Nee, moet ook even bezinken, maar we hebben niet zoveel hoop omdat we bij onze jongste 2,5 jaar bezig zijn geweest en nu ben ik weer ouder (en man ook). En mijn cyclus is altijd lang geweest (tussen de 30-44 dagen). In het begin van dit jaar is ie 3 maanden 32 dagen geweest met ovu op dag 20. Dat was prima. Nu is ie steeds 37. Je hebt daardoor gewoon al minder kansen. Maar goed, we gaan er gewoon weer voor. Voor nu ga ik even zwelgen in zelfmedelijden. Helpt ook niet mee dat ik echt heel veel pijn heb van de menstruatie en dat ie 7 dagen duurt (waarvan 2-3-4-5 heftig zijn). @Jorietje, mijn duimen draaien! Dank jullie voor de lieve berichtjes allemaal
Gefeliciteerd @Edge! @Burb1988 dat is wel balen. Maar beter het zekere voor het onzekere nemen... komt vast goed allemaal! Balen @mamavantwee37 hopelijk komende 2 rondes meer geluk idd! En weet niet of ik het al een keer had gezegd; maar wij hebben over de jongste ook ruim 2 jaar gedaan en nu was het bij ronde 5 al raak. Hoop dat het bij jou ook zo gaat! Vervelend @Zuri hopelijk snel duidelijkheid... Hier alles zn gangetje. Beetje stress omdat de verbouwing op zolder me niet snel genoeg gaat #nesteldrang maar mag verder niet klagen
Ik heb mijn eerste eisprong na de geboorte van mijn dochter gehad wat spannend ik heb mijn kans goed benut en nu over 10 dagen beginnen met testen ,
Zo dat het lijkt me echt super heerlijk liggen, dat bed op je foto ! Hier lagen we vannacht weer met zn 4en in een standaard 2pers bed. Aan het begin ligt dat oké. Totdat je na 6u nog steeds in dezelfde houding ligt en niet kan omdraaien en er op beide arm een kind ligt...
Mijn oudste had enorme slaapproblemen (of eigenlijk, die wilde nooit slapen), dus die heeft heel lang bij ons gelegen en nu nog ligt ie er af en toe. De jongste moet er niks van hebben. Die gaat alleen maar spelen. Bij de oudste lig ik altijd krom omdat ie door het bed heen ligt (mijn man heeft helemaal het nakijken) en de jongste houdt mij wakker omdat ie op me klimt, aan mijn haar trekt of pogingen doet van het bed af te zeilen met gevaar voor eigen leven
@Kikker85, ik hoop het. Het is niet uitgesloten. En eerlijk weet ik gewoon nog niet zo goed of we na 2 cyclussen wel tegen elkaar gaan zeggen dat het goed is zo... Ik weet niet of ik al zover ben om 'compleet te zijn' en mijn man heeft helemaal zoiets 'waarom dan?'. Maar die kijkt helemaal niet naar de praktische dingen (zoals geen kamer over, dure verbouwing). En misschien moet ik dat ook minder doen, maar ik vind het echt wel een zorg en in mijn hoofd zit dat die 2 jongsten best met elkaar op 1 kamer kunnen, maar niet meer dan 2 jaar verschil in leeftijd. Geen idee waarom dat voor mij zo in beton gegoten lijkt te zijn...
Haha, herkenbaar! Onze oudste is dan wel een goede slaper, maar houdt er wel van om bij ons te logeren zoals hij dat noemt . Maar hij ligt dan schots en scheef in bed en ook erg graag zo dicht mogelijk tegen je aan. Middelste is een hele slechte slaper. Heb heel lang met hem op mijn borst geslapen en nu ligt hij nog regelmatig bij ons in bed. Soms slaapt hij dan wel weer verder en soms maakt hij er een feestje van. Jongste ligt nu ook veel bij mij. Val tijdens het voeden in slaap en wordt vaak dan weer precies zo wakker als hij zich meldt voor de volgende voeding . Mijn man vlucht vaak naar het logeerbed op zolder
Hihi hier is de jongste ook een hele slechte slaper. Ook op heel veel vlakken hulp gezocht want wij snapten het niet. Als baby maar 2x overdag slapen meteen. S avonds pas om 23u moe zijn. Met 14m sliep hij helemaal niet meer overdag... en alsnog s avonds niet willen slapen he... maar we hebben er nu een weg in gevonden. En het houdt ook in dat hij dus nog altijd bij ons slaapt en de oudste denkt regelmatig dus: dat vind ik ook wel gezellig. Dus die komt erbij. Gelukkig is dat wel een makkelijker slaper... Maar de mensen die in verleden tijd praten. Hoe is het bij jullie overgegaan? Gewoon vanzelf door de jaren heen?
@Zuri: onze middelste begint nu beter te slapen. Bij hem is het echt medisch. Zijn longen moesten goed ingesteld worden op medicatie. En als hij iets binnen heeft gekregen waar hij niet tegen kan, dan merken we het 's nachts door buikpijn. Hij heeft nu ook weer forlax om zijn ontlasting makkelijker te maken en dat zorgt er wel voor dat hij nu veel vaker de nacht helemaal doorslaapt.
ik wacht nog tot het over gaat Hij wordt 8 in januari. Wij hebben echt alles geprobeerd, maar hij was gewoon heel verdrietig alleen. Dat was vanaf geboorte. Tussenin sliep hij altijd meteen, maar die nabijheid was voor hem echt een must. Ik droeg m hele dagen rond (had ik toen maar geweten van draagzakken/doeken ). Vanaf 1 jaar deed ie geen middagslaap meer. Nu, als ik wakker word van m, stuur ik m terug naar zijn kamer en anders heeft ie mazzel. Mijn man verklaart de bank meestal tot slaapplek (maar dat is ook omdat ie altijd voor de tv in slaap valt als ik al naar bed ben...) Die jongste sliep al heel snel de nachten door, niet lang daarna ging de avondvoeding (tegen 23 uur eraf) en nu slaapt ie van 19:30-07:30 uur en wordt zelden wakker en als dat al gebeurt, valt ie zelf weer in slaap. Zo'n enorm verschil met de oudste. Wij wisten in t begin niet wat we meemaakten.
Ik slaap regelmatig eigenlijk elke nacht met mijn kinderen in bed vandaar ook dat als profielfoto ik ben van het veilig samen slapen ik zie het een beetje als jonge diertjes die verlaten ook past het nest als ze voor zichzelf kunnen zorgen.
@joepy spannend! Hopelijk mooie test in handen straks! @mamavantwee37 altijd weer even balen! Hadden jullie voor af besloten tot einde dit jaar te proberen ? Klote zulke lange cyclussen, want je mist idd kansen daardoor. Hier mn dochter vanaf baby heel veel in bed gehad. Dat is iets wat ik echt heb afgeleerd noooooit weer! Tot 2.5 jaar lopen spoken hele nachten beneden gezeten met haar. Was echt dood op na die 2.5 jaar.
Ik betwijfel of het door het samen slapen komt hoor. Mijn zoon was indd ook bang om alleen te zijn, dan brak pas echt de hel los. Maar hij had het zelfs zo erg dat een cosleeper al niet ging. Hij moest echt lichamelijk contact behouden. Maarja je gaat er indd wel echt aan onderdoor hebben wij ook ervaren. Op een gegeven moment verbaas je jezelf erover hoe goed je kan functioneren onder zwaar slaapgebrek. je gaat echt op standje overleven.
Dit hadden wij dus. Het was echt het lichamelijk contact wat hij nodig had. Hij had ook echt verdriet. Wij hebben op een bepaald moment met het cb, na zo ongeveer alles geprobeerd te hebben dat we er dan maar aan toe zouden geven. Ik was compleet gesloopt. Viel zelfs op mijn werk in slaap. Nadat wij het los hadden gelaten en hem tussenin lieten slapen, tegen me aan, ging het over. Nu nog is het een ontzettende knuffelkont die t liefst de hele dag tegen me aankruipt.
Ja en nee. Ik wilde het leeftijdsverschil tussen onze jongste nu en een baby niet meer dan 2 jaar laten zijn. Dus ik heb daarvoor nog de cyclus van december en januari. Dan zou dat nog lukken. En dan moeten we kijken wat we dan willen, want dat zou wel betekenen dat we iets moeten gaan bedenken qua ruimte en evt verbouwen.
Hopelijk zijn die voldoende! Maar kan me voorstellen als je met de tweede ook 2.5 jaar bezig bent geweest nu ook twijfelt.
Wat balen @mamavantwee37 !! Blijft toch altijd een teleurstelling. @Jorietje , ben wel heel benieuwd naar jou !! Hier de oudste ook lekker bij ons genomen, we waren gesloopt en wisten nog helemaal niks van het ouderschap haha. Slaapt nu prima in haar eigen bed en komt eigenlijk nooit bij ons liggen. Middelste daarentegen wel (nu niet hoor, maar heeft voor de geboorte van de jongste weer ff een periode gehad dat hij in de nacht bij ons kwam liggen). Hij is ook een enorme knuffelkont en vindt het gewoon prettig, ik houd van mijn nachtrust dus geef er ook gewoon aan toe zeg ik heel eerlijk, daarbij vind ik die handjes om me heen ook gewoon heerlijk.
Ik denk weleens van die simpele dingen van als volwassen samen slapen met degene van wie ze houden waarom zou een baby dat niet willen ? (ik ben alleenstaand dus heb ook meer ruimte in mijn bed en minder privacy nodig en ook ben ik iemand die goed leeft op 5 6 uur per nacht) Ik had al anderhalve dag best wel erge buikpijn en pas met mijn positieve ovulatie test dacht ik oo zou wel een zware klus beneden zijn om mij te restarte ik had nooit last van ovulatiepijn of menstruatiepijn, Hebben jullie een gevoelige eisprong ? Toen ik getrouwd was ben ik zo 2 jaar bezig geweest en nooit zwanger geweest, Maar bijna elke maand zag ik wel dingen zoals me tepels zijn donkerder en ik voelde ook van alles en dan was het elke keer een klap in mijn gezicht als ik gewoon ongesteld werd maar je kan jezelf echt een soort van gek maken en als je er mee bezig ben bewust of onbewust dan voel je elk krampje of kan je naar je afscheiding kijken je gezicht en als iemand iets zegt over je uiterlijk dan kon ik ook weleens denken dan moet het wel raak zijn .
Ik was vorige week bij het cb met hem, nu 2 geweest, en hun advies was zelfs: zet zijn bed gewoon op jullie kamer dan kan hij daar voortaan slapen en lig je zelf wat lekkerder. vind het fijn dat dit cb zo modern is. Waar we eerst woonden was het echt "welkom in de jaren 60"
Wij hebben ook zo'n fijn consultatiebureau. Kreeg van hen idd ook het advies om gewoon weer lekker samen te gaan slapen toen het niet lukte om de middelste op zijn eigen kamer te laten slapen. Terwijl mijn moeder (van bijna 70) toen de jongste net 1 week oud was zei dat ik hem nu toch echt in zijn eigen bedje moest gaan leren slapen toen ik vertelde dat hij voornamelijk bij mij slaapt