Werd jij vroeger gepest?

Ik lees hier veel dames die gepest werden omdat ze te dik waren, wat natuurlijk heel erg is! Ik werd juist gepest omdat ik dun was. Er is me nooit fysiek iets aan gedaan maar de opmerkingen als: heb je een eetprobleem? Trekdrop, spersieboon, je hebt geen vormen, je hebt doperwtjes (ik heb een kleine A waar ik nu eigenlijk pas tevreden over ben). Zelfs ouders van vriendinnen maakten opmerkingen.
Het bizarre is dat ik het nu nog zelfs regelmatig hoor. Nu kan ik het echter heel goed relativeren maar ik ben altijd wel een flink tegenstander van skinny bashen. Iets wat de media bijvoorbeeld vaker doet dan je denkt. Onlangs nog kwam ik online een reclame tegen van een kledingwebshop voor grotere maten. "kleding voor de echte vrouw" was het slogan. Ben ik geen echte vrouw omdat ik geen dikke billen en grote borsten heb?

 

Ik ben in groep 8 heel erg gepest omdat ik zo'n beetje de eerste was die borsten kreeg. Bikinistukje lostrekken met zwemmen etc.. Vreselijk last van gehad en heeft er voor gezorgd dat ik met een stuk in mn kraag naar de middelbare ging. Gelukkig alles goed gekomen maar pesten accepteer ik echt niet. Ik hoef het ook niet te horen bij mijn kinderen, niet als pester of als gepeste. Daar zit ik echt bovenop.

 

Ik werd ook veel gepest omdat ik als eerste borsten kreeg. Ik was flink en ook daar werd ik erg mee gepest op de middelbare school ging dit vrolijk verder en kwam er ook geweld bij kijken. Ik ben heel erg lang onzeker geweest over m'n uiterlijk daardoor.
Toen ik door m'n maagverkleining heel veel afviel kreeg ik ook veel commentaar, niet nog meer hoor! Nu is het wel genoeg he? Heb je een eetstoornis?! Ben je ziek?

Het is eigenlijk nooit goed

 

Je bent prachtig zoals je bent! <3

 

In de klas van mijn kinderen wordt gelukkig niet gepest en daar zitten kinderen met rood haar, brillen, beugels en een jongetje met een oor wat heel erg naar beneden hangt. Helemaal niemand wordt gepest.

 

ik heb dus exact hetzelfde! Ik werd er vroeger al mee gepest en nu krijg ik er nog vaak opmerkingen over, hoe vaak ik mezelf wel niet moet verdedigen over mn gewicht/figuur. Toen ik een jaar of 18 was woog ik 47 kg en was ik rond de 1.70m. Ik kon eten wat ik wilde, kwam niets aan. En nog steeds haast niet. Ik heb inmiddels 3 kinderen, heb nog steeds dezelfde lengte en weeg nu 54 kg. En nee, ik lijn niet, ik sport niet, eet gewoon (ook gewoon fastfood, niet extreem gezond, minimaal 3 maaltijden en ook tussendoortjes, chips). Tijdens al mn zwangerschappen kwam ik ruim 20kg aan, maar met een half jaar was ik dat ook weer kwijt. En natuurlijk is dat ook fijn. Maar soms zou ik echt wel een paar kg meer willen wegen en me niet bij elke opmerking over mn lichaam hoeven verdedigen.

 

Mag ik iets vragen aan de mensen hier die gepest zijn? Ook aan de mensen die niet gepest zijn uiteraard.
Stel nou, dat jij vroeger bijvoorbeeld gepest werd omdat je flaporen had en je ziet nu aan je kindje dat die ook flaporen heeft. Zou je dan je kindje laten ‘helpen’ om van die oren af te komen omdat je weet, vanuit je eigen perceptie, dat dit nog weleens een mikpunt zou kunnen zijn?
Of een beugel laten zetten omdat de tanden wel heel groot zijn?
Andersom kan ook natuurlijk: dat je zelf niet gepest bent maar dat je qua uiterlijk of misschien wel innerlijk iets ziet waarvan je denkt dat het nog weleens op pesten kon uitkomen?
Ik hoop dat ik niemand beledig omdat ik misschien verkeerde woorden kies nu, maar het kwam net in me op

 

Nee.
Juist omdat ik ervan overtuigd ben dat het pesten niet vanwege die uiterlijke kenmerken is.
Én stel iemand maakt er een vervelende opmerking over. Is dan de boodschap dat dat het probleem van die ander is? Of geef je je kind mee dat hij zich aan moet passen aan de gangbare mening?

Ik zou wel extra alert zijn op pesten (ben ik sowieso). En mijn kind sterken in zijn zelfbeeld. Dat hij mag zijn wie hij is. En dat dat ok is.

 

Ik ben gepest om mijn gewicht. Mijn middelste is altijd stevig geweest. Al toen hij in mijn buik zat. Ik hou wel grenzen aan in wat hij mag eten. Maar daarin zoek ik geen extreme. Ik denk dat het vooral makkelijker is om een mikpunt te vinden als het bij diegene niet goed gaat thuis. Ik wil die stabiele basis zijn voor hem waar hij op terug kan vallen mocht hij gepest gaan worden. En ik besteed extra energie aan het ontdekken van zijn sterke kanten.

 

Hier sluit ik me volledig bij aan @Iertje81.

 

Ja, ik denk het wel. Ik merk door het gepest van vroeger, dat ik erg onzeker ben in hoe mensen mij als moeder vinden of wat mensen van mijn kinderen vinden. Een flapoor correctie zou ik wel extreem vinden en alleen doen als het kind er ook last van heeft.

 

Ik was 47 kg op 1.63 tot mn 23e ongeveer. Pas vanaf mn 30e kwam er montjesmaat (no pun intended) wat bij. Ik hang nu tussen 57-61, ik wissel ook een cup elke maand, hormonen. Maar met die range zit ik nu wel een jaar of 3-4 stabiel.

Boven 61 voel ik me sloom, onder 57 voel ik me zwalkerig.

Als meissie op de middelbare was ik tot aan 6 VWO 36 kilo, kon bunkeren wat ik wilde, zinloos. Werd er niet mee gepest, DAAR dan niet mee, merendeel zat me in t begin in shock aan te kijken, 6 boterhammen met de lunch, geregeld in een tussenuur dat er nog t nodige weggewerkt werd. "Waar laat jij dat?!?"

Poeders, extra voedingswaarde shakes, aangevulde melkzooi, allerhanden dieten. Op een gegeven moment was ik t gewoon zat en trok ik de stekker uit de goed bedoelde pogingen van artsen en mn ouders.

"laten we realistisch zijn, menigeen heeft een spijsvertering, ik heb gewoon een hoogoven draaien. Alle leuke, vooral smerige pogingen ten spijt, ik kap hier mee."

Woog 73 op einde zwangerschap maar dat was eigenlijk al weg na de bevalling op 2 kilo na, dat was 2 weken later weer weg. Ik sport niet, ben zeker niet op dieet, alleen ik ben wel bijna altijd bezig.

 

@Iertje81 Eigenlijk denk ik van niet want ik geloof niet dat die redenen de aanleiding waren voor het pesten. Ze zochten alleen iets dat ze tegen me konden gebruiken.
Operaties e.d vind ik sowieso erg ver gaan. Maar ik let zeker wel meer op het eten dan mijn moeder destijds deed. Niet eens alleen zozeer vanwege het pesten.

In NL werd mijn oudste dochter ook gepest, en het "grappige" is dat hetgeen waarmee ze werd gepest (namelijk haar afkomst - dat ze half Nederlands is, dat kon een bepaalde groep Marokkaanse meisjes niet accepteren) dat haar hier juist zo populair maakt. Gelukkig zegt ze dan wel tegen die meiden dat ze niet anders of beter is dan hen.

Waar ik wel heel blij mee ben is dat de jongste (ASS) niet wordt gepest, die kans was natuurlijk wel groot. Ze speelt wel alleen maar met één meisje uit haar klas, die ze overigens al kende omdat het haar achternichtje is

 

Ik ben heel erg gepest vroeger begon op de middelbaar en eindige eindelijk op het mbo.
Het begon in groep 6. Ik heb zelf autsime en ik reageerde destijds anders dan andere. Ik was wel heel spontaan en ook extreem aanwezig. Het begon met kleine pesterijen. De genadeslag kwam in groep 7. Toen de meester dood leuk vertelde in de klas. Dat ik niet goed bij me hoofd bent....dat ik speciaal ben.... toen kon ik niks meer. Mocht niet meer bij kinderen thuis spelen want stel dat ik hun kinderen zou besmetten ... (hoe verzin je het autisme is besmettelijk) groep 8 had ik gelukkig een fijne meester die probeerde mij te begrijpen en als ik weer te veel prikkels binnen kreeg liet die mij tekenen (vond ik leuk) op de midelbaar werd het erger... van slaan ,bedreigen, fotos maken uitschelden, dingen toewensen hele nare roddels rondbazuien (die de mensen nog gebruiken zodra ze mij naam horen oohh ben jij van dit.. )en buiten school ging het gewoon door... dat ik op me 14 zelfmoord heb probeerde te plegen. Een "vriendin" heeft dit voorkomen. Maar nog geen 3 maanden erna zag deze "vriendin" in het groepje (30 man) die mij zwaar hebben mishandeld.
Ik heb een klein antwoord gekregen op waarom.. van 1 van de jongens die mij pesten. (Deze had een relatie met mijn zusje hoe vezin je het ..)
Ze pesten me omdat ze me leuk vonden.. ik was ver gevormt dan de meeste meiden. Ik was vrolijk en spontaan en leuk om te zien..
Er is in die tijd nog veel meer gebeurt maar dan ben ik over een jaar nog bezig met typen.

Nu als ik zie dat er iemand gepest word stap ik er om af! Mijn kind mag absoluut niet pesten.
Mijn zelfvertrouwen die was er niet eens. Ik volg therapie. Het heeft me jaren lang achtervolgt. Ik ben toen ik de kans kreeg verhuis naar een totaal andere stad. Als ik nu mensen tegen kom in mijn oude dorp. Mijn ouders wonen daar. Laat ik zien wat ik waard ben. En dat ze me niet kapot hebben kunnen krijgen.

 

Ik zou aan het uiterlijk van mijn kinderen niks veranderen, want pesters vinden altijd wel een reden om te pesten. Ik heb mijn kinderen wel geleerd dat pesten niet oké is en dat als ze zien dat iemand gepest wordt dat ze dan een vriendje of vriendinnetje bij zich moeten roepen en dan samen opkomen voor het kindje dat gepest wordt. Mijn kinderen konden in het verleden nog “happen” als ze een beetje geplaagd werden en dat lokt natuurlijk wel uit, wij hebben ze uitgelegd dat als ze niet in gaan op geplaag, maar ze hun schouders ophalen, dat er dan voor de ander geen lol te behalen is aan het plagen/pesten. Denk dus dat weerbaar maken belangrijker is dan uiterlijke kenmerken veranderen

 

Nog niet alles gelezen, maar wat vreselijk wat velen van jullie hebben meegemaakt.

Ik ben zelf vroeger niet echt gepest, vind ik. Er was wel een jongen in mijn klas (basisschool) die vaak dreigde. Dan moest ik hem potloden geven, anders zou hij mij na school opwachten en in elkaar slaan. Ik was dan bang en gaf hem die potloden. Buiten schooltijd wilde hij ook wel eens treiteren, maar ik had toen een vriendin (ander dorp en andere school) die niet op haar mond gevallen was en die nam het tegen die jongen op. In groep 8 kwam in op een andere school (bij die vriendin in de klas), omdat we verhuisden naar een ander dorp. In die klas zat ook 1 rotte appel die dacht dat ze de koningin van de klas was en die heeft ooit op de folders gezet dat ik lesbisch was.

Ik was niet populair, maar ik had wel veel vriendinnen. Ook op de middelbare school.

Mijn zus is vroeger wel heel erg gepest. Zij is minder begaafd, maar zat toen nog wel op een 'gewone' middelbare school. Kinderen die haar kleren onder de douche gooiden en die haar zelfs met stokken op haar hoofd sloegen, waardoor zij ging stotteren. Door school werd daar niks mee gedaan. Mijn zus kon ook niet meekomen en daardoor heeft mijn moeder beslist om haar naar het praktijk onderwijs te doen. Mijn zus heeft nu 2 grote kinderen (van 20 en 16), ze doet bij verschillende mensen thuis het huishouden en ze lijkt zelf geen last meer te hebben van het pesten van vroeger.

Ik heb een bloedhekel aan pesten en moet er ook niet achter komen dat mijn dochters iemand pesten. Mijn oudste is een meisje met veel vriendinnen. Speelt bij iedereen. De 2e heeft ook al bij een paar meisjes gespeeld, maar is wat rustiger. En zelfs de 3e heeft al 2 vaste vriendinnetjes op de opvang, die ook naar dezelfde school (peutergroep) gaan.

@Maslov Mijn oudste heeft een meisje van het woonwagenkamp in haar klas zitten. Mijn schoonvader zei meteen dat we ons niet met 'die lui' in moesten laten. Mijn man gaf wel meteen aan dat vader en broer geen lieverdjes zijn, maar dat de vader van dit meisje wel meevalt. Afgelopen vrijdag wou Emma graag bij dat meisje spelen en van mij mocht ze. Nou, ze heeft het hartstikke leuk gehad en toen ik haar kwam halen, waren die mensen ook hartstikke vriendelijk.
Bij ons gaat het om een klein kamp, met 4 woonwagens.

 

@Iertje81 toen ik 13 was wou ik mij laten opereren aan mijn oren maar mijn moeder wou het niet. Op mijn 18de heb ik dan zelf de keuze genomen om mij te laten opereren. Snap echt niet waarom mijn moeder niet heeft toegestaan het eerder te laten doen gezien het echt een pijnpunt bij mij was. Ik was al gedurende 4jaar het meisje met het treinsporen in haar b*kkes. Dus ja als A later last heeft van extreme flaporen dan zou ik het zeker overwegen om haar te helpen.

 

De eerste jaren op de basisschool werd ik wel gepest. In groep 5 ben ik ook een keer door een juf in mijn gezicht geslagen omdat een klasgenootje zei dat ik mijn middelvinger naar haar kont opstak toen ze voor me stond bij een ander kindje. Dit was niet waar maar ze keek me aan en sloeg me met een vlakke hand op mijn wang.
Tussen de middag zag mijn moeder het en toen is er bij mijn moeder een knopje om gegaan.
Al die jaren heeft ze geprobeerd te bemiddelen, gesprekken en noem maar op maar het had geen zin. Ze is die middag naar school gegaan en heeft de juf aan haar kraag over d'r bureau getrokken, gaf d'r een klets en toen ze nog een keer wilde uithalen kwam de directeur binnen met flapperende handjes en sprong er snel tussen.
Was het goed wat ze deed? Nee vast niet maar mijn moeder was het zo zat na al die jaren. Ik was toen echt een lief meisje, durfde weinig en zei ook weinig. Wat mijn moeder ook probeerde het pesten bleef maar doorgaan en vanaf die dag was ze het helemaal zat.
Een week of 2 na dat incident liep ik op het schoolplein en de jongen die mij altijd pestte greep me bij mijn vagina. Ik heb hem toen in zijn hand gebeten (tussen duim en wijsvinger in) en er echt een stuk uit gebeten.
Kort erna ben ik van school gehaald (want uiteraard was IK de verkeerde hier) en op een andere basisschool gekomen. Daar ging het gelijk perfect. Leuke tijd gehad en vanaf die tijd (groep 6) ging er ook een knopje om bij mij en ben ik veel mondiger geworden.

Middelbare school geen last gehad want de allereerste les bestond uit lichamelijke opvoeding (gym dus) en moesten we worstelen. Ik moest tegen de grootste jongen van de klas maar omdat ik elke dag flinke kilometers maakte op de fiets had ik behoorlijk wat kracht in mijn benen en met gemak duwde ik hem de halve gymzaal door tijdens de worstel les. Dat heeft genoeg indruk gemaakt voor de rest van mijn middelbare jaar.

 

Ik praat ook veel met de moeders op het schoolplein (nou ja...nu grasveld). Wij wonen in een klein dorp en daar is het ons kent ons. De moeders waar ik regelmatig mee praat, zijn de moeders van kinderen waar Emma wel eens gespeeld heeft of de moeder van een vriendinnetje van Mia. Ik ga niet snel zomaar praten met vreemde mensen. Dat kan mijn vader heel goed...die gaat met wildvreemde mensen een praatje maken.