@Dreamer29 gelukkig hebben ze hem gevonden. @Friezin87 Nee dat hoop ik ook niet voor je maar ook niet te vroeg he. Is ook niet zo goed voor de kleine.
Het is zeker spannend! Kan me alleen weinig voorstellen bij de opmerking ‘hopelijk komt ons mannetje ook te vrieg’.. Je wil je kindje toch zo lang mogelijk veilig in je buik houden? Tenzij het ten koste gaat van jouw gezondheid, en dan bedoel ik zwangerschapsvergifteging bijvoorbeeld. Ik snap echt wel dat je veel pijn hebt hoor, zwanger zijn is echt geen feestje, tenminste niet voor iedereen. Maar ik hoop dat je je ook beseft dat je jouw kindje een hoop pijn en moeite kunt besparen na de geboorte, als hij wat langer veilig in jouw buik mag zitten. Ik zie vooral berichten van je voorbij komen waarin je aangeeft hoe zwaar je het hebt en ik begrijp echt heel goed dat even klagen soms helpt, maar ik weet ook dat het er niet beter op wordt als dat het enige is waar je je op focust. Misschien kun je hulp zoeken om hierbij te helpen, want mentaal is dit voor jou misschien wel de grootste uitputtingsslag. Niet bedoelt als aanval hoor, maar ik hoop dat je dat begrijpt.
Dat is onwerkelijk als je nu tot een normaal termijn mag lopen. Het frustreert, irriteert, geeft hoop, voelt stoer dat je je baby zo goed kunt laten groeien. Maar elke oefenwee is de hoop dat het doorzet, maar dat doet het niet (ik ben ook 2x vroeg bevallen). Ik hoop voor jouw baby dat ie toch lekker tot week 38 of 39 mag blijven zitten, stel je daar maar op in. Tja, de pijn nemen we er maar bij. Komt wel weer goed!
Ik kan niet anders dan ook even reageren op dit bericht.... vorige week vrijdag bevallen van een gezond kindje op precies 37 weken. Ik kampte al met een hoge bloeddruk vanaf een week of 28. ALLES heb ik eraan gedaan om haar veilig binnen te kunnen laten zitten tot in ieder geval 37 weken maar wat had ik haar nog wat extra tijd gegund in wat de veiligste plek van het leven zou moeten zijn. Helaas ging de hoge bloeddruk over in pre eclampsie en heb ik de laatste periode in het ziekenhuis door moeten brengen onder strenge controle. Uiteindelijk besloot moeder natuur zelf dat het het beste voor mijn kindje was om geboren te worden en kreeg ik weeen en kwam er een klein maar ‘klaar’ kindje ter wereld die het gelukkig wel heel goed doet. Mijn eerste kindje daarentegen is na een 47 uur durende inleiding ter wereld gekomen en was daar helemaal nog niet klaar voor, echt prematuur. Wat heb ik me schuldig gevoeld, dat ik niet de beste start kon geven, dat mijn lichaam het niet volhield omdat mijn nieren de hoge bloeddruk niet aankonden. Ik heb er dan ook ècht moeite mee dat er vrouwen zijn die hopen op een te vroeg geboren kindje. Hoezo kan je als moeder kiezen voor jouw ongemak te verleggen naar je kindje? JIJ hebt gekozen voor deze zwangerschap en niet je kindje. Een zwangerschap is niet klaar bij 37 weken maar gemiddeld 40 weken. Die 40 weken komt door een draagtijd tussen de 37 en 42 weken! Verman jezelf, stel je niet aan, stop met klagen zodat je niet in een spiraal komt van zelfmedelijden, zorg zo goed mogelijk voor je eigen lichaam zodat je kindje zelf kan kiezen wanneer het klaar is om geboren te worden en ga niet hopen op een te vroege geboorte met alle mogelijke consequenties. Moederschap begint niet bij de geboorte maar bij de conceptie. Ja, dit is misschien wel een beetje een aanval maar wat @Ongeduldig90 schrijft, misschien heb je mentale begeleiding nodig om deze zwangerschap te voldragen en dat is absoluut geen schande maar dat zal je dan wel zelf moeten doen.
Baby is hier weer goed gekeurd na de ctg! Ze waren me dus serieus vergeten.... Normaal is een ctg ongeveer een half uur, en het duurde maar en duurde maar dat er iemand kwam. Misschien even wachten op de beoordeling dacht ik, dus ik gaf het de tijd.... Na een uur toch maar eens op de bel gedrukt, bleek die vrouw zijn gaan lunchen! Tuurlijk heb je recht op pauze, maar laat mij daar dan niet liggen... ik had ook honger
En man maar wachten met dochter in de auto, omdat gastouder ziek is Maar gelukkig was t allemaal weer goed inderdaad!
Ik snap je hoor...gewoon aan blijven geven bij de vk....met pijn doorlopen is ook niet fijn. Je kunt altijd aangeven dat je gestript wilt worden met 38 weken of wanneer je het echt niet meer trekt. Vergeet niet dat je na de bevalling ook weer je lichaam nodig hebt. Heb het zelf ook al bespreekbaar gemaakt met de vk...en ze staan ervoor open. Dat is mijn mening en mijn gevoel erover...dus ik ga er niet over discuseren met anderen.
Fijn dat alles goed was Ik lig er meestal ook een uur aan voordat ze komen Vergeten is wel erg, lunch willen we allemaal hihi. Wanneer weer terug? Ben thuis ja. Morgen controle.
We hebben het er indd al een paar x over gehad dat ik absoluut niet langer dan de 40 weken zo wil blijven lopen. Ze staan deels open. Maar meestal maakt ze zich er beetje vanaf met we zien wel.hoe het loopt
Wow @d1nd1n wat een heftige reactie.. Je mening geven prima.. Maar vind dat t wel wat minder mag.. Snap jouw ervaring ermee en dat jij zolang mogelijk je baby had willen binnenhouden... maar tegen iemand zeggen : stel je niet aan? En mentale hulp aanbevelen... Dat moest ik even kwijt..
Niet op een vervelende manier bedoeld vind ik het advies om misschien iemand te zoeken om mee te praten écht niet zo gek... Ik heb zelf ook al meerdere keren op het punt gestaan om dat hier te zeggen, maar ik wilde niemand voor de schenen schoppen. We hebben immers allemaal last van onze “hormonsters” dus dingen kunnen soms ongewild lekker uit de hand lopen. Dat gezegd hebbende, @Friezin87 ik vind het echt heel vervelend voor je dat de zwangerschap zo zwaar valt. Je gaf zelf in een post al aan dat je op het punt van breken staat/stond, mentaal gezien kan het alleen maar beter worden al zou het maar een soort van acceptatie zijn (en in het beste geval, “fuck it, dit is wat het is maar ik ga wel van het groeiende kindje in m’n buik genieten”). Je hebt immers nog een aantal weken te gaan!
Na alle lelijke reacties wil ik het toch even voor @Friezin87 opnemen. Ik ben zelf moeder van een extreem prematuurtje die door HELLP syndroom veel te vroeg gekomen is. Ik ben nu weer opnieuw zwanger en ben heel blij dat ze nog zit. Maar, ik zit wel al vanaf week 15 in een rolstoel door extreme bekkeninstabiliteit, ik slaap vanaf dan geregeld met een sedatie in het ziekenhuis omdat mijn nachten vanaf week 12 niet langer zijn dan 2 uurtjes (en dat is nog veel) Door de pijn, vermoeidheid en het uitgeput zijn hoop ik ook dat deze baby niet langer blijft zitten dan de 38wk (en stiekem hoop ik ook dat ze eerder gehaald wordt, want geplande keizersnede) want ik ben op, kapot en ik kan echt helemaal niks meer behalve huilen, en om de 5 minuten van positie veranderen. De pijn voor lief nemen? Dat is in mijn geval echt geen optie meer als je al zo lang met zulke extreme pijn rond loopt en pijn medicatie niks doet. Dus @Friezin87 ik voel enorm met je mee! En hoop dat deze baby net zoals je dochter je niet over tijd laat lopen!
Ik probeer heus positief te blijven en tuurlijk het is voor een goed doel. Maar zit gewoon nu op het niveau dat mijn pijn zo hoog is en mijn energie zo laag dat ik gewoon op ben. En ik het op dit moment ff allemaal niet meer zo zie zitten. Van de week weer een nacht bij mijn ouders slapen en van t weekend ook. Hopelijk draai ik dan weer een paar goeie nachten zodat ik er weer tegen aan kan. Maar soms is het klagen.. van je afsvhrijven ook iets wat je nodig hebt.