Mijn dochter (6) gaat 1 dag per week naar de BSO. Elke week geeft ze weer aan dat ze het zo'n lange dag vindt en dat ze papa en mama dan mist op zo'n lange dag. Ze komt wel enthousiast weer terug en de leidsters zeggen ook dat het goed gaat met haar op de bso. Ze zit nu wel bij een bso buiten school en we gaan haar laten overstappen naar een bso in de school, in de hoop dat dat wat beter zal bevallen. Ik weet alleen zo langzamerhand niet meer wat ik tegen haar kan zeggen als ze aangeeft dat ze zo opziet tegen de bso dag. Meestal zeg ik dat ze het achteraf vaak mee vindt vallen en ze heeft op die dag ook een klein knuffeltje mee (was haar eigen idee), maar het lijkt niet voldoende te helpen. Ze heeft dat ook wel eens met andere dingen trouwens, dat ze er erg tegenop kan zien, maar dat gevoel lijkt minder sterk dan bij de bso dag. Heeft iemand tips?
Tja, hier is het heel simpel: Wij moeten werken. We vinden het beide belangrijk om te werken, voor onze eigen ontwikkeling (als antwoord op de vraag waarom vriendje of vriendinnetje nooit naar de BSO hoeft). En omdat we beide werken is er ook mee ruimte voor leuke dingen: meerdere vakanties per jaar, weekendjes weg, dagjes weg, etc. Vaak snappen ze het dan wel. En ik negeer de opmerkingen 'ik wil niet naar de BSO, moet ik alweer' ook af en toe gewoon. Vaak hebben ze ook gewoon een hele leuke dag gehad op de BSO, maar ze zijn gewoon liever thuis. Tja, helaas...
Als bso zegt dat het goed ging etc dan zou ik er weinig over zeggen als ze er weer over begint mss negeren en dat het dan afneemt?
Zou het wel ff in de gaten houden en luisteren naar haar behoeften. Denk dat het al heel wat scheelt als de BSO inderdaad op dezelfde locatie is. En laten we eerlijk wezen: het is toch ook een lange dag? Dat mag best erkent worden. Eerst school, en dan de drukte op een BSO. Andere kindjes uit de klas die wel naar huis gaan uit school en opgehaald worden door ouders.. Misschien kun je eens vragen wat ze dan precies nodig heeft. Vindt ze het vermoeiend? Te druk? Wil ze iets doen wat ze niet op de BSO kan doen? Mogelijk kan je daar ook nog iets mee.. Reacties als: zodat wij als ouders kunnen werken en leuke dingen kunnen doen met ze, heeft een kind natuurlijk geen boodschap aan. Daarmee onderdruk je alle gevoelens. Misschien is het in feite zo, maar daar is het kind toch niet mee geholpen?
Bedankt voor jullie reacties. Ik vind ook dat haar gevoel er mag zijn en erken dat gevoel ook. Wel geef ik haar aan dat we het niet anders kunnen regelen en dat 1 dag bso zal blijven, dus dat we beter kunnen kijken hoe het fijner voor haar kan worden. Toen kwam ze dus met het knuffeltje en gaf ze aan dat ze naar de bso van school wilde. Ze is een gevoelig meisje, zuigt veel in zich op, dus ik denk dat de dag echt intensief voor haar is.
Ik zou zeggen dat ik haar wel begrijp dat ze er tegenop ziet. Het is ook een lange dan en ik zie ook wel eens tegen een lange dag op. Dat is ook geen fijn gevoel. En het is njiet erg dat te voelen, ookal is het wel echt vervelend. Na haar gevoel bevestigd te hebben, zou ik samen met haar op zoek gaan naar de positieve puntjes: gelukkig is het maar 1 dag/welke knuffel neem je mee/wil jij na de bso dag het eten kiezen etc. Wellicht maakt het nog uit welke dag van de week ze gaat, al kan je er ivm werk waarschijnlijk weinig aan veranderen. Maar ik kan me voorstellen dat maandag een ongelukkige zou kunnen zijn, dan is de omschakeling wel groot
Ik ben juist weggegaan van de bso in school omdat ik zelf vond (en mijn dochter ook) dat ze dan echt van 8.15 tot 17.30 op dezelfde locatie was. Ze is nu naar een sportbso buiten school waar veel nadruk ligt op bewegen en buiten. En dat is echt ideaal. Het zijn ook best lange dagen en dat geeft mijn dochter ook goed aan soms. Soms is het ook lang. Ik hen ook wel eens geen zin om te werken. Maar als ik haar dan weer ophaal aan het einde van de dag dan rent ze altijd hard de andere kant op en wil niet mee naar huis. Dus het zal wel goed zitten.
Hier willen dochters om nooit maar dit discussie kap ik voortaan af. Het is nou eenmaal zo. 1 dag in de week maar. Gelukkig zijn er veel klasgenootjes die nog vaker moeten dus dat vertel ik dan. Ik snap het best dat het een lange dag is maar ze komen altijd heel enthousiast terug van de bso.
Ik zou haar gevoel erkennen, het is immers ook een lange dag maar aan de andere kant, het is gewoon niet anders en er zal ook gewerkt moeten worden waardoor de BSO nu eenmaal nodig is. Naast het erkennen van haar gevoel zou ik er zoveel mogelijk een positieve draai aan geven want ze komt er wel steeds met plezier weer vandaag en op de BSO wordt ook aangegeven het goed gaat.
Het zijn eigenlijk ook lange dagen. Ik werkte vroeger ook op een bso en hoorde ook vaak van ouders dat hun kinderen geen zin hadden om te komen. Maar wij zagen dat meestal niet terug op de bso. Soms wel bij de oudere kinderen waarvan er al veel vriendjes vanaf waren of in de vakanties als hun vriendjes op vakantie waren. Wij letten altijd goed op signalen van de kinderen en probeerden ze met leuke activiteiten erbij te betrekken en ze een leuke middag te geven.
Hier ook ongeveer 1 keer per week een lange dag van half 8 tot 4 uur. Voor en na schoolse opvang dan dus. Onze zoon vind het fijn om dan een lekkere jogingbroek aan te hebben, dat zit toch wat lekkerder dan een spijkerbroek en speelt lekkerder zegt hij. Wellicht dat je dus nog naar haar kleding keuze kan kijken. Ook benoemen wij het niets als opvang maar spelen met de kinderen op de bso, hij weet ongeveer wie er welke dag is dus ipv afspreken speelt hij dan op de bso samen.