Ik werd dagelijks gepest, opgewacht na schooltijd en achterna gezeten op de Mavo omdat ik te dik was, geen merkkleding droeg en weigerde te roken/spijbelen/spieken/rotzooi trappen om maar "stoer" gevonden te worden. Alle treiterijen hebben me veel eigenwaarde, eenzame uren en verdriet gekost. Tegelijkertijd sterkte hun gedrag me in mijn mening dat als me niet leuk wilden vinden om wie ik wel was en wat ik wel deed, dat ze dan de hoogste boom in konden. Dan waren ze me gewoon niet waard. Wat ze ook deden, zeiden of wilden van me, ik hield mijn poot stijf. En daar kan ik echt trots op zijn want ik had ook toe kunnen geven om van het gedonder af te zijn. Het effect dat het heeft op mijn leven, is dat ik altijd en overal enorm onzeker in/over ben: - HOE kan het toch dat mijn man me PRACHTIG vindt? Ik snap er werkelijk niets van. Ik geloof hem absoluut maar begrijpen doe ik het totaal niet. In het begin van onze relatie vroeg ik hem met regelmaat wanneer zijn vrienden met de candid camera te voorschijn zouden springen, zich bescheurend dat ik er in getrapt was dat hij echt interesse in mij zou hebben. - Op mijn werk heb ik leuke collega's en lig ik best aardig in de groep. Toch maakt kliekjesvorming onder collega's (en ja, dat is er) me enorm onzeker want doen ze misschien leuk in mijn gezicht en lopen ze zich stiekem achter mijn rug te verkneukelen om die domme Niva0230 die denkt dat ze aardig gevonden wordt? Dagelijks zijn mijn gevoel en ratio hierover met elkaar in conflict. - Op het schoolplein houd ik mij afzijdig. Een enorm populaire moeder zoekt regelmatig toenadering en ze is echt superlief! Maar ik snap niet dat ze vrijwillig met mij zou willen praten? Wat heb ik haar nou te bieden? Ze kan aan elke vinger 10 contacten/vriendinnen krijgen. En die hééft ze ook. En toch praat ze uit zichzelf tegen me...schiet mij maar lek! -Op het forum als ik iemand tag en/of ik reageer mee in algemene reacties en hier wordt nauwelijks tot niet op gereageerd moet ik mezelf toespreken dat ik me niet moet aanstellen, er zal vast een logischere verklaring voor zijn dan dat diegene/jullie denkt/denken: die zullen we eens lekker moedwillig negeren. Gedeelde smart, is halve smart en hoewel ik niemand de ellende gun die ik hier allemaal gelezen heb, ben ik een soort van "blij" dat ik hier niet als enige mee (ge)kamp(t) (heb).
@NiVa0230 enorm herkenbaar wat je schrijft, over schoolpleinmoeders en over je man. Ik vraag mijn man ook regelmatig hoe het toch kan dat hij voor mij gekozen heeft Mijn man kletst namelijk wel gewoon met de populaire moeders op het schoolplein .. en dan denk ik “als je ook op zulke vrouwen af durft te stappen, waarom heb je dan in vredesnaam voor mij gekozen?”
Het is zo moeilijk uit te leggen. Zo’n lang verhaal ook. Een van mijn beste vriendinnen begrijpt niet dat ik nog contact heb. De enige die het begrijpt is mijn zus. Hij heeft heel veel verkeerd gedaan, en ook veel goed. Hij heeft inmiddels ook de schuld bekend en excuses aangeboden. Het is zo ver gekomen dat ik vorig jaar de politie heb gebeld voor mijn moeder. Sindsdien en in al die jaren Is er wel heel veel gebeurd hoor. Te veel om hier te noemen. Maar ergens hebben mijn zus en ik nog dat we ze onder onze hoede moeten nemen. Er is zoveel kapot bij die mensen. Voorbeelden van pesten was elke dag aan het haar trekken, maar ook op me spugen, en met de dood bedreigen. Pesten door te zeggen dat ik dikkere benen dan mijn moeder had op die leeftijd. Lippenstift op, was ‘heb je met je bek in het zand gezeten’. Op een verjaardag roepen dat je in je broek gepoept hebt. En dan nog het lichamelijk geweld bij mijn broer ,zus en moeder. Ik ben er van ons gezin toch wel het beste uitgekomen. Mijn zus heeft wel therapie en haar leven lang al stress. Mijn broer is ook niet in staat een normale gevoelens te uiten en is heel erg star. Ik snap heel goed dat pesten littekens geeft. Door wie je dan ook gepest wordt.
Blijkbaar zien onze mannen iets in ons dat wij zelf niet (meer) kunnen zien door de pesterijen. Gelukkig dat we zulke lieverds getroffen hebben. We zijn het vast wel waard
Heb ik ook! Zelfs op mijn slankste was het altijd zoeken naar hoge laarzen waar mijn kuiten in pasten.. (tegenwoordig helemaal onmogelijk) Ik heb de bouw van mijn vader. Dus ook mijn bh maat is nooit onder de 80 geweest. Ook niet toen ik in maat 36 zat. Best irritant
Wat fijn om dit te lezen! Ik ben persoonlijk van mening dat het schoolsysteem aangepast zou moeten worden. Vandaag de dag is via je telefoon/tablet zo veel informatie op te zoeken, waardoor bepaalde vakken naar mijn mening minder belangrijk zijn om zo uitgebreid aangeleerd te krijgen, als een deel van die tijd gebruikt wordt om kinderen te leren hoe ze bij al die informatie zouden kunnen komen (ipv uit het hoofd stampen) en een deel van de tijd besteed zou worden aan sociale vaardigheden, leer kinderen hoe ze met anderen om moeten gaan en leer ze hoe zij zich wel en niet zouden moeten laten behandelen. Leer kinderen hoe ze een goed mens worden en dat je een sterker en gelukkiger mens wordt, als je goed bent voor de mensen om je heen en goed bent voor jezelf. Dat is zo veel belangrijker naar mijn mening dan leren waar Drente ligt of de tafel van 13 uit je hoofd leren, omdat er geen schade komt door die dingen niet te weten, maar er wel heel veel schade is doordat mensen niet goed weten hoe ze met zichzelf en hun medemens om moeten gaan. ———— Ik vind het heel erg voor de vrouwen hier die gepest zijn. Ik ben zelf ook gepest op de basisschool, niet heel heftig, maar ieder beetje is te veel. Ik vind het heel erg om te lezen wat sommigen mee hebben gemaakt. Ik ken een aantal mensen die in het verleden hebben gepest en stuk voor stuk hebben ze er enorm spijt van en zouden ze het terug willen draaien. Pesten heeft eerder met onzekerheid van de pester te maken, dan met het niet goed genoeg zijn van degene die ze pesten. Zou fijn zijn als iedereen wat toleranter wordt, zowel naar zichzelf als naar anderen. Gun een ieder de wereld inclusief jezelf
Wat een afschuwelijke verhalen, mijn hart breekt... kinderen kunnen zo gruwelijk gemeen zijn. Ik ben op de basisschool niet echt gepest maar was wel een buitenbeentje en werd buitengesloten. Ik kan me nog die vreselijke momenten in de gymzaal bedenken dat je als moetje als laatste gekozen werd omdat het moest. Op de middelbare school was ik echter de sjaak. Ik was een echt paardenmeisje en gaf werkelijk niks om mijn uiterlijk. Ik zat met een grietje in de brugklas waarmee ik ook in groep 8 gezeten had. Ik zat toen op het laagste niveau (LWOO) en de locatie was vreselijk. In groep 8 vertelde ik tijdens een bijeenkomst van bureau halt trots over mijn lesbische zus. Op de een of andere manier is dat verhaal me achtervolgd naar de middelbare en ineens was ik ook lesbisch en zou ik continue naar de borsten van klasgenoten staren. De meiden in mijn klas hadden vriendinnen in andere klassen en al gauw was ik de paria van de school. Ik werd uitgescholden, belachelijk gemaakt, buiten gesloten, bespuugd, geduwd en mijn fiets werd vernield. Thuis kon ik niet terecht, mijn vader was verliefd geworden op een veel te jonge vrouw en dit hele spektakel speelde zich binnenhuis af. Mijn ouders hadden het veel te druk met zichzelf, mijn moeder zei gewoon ‘je niet laten kennen en er gewoon bij gaan staan, doen alsof je dom bent’ dus dat deed ik. In het vierde jaar stopte het net zo plots als dat het begon. Heel bizar. Tijden een sport middag kwamen twee meiden naar me toe en boden me hun excuus aan. Ik heb nog een redelijke laatste jaar gehad. Maar het heeft me oa met andere gebeurtenissen voor het leven getekend. De schaamte, de eenzaamheid. Nergens bij horen en nergens gezien en gehoord worden. Het was een vreselijke tijd...
Maar wie zijn dan de "populaire" moeders op een schoolplein? Dat populair zijn houdt toch wel op na de pubertijd? Bij populair denk ik aan tegen iemand opkijken. Is meer iets voor tiener toch? Ik probeer echt te bedenken wie het bij ons op het plein zouden zijn, maar ik zie niemand voor me. Of ik heb een blinde vlek, kan ook natuurlijk
Die "schoolpleincultuur" is volgens mij ook iets typisch Nederlands. Hier halen ze gewoon hun kind op en dat is het dan, zie nooit dames of heren (ook veel vaders halen hier nl hun kind op) met elkaar praten eigenlijk. Overigens denk ik niet dat populariteit ineens ophoudt na de middelbare school. Op werkplekken zie je het ook vaak, met als gevolg pesterijen/buitensluiten. Zelfs mijn moeder hebben ze vlak voor haar pensioen (!!) nog proberen weg te pesten... Is ze overigens niet gelukt.
Ja echt? Dat herken ik totaal niet eerlijk gezegd. Maar ik kom ook vlak voor de bel gaat naar school, begroet de andere ouders en ga weer weg met mn kinderen. Zou niet weten wat er verder besproken moet worden dan een speelafspraakje. Had er geen weet van dat dit nog speelt onder volwassenen en zeker niet in een bedrijf. Scheelt misschien wel dat ik amper vrouwelijke collega's heb?
Ik ben net zo met ophalen van de kinderen. Ik zou ook niet weten wie dan die ‘populaire’ moeders zouden zijn. Ik denk dat het wel scheelt dat ik me sinds een paar jaar realiseer dat iedereen ook maar mens is. En dat een directeur van een groot bedrijf ook verdrietige dingen mee maakt. Dat de ‘knapste’ man of vrouw ook gewoon een oppervlakkige leeghoofd kan zijn of een ernstig zieke partner hebben. Ieder mens een unieke samenstelling van positieve en negatieve punten is. Dus ja ik zie wel moeders die er altijd tiptop uitzien, maar ja dan is misschien het buitenkantje dan net even “beter” maar there is more than what meets the eye. Ik kan bijvoorbeeld ook niet opkijken tegen iemand die zogenaamd perfect is: picture perfect uiterlijk, goede baan, luxe auto, groot huis en die zichzelf verheven voelt. Ieder mens heeft wel iets in zijn of haar leven wat pijn of verdriet doet of gewoon minder wenselijk is. Ik kan daarom tegen niemand écht opkijken, maar ik kijk ook niet op de mensen neer. qua werk. Ik werk in een team met alleen maar vrouwen, maar daar is enkel vriendelijkheid, liefde en behulpzaamheid. Niemand wordt gepest of getreiterd. En als dat wel lijkt te ontstaan, zal iedereen dat gedrag de kop in drukken en om proberen te draaien naar een gezond en veilig werk klimaat
Sowieso snap ik dat pesten op de werkvloer niet. Als volwassenen zit je toch helemaal niet te wachten op een ongezellige sfeer. Dan wil je toch met plezier naar je werk gaan dus doe je toch als team je best die sfeer zo goed mogelijk te houden. Niet dat ik het van kinderen wel snap maar een volwassen iemand hoort zich toch te beseffen wat belangrijk is in het leven en daar hoort een rot sfeer op het werk zeker niet bij.
Klopt zeker! Ik denk ook dat dit alleen speelt bij mensen die zelf niet lekker in hun vel zitten of ontevreden zijn met zichzelf. Waarin de ene slachtoffer wordt en de ander dader. Als iemand lelijk doet tegen mij, dan ben ik me er altijd wel bewust van dat diegene lelijk doet omdat er iets bij diegene is waardoor hij/zij zich niet goed voelt. (Ik probeer dan erachter te komen wat dat is en wellicht kan ik diegene helpen om zich beter te gaan voelen, dan verbetert de sfeer ook)
Ik denk ook dat het grotendeels aan mij ligt, dat het deels door mijn pestverleden komt ook, dat ik snel het gevoel heb dat ik er niet bij hoor. Dat ik moeilijk zomaar contact maak, en in mn eentje sta terwijl iedereen vrolijk met elkaar kletst. Dus het is juist heel logisch dat jij het niet herkent.
Wat jij nu benoemt word ook weleens (bij kinderen) gebruikt om het pesten soort van goed te praten. Dat de pester vast zelf onzeker is of dat de pester jaloers is. Dan draaien ze het bijna zo dat er medelijden met de pester moet zijn en het slachtoffer zich niet aan moet stellen omdat ze zich beter moeten beseffen dat de pester dus ook zielig is. Daar heb ik wel moeite mee. En door jouw uitleg werd dat even getriggerd bij me. Mijn kinderen zitten op een "vreedzame" basisschool. Pesten en hoe met elkaar om te gaan is een thema dat vanaf groep 1 tm groep 8 wekelijks aan bod komt. Kinderen vanaf groep 3 krijgen mediation training en zo heeft elke klas 3 of 4 mediatoren die bij ruzie bemidddelen maar die ook andere kinderen weer leren hoe dat te voorkomen. Dit soort kaartjes krijg ik voor dochter in groep 1 regelmatig mee. Een voorbeeld die ze noemde was dat aap en tijger ruzie hadden over een auto. En dan moeten de kinderen oplossingen geven hoe dit voorkomen en opgelost kan worden. Ik denk dat dit werkt. Er word op onze school weinig gepest gelukkig. We zijn een kleine school 8 groepen van max 23 kinderen. En afgelopen schooljaar hebben we 5 nieuwe leerlingen gekregen die bewust voor onze school gekozen hebben omdat ze op hun vorige school werden gepest. Allen hebben het super naar hun zin hier en die ouders zijn zo gelukkig met de overstap.
Sta je er wel voor open als mensen tegen jou kletsen om terug te kletsen? Of denk je dat je door je verleden uitstraalt dat je geen behoefte aan contact hebt? Ik merk aan mezelf dat ik de ene dag met iedereen een praatje kan maken en lachen. Maar de andere dag als ik niet lekker in mijn vel zit en er geen behoefte aan heb niemand verder kletst dan goedemorgen/middag. En ik ben er van overtuigt dat het dan mijn uitstraling is. Dat je in koeienletters van me af kunt lezen dat ik er niet op zit te wachten.
Weet niet of ik zo "goed" zou zijn om eerlijk te zijn. Vind je het nodig om naar of gemeen tegen mij te doen vanuit je eigen onzekerheid, dan ben ik weg hoor. Zoek het even lekker uit..
Herkenbaar, niet om t gewicht maar gewoon "anders". Was als meid meer thuis in de techniek en helaas acne slachtoffer (nu nog steeds, niks aan te doen). Het gepest hield pas op toen ik iemand verrot schopte op t schoolplein van de basisschool (de grootste pestkop van de klas) en op de middelbare toen ik er eentje te pakken kreeg en de lockers in jaagde bij zn nek. Toen lieten ze me met rust. HBO outsider. Werk outsider maar inmiddels tussen dermate veel nerds (IT'ers) dat ik wel mn plekkie gevonden heb.
Idem! Dan kun je terug komen als je wel weer aardig en leuk kunt doen en zo zal ik het ook letterlijk zeggen. Misschien dat ik nog vraag wat diegene zijn/haar probleem is waarom er zo onaardig word gedaan (maar die vraag stel ik al niet meer vriendelijk). Ik ben niet haatdragend dus dan kan ik het wel opbrengen om weer aardig en leuk terug te doen als iemand weer normaal doet na eerst stom gedrag.