In mijn geval, als ik mijn man daarvoor wakker zou proberen te maken zou hij mij denk ik nog net niet het bed uitgooien. Hij wil altijd wel, maar zijn slaap is heilig.
Dat ben ik met je eens. Ik was 25 toen ik mijn ongeluk kreeg. Als ik vanaf toen de chronische pijn en vermoeidheid de overhand had laten nemen in ons seksleven kan ik me echt voorstellen dat mijn man het buiten de deur was gaan zoeken. Dan had hij (of eigenlijk wij) vanaf zijn 26e een seksleven gehad van een bejaards stel voor de rest van ons leven. En daar word denk ik niemand gelukkig van ondanks dat in een relatie seks niet het belangrijkste is. Maar als je het echt moet gaan missen denk ik wel dat het besef komt dat het wel belangrijk is. Dus ziek worden overkomt je en kies je niet voor. Hoe je daarna je seksleven in vult ad hand van die ziekte (binnen de grensen van wat nog mogelijk is) is in mijn ogen wel echt een keuze! En in mijn geval is dat een keuze die inhoud dat ik regelmatig zin moet maken (omdat dat zin niet in mij zelf meer zit), dat ik me regelmatig over mijn vermoeidheid heen moet zetten, en dat ik me erbij neer moet leggen dat ik daarna nog meer pijn heb dan dat ik altijd al heb. Maar eerlijk het is het me allemaal waard.
Zin maken ja, over vermoeidheid heen zetten ja, maar meer pijn is voor mij geen optie, ik kan er ook dan echt niet van genieten als elke beweging alleen maar meer pijn veroorzaakt.
Neen je kon het niet echt weten. De vooruitzichten zijn heel goed. Dus doen wat moet en erna gewoon van heel dichtbij opvolgen en het pakken zoals het komt.
Ik neem aan dat je je kinderen ook met het geloof opvoed? Hoe zou je erin staan als die later dat stukje seks voor het huwelijk niet zo aanpakken als in het geloof word omschreven?
Ik kan me ook niet voorstellen dat een man er in zo'n geval van geniet. Misschien projecteer ik het ook wel teveel op mezelf nu. Maar mijn man zou dat dus niet kunnen als hij weet dat ik pijn heb (helaas heb ik ook vaak buikpijn door twee operaties).
Nou dat wilde ik er idd nog bij zetten. Als ik de hele dag met pijnstillers en een kruik lig te kermen van de pijn, heeft ie er echt geen zin in. Hier ook door operaties trouwens.
Voor jou en alle andere koppels die al samen zijn sinds jullie jeugd. Wat is jullie ervaring qua experimenteren met seks? Hebben jullie dit meer gedaan toen jullie nog jong waren of komt dat juist nu jullie volwassen zijn? Of juist helemaal niet omdat daar geen behoefte aan is? Hier dus de ervaring dat dat bij ons pas van de laatste jaren is. We proberen veel meer verschillende dingen dan toen we nog jong waren. We communiceren de laatste jaren ook veel meer en beter over de seks dan vroeger. Nu bespreken we veel meer wat we echt lekker vinden en wat ons opwindend lijkt. Vroeger was het toch allemaal wat platter en simpeler (en saaier) maar daar waren we toen tevreden mee.
Dat vind ik echt een heel stom vooroordeel die nergens op gebaseerd is. Misschien je eigen ervaring maar daarop kun je niet een grote groep mannen veroordelen.
ja klopt. Ze gaan ook in het weekend naar moskee. Dat vinden ze heel leuk. Ik heb zoiets van ik geef het mee, maar leg niks op. Iedereen moet zijn leven kunnen lijden hoe die het zelf wil. Qua seks heb ik wel liever dat ze wachten tot ze volwassen zijn. Nu ik ouder ben en meisjes zie van 16 dan denk ik wow jullie zijn nog kind! Ik vind 16 jaar wel jong, en zou fijn vinden dat ze wel wachten tot ze een vaste relatie hebben en niet met een scharrel die ze net een maand kennen.
Hier ook wel zo. Ik was man zijn eerste en hij mijn tweede en eigenlijk was alles wel prima. Toen werd het een heel hectische periode met 3 kinderen in korte tijd en een depressie en nu de kinderen wat groter zijn komt er meer ruimte voor experimenteren. Laatst voor het eerst een spel besteld en er staat ook voor het eerst een speeltje op het programma. Nu nog wat meer tijd, want met een puber die net zo laat naar bed (of vroeg eigenlijk) als zijn vader en een gehorig huis vind ik het best lastig om een goed moment te vinden.
Over pijn en seks: zit denk ik ook wel verschil in of je (meer) pijn ervaart na de seks of dat je echt pijn hebt tijdens de seks. In het eerste geval is het makkelijker je er overheen te zetten dan in het laatste geval, als ik naar mezelf kijk.
nee dat was helemaal niet op die manier bedoeld. Misschien heb ik het onhandig geschreven. Ik bedoel dat je nooit wat de buitenkant kan weten wat iemand wel of niet doet.
Ook daarin, het kan allemaal wel door de mensen worden gedoogd als mannen het doen en bij vrouwen niet. Maar uiteindelijk zullen ze aan die mensen die dogen geen verantwoording voor hun daden en zondes moeten afleggen. Dat is maar aan 1 iemand en dat is Allah op de dag des oordeels. En dan wegen die zondes voor de mannen net zo zwaar als voor de vrouwen. Dus dat stiekem drinken, stiekem mastruberen en stiekem seks voor het huwelijk is niets meer en niets minder dan zichzelf in de maling nemen.
Och ik was zelf 16 en totaal geen spijt van. Heel mooie ervaring, relatie van bijna 3 jaar gehad en daarna mijn man ontmoet. Vaste relatie zou fijn zijn, maar een fijne ervaring is wat ik ze vooral gun.
Klopt. Daar zat ik toevallig net aan te denken. Kan me zo voorstellen dat bij @GossipGirlxoxo de pijn nadien erger wordt door misschien bepaalde bewegingen (als ik het fout heb, sorry). Bij mij is er echt een directe link en ook nog heel dichtbij zeg maar.
ja dat klopt maar dat is denk ik echt een cultuurding. En jezelf in de maling nemen.. zo zie ik het niet. Het is niet zo omdat je een keer alcohol drinkt dat je dan maar helemaal niks moet doen.
Oh die van mij heeft daar in de avond/nacht geen problemen mee. Wel in de ochtend als ik hem voor de wekker wakker maak. Hij krijgt dan wel zin na wat friemelen van mijn kant maar heel blij maak ik hem daar in eerste instantie niet mee. Dus liever niet in de ochtend.