Hallo dames, Ik ben op een punt aangekomen dat ik nogal ongelukkig ben in onze relatie. Het voelt alsof we uit elkaar groeien. We hebben een aantal heftige gebeurtenissen samen gehad en overleefd. Althans dat leek zo. Ik zit door alles tegen een burn-out aan. Ergens wil ik alles toegeven en doorleven voor de kids maja en dan? maar wat zijn nou nog manieren er samen uit te komen? Met praten belanden we steeds in een discussie en lopen we vast. Therapie? iemand in hetzelfde schuitje?
Als het niet lukt om er samen over te praten omdat dit uitloopt op discussies en jullie vervolgens vastlopen, dan zou ik relatietherapie overwegen als jullie beide aan jullie relatie willen werken. Hier moet je wel beide achter staan, anders is het zonde van je tijd.
Misschien is mijn mening niet echt populair. Maar ik ben van mening dat je niet altijd oneindig moet blijven proberen voor de kinderen. Kinderen zijn niet altijd beter af als ouders samen zijn, en buiten de kinderen is je eigen geluk ook heel belangrijk. Ik ben nu ook alleen, en ik heb misschien minder geld en geen groot huis, ik woon op een klein flatje, maar ik ben nu veel gelukkiger. Als je therapie ziet zitten kan je dat doen, kan nooit kwaad, maar het is ook geen zonde als je dat niet ziet zitten. Veel mensen vinden dat ze alles gedaan moeten hebben, en ergens klopt dat ook wel. Maar vaak is dat onbewust al geprobeerd en is de koek gewoon op. Als de liefde er nog zit dan zou ik zeggen vecht ervoor, en ik hoop voor je dat het beter zal gaan.
Her klinkt alsof jullie het wel willen maar niet meer weten hoe. Voor ons heeft de poh bij huisarts echt enorm geholpen. We zijn individueel en samen geweest z'n 1.5 jaar.
Als je niet meer weet hoe ga dan terug naar de basis. Hoe heb je elkaar leren kennen, wat vond je toen leuk aan je partner. Herbeleef de eerste dates, regel een avond oppas. Boek een hotelletje. Het is nu met corona een beetje lastig. Maar probeer de beslommeringen weg te drukken door weer plezier te hebben samen. Ik weet niet wat voor dingen er zijn gebeurt. Want sommige zaken moet je niet meer willen oplossen. Geen idee of je er iets meer over kan zeggen.
Zeker hulp zoeken en met elkaar in gesprek. Zorgen dat met de hulp jullie beide je gevoelens emoties en verwerking kunnen doen. Een onpartijdig persoon die als buffer fungeert kan zo goed zijn om alles echt uit te spreken en opnieuw met elkaar in contact te komen. Op een positieve en opbouwende manier. Ipv met verwijten of ruzie tot gevolg.