trek richting boom of te gemoetkomende vrachtwagen? Heb wekenlang met mn handen krampachtig aan stuur rond gereden. Als de dood dat ik het echt zou doen. Toen een beetje depressief dus ik was echt bang dat ik er op een gegeven moment geen controle meer over zo hebben en het echt zou doen. Onder een trein komen. Ervoor stappen, struikelen of een duw krijgen. Ik kom niet vaak op een station maar ALS, dan sta ik zo ver mogelijk langs de kant gedrukt. En tussendoor dingen als: wat als ik nu ga schreeuwen? Wat zal er gebeuren als ik die collega aan haar haren trekt? Heel vaag want waarom zou ik die collega aan haar haren trekken? Maar dan ook echt een bang gevoel, alsof ik op het punt sta het te doen en me in moet houden. Alsof er een en een engeltje op je schouders zit. De 1 zegt: doen, doen doen. En de ander probeert het te voorkomen. Maar ook dingen als verkrachtingen. Weet niet of dat ook intrusies zijn. Maar dan zie ik helemaal voor me hoe iemand savonds op kantoor binnen sluipt en me verkracht of wil verkrachten. En dan "zie" ik verschillende scenario's. Zelfs dat mn collega erbij is en we beide toe moeten kijken hoe de ander verkracht wordt. En dan zie ik mezelf een stofzuigerstang pakken en diegene neerslaan. De held Maar ook dat ik verkrscht wordt en dat ik helemaal ga bedenken wat ik dan zou gaan doen. Wie bellen enz. Wat zou ik doen als ik zwanger blijkt te zijn van die verrichten, zou ik het houden of niet enz Alsof je je voorbereid.
Zo herkenbaar. Ik heb elk jaar wel weer een paar weken / maanden dat ze me totaal in beslag nemen. Zit er nu ook voor in therapie. Wat een goed topic dit. Momenteel heb ik ze weer. Ook agressieve en sexueel getinte. Ik ga me dan ook afvragen waarom ik dit denk, of ik 't misschien wel leuk zou kunnen vinden enz enz.
Dit is wel heel privé trouwens. Ik kan dus sexuele dingen bedenken soms en er ook opgewonden van raken. Maar zou ze nooit uitvoeren in 't echt. Dat vind ik haast nog 't ergst.
Ik heb het vooral vlak voor mijn menstruatie. Ik heb nogal last van pms en kan dan zelfs agressief worden. Als iemand mij dan op een verkeerd moment zou aanspreken op iets of te dicht in de buurt komt heb ik diegene in gedachte al met zijn kop tegen een muur geslagen of nog erger, gelukkig blijf het enkel bij gedachtes
Ik had vroeger een dwangneurose. Beperkte mij heel veel in het dagelijks leven. Uiteindelijk stapje voor stapje vooruit gegaan en nu 24 jaar later beperkt het mij niet meer. Al tel of tik in dingen nog wel soms
Ik heb ze ook. De meest afschuwelijke dingen soms. Ik heb ontdekt dat 't intrusies zijn en die gelukkig wel normaal zijn. Het neemt toe bij stress bij mij, of weinig slaap. Ik heb een poos gedacht dat ik mentaal wel niet goed zou moeten zijn, maar tegenwoordig laat ik 't los. Die dingen ga ik nooit doen. En ik kan het beter' uit ' zetten tegenwoordig. Ik heb ook gewoon altijd een vol hoofd, dat helpt denk ik niet mee.
Live locatie deed mijn man ook toen hij nog met de auto naar werk ging. Handig voor mij met koken/planning En leuk voor zoontje die ging controleren of hij niet te hard rijd Rare gedachten van mij: Als ik een zwangere vrouw zie, dan stel ik mij voor dat ik haar keihard in haar buik schop En als ik een baby vasthoud, dan stel ik mij voor dat ik hem laat vallen. Die laatste heb ik overigens nooit bij mijn eigen kinderen gehad. En ik heb het ook nooit echt gedaan gelukkig.
Ik durf wel te bekennen dat ik ze heb en ik soms verbaasd ben van hoe idioot ze zijn. Ben ik er bang van? Nee. Ik heb dit inderdaad ook destijds gevraagd aan de psychiater omdat ik er -toen- wel bang van werd. Dit is echt jaren terug. Ik kijk bijvoorbeeld heel graag crimes, moordzaken etc. En dan vraag ik me dingen af als ; Hoe zou het voelen? Iemand een mes diep in z’n buik steken? Of hoe zou een kogel voelen die in je lichaam boort? Of hoe zwaar zou een lijk slepen nu écht zijn? En zou die nou wel of niet oplossen in zuur? Of zoals hier inderdaad werd genoemd; de vrachtwagen; dus in een verkeersongeval terecht komen of gas geven ipv remmen. Of als ik een onwijs irritante vrouw/man voor me heb bij de supermarkt vraag ik me weleens af; goh. Als ik jou hier nu ter plekke compleet in elkaar stomp uit het niets en je vloeibaar zou moeten eten voor de komende 8 weken, wat zou er dan gebeuren? Pure waanzin, want erna bedenk ik me direct weer dat ik graag wil pinnen en moet ik lachen om mn eigen idioterie. Maar just saying zo pingpong ik dus. Ik blijf er niet in hangen zeg maar.
Oh, die met de baby is herkenbaar ja. Ik denk altijd als ik zo'n schattig klein koppie zie hele nare dingen icm een naaldhak pump. Blegh, niets aan. Ik probeer me vast te houden aan het feit dat het inderdaad een soort beschermingsmechanisme is van je hersenen en dat gedachten eigenlijk niets zeggen, ipv vasthouden aan ''waar rook is, is vuur'', wat ik jaren gedaan heb en daardoor zo veel situaties heb vermeden omdat ze zo erg mijn intrusies triggerden.
Ik heb er gelukkig nooit echt last van gehad in de zin dat ze me belemmeren. Maar wel, op die momenten, aan mijn eigen geestelijke gezondheid getwijfeld. Fijn te lezen dat het normaal is. Wist zelfs niet eens dat er een naam voor bestaat.
Tijdens de piek van mijn angsstoornis en pnd heb ik extreme dwanggedachtes gehad, vreselijk! Ik heb mijn hele leven al last van intrusies, ik wist niet wat het waren tot vorig jaar. Ik dacht serieus dat ik ergens een steekje los had in mijn hoofd. De gedachten in de auto of de meest vreselijke dingen als iemand wat langer weg is herken ik heel erg. Ik heb even getwijfeld of ik mijn intrusies wil delen want ze zijn best heftig. Van de andere kant komen jullie ook met de billen bloot. Ik heb jaaaaren gehad dat zodra ik rustig zat ik in mijn gedachte brekende botten zag of scheet mesjes die lichaamsdelen open sneden. Ik heb hierdoor bijv een lange tijd niet meer durven lezen. Nu ik weet wat het is maken ze minder indruk en zijn ook minder dringend aanwezig. Wat ik echt heel vervelend vind is dat ik sinds anderhalf jaar mijn seksueel misbruik aan het verwerken ben. Naast flashbacks heb ik ook last van intrusie gedachten mbt mijn eigen kindjes. Dat vind ik vreselijk naar
Ik ga stoppen met hier mee te lezen. Merk dat het me teveel triggert. Niet dat ik jullie intrusies overneem, maar dat ik mijn eigen intrusies weer onder de loep ga nemen, zijn het echt wel intrusies, zijn het stiekem niet gewoon dingen die ik heel graag wil uitvoeren, wat zegt dit over mij en ga zo maar door. Dus ik ga dit topic niet meer openen. Voor alle meiden met een dwangstoornis, veel sterkte! Probeer er niet aan toe te geven door situaties te gaan vermijden, want de angst wil altijd meer ruimte innemen in je leven en zal je nog meer situaties laten vermijden en dan heb je geen leven meer.
Wat vreselijk naar Pandora! Dat is echt heel verwarrend soms. Ik kan ze doorgaans heel goed loskoppelen omdat ik weet wat ze zijn maar soms zijn ze zo doordringend dat ik aan mijn eigen mentale gesteldheid twijfel