Hallo dames, Er is vroeger sexueel misbruik voorgekomen in m'n familie. Ik ben daar ook achter gekomen, en ik zit daar nu heel erg mee. Ik wilde naar een psycholoog gaan om het te verwerken. Alleen ik ben daar nu een aantal keren geweest maar ze zeg dus dat ze niet veel voor me kan doen. Het is gebeurd vroeger, en je lijdt eronder. En dat je er aan blijft denken en evt nare dromen hebt hoort er ook bij. Ik vroeg of ze misschien een therapie of zo me kon aanraden of iets... maar nee dat had ze niet. Emdr was niet voor mij bedoeld, omdat ik het zelf niet heb mee gemaakt. Ze is harstikke aardig en lief voor me, en ze luistert ook echt naar me. Maar omdat ze veder niks voor me kan doen ben ik ermee gestopt om naar haar te gaan. Ik heb net zulke goeie gesprekken (misschien nog wel beter) met m'n man, schoonmoeder en schoonzus. Ik had wat anders van de psycholoog verwacht. Hoe veder we gaan met de dagen/weken , hoe minder behoefte ik ook krijg met een psycholoog te praten. Wat ik met dit berichtje wil weet ik ook niet... misschien even van me afschrijven.
Het lijkt me fijn als je dit soort dingen met je naasten kan bespreken. Het hoeft natuurlijk geen psycholoog te zijn. Het lijkt me dat zulke dingen verwerken tijd kost. Geef het die tijd en misschien lukt het je op deze manier wel zonder psycholoog. Als je klachten juist erger worden zou je opnieuw hulp kunnen zoeken
Misschien schema therapie? Dat heeft mij wel erg geholpen. Ik denk ook zeker dat je eens op zoek moet gaan naar een andere psycholoog, dat zij na een aantal gesprekken al aangeeft niets voor je te kunnen doen vind ik een beetje raar.
@disaro mijn psycholoog gaf toen ook aan niets voor me te kunnen doen. Vond ik ook heel raar, maar kennelijk is dat niet heel ongewoon dus. @TO: eens met bovenstaande reacties dat schematherapie mogelijk een optie is en dat als je klachten erger worden je altijd elders aan de bel kunt trekken.
Als ik psycholoog zou zijn zal ik nooit alleen zeggen ik kan niks voor je betekenen. Maar ik zou meedenken en zoeken naar therapieën of behandelingen waar je wel iets aan hebt! Veel sterkte!
Wat waren dan je verwachtingen van je bezoeken bij de psycholoog? Ik vind haar juist erg eerlijk, klinkt een beetje lullig maar uiteindelijk moet je het zelf gaan doen. Ik vind haar wel een punt hebben met dat het jou niet is overkomen maar dat het om een ander gaat dus waarom wil je dan naar een psycholoog? Het komt misschien harder over dan dat ik bedoel maar ik ben oprecht nieuwsgierig.
Misschien ga ik iets zeggen wat heel onaardig kan overkomen, zo is het absoluut niet bedoeld maar als je het vanuit een helicopter bekijkt ben jij geen rechtstreeks slachtoffer van het misbruik als ik het correct begrijp? In zoverre kan ik begrijpen dat EMDR minder effect heeft; zelf heb ik ervaring met EMDR voor seksueel misbruik en wat je doet is eigenlijk delen van de film terughalen welke een emotie oproepen en deze overschrijven/neutraliseren. Dit kan bij jou niet omdat dat beeld er niet is (als ik het dus goed begrijp). Doordat niet jij het slachtoffer bent maar een ander zal jouw verwerking ook anders zijn omdat er eigenlijk geen sprake is van rechtstreeks trauma als je me begrijpt? Er is jou niets aangedaan in eerste zin, dat was iemand anders. Je hebt verdriet, en dat mag en kan. Maar dat verwerk je toch echt anders (door dus een andere vorm van therapie zoals benoemd hierboven). Dat had je psycholoog dan weer gewoon moeten weten... Maar dat wil niet zeggen dat zij je niet kan helpen gezien je wél zit met de emotie die deze situatie teweeg brengt wat natuurlijk geheel logisch is. Misschien is deze therapeut toch ook niet de juiste voor je?
dat t haar niet is overkomen betekend niet dat het haar niet heeft beschadigd! Dat de psycholoog aangeeft niks te kunnen doen voor haar is ook netjes van de psycholoog. Maar de ene kapper past beter bij je als de ander en ik denk dat dit in dit geval hetzelfde is. 1 tip ga zelf eerst kijken waar jij behoefte aan heb en waar je tegen aan loopt. Wanneer je dat weet of weet waar je behoefte aan heb dan kan je gerichter zoeken naar een psycholoog of therapie die bij je past.
Ik heb wat van ts haar oudere topics gelezen en volgens mij gaat het bij ts vooral om haar ouders. Zij hebben het misbruik in de doofpot gestopt en nog gewoon contact met de misbruiker (oom). Ik snap best dat ze hierover wil praten met een psycholoog, maar ik denk dat ze te hoge verwachtingen heeft. Niemand gaat namelijk deze situatie oplossen, dus als je dat verwacht van een psycholoog, dan heeft daarheen gaan niet zoveel zin. Als je hulp wilt bij accepteren dat je band met je ouders waarschijnlijk nooit meer hersteld zal worden, dan kan een psycholoog daarbij misschien wel helpend zijn.
Ja dit vergat ik inderdaad nog bij wat ik wilde zeggen. @hibiscusje ik ben toch echt van mening dat je als rechtstreeks slachtoffer een andere 'rol' hebt in zoiets dan wanneer je familie van bent. En dat wil niet zeggen dat het je niet kan schaden maar wel op een hele andere manier. Wat @MamavanLieverd al zegt; als je haar andere topics een beetje hebt gevolgd ligt de situatie een stukje anders en zit het zeer op een andere plek. TS zoekt met name, denk ik, iemand die haar gelijk gaat geven in hoe ze zich voelt omdat haar ouders dit niet doen. Ze voelt zich niet gesterkt in haar ervaring/gevoelens...
@Giraf1988v Heb je al eens rondgekeken voor een lotgenotengroep voor familieleden van slachtoffers van seksueel misbruik? Misschien kan je daar tips en een luisterend oor vinden voor de verwerking hiervan. Ik vond bijvoorbeeld deze pagina: https://www.lotgenotenseksueelgeweld.nl/forums/onderwerp/partners-familie-en-vrienden-van-misbruikslachtoffers/
Bespaart mij weer typen.. Dat wilde ik ook zeggen. Dus TS, ik denk dat je heel duidelijk moet krijgen wat je doel is. Als je situaties uit het verleden wilt verwerken, kun je misschien verder kijken naar een andere psycholoog. Als het vooral om de situatie nu met je ouders gaat, en je wilt die proberen te accepteren, dan kun je gericht daarop therapie volgen. Je ouders veranderen zal niet gaan. Als je toch nog iets zou willen proberen te veranderen aan de situatie/weer een betere band krijgen, dan moet je denk ik met hen in gesprek (bijvoorbeeld met hulp van een mediator).
Ik snap het wel denk ik, zeker omdat je hier ook goed met je man over kan praten - dat is soms gewoon beter dan een psycholoog. Ik zou proberen bij jezelf uit te vinden wat jij wil; waar liggen bv je problemen? loop je ergens op vast? is dat iets waar een psycholoog bij kan helpen? Dus kort gezegd; wat is je hulpvraag?
Misschien zit je bij een psycholoog niet op de goede plek. probeer eens een afspraak te maken met de praktijkondersteuner van je huisarts. Een luisterend oor buiten je inner circle kan heel fijn zijn en je op de lange termijn helpen. Gewoon een gesprek in kunnen plannen wanneer jij dat nodig hebt. Ik snap dat je ermee zit. Zo’n lotgenoten groep kan ook fijn zijn zodat je het gevoel hebt dat je niet de enige bent op deze wereld die het heeft meegemaakt of tegen dingen aanloopt.
Ik begrijp heel goed dat je bepaalde dingen wilt verwerken en zoekende bent naar hulp hierin. Het is juist goed van de psycholoog dat ze eerlijk is. Het belangrijkste is om te kijken wat je specifieke hulpvraag is. Van daaruit kun je kijken waar je het beste naar toe kunt gaan. Als ik zo je verhaal lees en van je topics uit verleden en het klopt wat mijn vermoeden is (verwerking mbt je ouders en oom) zou ik je aanraden eens te kijken naar familieopstellingen. Deze vorm kan heel goed je emoties/problemen verwerken mbt je ouders/oom. Daarnaast krijg je ook inzicht hoe ermee om te gaan. Succes met alles!
Hoi lieve TS, Ik heb al je topics een beetje gevolgd en kan me énorm goed voorstellen waar je pijn zit. Niet bij het misbruik zelf maar het feit dat je ouders het niet erkennen. Ik kan me voorstellen dat dat een vreselijk onveilig gevoel creëert. Ik vind het dapper dat je de stap naar een psycholoog gezet hebt. Ik kan me dan ook voorstellen dat het een klap voor je is wanneer deze zegt dat ze niets voor je kan doen. Wel een pluim voor haar, want blijven aanmodderen word echt niemand beter van. Goeie mentale hulp is soms als een goed passende schoen. Het is zoeken naar wat je echt nodig hebt. Ik ben zelf slachtoffer van misbruik en een onveilige hechting. Ik heb er 15 jaar in de GGZ opzitten met verschillende therapieën. Uiteindelijk heb ik mijn heil gevonden in een lot genoten groep voor seksueel misbruik die mijn ogen geopend hebben. De kers op mijn therapie taart was de ACT (acceptance and commitment therapy) die er volledig op gefocust is om hetgeen wat gebeurt is te accepteren, in het nu te leven en je te committeren aan een leven dat je wil leven. Er is énorm veel lees voer te vinden over ACT. Voldoende om ook zelf zonder hulp aan de slag te kunnen. Gek genoeg heeft mijn psycholoog destijds vrijwel niets hoeven doen, ze reikte me de juiste theorie en de rest kon ik helemaal zelf. Voor een luisterend (deskundig) oor is een lotgenoten groep en wellicht misschien een praktijk ondersteuner voldoende. Ik denk dat in het reine komen met het feit dat het gebeurt is, dat je ouders nooit zullen veranderen, en wat dit allemaal met je doet belangrijk is. Ouders spelen vaak een grote rol in de pijn bij mensen die misbruikt zijn is mijn ervaring na verschillende slachtoffer gesproken te hebben. mocht je willen praten staat mijn pb box altijd open. Heel veel sterkte!
Dat zegt ook niemand. Alleen werkt EMDR dan gewoon niet. Verder ben ik het deels met je eens. Juist eerlijk van de psycholoog. Liever eerder dan geld ontvangen en uiteindelijk nog niets kunnen doen.
Ik denk dat je verwachte dat ze misschien ook met je ouders ging praten hierover? Voor je op kwam? Vaak is een psycholoog enkel een luisterend oor, door gesprekken te voeren, moet je tot je eigen conclusie komen. Persoonlijk vind ik net als jij, heel raar dat ze nog contact hebben met die oom. Alsof het nooit heeft plaatsgevonden. Want stel je voor, dat die oom jou had misbruikt. De dader (je oom) wordt hierdoor ook niet gestraft. En dat vind jij (en ik) onbegrijpelijk. Je vertrouwen in je familie is weg. En wellicht het gevoel dat jij en het slachtoffer niet op de 1e plek komen bij je ouders is ook een klap in je gezicht. Ik zou ongelooflijk boos worden, flink tieren en tekeer gaan tegen mijn ouders en als ze het dan nog niet snappen.. Een brief schrijven, waarin je nogmaals het uitgelegd wat het met jou doet.. Als liever contact onderhouden met een pedofiel dan met hun eigen dochter, dan zou ik het contact verbreken. En heel eerlijk, ik zou die oom eens flink onderhanden nemen. Heel de buurt laten weten wat voor viezerik die is.