Helemaal mee eens, mijn oudste begint ook om 8uur, wat een ramp. Ik ben altijd blij als hij uitval heeft of gewoon een uur later begint.
Mijn dochter heeft nogal een mama-fase, die wil haar vader graag wegdoen, dus misschien kan ze hem aan dat jongetje verkopen. Maar omdat mijn dochter dat wil, zou het in haar belang zijn om weg te gaan bij mijn man? Mijn oudste wil echter juist weer dat we constant samen zijn, van hem mag ik niet weg bij mijn man, dus het is in zijn belang dat ik nu bij mijn man blijf. De middelste wilde vorige week graag zijn zusje verkopen, dus het is in zijn belang dat ik haar wegdoe, maar mijn dochter wilde graag van haar grote broer af, dus welke moet ik dan kiezen? Nogmaals, ik wil niet aan zijn gevoel voorbij gaan, ik kan me best voorstellen dat hij een vader mist, maar dat betekent niet dat zijn ouders niet in zijn belang handelen. Dat zijn twee verschillende zaken, soms is een keuze die het kind pijn doet, toch heel erg in het belang van het kind.
Ik denk, aan deze reactie te lezen, dat je totaal niet beseft waar je het over hebt. Ik ga er daarom ook niet verder op in.
Dat denk ik wel. Kinderen willen, al dan niet terecht, wel vaker wat. Mijn oudste wilde graag dat zijn vader een rockstar zou zijn en bij Rammstein zou gaan. Maar helaas.. kinderen kijken graag naar wat anderen hebben. In de kern draait het om een liefdevol thuis. En of dat dan met vier moeders, twee heteroparen, alleengaande ouders of wat dan ook is; prima. De traditionele man/vrouw/kinderen samenstelling is geen garantie tot gelukkige kinderen. De meeste kinderen beseffen gelukkig helemaal niet uit wat voor liefdevol nest ze eigenlijk komen. En da's maar goed ook. Vanuit veiligheid durft een kind zich uit te spreken over wensen. Het zegt mij dat de vier moeders uit je (fictieve?) casus het heel goed doen!
Ik twijfelde al of ik het moest plaatsen. Zeg er bewust niet veel over maar vond dit gewoon zo mooi dat ik er een brok in m'n keel van kreeg, daarom wilde ik het toch even gezegd hebben.
Dat laatste lijkt mij ook. Want stel dat ie wel een vader had gehad en die vader en z’n moeder waren uit elkaar gegaan en vochten elkaar nu de tent uit, dan zou dat jochie willen dat hij 4 moeders had die allemaal goed met elkaar kunnen Persoonlijk denk ik dat het gras aan de overkant wel vaker groener is maar pas als je iets kwijt bent weet je wat je mist.
Ik zie ook niet in waarom 4 moeders een probleem zou zijn. Daarbij kunnen kinderen rare dingen zeggen en hebben ze vaak geen idee wat hun woorden teweeg brengen. Zo heeft mijn zoon een hele periode gehad, tussen z'n 2e en 5e levensjaar, dat hij zo papa-minded was dat het gewoon niet leuk meer werd. Ik kreeg zelfs serieus de vragen en opmerkingen dat ik maar weg moest zodat hij met papa alleen kon wonen. Als ik dan zei dat hij me nooit meer zou zien en ik heel verdrietig zou zijn en hem zou missen haalde hij zijn schouders op en zei dat ik maar een andere/nieuwe baby moest nemen. Ik kreeg ook altijd het kleinste cadeautje. Iedere tekening voor mij was kleiner, iedere toren van blokken was kleiner of simpeler want het was toch maar voor mij, dus minder belangrijk. Papa was zijn wereld. Als ik eten kookte EN het bracht, was het vies. Maar bracht papa dat eten nu, was het het beste eten van de hele wereld. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het was een moeilijke periode moet ik zeggen, maar ik heb hem niets afgedwongen. Ik heb hem laten gaan en nu inmiddels is hij zo'n 1,5 jaar geleden volledig bijgedraaid. Als ik had moeten doen wat in zijn belang was omdat hij dat zei had ik mijn spullen moeten pakken en gezin achter moeten laten.
Zeg je dat ook tegen iemand die zn moeder is verloren en haar mist? Zo mag er dus niemand verdriet hebben om iets wat er gemist wordt. Hij mist het, hij had graag zn vader gewoon in beeld gehad, maar er is voor hem besloten dat hij 4 moeders heeft nu. Ik vind dat zielig ja. Hoe lief ze ook zijn zullen. En nee, het is geen fictieve casus, maar ik ga er niet te veel over uitwijden. Ik ken 1 van de moeders persoonlijk, de andere 3 niet.
Maar dat is toch heel anders? Bij overlijden of wegvallen van een ouder heb je hetgeen wat je mist meegemaakt. In jouw casus heeft het jongentje überhaupt nooit een vader gehad.
@Amaranthas wat moet dat moeilijk geweest zijn.. wat een geduld en verdriet heb je gehad. Wat heb je het goed gedaan.
Ik ben soms keihard maar heb toen heel soms wel een traantje gelaten. Stiekem. Maar wat had ik anders moeten doen. Je kunt een kind niet dwingen om te zeggen dat ze je leuk vinden. Maar het laat wel zien dat een kind totaal niet weet wat ze soms zeggen en je dus altijd moet uitkijken wanneer ze zeggen dat ze niet naar papa of mama willen wanneer ouders gescheiden zijn.
Ik merk dat ik het vooral jammer vind voor het jongetje dat jij het zielig voor hem vindt. Gelukkig krijgt hij van jouw 'teleurstelling' waarschijnlijk niet teveel mee. Hij heeft misschien wel eens aangegeven dat hij ook graag een papa zou willen, omdat hij dat bij iedereen ziet. Misschien hoopt hij ook dat sinterklaas echt bestaat, maar dat zal toch ook echt een teleurstelling worden dan. Teleurstellingen en het hebben van wensen die soms niet vervuld kunnen worden horen bij het leven. Wil niet zeggen dat je zielig bent, alleen omdat jij dat vindt. Gelukkig maar.
Dat is appels met peren vergelijken wat je nu zegt. Ik ben m’n vader plotseling verloren, dus nee dan zeg ik het niet. Want ik wéét wat ik mis Dat jongetje niet dus dan gaat het wel op.
Als het ons gegund is en we krijgen een kindje dan heeft hij of zij ook geen vader omdat we gebruik maken van een (voor nu) onbekende donor. Het kindje zal van begin af aan niet beter weten en er zijn in de familie genoeg mannelijke personen die evt kunnen bieden wat er door het kindje bij ons gemist wordt. Ik heb zelf een vader en een moeder maar mijn vader spreek ik amper en mijn moeder heb ik al jaren niet gezien. Leuk dat je beide ouders hebt hoor, maar dat betekent niet dat je een goede band met ze hebt. Op momenten dat ik me eenzaam voel omdat ik het idee heb dat niemand naar me omkijkt denk ik wel eens; het maakt niet uit wie je ouders zijn, als ze je maar kunnen geven wat je nodig hebt.