Even ter verduidelijking. Mijn kids zijn altijd op dezelfde school gebleven en wij altijd in dezelfde stad / dorp. Ik geloof niet dat ze er veel last van hebben (gehad).
Misschien is dat wat kort door de bocht, vaak blijven kinderen gewoon op dezelfde school? Steeds van school moeten wisselen zou ik ook sneu vinden, maar dat hoeft niet per se. Er zijn vast kinderen die het niet erg vinden. De mijne zou ik er geen plezier mee doen, die zijn gehecht aan een vaste stek.
Een oprechte vraag zonder veroordeling, waarom is het logisch dat je steeds groter moet wonen als je financieel vooruitgaat? Een groter huis vraagt weer meer spullen, een nieuw huis vaak weer nieuwe spullen. In een wereld waarin het consumptie gedrag echt enorm is vraag ik me af waar deze drive vandaan komt. Je kan ook tevreden zijn met wat je hebt en bijvoorbeeld minder gaan werken als je financieel groeit waardoor er meer tijd vrij komt voor gezin/familie/vrienden. Ipv steeds maar streven naar meer en beter. Nogmaals niet veroordelend ik vraag het me oprecht af. Zie het namelijk steeds meer om me heen. Waar mijn opa & oma 60 jaar in hetzelfde huis woonde met bijna al die jaren dezelfde meubels en daar zuinig op waren en tevreden mee waren lijkt het wel of mensen tegenwoordig steeds iets nieuws nodig hebben om een bepaalde onrust te stillen.
We wonen in ons derde huis. Lange tijd dacht ik dat het echt verhuisdrang en onrust was. Maar nu ons huis bijna af is denk ik toch dat het dat niet is. Wij wilden heel graag ooit buitenaf wonen, veel grond, een oud boerderijtje. Maar dat was toen we net getrouwd waren niet voor ons weggelegd. Dus startten we in ons geweldige eerste huis, dat niet eens klein was, maar geen tuin had. Nadat de eerste geboren was misten we die tuin enorm, dus verhuisd naar een groot huis met redelijke tuin (300 m2 perceel). En toen kregen we de kans om een bouwkavel te kopen met daarop dat oude boerderijtje. We waren toen nog best jong (ik nog onder de 30), maar die kans hebben we gegrepen. En in 7 jaar tijd hebben we er een prachtig huis van gemaakt. Dus wonen we nu op dat stuk grond, aan het bos, met zicht op de koeien aan de andere kant, geen buren, zat ruimte in huis. En ik merk dat we nu rust krijgen. Ook wel omdat we binnen ons budget niks mooier of groters kunnen kopen. Want alles wat nóg beter is dan waar we nu zitten is minimaal een miljoen euro. En nee, dat hebben we niet We hebben het er wel eens over gehad om naar het buitenland te gaan of naar goedkopere provincies. Maar bij het idee dat ik de kinderen dan van hun geweldige scholen af moet gaan halen, en ze bij hun opa's en oma's vandaan moet halen, krijg ik het benauwd en dan sluit ik Funda snel af Ik sluit niet uit dat we ooit nog eens verhuizen, als we weer zo'n kans krijgen bijvoorbeeld, zoals we 7 jaar terug kregen. Maar dat zien we dan wel weer.
Bij mij is het geen onrust, meer een dure hobby haha. Ik vind het gewoon heerlijk om met m’n interieur bezig te zijn en het gezellig te maken. En ja nu ons huis een enorme overwaarde heeft zien we wel kansen om misschien wel een vrijstaande woning te kopen. Denk niet dat daar iets mis mee is om je woonsituatie een beetje beter/fijner te willen maken. Verder ben ik een ontzettende luie chiller die al jaren dezelfde man/baan/vriendinnen heeft dus valt best mee met die onrust en leegte.
Nou dit. Wij zijn juist kleiner gaan wonen. Voor ons zit daar meer logica in dan nóg groter gaan wonen. Het is minder milieubelastend, makkelijker in onderhoud (qua prijs maakt het verder niet uit omdat ons huis al is afbetaald), je kan er minder zooi in kwijt etc. Maar wij zijn dan ook niet erg materialistisch, ik denk dat de meeste mensen een heel andere kijk hebben op geld en bezittingen.
Ik denk dat dat heel persoonlijk is. De ene heeft daar vrede mee, een ander dus niet. Ik heb ambities en dromen en het lijkt mij doodsaai 50 jaar in hetzelfde huis te wonen. Dat een ander dat prima vindt, fijn voor diegene Ik wil dus inderdaad steeds een stapje verder en dat hebben we ook bereikt juist door steeds te verhuizen en investeringen te doen. Maar ik heb nog steeds tijd voor mijn kinderen, vakanties etc. Het kan dus ook beide
@Emsy er zit natuurlijk wel ergens een stop op he financieel en qua mogelijkheden. Het is ook zeker niet zo dat we ontevreden zijn met wat we hebben. Ik ben juist super trots op wat we bereikt hebben. Wij woonde hiervoor in een tussenwoning. Na een flinke financiële groei was er ineens een mogelijkheid om groter te gaan wonen, voor ons persoonlijk dus een logische stap om dat te gaan doen. Juist omdat wij ook ervaarde dat onze woning met 2 kinderen en een wens voor een derde te klein was geworden. Ook waren we uitgekeken op onze straat, huis en plek. Wij hebben gekozen voor een mooie middenweg zodat er genoeg ruimte overblijft om te genieten én ik kon stoppen met werken om er voor de kinderen te zijn.
Wij zijn er iedere keer prachtig op vooruit gegaan, op alle fronten. Ik zou niet willen blijven hangen in mijn appartement hoor, of de rijtjes woning die daar op volgende? Wij wonen nu vrijstaand, hebben van niemand overlast en niemand van ons. Er zit spaargeld in voor straks als de kids het huis uit zijn, dan is het vrij. Kunnen we weer kleiner Ook geen onrust hoor, ik vind het gewoon kei leuk!
Nee, wij zijn niet van het verhuizen. Wij zijn in 16 jaar van een appartement naar een hoekhuis en nu naar een 2kapper met dubbel zoveel oppervlak en perceel gegaan als de hoekwoning. Wij zijn in hetzelfde dorp gebleven en dichter bij school gaan wonen in een hele fijne wijk en nog is de impact op onze kids groter dan verwacht. Wel vind ik het heel leuk om dingen lekker op te knappen, te schilderen, te verfraaien. Het is goed zo, we wonen in een duur huis. Het is genoeg zo, ook bij meer inkomen blijven we lekker hier en gaan we meer investeren of wat dan ook. We merken nu al dat onderhoud een stuk duurder is, alles kost meer tijd. De tuin kost meer tijd, het schoonmaken...of je moet het uitbesteden en dan kost het meer geld. Er zijn 2 badkamers die ook eens vervangen moeten worden, een grote keuken. Bezit kost ook tijd en geld en nu is de balans met wat het ons oplevert goed. Wij hebben 3 kids en 209m2 oppervlak en de mensen van wie we dit huis kochten zijn met 2 kids naar 300m2 gegaan, ze zeiden ook nog dat ze beiden bijna nooit thuis zijn. Ik ben altijd thuis dus een fijne woning is zeker veel waard. Het huis aan de overkant met evenveel meters maar vrijstand staat te koop voor 1,2... het is mooi zo. Duur genoeg. We gaan de hut lekker afbetalen en genieten van wat we hebben. Ik snap dat het in ons geval ook heel makkelijk is om tevreden te zijn!
Onze laatste verhuizing had te maken met onze hypotheek. Wij hadden onze rente 20 jaar vast staan op bijna 5,5%. Toen de rentes zo zakten, konden we een aantal dingen doen. Een andere hypotheek afsluiten, boete 66000 euro. Dat werd 'm dus niet. Middelen zette geen zoden aan de dijk omdat we een bankspaarhypotheek hadden. Minder rente betekende meer inleggen op de gekoppelde spaarrekeningen. Er zat nog maar 1 ding op en dat was verhuizen als we van die maanlasten af wilden. Toen bleken we ook weer een enorme overwaarde te hebben en konden we door naar een vrijstaand huis met een 2x zo groot perceel voor lagere maandlasten. De mond van de hypotheekadviseur viel open toen we er weer waren
Ik hou er helemaal niet van. En zeker nooit geen klushuis meer.. wonen er al 5 jaar, maar moeten nog steeds aantal dingen aanpakken.. als ik nog eens ga verhuizen dan naar een instapklare woning. Maar als ik de huizen prijzen van nu bekijk dan heb ik zoiets van; laat maar doen, voorlopig niet.
Ik begrijp best dat je een stap wilt zetten naar meer ruimte of vrijheid. Met kleine kinderen wil je ook niet in een flat of veel te krappe woning zitten als dat niet hoeft. Ik zie heel veel jonge gezinnen de stap maken naar een hoekwoning, 2 onder 1 kap of vrijstaand. Maar dat is wat anders dan continu de drang om weer te moeten vertrekken (met kleine kinderen op sleeptouw). Hoe groter het huis en de tuin hoe meer onderhoud. En iedere verhuizing betekend vaak ook weer opknappen of verbouwen. En dan weer nieuwe meubels etc. Je gaat maar zelden naar een huis waar je niets aan hoeft te doen. Ik vraag mij af of partners en kinderen daar iedere keer op zitten te wachten. Of dat ze (Zoals ik hier las) op een gegeven moment op de rem trappen omdat ze er geen zin in hebben. Wellicht een optie om van je hobby je beroep te maken (stylist, projectontwikkelaar etc).
Mijn kinderen hebben nergens last van hoor? Ze blijven, op 1 keer na, op de dezelfde school ook. En welk kind wil er nu geen nieuwe verf of nieuwe spulletjes uitzoeken? Ik respecteer de keuze als iemand 100 jaar in het zelfde huis wil blijven, ik zeg dan toch ook niet dat je geen progressie hebt in je leven, bang bent voor verandering, saai bent, of weet ik veel wat. Het lijkt wel of ik mezelf moet verdedigen omdat ik om de paar jaar normaal verhuis? Dan MOET je dus wel wat raars mankeren?
Wij gaan, na ruim 10 jaar in ons huis te hebben gewoond, binnenkort verhuizen. In ons huidige huis missen we een eigen oprit en garage. Huis wat wij nu kopen is vrijstaand en een huis waar we hopelijk de rest van ons leven of in iedergeval tot ons 70ste (en we wellicht toe zijn aan een appartement) kunnen wonen. Ik verbaas mij ook echt over mensen die zoveel verhuizen. Als ik nu kijken wat wij kwijt gaan zijn aan onze verhuizing, makelaar en hypotheekkosten en het nieuwe huis naar onze smaak te maken....dan zijn we zeker meer dan 30 duizend euro kwijt. En dan verbouwen we niks aan het huis.