Wij hebben een super vrolijk en lief mannetje van bijna 13 maanden oud. Naja bijna altijd vrolijk dan. Meneer kan nu namelijk al driftig zijn... en dat kon hij ook al voordat hij 1 werd, maar ik merk dat het nu toeneemt in frequentie. Zo kan hij sinds hij 11 maanden lopen. En heeft meneer besloten dat hij zelf wel bepaald waar hij naartoe loopt en wat hij doet. Als ik rechts wil, wil hij links. En denk maar niet dat hij rechts gaat, dan gaat hij letterlijk op de grond liggen krijsen.. en denk maar niet dat hij het zo weer vergeten is. En zo gaat het ook met andere dingen. Iets wat in zijn hoofd zit moet ook zo gebeuren. Alle schappen in de supermarkt leeghalen bijvoorbeeld. Eten moet naar zijn zin zijn.. ga zo maar door. Op zich is er niets mis met een sterk karakter.maar ik houdt mijn hart vast Voorde ‘echte’ peuterpuberteit.. Ik probeer heel consequent te zijn en geef hem echt niet zijn zin. Maar ik merk dat het op deze leeftijd nog zooooo lastig is om hem iets uit te leggen.. zijn er hier meer mensen met een (net) 1 jarige die al een sterke eigen wil heeft? Hoe gingen jullie ermee om? En hoe ging het in de ‘echte’ peuterpuberteit? Ik hoor steeds in mijn omgeving dat ons mannetje erg voor loopt. Zo werd hij ook eenkennig met 3 maanden. Dus stiekem hoop ik soms dat dit de peuterpuberteit al is. Maar ik kan het mij eigenlijk niet voorstellen, dan is hij wel heeel vroeg
Ik denk dat je vooral wat meer moet gaan denken in ‘pick your battles’. En verder voorkomen. Zonder kind naar de supermarkt of vastzetten in kinderwagen/winkelwagentje. Niet druk maken om het eten, jij bepaalt wat hij eet, hij hoeveel. Als hij niet wil eten, dan niet.
Inderdaad ‘pick your battles’. En het nemen zoals het is. Op de grond liggen krijsen? Veel plezier, ik wacht wel. Niet willen eten? Dan niet. In de supermarkt gingen ze hier in het begin in de kinderwagen of in de kar en daarna gingen ze er in als ze dingen deden die niet de bedoeling waren. Dat begrepen ze, hoe jong ze ook waren, heel snel.
Fijn te lezen dat er meer kinderen zo vroeg al een eigen willetje hebben. Probeer inderdaad zo te denken. Al is het lastig om hem in een winkel op de grond te laten krijsen. Maar dan doe ik hem inderdaad in de buggy. Ik hoorde steeds alleen over opstandige peuters. Maar dreumesen kunnen dus net zo goed opstandig zijn. Eten vind ik soms nog lastig te bepalen wat ik moet doen. Is vooral een discussie puntje met mijn partner. Ik heb de instelling ‘eet je het niet, jammer dan’. Mijn partner wil liever het eten pureren zodat hij het wel eet. Maar ik ben bang dat hij dan een lastige eter blijft. Mijn partner denkt dat hij vanzelf wel alles gaat eten. Dingen als pasta en noedels enzo lust hij wel in stukjes. Maar aardappel groente vlees wil hij het liefst geprakt of zelfs gepureerd.
Mijn dochter van 13 maanden kan nog niet lopen maar kan wel driftig zijn. Sterke eigen wil. Inderdaad wat de dames hier boven zeggen pick your battles. Wil je niet eten, prima dan niet. Ik bied het aan ze kijkt maar wat ze ermee doet. Wil je op de grond liggen krijsen, ga je gang. Ik ben vooral erg consequent en geef duidelijk grenzen aan en hou me voor dat alles een fase is haha.
Dat eten komt wel joh, op n gegeven moment wil hij vast net als jullie eten, let maar op. Ik ken geen kind van 2 dat nog gepureerd eet dat komt wel goed. Blijven proberen en anders pureren of prakken tot hij t vanzelf wel n keer doet. Verder is t nog lastig voor hem om zich te uiten natuurlijk en daar raken sommige kindjes heel gefrustreerd van. Geef hem ook momenten waarop hij mag kiezen m, bijv in de supermarkt of als je ergens heen gaat. Blijkbaar vindt hij dat fijnben zit je ook niet cinstant in de strijd met hem en leert hij dat hij soms wel zijn zin krijgt maar soms ook niet. Maargoed ik had n heel makkelijk jongetje, ben benieuwd hoe mijn dochter is over n paar maanden. Die lijkt nu al pittiger.
Ben het met iedereen hier eens, maar je kind is net een jaar oud dus als hij graag zijn groenten en aardappelen gepureerd wil dan geeft het toch niet? Kun je wel principieel gaan doen maar wat maakt het nou uit? Die van mij weigerde vanaf 1 jaar ineens al zijn eten en nu is hij 6 jaar en krijg er nog steeds weinig in. Dus als hij gepureerde agv zou willen hebben nu dan krijgt hij het meteen
Ik zou op deze leeftijd niet moeilijk doen over geprakt of gepureerd. Er zijn zat volwassenen die alles prakken. (Mij niet gezien. ) Mijn oudste dochter heeft tot een maand of 15 enkel potjes gegeten en toen opeens was ze er van de een op de andere klaar mee en wilde ze met ons mee-eten.
dankje voor je bericht. Fijn dat je dochter ook met de pot mee is gaan eten! Wij wachten dan maar rustig af
Uh ja helaas heb ik zo’n meisje nu op bed liggen. Ik ga echt voor pick my battle. Voor gevaarlijke dingen, zoals op de bank leuning, vensterbank staan/lopen is een no go, maar voor de 100e keer de brug op en neer lopen terwijl ik echt naar huis wil laat ik haar gaan tot ze er eindelijk mee klaar is.
Misschien brengt het onderstaande boek je nog nieuwe inzichten? Het gaat onder andere over gevoelens van kinderen en hoe je met die gevoelens begripvol kan omgaan. De titel is: Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen.
Ik liet mijn zoontje met 3 jaar nog steeds niet loslopen in de supermarkt. Want dat zou drama zijn. Alles pakken wat hij pakken kan of de verkeerde kant op rennen Sommige kinderen doen het wel perfect en daar kan ik dan zo jaloers op zijn. Sterkte... het is soms zo vermoeiend.
Het is een lastige fase maar je kan het zelf ook lastiger maken voor jezelf en voor hem ipv luchtig en makkelijk mee om gaan. Ik zou bijvoorbeeld persoonlijk zijn eten gewoon pureren en geven. Hij vindt dat blijkbaar fijner, prima toch ? Wil hij een keer linksom dan ga je een keer linksom en doe je er meteen een dansje bij.. dan duurt het maar ietsje langer en de keren erop gewoon de juiste weg. Als hij gaat liggen op de grond en rebels doen dan laat je hem lekker tot hij weer oké is.. Kan ook zomaar zijn dat je kindje bewust moeilijk gaat doen als het merkt dat de ouder moeilijk doet en dan een beetje dwars gaat doen. Hoeft niet zo te zijn hoor maar ik zie het wel in mijn omgeving. Ik ken iemand die stricte regels hanteert met haar kindjes vanaf kleins af aan. Haar ene kind accepteert alles en het andere kindje niet, alles is bij hun strijd en bij papa niet en bij mij en andere ook niet. Het blijven kindjes en zijn geen volwassenen, ze mogen ook hun zin krijgen zoals het veilig is en verantwoord.
Mijn zoontje is nu net 15 maanden en heeft ook periodes dat hij niet wilt eten. Dan ga ik vaak even met hem naar buiten en probeer ik het een uurtje later nog eens. Als hij dan echt niet wilt, dan niet. Pureren heeft hij nooit fijn gevonden en ik hoef hem echt niet te proberen om hem te voeren. (Hij is raply gewend). Als hij echt niet wilt eten dan bied ik hem dan voor het slapen nog even een bekertje opvolgmelk aan.
Mijn oudste was achteraf ook met 1-1,5 veel heftiger en dwarser dan in de peuterpuberteit. Ik dacht dus bij mijn middelste toen ze bijna 2 werd. Nou, zij is echt veel rustiger en deze keer valt het mee. Maar nee, zij is nu een draak eerste klas. Verder eens met bovenstaande. Maar de peuterpuberteit hoeft niet opeens nog erger te zijn.
hij pakte graag iets.... ook dingen die we niet nodig hadden. En met een karretje ging hij ook vaak nog een extra rondje door de winkel. Dus je moet geen haast hebben
Onze knul, heeft dat altijd gehad. Zo was het bij het rollen van buik naar rug brullen als het niet lukte. Hij oefende zelfs midden in de nacht tot het ,lukte en dan was het weer rustig. Daarna van rug naar buik en was het weer het zelfd3, brullen waneer het niet lukte en oefenen midden in de nacht. Zo ging dat ook met vooruit komen, van zit naar staan, kruipen, etc. Een klein gefrustreerd kereltje als het niet meteen .lukte maar verder vrolijk wanneer het lukte en blij met nieuwe dingen. Bij ons nooit gestopt hahaha.
Mijn grootste probleem is dat meneertje altijd wegloopt. Zeker nu ik nog een kleintje heb die ik in de auto moet zetten. Ik kan z’n handje geen seconde loslaten want dan wordt het een kom-mij-achterna-rennen-en-vangen spelletje. Daarbij wil hij altijd de andere kant op lopen... (ik trap op, hij trap af, ik naar links, hij naar rechts, ik naar binnen, hij naar buiten) heel vermoeiend.. en kan hem niet optillen met de baby op de arm.