Dat zeg je goed denk ik. Maar daarmee rijst bij mij ook meteen de gedachte dat dit alleen maar bijdraagt aan polarisatie. En zeker nu wantrouwen ontstaat naar experts die uiteindelijk louter hun eigen geloof aanhangen. We kunnen allemaal een kampje kiezen met een bepaalde wetenschapper als opperhoofd. Dit zie je ook in de pietendiscussie en coronadiscusssie. Daar wringt voor mij de schoen. Alles wordt gerechtvaardigd op deze manier.
Hoe zou je dan die polarisatie tegen gaan? Ik heb alleen de laatste aflevering gezien... maar ik denk juist door vragen te stellen, niet vooringenomen te zijn, geen oordeel te vellen, goed te luisteren, dat je daarmee polarisatie bestrijd?
@cowgirl80 wat zou ik graag een antwoord hebben op die vraag. Ik ben immers ook overtuigd van mijn standpunten, normen en waarden. Natuurlijk, de dialoog aangaan zou mooi zijn. Ik mis "het Lagerhuis" wel eens. Een open debat gebaseerd op meningen op basis van hoor en wederhoor. Ik zie nog veel ongfundeerd gebrul voorbij komen, beetje de krantenkoppen naschreeuwen, zeg maar. Ik mis de essentie wel eens en ik heb het idee dat polarisatie afneemt als er hoor en wederhoor plaatsvindt. Niet als meningen hapklaar voorgeschoteld worden. Denk ik.
Haha ja het lagerhuis, dat was voeger ook 1 van mijn favorieten Maar ik vind dus dat ze het heel netjes doen in dit programma, juist alle aspecten benaderen als tegengeluid aan het geroep van bijvoorbeeld een Sander Schimmelpenninck en Heleen Mees. Nou ja niet zozeer een tegengeluid misschien, maar een meer genuanceerd verhaal.
@cowgirl80 misschien sta ik er gewoon wat zwartgalliger in hoor! Ik denk (hoop) dat een deel van genuanceerd denkend Nederland er wel zo over denkt. Maar dat zijn niet de enigen. Iedereen kijkt door zijn eigen bril, maar dat is meer een maatschappelijke kwestie die hierdoor zichtbaarder wordt. Wellicht een andere discussie! Echt eentje voor het Lagerhuis, haha!
Ik ben eens gaan kijken. Ik heb allebei de afleveringen gezien. Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je als man en vrouw samen het gesprek aan gaat: "hoe willen wij het doen?" Als je als vrouw meer wil blijven werken? Prima, doen! Maar ga er niet vanuit dat alle vrouwen dat ook willen. En ik geloof zeker dat het voor een vrouw die (meer dan gemiddeld) wil blijven werken er best een zware dobber aan heeft om gelijk te worden behandeld als haar mannelijke collega's. Dat vind ik niet goed. Maar....ga er niet vanuit dat elke vrouw de ambitie heeft om carrière te maken. En dat elke vader het fantastisch lijkt om een aanzienlijk deel van de zorg op zich te nemen. Want dat is niet zo. Ik wist als tiener al: ik wil graag kinderen èn ik wil dan het liefst thuis blijven bij ze! En dat is gebeurd! Mijn man werkt voltijds en ik ben heel de week thuis. Zijn wij gelijkwaardig? Wij vinden van wel. Mijn man zegt vaak dat als hij meer zorgtaken op zich had moeten nemen hij niet de functie had kunnen hebben die hij nu heeft. Hij kan zijn volledige aandacht aan zijn werk geven, omdat hij weet dat ik thuis ben, hij geen kinderen op hoeft te halen voor een bepaalde tijd, enz. Dat geeft hem rust. En zijn functie als duobaan? Dat lijkt me heel lastig. Zoniet onmogelijk.
Tjonge. Het gaat in deze serie constant over de belangen van de economie, de vrouw, de samenleving. Maar de belangen van het kind dan? Ook al staan die soms haaks op de belangen van de moeder? En de 90's generatie die nu allemaal veel werken en hun kids heel veel bij de opvang brengen, hadden zelf vroeger allemaal wél een thuisblijfmoeder op de bank. We kunnen toch nog helemaal de gevolgen niet overzien van veel opvang van derden voor je kind? Dat moet nog blijken, hoe deze generatie kinderen op gaat groeien.
Full time werken loont ook niet altijd. Als ik fulltime, dat is in mijn beroep 36u per week werk, verdien ik netto 400 euro meer dan als ik 20u per week werk. Dat komt omdat als je boven de 24u per wk werkt er meer belasting afgaat. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt fulltime te gaan werken dus. Ik vind dat iedereen moet doen wat bij ze past. Uiteindelijk denk je op je sterfbed niet aan hoe fijn en veel je hebt gewerkt. Je denkt aan wat je gelukkig heeft gemaakt. En dat is belangrijk, geluk.
Hier exact hetzelfde. Mijn leidinggevende verwacht ook dat mijn man thuisblijft omdat hij een kantoorbaan heeft. Alleen met uitzondering blijf ik thuis. Sowieso heb ik een werkgever die heel erg goed meedenkt met de moeder maar echt verwacht dat de mannen ook dingen opvangt. Mijn man zijn werkgever heeft daar wel eens moeite mee.
Mijn moeder werkte gewoon hoor. Wij gingen naar een oudere vrouw die voor ons zorgde of verplicht uit school met iemand mee naar huis. Ik denk dat ik liever maar een opvang of bso gegaan was. En heb er echt niks aan overgehouden. Behalve dat ik heb geleerd dat als je iets wilt ook al moeder er altijd mogelijkheden zijn.
Hier iemand van de "90s generatie" maar mijn moeder werkte wel. Ze deelde haar werk alleen zo in dat ze thuis was wanneer ik van school kwam.
Hier iemand uit de jaren 80 en mijn moeder werkte niet. En kwam dus aardig in armoede terecht toen mijn ouders scheidden. Dus ik zie ook wel meerwaarde aan blijven werken, ik werd daar namelijk ook niet beter van. Daarnaast zijn er natuurlijk al heel lang kinderen waarbij beide ouders werken en de kinderen dus naar een vorm van opvang gaan. Dus daar hebben we wel gegevens over, over het algemeen komt daar niet uit dat het slecht is voor kinderen om naar de opvang te gaan, hoewel er natuurlijk wel slechte opvang is en er kinderen zijn waar de ene soort veel beter werkt dan de andere. Sowieso is er ontzettend veel onderzoek naar verschillende vormen van opvang en de uitkomsten worden op allerlei manieren meegenomen in de huidige opzet.
Nee dat weet ik niet of dat voor alle beroepen geldt. Maar voor mij wel, ik val onder de cao vvt. (verpleeghuizen, verzorgingshuizen en thuiszorg)
Hier uit de jaren 80. Mijn moeder nam ontslag toen ze zwanger was, dat was toen nog “normaal”. Maar ze miste haar werk vreselijk en ze was erg eenzaam thuis, het huishouden gaf haar geen voldoening. Ze was echt ongelukkig als huismoeder: ze stond vaak te snikken achter het aanrecht als ik uit school kwam. Ik had daar als kind ook last van, ik vond het gewoon moeilijk naar een vriendinnetje te gaan omdat mijn moeder dan weer alleen was. Ik had liever naar een bso gegaan en dan wel een gelukkige moeder thuis gehad.
Er is wel al een beetje bekend, mn schoonbroertje van begin 20 was 1 van de eersten die fulltime werd opgevangen door het kdv en opa/oma. En hij geeft dus aan het anders te willen doen straks. Hij heeft gelukkig een fijne band met zijn ouders maar hij heeft wel veel gemist wat zijn oudere broers wel hebben gekregen toen hun moeder thuis was. En pas weer ging werken nadat de kinderen ouder werden ( mijn schoonbroertje is een nakomertje) het hoeft voor hem niet per se 1 ouder thuis 1 ouder werken te worden maar meer thuis kunnen zijn met (1 van) de ouders zou hij voor zijn kinderen wel wensen. Ook als is het om en om. ik heb hierover ook wel eens over een onderzoek gelezen waarin meerdere het zelfde aangeven. Ik zal eens kijken of ik dat nog terug vindt.
Ik moest weleens overblijven, mijn zusje heeft jaren in het Sophia gelegen ( voor er een Ronald macdonald huis was ) Altijd blèren van mijn kant, ik vond het vreselijk! Toen zat je echt met nog 5 andere kindjes zielig te wezen. Later toen we beide op de middelbare zaten is mijn moeder wat gaan poetsen. Als nog had ik er de pest in als ze niet thuis was als ik uit school kwam Moederskindje
Oh ja, overblijven vroeger... Vond ik ook vreselijk! Bij ons zaten er alleen onhandelbare ettertjes dus als je eens moest overblijven dan was dat écht een straf.